oorsprong
Vanuit ons gezichtspunt komen de wilde vormen van het vuurdoorngeslacht, botanisch Pyracantha, oorspronkelijk uit zuidoostelijke gebieden. De Middellandse ZeeVuurdoorn, Pyracantha coccinea, vindt zijn oorsprong in Zuidoost-Europa, de drie andere wilde vormen Pyracantha crenatoserrata, P. Rogersiana en P. koidzumii komen uit China en Taiwan. Op onze breedtegraden worden voornamelijk tuinvormen gekweekt, die als kruisingen worden gekweekt uit de verschillende wilde vormen. Ze zijn zeer goed bestand tegen de lokale klimatologische omstandigheden.
lees ook
- De vuurdoorn voelt zich thuis op deze locatie
- De vuurdoorn combineert esthetiek en functionaliteit
- De vuurdoornhaag: Dichte bescherming voor uw eigendom
Noteren:
- De vier wilde vormen komen van Zuidoost-Europa tot Zuidoost-Azië
- We hebben voornamelijk tuinvormen, kruisingen van wilde vormen
- Gedijen heel goed in ons klimaat
groei
De vuurdoorns groeien als opgaande struiken met dunne takken en een zeer dichte kroon. In totaal bereiken ze een hoogte van ongeveer 2 tot 6 meter - er zijn duidelijke verschillen afhankelijk van de variëteit. Sommige van de grotere soorten hebben ook een boomachtige groeiwijze. De takken zijn bedekt met een donkerbruine, later grijsachtige tot olijfkleurige bast en bedekt met lange, puntige doornen.
De groeikenmerken op een rij:
- Opgaande, struikachtige tot boomachtige groeiwijze
- Dunne takken, dichte kroonvorming
- 2 tot 6 meter hoog, afhankelijk van de variëteit
- Takken met donkere bast en lange doornen
Lees verder
bladeren
De bladeren van de vuurdoorn staan meestal afwisselend op korte stelen of in trossen op de takken. Met hun langwerpige, omgekeerde eivormige tot lancetvormige vorm en de gladde tot fijn gezaagde rand hebben ze een zekere gelijkenis met andere haagplanten zoals meidoorn of liguster. Hun rijke, donkergroene kleur, die aan de onderkant iets lichter is, gaat het hele jaar door en dient dus als een effectief privacyscherm. Vuurdoorns kunnen hun bladeren alleen afwerpen bij extreem strenge temperaturen onder nul.
Het blad kenmerkt in het kort:
- Afwisselend naar tuft-achtig staan
- Omgekeerd eivormig tot lancetvormig
- Gladde tot fijn gezaagde rand
- Rijk donkergroen, lichter van kleur hieronder
- Wintergroen, worden alleen bij zeer strenge vorst weggegooid
bloesem
De bloemen van de vuurdoorn openen in het voorjaar rond april of mei en lijken erg op die van de meidoorn. Het zijn mooie, kleine witte pluimen die weelderig en dicht bij elkaar staan. De enkele bloemen hebben vijf bloembladen over vijf groene kelkblaadjes en tot 15 lange meeldraden. De numerieke en nectarrijkdom van de dichte bloeiwijzen zijn ook een waardevolle insectenweide.
De vuurdoornbloesems nog eens samengevat:
- Bloeitijd van april / mei
- Dichte, weelderige pluimen paraplu in wit
- Overvloedige aanvoer van nectar voor nuttige insecten
fruit
De vruchten van de vuurdoorn rijpen in de herfst en zijn dankzij de vrijwillige bestuiving van de insecten net zo talrijk als de bloemen. De vuurdoorn dankt zijn naam ook aan zijn gele tot oranjerode of rode kleur. De vuurdoornbessen lijken een beetje op kleine appels en zijn ongeveer zo groot als een erwt. Vogels eten ze graag, maar helaas zijn ze grotendeels oneetbaar voor mensen.
gebruik maken van
De vuurdoorn wordt vanwege zijn dichte groei vooral gewaardeerd als haagplant. Omdat het zwaar stekelig is, adverteren sommige plantenhandelaren het zelfs als inbraakwerend. De heldere bessen, die afhankelijk van de teelt in geel, oranje en rood verschijnen, zijn ook gedurende lange tijd een prachtig fruitornament. Ze dienen ook als voedselbron voor veel vogels en vergroten zo de diversiteit van de tuinfauna. Maar de dichte takken van de vuurdoorn zijn ook goed voor de vogelwereld - hier kunnen goed beschermde nestverblijven worden gebouwd om roofdieren zoals marters en katten op afstand te houden.
Voor mensen zijn de bessen van de vuurdoorn, net zo verleidelijk als ze schijnen, helaas oneetbaar en zelfs licht giftig. Dus de plant kan niet echt in de keuken worden gebruikt - in het beste geval door hem te koken en de pulp ervan te scheiden Van pitten kan een smakelijke en goed verdragen puree worden gemaakt - maar dat betekent veel werk met de likeur Lotte.
Hoe u de Vuurdoorn kunt gebruiken:
- Als een strak afschermende privacyhaag
- Als decoratief ornament (bloesem, lichtgevend fruitornament)
- Bevordering van de diversiteit van de tuinfauna
- Voorwaardelijk: culinaire verwerking van de vruchten
heg
Als haag heeft de vuurdoorn zowel een praktisch als een esthetisch nut. Door de dichte, doornige groei en het groenblijvende blad kan het een goede afschermende eigendomsgrens zijn. Hoe meer snoei je eraan geeft, hoe groter dit effect zal zijn. Vanwege de eenvoudige schoonheid van de hierboven beschreven bloemen en de weelderige, kleurrijke vruchtvorming u kunt ook genieten van een zeer decoratief zicht in de lente en een lange fase in de herfst.
Lees verder
Welke locatie is geschikt?
De vuurdoorn is over het algemeen relatief weinig veeleisend, wat een ander voordeel is om hem als haagplant te gebruiken. Hij kan in de zon tot halfschaduw staan, maar in de zon vormt hij beduidend meer bloemen en vruchten. Het is zeer robuust tegen weer en wind en doorstaat doorgaans zonder problemen langere periodes van hitte.
Als het gaat om de aard van de bodem, is de vuurdoorn ook aangenaam tolerant. De bodem mag alleen niet te nat zijn; ook verse, goed doorlatende grond is gunstig voor een goede groei - Een te magere plant verrijk je af en toe bij het planten en ook later in het voorjaar met compost. De ph-waarde is relatief irrelevant voor de vuurdoorn.
Noteren:
- Locatie zo zonnig mogelijk
- Zeer robuust tegen ruw weer en hitte
- Grond niet te nat en niet te mager (anders: compostbemesting)
- pH-waarde praktisch onbeduidend
Lees verder
Wat is de beste tijd om te planten?
In principe kunt u op elk moment van het jaar voorkeursheesters uit het tuincentrum planten. Lente en zomer zijn echter het beste, zodat de planten in alle rust kunnen groeien.
De juiste plantafstand
Wil je de vuurdoorn als haag planten, plaats dan ongeveer 2 tot 3 exemplaren per meter, afhankelijk van de grootte van de jonge heesters die je koopt.
Vuurdoorn op de juiste manier snijden
Zeker als je de vuurdoorn wilt kweken als privacyhaag, moet je hem regelmatig knippen. Dit houdt de groei compact en voorkomt te schaarse en schaarse kroonvorming. Het is het beste om direct na de bloei te snoeien. Je dunt de struik gewoon wat uit en verkort de buitenste scheuten. Maar: handschoenen niet vergeten vanwege de scherpe doornen, liefst met handschoentjes!
De vuurdoorn verdraagt ook meer ingrijpende bezuinigingen, hij is zeer bereid om weer te ontkiemen.
Als u in de herfst niet zonder de felle, vuurkleurige fruitversieringen wilt, moet u natuurlijk afzien van snijden en de bloemen laten staan. Hoewel er na het snijden nog wel wat meer bestuivingsbloemen zouden ontstaan, is de vruchtopbrengst dan natuurlijk veel lager.
De snijadviezen op een rij:
- Indien een dichte, privacybeschermende haag wordt gezocht: Regelmatig compactheidsbevorderend snoeien na de bloei
- Als een rijk herfstfruitornament gewenst is: niet snoeien
Lees verder
bonsai
Door de dichte groei en het hoge regenererende vermogen is de vuurdoorn ook geschikt voor de bonsaiteelt. Daarbij is geen bijzonder geavanceerde ervaring vereist. Hij kan heel gemakkelijk worden opgetild tot een miniatuurstam, die door zijn dichte kroon gemakkelijk een boomachtig karakter aanneemt.
Voor bonsaicultuur plaats je de vuurdoorn in een plantenbak met bonsaigrond en vulkanisch granulaat. Ook hier geldt de hoogst mogelijke hoeveelheid zonlicht voor de locatie. Je mini vuurdoorn moet je om te beginnen om de twee jaar verpotten. Je moet matig water geven, omdat wateroverlast kan leiden tot wortelrot. Als je de gloeiende vruchten op je bonsai-vuurdoorn wilt hebben, kun je deze elke 2 weken na de bloei aansporen met bonsaimest.
Voor het vormgeven kunt u streven naar een klassieke mini-boomvorm door de onderste scheuten regelmatig in te korten en eenvoudig elk voorjaar de contour van de kroon opnieuw te slijpen. Tegen het einde van de vegetatiefase moet je ook oude takken uitdunnen.
Geavanceerd of Meer artistiek veeleisende mensen kunnen ook werken met draad en spankracht.
Bonsaiverzorging in één oogopslag:
- Vuurdoorn is zeer geschikt voor eenvoudige bonsaiteelt vanwege de dichte groei en het goede vermogen om te regenereren
- Substraat: Bonsaigrond met vulkanische korrels
- Zonnige standplaats, matige watergift
- Vormen: bijvoorbeeld als miniboompjes of meer gedifferentieerd met draden
- Bemesten voor vruchtvorming na de bloei
Lees verder
Ziekten
De vuurdoorn is vrij ongevoelig voor ziekten. Wat het meest waarschijnlijk schade toebrengt, is als de grond te nat is - dan kan het ook in de open lucht gaan rotten. Let dus bij het planten op een vrij droge standplaats met een goede afwatering.
Sommige soorten vuurdoorn kunnen ook worden aangetast door schurft, maar de meeste tuinsoorten zijn er resistent tegen. Als u een niet-resistente variëteit heeft en er treedt een schurftplaag op, verwijder dan onmiddellijk de zieke delen van de plant en breng een fungicide aan.
Af en toe kan de vuurdoorn ook worden aangetast door bacterievuur. Vanwege de epidemische verspreiding moet deze bacteriële ziekte worden gemeld en is helaas ongeneeslijk. Het uit zich door verwelking en een bruinzwarte verkleuring van de bladeren, later knikken de scheutpunten door gescheiden aanvoerlijnen. Afhankelijk van de leeftijd sterft de plant na 3 weken tot enkele jaren af.
Lees verder
VERWIJDERD
Als je een vuurdoorn wilt verwijderen, moet je je voorbereiden op een behoorlijk vervelend karwei. Omdat de rozenplant diepe, dichte wortels heeft die moeilijk volledig op te graven zijn. Het werk wordt natuurlijk bemoeilijkt door de scherpe doornen van het bovengrondse plantengebied.
Verwijder daarom eerst alle grote takken zodat je makkelijker bij de stam kunt. Maak vervolgens het wortelgebied zo veel mogelijk los om bij de hoofdwortelstrengen te komen. Deze snij je af met een mes en probeert vervolgens de plant neer te zetten. De resterende wortelresten kunt u vervolgens uitgraven, afhankelijk van of u iets nieuws in het gebied wilt planten of het gebied vrij wilt laten.
Lees verder
Is vuurdoorn giftig?
De vuurdoorn is op zich niet giftig. De meeste delen van de plant, dus de wortels, takken en bladeren, bevatten geen gifstoffen. Met de vruchten is het een beetje anders. De pitten van de felgele tot oranjerode bessen bevatten stoffen die niet echt giftig zijn, maar die bij het eten tot onaangename verschijnselen kunnen leiden. Deze omvatten vooral het flavonoïde rutine en chlorogeenzuur. Met name het waterstofcyanide dat ontstaat wanneer het wordt gemetaboliseerd, is een kritische factor.
Bij kleine kinderen kan overmatige consumptie spijsverteringsproblemen veroorzaken, zoals misselijkheid, braken en diarree. Voor volwassenen is de concentratie van de stoffen te laag om bij consumptie ernstige klachten te veroorzaken.
Het effect van waterstofcyanide is kritischer bij katten en honden, omdat ze het minder goed kunnen afbreken. Als uw huisdier de vuurdoornbessen heeft gegeten, kan dit leiden tot een ernstig energiemetabolisme en stoornissen in de bloedsomloop. Indien mogelijk het dier laten braken, geen vloeistoffen te drinken geven en onmiddellijk een dierenarts raadplegen.
Lees verder
Tips
Als u bijzonder belang hecht aan fruitdecoraties in de late zomer en herfst, is de combinatie van verschillend gekleurde fruitsoorten in een haaggemeenschap ook aan te raden. Zo krijg je een vuurwerk van kleuren in de ware zin van het woord, wat bijzonder mooi is om naar te kijken in het licht van gouden oktober.
soorten
De hybride cultivars voor de tuin zijn voornamelijk gecategoriseerd op basis van hun bessenkleur. Ze zijn verkrijgbaar in de vuurkleuren geel, oranje en rood. Hier kunt u kiezen afhankelijk van uw smaak en de mogelijkheid om te combineren met aangrenzende tuinplanten. Resistentie tegen schurft wordt ook vaak benadrukt door dealers, maar is aanwezig in de overgrote meerderheid van de rassen.
gele variëteiten
Soleil d'Oro
De bekendste onder de gele fruitsoorten is de Soleil d'Or. Je bessen schitteren in een prachtig goudgeel. Het is een kleine variëteit en is slechts 2 meter hoog en ongeveer één tot anderhalve meter breed. Qua groeisnelheid, met 10 tot 30 centimeter per jaar, is het niet per se in de eerste plaats voorbestemd voor een effectieve en snelle erfafscheiding.
De Soleil d’Or is zeer schurftbestendig en redelijk vorstbestendig. Het verdraagt regelmatig snoeien goed. De kleine, witte bloemen verschijnen van mei tot juni en verspreiden een heerlijk heerlijke geur.
Als standplaats staat hij het liefst op een zonnige tot gedeeltelijk beschaduwde plaats.
Sinaasappelrassen
Tetons
Het ras Teton is een middelgrote met een hoogte van ongeveer 3 meter met een matige uitzetting in de breedte van anderhalve tot 2 meter. Aan de andere kant is hun vertakking bijzonder dicht, zodat ze zeer geschikt zijn voor privacybescherming.
Het vormt vanaf augustus donkeroranje vruchten. De witte bloemen verschijnen van mei tot juni. Hun vorstbestendigheid is goed, evenals hun schurftbestendigheid.
Oranje charmeur
Deze variëteit bekoort met zijn vurige oranjekleurige vruchten, die vanaf september verschijnen. Van mei tot juni bloeit de Orange Charmer met kleine, weelderige pluimen parasols die aangenaam ruiken.
Het ras is bijzonder breed en bossig van groei. Met een vrij kleine toename in hoogte van 2 tot 2 ½ meter, breidt het uit tot 3 ½ meter in de breedte. Zoals de meeste soorten gedijt hij het beste in de zon, maar hij kan ook in de halfschaduw staan. Het is schurft- en vorstbestendig.
Rode variëteiten
Rode kolom
De Rode Zuil vertoont een strakke, opgaande groei tot max. Hij is zeer ongevoelig voor vorst en warmte. De rijke, dichte, witte bloemtrossen verschijnen in april en mei, de karmijnrode heldere vruchten ontwikkelen zich vanaf september en kunnen tot in de winter aanhouden. Op een zonnige plek doet hij het het beste.
