Tot de versterkte planten behoren loofbomen met stekels/doornen. Omdat de puntige scheuten dienen om vijanden af te weren. Vogels gebruiken de bomen graag als nestplaats omdat ze op natuurlijke wijze nestrovers op afstand houden. Welke boom doornen heeft, lees je in dit artikel.
Ter zake
- Bomen vormen doornen/stekels als bescherming tegen potentiële roofdieren
- Loofbomen hebben doornen/stekels aan de stam en/of takken en twijgen
- vormen individuele doornen of clusters van doornen
- Uitzondering: Hulst heeft stekels op de bladeren
- De lengte van de scherpe doornen varieert tussen verschillende loofboomsoorten
Inhoudsopgave
- Gleditschien
- Robinia
- Hulst
- Meidoorns
- Wilde appel
- Wilde peer
- Veel Gestelde Vragen
Gleditschien
Gleditschien (Gleditsia), ook wel lederpoden genoemd, behoort tot de familie van peulvruchten (Fabaceae). De meeste bomen van deze soort hebben eenvoudige of vertakte doornen op de stam en takken.
Amerikaanse Gleditschie
Bron: Agnieszka Kwiecień, Nova, Gleditsia triacanthos Iglicznia trójcierniowa 23-04-2023 01, Bewerkt door Plantopedia, CC BY-SA 4.0
De Amerikaanse Gleditsia (Gleditsia triacanthos) heeft eenvoudige doornen aan jonge takken. Stam en oudere takken van de Loofbomen zijn bedekt met vertakte doornenbosjes die tussen de acht en twintig centimeter hoog zijn.
- Groeihoogte: 800 tot 2.000 centimeter
- Groeibreedte: 500 tot 2.000 centimeter
- Groeisnelheid per jaar: 20 tot 40 centimeter
- Locatie: zon
Een mededeling: Zeldzame netelige soorten Gleditschia omvatten Kaspische, Japanse en Chinese Gleditschia. In speciaalzaken worden ze als zeldzaamheid vermeld, of helemaal niet.
Robinia
Robinia (Robinia) is een geslacht van planten uit de vlinderbloemigenfamilie (Fabaceae). Van de vier erkende soorten groeit de gewone en kleverige zwarte sprinkhaan als loofbomen.
Gemeenschappelijke zwarte sprinkhaan
De snelgroeiende zwarte sprinkhaan Vanwege de botanische naam “Robinia pseudoacacia” wordt hij ook vaak genoemd Valse acacia genaamd. De tot drie centimeter lange doornen zijn omgezet steunblaadjes op de scheuten (scheutdoornen) van de bomen. De kroon en de bloeiwijze zijn grotendeels doornloos.
- Groeihoogte: 1.200 tot 3.000 centimeter
- Groeibreedte: 1.200 tot 2.000 centimeter
- Locatie: zon
- Soorten: “Frisia” (doornig), “Umbraculifera” (doornloos)
Een mededeling: De niet onomstreden robinia wordt vermoed een inheemse soort te zijn, vooral op arme locaties te verdringen - komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika, maar wordt hier al bijna 400 jaar gebruikt gecultiveerd. De bloemtrossen zijn extreem rijk aan nectar en worden gebruikt door bijen en... Hommels kwamen massaal aan.
Goudsprinkhaan “Frisia”
Bron: Wouter Hagens, Robinia pseudoacacia B, Bewerkt door Plantopedia, CC0 1.0
De zomergroene goudsprinkhaan (Robinia pseudoacacia 'Frisia') maakt indruk met het groen-gele kleurenspel van de bladeren. In de herfst kleurt het blad oranjegeel. Kleine witte bloemen verschijnen van mei tot juni.
- Groeihoogte: 700 tot 1.000 centimeter
- Groeibreedte: 500 tot 800 centimeter
- Groeisnelheid per jaar: 15 tot 25 centimeter
- Standplaats: Zon tot halfschaduw, beschermd tegen wind
Kleverige zwarte sprinkhaan
Bron: Ayotte, Gilles, 1948-, Robinia viscosa 15-p.bot-robi.visc-022, Bewerkt door Plantopedia, CC BY-SA 4.0
De plakkerige robinia (Robinia viscosa) groeit als een kleine tot middelgrote boom met een ronde tot breed eivormige kroon. Hun doornen zijn klein. Het wordt vaak omschreven als bijna doornloos. De dichte trossen lichtroze bloemen verschijnen in juni/juli.
- Groeihoogte: 600 tot 1.200 centimeter
- Groeibreedte: 500 tot 600 centimeter
- Standplaats: Zon tot halfschaduw, beschermd tegen wind
Hulst
De groenblijvende gewone Hulst (Ilex aquifolium) groeit meestal als een grote, meerstammige struik, maar kan ook als boom indrukwekkende afmetingen bereiken. Het is erg populair bij vogels. Wat hier opvalt zijn de leerachtige bladeren, die voorzien zijn van puntige tanden.
- Groeihoogte: 200 tot 800 centimeter
- Groeibreedte: 60 tot 300 centimeter
- Standplaats: halfschaduw tot schaduw
Een mededeling: Voor lang, ouder of Schaduwrijke exemplaren hebben minder stekels op hun bladeren.
Meidoorns
Meidoorns (Crataegus) zijn populair haagplanten, die ook als kleine bomen kunnen groeien. Vogels voelen zich er bijzonder veilig en comfortabel in.
Met gras begroeide meidoorn
De invasieve meidoorn (Crataegus monogyna) is de meest voorkomende meidoornsoort in Midden-Europa. Op de takken groeien talloze sterke doornen. De eenvoudige witte bloemen verschijnen van mei tot juni.
- Groeihoogte: 600 tot 1.200 centimeter
- Groeibreedte: 100 tot 300 centimeter
- Groeisnelheid per jaar: 20 tot 25 centimeter
- Standplaats: Zon tot halfschaduw, beschermd tegen wind
- Soorten: "Karmesina Plena" (dubbele, rode bloemen), "Stricta" (zuilvormige, smalle groei; eenvoudige witte bloemen)
Leerbladige meidoorn
Bron: VoDeTan2, Crataegus lavalei carrierei fruit, Bewerkt door Plantopedia, CC BY-SA 3.0
De appel- of leerbladige meidoorn (Crataegus x lavallei 'Carrierei') is een ras uit Frankrijk. De bruinrode doornen van het bladverliezende boompje kunnen wel vijf centimeter lang worden. De kleine witte bloemen met roze meeldraden ontwikkelen zich in mei tot een prachtige bloemenzee. Van de zomer tot januari dragen de loofbomen kleine oranjerode appelvruchten.
- Groeihoogte: 400 tot 700 centimeter
- Groeibreedte: 300 tot 400 centimeter
- Groeisnelheid per jaar: 20 tot 40 centimeter
- Standplaats: zon tot halfschaduw
meidoorn
De echte meidoorn (Crataegus laevigata 'Paul's Scarlet') is een gekweekte vorm van de tweehandige meidoorn (Crataegus laevigata). Het dankt zijn naam aan de gevulde exemplaren rode bloemen, die verschijnen van mei tot juni.
- Groeihoogte: 400 tot 800 centimeter
- Groeibreedte: 300 tot 400 centimeter
- Groeisnelheid per jaar: 20 tot 25 centimeter
- Standplaats: zon tot halfschaduw
Meidoorn met twee stelen “Plena”
De tweehandige meidoorn “Plena” (Crataegus laevigata ‘Plena’) groeit als een kleine boom met een dichte, ronde kroon. De scherpe doornen van loofbomen zijn ongeveer 2,5 centimeter lang. “Plena” produceert van mei tot juni dubbele witte bloemen.
- Groeihoogte: tot 1.000 centimeter
- Groeibreedte: tot 600 centimeter
- Standplaats: Zon tot halfschaduw, beschermd tegen wind
Wilde appel
De wilde appel (Malus sylvetris) groeit als een kleine boom met een platte kroon. De bloeiperiode is van april tot en met mei. De appels zijn pas eetbaar na de vorst.
- Groeihoogte: 300 tot 600 centimeter
- Groeibreedte: 200 tot 400 centimeter
- Groeisnelheid per jaar: 25 tot 60 centimeter
- Standplaats: zon tot halfschaduw
Wilde peer
Bron: T Kebert, Pyrus pyraster TK 01-05-2023 9, Bewerkt door Plantopedia, CC BY-SA 4.0
De wilde of houtpeer (Pyrus pyraster) is de wilde soort gecultiveerde peer. De takken van wilde perenbomen zijn bedekt met doornen. De witte bloemen verschijnen van april tot mei. De perenoogst begint in de herfst.
- Groeihoogte: 1.000 tot 2.000 centimeter
- Groeibreedte: 300 tot 600 centimeter
- Groeisnelheid per jaar: 20 tot 50 centimeter
- Standplaats: zon tot halfschaduw
Veel Gestelde Vragen
Stekels zijn uitgroeisels die groeien uit de epidermis van de boom of het schorsweefsel wordt gevormd. Doornen in loofbomen zijn meestal omgebouwde scheutbijlen of scheuten waar vaatbundels doorheen lopen.
Of de doornen giftig of niet-giftig zijn, hangt af van de boomsoort. Als alle delen van de loofboom giftig zijn, geldt dit ook voor de doornen. Wees voorzichtig bij het omgaan met doornige bomen, aangezien de doornen extreem scherp zijn.
Plukjes doornen aan de stam van de Gleditschie kunnen bij het snoeien van de boom verwijderd worden. Het ideale moment om de Gleditschie te snoeien is nadat de bladeren zijn gevallen. In het voorjaar mag de boom niet gekapt worden, omdat deze te veel bloedt.