De belangrijkste onderverdeling voor de systematisering van de rozenfamilie vindt plaats in de drie onderfamilies Rosoideae, Dryadoideae en Spiraeoideae.
Geslachten van de rozenfamilie (Rosaceae)
De rozenplanten hebben hun thuis vooral op het noordelijk halfrond. Ze groeien in een grote verscheidenheid aan regio's, die klimatologisch variëren van semi-woestijnen tot regenwouden en gematigde zones tot alpiene regio's. Het zijn allemaal kruidachtige planten en de meeste hebben de
Alternatieve bladeren. Ze kunnen zowel groenblijvend als bladverliezend zijn en hebben bladeren met vaak gekartelde randen. Deze plantenfamilie, die zowel sierplanten als nuttige planten omvat, is onderverdeeld in drie subfamilies.- De onderfamilie van de Rosoideae bestaat uit het geslacht Filipendula, waartoe alle soorten moerasspirea behoren, en het geslacht Rosoideae, waartoe alle andere vertegenwoordigers van deze onderfamilie behoren. Dat laatste omvat zowel rozen als bijvoorbeeld vingerkruiden, kruidnagel en aardbeien.
- De onderfamilie Dryadoideae bestaat uit bomen, struiken en dwergstruiken, waartoe bijvoorbeeld de Silberwurzen behoren.
- De onderfamilie Spiraeoideae omvat een groot aantal bomen en struiken, waaronder enkele pit- en steenfruitplanten zoals appel-, peren-, pruimen- en kersenbomen. Daarnaast behoren ook de sparstruiken en veersperren tot deze groep.
Planttijd voor rozen
Een van de meest populaire sierplanten uit de rozenfamilie zijn rozen, waarvan er weer vele soorten zijn, die zijn onderverdeeld in cultuurrozen en wilde rozen. Als kale wortelplanten van de kwekerij zijn ze op
het beste geplant van oktober tot april, maar alleen als de grond niet bevroren is, dus herfst of vroege lente is het beste. Planten in containers daarentegen kunnen het hele jaar door geplant worden, het planten vindt plaats in de warme maanden, echter is het essentieel om voldoende irrigatie te hebben in de groeifase respect, denk sterk aan. De aanbevolen standplaats is een zonnige plek in de tuin, waar er een goede luchtuitwisseling is. Hierdoor drogen de bladeren snel uit na een regenbui en zijn ze minder vatbaar voor echte meeldauw, die vaak rozen in de tuin aantast. Daarom moet vooral bij de sterk groeiende rassen gelet worden op de noodzakelijke minimale afstand tussen meerdere planten.
