Hoe overwinteren slakken? Waar naaktslakken rondspringen

Romeinse slakken verrukken veeleisende fijnproevers op het bord, terwijl met name slakken niet welkom zijn in de tuin. Toch dragen alle soorten positief bij aan het ecosysteem. Ze houden niet van de kou, maar ze ontkomen niet aan de winter in West-Europa. De natuur heeft ze dus lichamelijke functies gegeven waarmee ze het vriesseizoen kunnen overleven. Ze zoeken instinctief naar een geschikte plek om te overwinteren, waar hun lichaamssystemen worden uitgeschakeld als de wintertemperaturen goed zijn. Ontdek hieronder wat de verschillende slakken doen in de winter.

overwintering

Als de winter voor de deur staat, reageren de talrijke slakkensoorten op veel verschillende manieren. Terwijl veel slakkensoorten in de herfst doodgaan maar toch hun eitjes leggen voor de winter, zoeken andere een beschutte plek op waar de vorst ze niet kan bereiken. De winterslaap begint meestal midden/eind oktober en eindigt zodra de temperatuur weer stijgt, meestal eind maart/begin april. Dan kruipen ze uit hun schuilplaatsen en gaan op zoek naar voedsel.

Bij de meeste slakken wordt de lichaamsfunctie tijdens de winterslaap aanzienlijk verminderd zodra bepaalde temperaturen worden bereikt die de winter inluiden. Door dit mechanisme vallen ze in winterslaap. Hierdoor kunnen ze beter bestand zijn tegen de kou van buitenaf en biedt de verminderde orgaanfunctionaliteit minder ruimte om dood te vriezen.

winterslaap

Dieren zoals de meeste slakkensoorten reageren op dalende, frisse temperaturen door automatisch hun lichaamstemperatuur te verlagen. In tegenstelling tot de winterslaap die bijvoorbeeld kikkers in de winter doormaken, bereiken deze slijmerige beestjes een iets hogere lichaamstemperatuur van zo'n vijf tot zeven graden Celsius. Tijdens de winterslaap daalt de lichaamstemperatuur tot bijna 0 graden Celsius. Uitzonderingen zijn de jongen van de Spaanse naaktslak, die tot de naaktslakkenfamilie behoort. Tijdens de winterslaap is hij bestand tegen ijzige buitentemperaturen van rond de 0 graden Celsius.

Als gevolg van de daling van de lichaamstemperatuur is er een vermindering van de orgaanfunctionaliteit. De hartslag vertraagt, de ademhaling wordt oppervlakkiger en de stofwisseling vertraagt ​​aanzienlijk.

In tegenstelling tot de naaktslak kunnen sommige naaktslakken min temperaturen van meer dan 20 graden Celsius overleven in hun minder goed geïsoleerde winterverblijf. Zo valt de Romeinse slak uit winterslaap in winterslaap. Het resultaat is een onvermogen om te bewegen en een verdere daling van de lichaamstemperatuur. Bovendien bevriezen sommige van hun huizen zelfs.

voedsel

De winterslaap van deze reptielen verschilt van de winterslaap, zoals die Eekhoorn kent geen onderbrekingen in de slaap vanwege de behoefte aan voedsel spelen zich af. Terwijl de lichaamstemperatuur van de dieren tijdens de winterslaap niet daalt en er dus meer energie wordt verbrand, daalt de energiebehoefte van de slakken met ongeveer 90 procent. Om de energiebehoefte van zo'n tien procent in de winter te dekken, proppen ze zich er in de zomer vol op het lichaam kan tijdens de winterslaap de energie halen die het nodig heeft uit de eerder opgebouwde vetophopingen.

onderbrekingen

De winterslaap van de slakken wordt meestal pas onderbroken als deze wordt verstoord. Harde geluiden, mensen of andere dieren die de slakkenhuis of het lichaam aanraken, zijn voorbeelden die een slak even uit zijn winterslaap halen. Hierbij stijgt de lichaamstemperatuur weer snel en wordt er meer energie verbruikt. Het is niet ongebruikelijk dat dit de overwinterende dieren te veel energie kost, zodat hun opgeslagen vetdepots niet voldoende zijn, vooral tijdens lange winters, en ze verhongeren in de winter.

winterslaap einde

Hoewel het wakker worden vooral afhangt van de buitentemperatuur, spelen ook andere factoren een rol. Als de stofwisseling weer actiever begint te worden met stijgende temperaturen, de zogenaamde Er worden metabolische eindproducten geproduceerd, waarvan experts aannemen dat ze beschikbaar zijn voor de slakken als soort dienen als alarmsignalen. Wanneer de lichaamstemperatuur langzaam weer stijgt, wordt ook de hormoonproductie gestimuleerd. Bepaalde hormonen nemen dan de taak over om bruin vetweefsel af te breken, dat tijdens de winterslaap als warmtebuffer fungeerde. Vanaf een buitentemperatuur van rond de 15 graden Celsius treden er automatisch spiertrillingen op waardoor de lichaamstemperatuur verder stijgt.

Voor sommige soorten, zoals de Romeinse slak, is een buitentemperatuur van rond de acht graden Celsius voldoende. In tegenstelling tot de slak is hij minder gevoelig voor kou en ontwaakt meestal eerder uit zijn winterslaap.

winterkwartieren

Bij het kiezen van hun winterverblijf geven de verschillende slakkensoorten de voorkeur aan verschillende plaatsen om te overwinteren. Zo trekt de Romeinse slak zich helemaal terug in zijn slakkenhuis. Ze blokkeert de ingang met kalk, die ze zelf kan voorzien door haar eigen afscheidingen te verdrijven. Deze sluiting is ontworpen om ze te beschermen tegen "indringers" en roofdieren, evenals tegen te veel blootstelling aan de kou terwijl ze in winterslaap zijn. Er blijven echter kleine luchtgaatjes in het kalkdek waardoor ook tijdens de winterslaap gasuitwisseling kan plaatsvinden.

Meestal verblijven ze op vochtige plaatsen, wat hen ook privacy biedt. Deze omvatten bijvoorbeeld:

• In en onder bladhopen
• Begraven in diepere holen
• In boomholten
• Onder en tussen stapels hout

Andere soorten slakken, zoals de landslak zonder slakkenhuis, zoals slakken ook wel worden genoemd, zijn meestal beperkt tot holen. Ze graven ze uit totdat ze er voldoende ruimte in kunnen vinden. Bovendien trekken ze andere delen van de plant mee en gebruiken ze om hun grot op te vullen. Als ze in de grot zijn, bedekken ze de ingang van de grot met aarde.

uitdroging

Bij de kleine, comfortabele slijmdieren is naast bevriezing ook uitdroging een risico op overlijden in de winter. Omdat ze ook tijdens het winterseizoen en voor het slapen gaan geen water tot zich neemt, moet ze haar lichaam op andere manieren gehydrateerd houden. Dit doet ze met een slijmlaag die ze om haar lichaam wikkelt. Deze slijmlaag heeft enige tijd nodig om volledig op te drogen en fungeert dan als een soort huishoudfolie. Als de winter echter snel komt en de temperatuur snel daalt, kan dat zij het dat de slijmlaag niet droogt en de slak al na enkele dagen droogt op.

externe gevaren

Terwijl Romeinse slakken alleen mensen eten, worden andere slakkensoorten, zoals slakken, in de winter blootgesteld aan verschillende vijandelijke objecten. Vooral landslakken zonder schildbescherming worden bijzonder bedreigd.

Je slijm, dat het lichaam omhult en wordt geproduceerd wanneer het wordt bedreigd, evenals de reactie van de bloed, dat het slakkenlichaam hard en veerkrachtig maakt, is tijdens de winterslaap niet aanwezig mogelijk. Hoewel ze samentrekken en het lichaam wat harder wordt, betekent de verminderde energiebehoefte dat hier geen permanente toestand kan worden bereikt.

Hoewel de meeste slakken vreselijk smaken, dwingt de beperkte voedselvoorraad in de winter sommige dieren om deze exemplaren ook te eten. Deze omvatten bijvoorbeeld de marter of kippen.

slak controle

Hoewel ze niet onbelangrijk zijn voor het natuurlijke ecosysteem, irriteren vooral de slakken veel hobbytuiniers. Voor hen is de late herfst en winter de beste tijd om zich te ontdoen van die vervelende plantenplagen wanneer koude temperaturen ze in winterslaap hebben gebracht.

Hier zijn enkele stappen die u moet nemen om zoveel mogelijk overwinterende slakken te vinden die u elders kunt weggooien of vrijlaten:

• Groentebedden opgraven
• Diep graven van grond rond bomen en struiken
• Randstapels hout met gladde kunststof planken op de vloer van zo'n vijf centimeter hoog
• Verwijder stapels bladeren
• In het vroege najaar weinig of helemaal geen water geven om permanent vocht te voorkomen

Let ook op eventuele eitjes, want met name de slakken begraven ze tot zo'n tien centimeter diep in de grond om ze te beschermen tegen de vorst. In het voorjaar heb je dan niets anders dan kleine jonge slakken in de tuin als je die in het najaar nog niet hebt gevonden en blootgelegd. De eieren vriezen dood op het aardoppervlak. hier is het soms voldoende om de grond een keer om te keren, zodat de eieren van onder naar boven worden gelegd en zo aan de vorst worden blootgesteld.

Conclusie

In de regel houden de verschillende soorten slakken een winterslaap, hoewel sommige ook bestand zijn tegen vriestemperaturen door in winterslaap te gaan.
In de winter zijn ze erg zuinig en niet veeleisend als het gaat om hun winterverblijven. Ze zijn overal te vinden waar grotten, bladeren, houtopslag en mogelijk composthopen hen bescherming bieden tegen roofdieren en koude wintertemperaturen. Hier kun je ze eenvoudig verzamelen terwijl je de aarde moet omdraaien zodat eieren naar de oppervlakte van de aarde komen en door de vorst worden vernietigd. Maar vergeet niet dat bijvoorbeeld Romeinse slakken onder natuurbescherming vallen en niet gedood mogen worden.

Meer informatie over tuindieren