inhoudsopgave
- Twee verschillende soorten
- Giftig of niet?
- Gevechten - ja of nee?
- voorzichtig verwijderen
- Handig voor in de tuin
In het voorjaar zitten ze weer in zwermen op de zonnige plekjes in de tuin en op paden en stenen, de rode vuurwantsen. Nu rijst de vraag of de insecten giftig zijn en dus gevaarlijk voor ons mensen.
Twee verschillende soorten
Er zijn wereldwijd meer dan 400 verschillende soorten vuurwantsen. In Duitsland zijn echter slechts twee soorten inheems en bekend:
- rode en zwarte gewone vuurwants
- Pyrrhocoris apterus
- opvallende rode kleur
- zwart patroon
- doet denken aan een Afrikaans stammasker
- bruinachtig gekleurd insect
- Pyrrhocoris marginatus
- beide typen 10 tot 12 millimeter groot
Beide soorten komen in het voorjaar in grote hoeveelheden voor, voornamelijk op zonnige plaatsen, op paden en grensstenen. Maar de rode zijn optisch veel beter zichtbaar dan hun bruine verwanten.
Giftig of niet?
In geen geval zijn de dieren gevaarlijk of giftig. Ze sproeien ook geen bijtende vloeistoffen. In de natuur wordt het echter zo gegeven dat felrode dieren vaak giftig zijn. Dit geldt voor spinnen maar ook voor slangen en diverse andere insecten en reptielen. Maar met de rode vuurwantsen hoeft niets te worden gevreesd. Het volgende fenomeen kan zich echter voordoen:
- Bedwantsen beschermen zichzelf tegen roofdieren
- ze scheiden stinkende afscheidingen af
- wanneer ze gevaar voelen
- Vogels worden afgeschrikt
- ze hebben ook een bittere smaak
- rode kleur schrikt ook roofdieren af
Opmerking: Vanwege de stinkende afscheiding en bittere smaak van de vuurwantsen, hebben ze het zelden Roofdieren en kunnen zich daarom meestal ongehinderd voortplanten en komen daarom altijd binnen Menigten aan.
Gevechten - ja of nee?
De vuurwantsen hoeven in geen geval bestreden te worden. Omdat zowel kinderen als honden of katten de insecten meestal met rust laten als ze hun afscheiding vrijgeven wanneer ze worden aangeraakt. Als een klein kind echter een vuurwants in zijn mond stopt, wordt het snel weer uitgespuugd, omdat het ook erg bitter smaakt. Bovendien is slikken alleen ongemakkelijk maar zonder verdere schade.
voorzichtig verwijderen
De levendige en kleurrijke insecten kunnen gemakkelijk worden verwijderd als ze hinderlijk worden. Vooral in het voorjaar met de eerste warme temperaturen komen ze onder de stenen en scheuren in de muur vandaan, waaronder ze overwinteren om te genieten van de eerste warme zonnestralen. Ze worden geen plagen genoemd, maar eerder plagen vanwege de massale ophoping en kunnen als volgt voorzichtig worden verwijderd:
- Veeg voorzichtig op met een stoffer en blik
- doe in de voorziene emmer
- verhuizen naar een geschikte plek in de tuin
- vecht niet met chemische middelen
- heeft geen zin
- schaadt alleen de tuin
Als preventieve maatregel kan kreupelhout of gehakte balsemspar als mulch worden aangelegd op de plaatsen waar de vuurwantsen overwinteren en in het voorjaar weer verschijnen. De insecten houden hier niet van en mijden deze delen van de tuin op eigen houtje.
Tip: Omdat de insecten altijd in zeer grote groepen verschijnen, waar je ook loopt, kan het een beetje moeilijk zijn om hier doorheen te komen zonder op de dieren te stappen. Verwijder daarom de brandwantsen voorzichtig als ze je lastig vallen en zoek een geschikte andere plek waar ze je niet meer lastig vallen.
Handig voor in de tuin
Kortom, de beestjes zijn erg handig voor de tuin. Omdat ze zich voeden met gevallen en dood plantaardig materiaal en zo de aarde reinigen. De insecten in de tuin hebben dus de volgende voordelen:
- voeden zich met dode bloemen
- geeft de voorkeur aan kaasjeskruid en hibiscus
- Stokrozen
- evenals lindezaden
- ook van dode insecten
- Muggen zijn niet graag in de buurt
Opmerking: In tegenstelling tot andere insecten en kevers vallen de insecten levende planten niet aan. Ze zijn dus volkomen onschadelijk voor uw tuin, maar ook voor uw kinderen en huisdieren. Toch kan het bij een massale bijeenkomst voorkomen dat geïsoleerde knoppen door rozen worden opgegeten. Meestal is dit echter een uitzondering.
