Wanneer paaien kikkers en padden?

Kikkers en padden behoren tot de boerderijdieren in het open landschap en in de moestuin. Voor sommigen zijn het ongewenste tuinbewoners, voor anderen brengen ze de natuur wat meer in huis. Iedereen die een tuinvijver of ander stilstaand water bezit, heeft een goede kans om ze ooit te verwelkomen. Water speelt een belangrijke rol bij de voortplanting en het uitzetten van kikkers en padden. Alles wat je erover moet weten, vind je hier.

Kikkers en padden

De groene hoppers worden vaak kikkers of padden genoemd, hoewel het twee verschillende soorten zijn. Beide behoren tot de orde van de kikkers (Anura), maar de paddensoorten komen uit verschillende families. Om te weten welke van de twee soorten aanwezig is en wanneer de paaitijd is, kunnen ze worden onderscheiden op basis van de volgende verschillen:

• Padden zijn meer een landdier en gaan alleen naar het water om te paaien - kikkers houden van water
• Padden hebben geen tenen met zwemvliezen zoals kikkers
• De lichaamsbouw van padden is voller dan die van kikkers
• Padden kruipen / lopen meestal - kikkers springen meestal
• Padden hebben bijna dezelfde lengte van voor- en achterpoten - bij kikkers zijn de achterpoten aanzienlijk langer en slanker
• Paddenhuid gerimpeld, leerachtig, vaak met een wratachtig of bultachtig uiterlijk - kikkerhuid is meestal glad en vaak glanzend

Voortplantingstijd

Wanneer kikkers en padden zich voortplanten, hangt af van de soort. Kortom, het vroege voorjaar luidt het paaiseizoen in voor de soorten die de tuin het vaakst gebruiken om te paaien. Waaronder:

• Behendige kikkers eind februari
• Gewone kikkers begin maart
• Paddensoort tussen half maart en begin april
• Vijverkikker tussen eind april en mei

Opmerking: Een luid "krassend orkest" is een duidelijk teken van het komende paarseizoen vanaf het vroege voorjaar.

Overeenkomende zoekopdracht

Kikkers en padden zijn eenlingen, maar de kikker accepteert soortgenoten in de buurt en gaat daarom niet in een andere richting. Wanneer het paarseizoen aanbreekt, is het tijd om een ​​vrouwtje te zoeken. Bovenal zijn er steeds meer soorten padden te horen die de aandacht van de vrouwtjes proberen te trekken met hun lokroep terwijl Menig kikker heeft er misschien al een in het vizier op zijn locatie, maar zijn paraatheid door zijn paringsroep uitgeroepen. Deze lokaasoproepen bestaan ​​uit luide kwakende tonen die binnen een straal van maximaal twee kilometer te horen zijn. Voor maximaal volume gebruiken ze de zogenaamde geluidsbellen, omdat ze zijdelings in het gezicht worden opgeblazen. Sommige kikkersoorten maken zich merkbaar stiller en kwaken onder water.

koppelen

Als een paar kikkers elkaar hebben gevonden om te paren, gebeurt dit aan de oevers van het water of direct in het water. Bij de meeste soorten klampen de mannetjes zich vast aan de vrouwelijke oksels. De padden houden de lendenen van de vrouwtjes meerdere dagen vast, maar nooit langer dan een uur per keer. Bij kikkers en padden die vroeg paaien, zoals de gewone kikker, de gewone kikker en de Gewone padden, de mannetjes stappen al op de rug van de vrouwtjes naar het paaiwater "Piggyback" op.

Eieren en bevruchting

Het duurt ongeveer een week voordat de vrouwtjes van de padden en kikkers paaien. Hiervoor zoeken ze een geschikte paaiplaats, waar ze hun eieren meestal in meerdere opeenvolgende fasen leggen. Sommige vrouwtjes verhuizen naar een andere nabijgelegen plaats voor het volgende leggen na elke ovipositie. Andere soorten, zoals groene en bruine kikkers, leggen daarentegen hun eieren allemaal tegelijk. Pas na het afzetten worden de eitjes bevrucht door het sperma van het mannetje, dat hij met zijn achterpoten over de eitjes verdeelt.

uitzondering

Gewone verloskundige pad (Alytes obstetricans)

De voortplanting / paring van de gewone vroedvrouwpad, die zelden wordt aangetroffen in Duitse tuinen, vindt uitsluitend op het land plaats. Zodra het vrouwtje de eieren daar heeft uitgestoten, legt het mannetje ze rond zijn achterpoten en laat ze daar enkele weken liggen totdat ze op het punt staan ​​uit te komen. Pas dan worden ze als kikkervisjes in het water losgelaten.

Paaiplaatsen

In principe leggen alle kikker- en padsoorten hun eieren op of in stilstaand water. De pad blijft op het land en zoekt een geschikte plek aan de rand van het water, of trekt van daaruit zogenaamde paaikoorden om planten of takken in het water. De rugstreeppad is bijzonder omdat hij zijn eieren op de bodem van het water legt.
De kikker paait in het water. De kikkereieren hechten zich ofwel aan waterplanten of ze drijven als een samengestelde bal op het wateroppervlak. Deze laatste kunnen grote paaitapijten vormen die tot enkele vierkante meters groot kunnen zijn.

tip: Wil je de kleine eitjes ontdekken, kijk dan eens wat beter, want dan herken je geleiachtig in het water Vacht waarin de eieren zich bevinden en die ze zo bij elkaar houden dat er balletjes en touwtjes ontstaan kan.

Na het leggen / bevruchten

Zodra het vrouwtje klaar is met het leggen van haar eieren, verlaat ze het toneel meestal nadat het mannetje haar greep heeft losgelaten. De vrouwelijke groene kikker is een uitzondering en ook de mannetjes blijven op de paaiplaats. In sommige gevallen zorgen de "vaders" nog voor de nakomelingen, terwijl andere al op zoek zijn naar de volgende vrouwtjes.

paringsfrequentie:

Het is niet ongebruikelijk dat mannetjes vier tot vijf keer paren. De meeste vrouwelijke padden paaien slechts om de twee jaar. Vrouwtjeskikkers paren meestal eenmaal per jaar. De rugstreeppad is meerdere keren per jaar een uitzondering. Naast de frequentie is ook het aantal eieren interessant, aangezien dit sterk varieert:

• Vijverkikkers: tussen de 300 en 400 eieren per jaar
• Gewone pad: tussen 3.000 en 6.000 per jaar
• Goudpad: ongeveer 230 eieren per jaar
• Groene pad: tussen 9.000 en 15.000 eieren per jaar
• Rietpad: tussen 8.000 en 25.000 eieren per jaar

ei ontwikkeling

Al in de eieren begint de ontwikkeling van de larve. Het duurt maar een paar dagen voordat de eerste tekenen van een kikkervisje verschijnen. Het duurt meer dagen voordat de geleiachtige schaal is opgelost en het kleine kikkervisje vrij in het water kan bewegen. Wanneer dit proces precies voltooid is, hangt af van de temperatuur en de soort kikker/pad. Dit duurt meestal tussen de vijf dagen en vier weken nadat het ei is gelegd. Bij de gewone kikker is dat meestal na tien tot 14 dagen.
De nakomelingen van de kikker zijn te herkennen aan de volgende kenmerken en kunnen hierdoor van kikkervisjes worden onderscheiden:

• Kikkerkikkervisjes zijn gemiddeld vijf centimeter lang - paddenkikkervisjes zijn maar half zo groot
• Kikkervisjes hebben uitwendige kieuwen
• De zwarte onderkant van de paddennakomelingen is te zien
• Nakomelingen van kikkers hebben ogen die zich op de rand van hun lichaam bevinden
• Paddenkikkervisjes voornamelijk in scholen op wateroppervlakken

Overlevingskansen

De overlevingskansen van de kikkervisjes zijn klein. Geschat wordt dat minstens driekwart van de nakomelingen het niet overleeft omdat ze het slachtoffer worden van hun natuurlijke vijanden. Een van de meest gevreesde roofdieren is de gele kever uit de familie van de zwemkevers (Dytiscidae), die tot 900 kikkervisjes per dag kan eten. Andere roofdieren zijn:

• salamanders
• Water insecten
• Libellen
• Watervogels zoals eenden en reigers

tip: Mocht de predatie van kikkervisjes in de tuinvijver worden voorkomen, is het raadzaam om er een fijnmazig net over te spannen, dat zich op enkele centimeters van het wateroppervlak bevindt. Dit is de enige manier om te voorkomen dat langsnavelige vogels en insecten hun nakomelingen krijgen.

Van het kikkervisje tot de kikker

Om de kikkervisjes te laten gedijen, voeden ze zich aanvankelijk met de geleimassa en later met algen en delen van planten. De eerste extremiteiten verschijnen na 1,5 tot twee maanden. De achterpoten zijn eerst zichtbaar, terwijl de voorpoten aanvankelijk in "pockets" blijven en er pas later uitkomen. De verdere ontwikkeling vindt als volgt plaats:

• Twee tot drie weken daarna, je koolzaadmond afwerpen (voor eerdere voedselinname)
• Voedselinname aanpassen
• Aanvoer vindt uitsluitend plaats via vetreserves
• Vetreserves komen uit de staart, die zich nu terugtrekt
• voorbenen verschijnen
• Heeft nu de gestalte/lichaamsvorm van een jonge kikker
• Na twee tot drie dagen gaan ze aan land
• Lichaamsgrootte: ongeveer een centimeter
• Vaststelling van geslachtsrijpheid: afhankelijk van het weer en het type kikker, één tot drie jaar

Jonge kikker en pad

In het geval van de kikkers blijven de jongen in de zomer meestal rond de water/tuinvijver. Pas als ze een beetje gegroeid zijn, gaan ze naar ondiep water. De uitzondering zijn gewone kikkers, die, net als de paddensoort, onmiddellijk op weg gaan naar een geschikt leefgebied nadat ze als kikker en landdier het water hebben verlaten. Ze komen pas terug als de geslachtsrijpheid heeft plaatsgevonden en de voortplantingscyclus opnieuw begint.