Bestrijd draadwormen in huis en op aardappelen

De verse sla slap slap, zaden hebben gaten of vallen kort na het rijzen uit. In deze gevallen is vaak een draadworm aan het werk. Je moet het ongedierte bestrijden. Bij ritnaalden is dit echter niet zo eenvoudig, omdat ze zich graag terugtrekken in diepere aardlagen en bovendien zeer goed bestand zijn tegen chemische bestrijdingsmiddelen.

Kenmerken van draadwormen

Wireworms zijn de larven van Elateridae, de zogenaamde kever. Er zijn ongeveer 150 verschillende soorten klikkevers in Midden-Europa. Dit zijn echter niet de 0,8 tot 1 cm lange kevers, die een langgerekte, afgeplatte en hebben een glanzend zwart of bruin lichaam, schadelijk voor de cultuur, maar het zijn de larven die dat doen draadwormen. In Duitsland zijn er zo'n 15 tot 20 verschillende soorten klikkevers waarvan de larven schadelijk zijn voor sierplanten. Meestal zijn het de draadwormen

Agrioten spp. die zich voeden met ondergrondse of grondgebonden delen van planten, waaronder aardappelen. Ze eten ook humus en zijn rovers. De klikkevers leggen hun eieren het liefst in dichte, ongestoorde en vochtige bestanden. De eieren worden net onder het grondoppervlak gelegd. Eieren worden afzonderlijk of in kleinere legsels van maximaal acht eieren gelegd, 0,5 mm groot en witachtig van kleur. Elk vrouwtje kan tot 160 eieren leggen. De larven komen ongeveer vier tot zes weken na het leggen van de eieren uit en zijn 1,5 mm groot. In de daaropvolgende drie tot zes jaar worden de larven ongeveer 3 cm lang. In de loop van een jaar zijn er twee voedingsfasen beide larven. De eerste fase duurt van maart tot mei, de tweede fase is van september tot oktober. In de zomer, als de temperaturen hoger zijn, trekken ze zich terug in diepere bodemlagen.

Biologische en natuurlijke bestrijdings- en afweermiddelen

Als u draadwormen in huis of tuin heeft, wilt u geen chemische insecticiden gebruiken, omdat er vaak andere onaangetaste soorten groenten of planten zijn. Er zijn enkele natuurlijke vijanden van draadwormen die ervoor kunnen zorgen dat populaties afnemen of helemaal verdwijnen. Dit omvat kleintjes mierensoorten, kippen, hagedissen, braconid wespen, egels, loopkevers, vleesetende wespen, mollen, padden, rolwespen, molkrekels, bepaalde vogelsoorten zoals de merel, specht, ooievaar, torenvalk, bosuil, roodstaart of de Wiedekopf. Bovendien doodt de schimmel Metarhizium de draadworm. Dit is momenteel echter niet verkrijgbaar in speciaalzaken als bestrijdingsmiddel.

Als je draadwormen wilt bestrijden zonder een extra populatie insecten of andere dieren te laten groeien, kun je de populatie in bedwang houden door de grond los te maken en te kalken. De larven houden niet van kalkrijke grond en geven de voorkeur aan zure pH-waarden. Bovendien kunnen goudsbloemen of goudsbloemen in het aangetaste bed worden geplant. Ook hier eten de ritnaalden de wortels van de planten, maar ze gaan dood. Bovendien kan het planten van vaste planten van mosterd of mierikswortel een natuurlijke manier zijn om ritnaalden te bestrijden. Gewassen mogen niet te strak worden gezaaid, als ze na het ontkiemen te strak staan, moeten ze direct worden uitgespit. De bedden met aardappelen mogen niet bedekt zijn met mulch.

Als het aardappelveld leeg is, moeten eerst goudsbloemen en goudsbloemen worden gezaaid. Er kunnen verschillende methoden worden gebruikt om te controleren of de reeds genomen maatregelen succesvol zijn. Zo kan een gehalveerde aardappel in de grond worden gedrukt. Daarnaast bieten, wortelen of aardappelendie al zijn gesneden, moeten ongeveer 15 cm diep worden begraven. Deze snijvlakken moeten na enkele dagen worden gecontroleerd. Daarnaast verzamelen zich nog aanwezige draadwormen op radijsplanten, slawortels of mosterdwortels. Deze worden, om de besmetting te controleren, ook opgegraven.

Als alternatief kunnen de gehalveerde groentepartjes ook als aas worden gebruikt. De ritnaalden verzamelen zich hierop en kunnen zo uit de tuin worden verwijderd. Als alternatief voor vaste planten mierikswortel of mosterd kan ook tarwe in de tuin worden geplant. Deze kunnen tussen de gewassen geplaatst worden. De larven geven de voorkeur aan tarwe als voedsel en hopen zich daar op zodat ze samen met het wit kunnen worden verwijderd. Als een deel van de tuin zwaar besmet is, is de enige optie die overblijft het graven van diepe sloten in de tuin. Deze worden gevuld met mest en daar overwinterd. Bovendien kan het tuingedeelte indien mogelijk onder water worden gezet. In dit geval komen de larven naar boven en kunnen ze met de hand worden verwijderd. Als de aangetaste delen vaak worden opgegraven, vooral in het warme seizoen, worden de larven naar boven gebracht. Enerzijds kunnen ze hierdoor uitdrogen, anderzijds worden ze opgegeten door vogels.

De chemische bestrijdingsmiddelen

Hoewel er op boerderijen chemische bestrijdingsmiddelen beschikbaar zijn, is dit in het geval van ritnaalden meestal verboden in particuliere huishoudens. Daarnaast is het gebruik van insecticiden hier meestal niet gewenst, aangezien deze meestal in de directe omgeving aanwezig zijn Er zijn nuttige planten die door de insecticiden beschadigd kunnen raken of niet meer geschikt zijn voor consumptie Zijn. Calciumcyaanamide kan in particuliere tuinen worden gebruikt om ritnaalden te bestrijden. Het gebruik van de paddenstoel Beauveria bassiana en middelen die hierop zijn gebaseerd, zijn ook nuttig gebleken bij de bestrijding ervan.

Wetenswaardigheden over draadwormbestrijding in het kort

• De draadworm is de larve van de klikkever, die op een worm lijkt.
• Ze zijn geelachtig wit van kleur en hebben een kop die kastanjebruin is.
• Er zijn zes voet aan de buikzijde en de huid heeft een leerachtig, ruw oppervlak.
• In het begin zijn de ritnaalden slechts enkele millimeters lang, maar naarmate ze groeien kunnen ze wel 5 cm lang worden.
• De klikkever legt zijn eitjes in de grond en daaruit komen de draadwormen.

In principe kunnen ritnaalden op bijna elk gecultiveerd oppervlak voorkomen. De draadwormen vreten de hals van de wortel en dringen zo de binnenkant van de stengels binnen. Vooral jonge planten worden tot de dood gebracht. Draadwormen bestrijden is vrij moeilijk als er maar een paar zijn, en ze veroorzaken af ​​en toe schade. Bestrijdingsmiddelen kunnen hier meestal niet helpen, aangezien de ritnaalden in de grond leven en daar niet kunnen worden bereikt door de middelen. Het is daarom raadzaam om direct te handelen voordat de ritnaalden zich verder kunnen verspreiden.

• De natuurlijke vijanden van de draadworm zijn mieren, veel verschillende soorten vogels, hagedissen, egels en kippen.
• Deze natuurlijke vijanden vind je echter meestal niet in de tuin, dus je moet andere middelen gebruiken om dit ongedierte te bestrijden.
• De een zegt, dat tagetes en goudsbloemen behoren tot de natuurlijke vijanden van de draadworm, dus deze bloemen moeten worden geplant.
• Ook het zaaien van mosterd of het planten van mierikswortelstruiken kan succes beloven. De ritnaalden verzamelen zich ook op deze planten.
• Daarnaast kunnen de ritnaalden ook gemakkelijk worden aangetrokken met een aas. Vooral aardappelen, wortelen en rapen zijn hiervoor geschikt.

Lees meer over gewasbescherming