Oorsprong en distributie
De Amerikaan heeft zijn thuis Sweetgum boom in Noord- en Midden-Amerika, waar hij tussen de staat New York en de Midden-Amerikaanse staat Nicaragua voornamelijk in Is thuis in rivierdalen en op berghellingen - mits de ondergrond daar rijk is aan voedingsstoffen, diep en vrij fris nat.
lees ook
- De amberboom: giftig of ongevaarlijk?
- Snoeiboom snoeien: timing, noodzaak en meer
- Sweetgum tree - een locatie voor het leven
De soort behoort tot het geslacht van amberbomen (Liquidambar), dat vroeger deel uitmaakte van de toverhazelaarfamilie (Hamamelidaceae). Inmiddels zijn botanici echter van mening dat de groep een eigen zeer kleine plantenfamilie vormt, de Altingiaceae, met slechts zo'n 15 soorten. Amberbomen zijn daarom niet alleen inheems in Noord-Amerika, sommige soorten gedijen ook goed in het Middellandse Zeegebied (Oriental Sweet gum, Liquidambar orientalis) als in Oost- en Zuidoost Azië (bijvoorbeeld de Formosa sweet gum, Liquidambar formosana).
In Europa wordt de Amerikaanse amberboom echter vooral als sier- en parkboom gekweekt. De soort kwam al in 1681 naar de Oude Wereld en veel variëteiten zijn nu verkrijgbaar in verschillende maten en hoogtes.
gebruik maken van
Terwijl de Amerikaanse amberboom voornamelijk wordt gekweekt als sierboom in particuliere tuinen en in openbare parken, is het een waardevol bruikbaar hout in zijn thuisland. Niet alleen dat de zoetgeurende Storax, zoals de hars van de soort ook wel wordt genoemd, een belangrijke grondstof is voor de productie van kauwgom en in natuurlijke geneeskunde wordt gebruikt, het harde hout van de amberboom, dat qua nerf en kleur sterk lijkt op walnotenhout, is ook erg populair bij de meubelproductie vroeg.
Daarnaast worden de aromatische zoete gom en de hars ervan gebruikt als grondstof voor de productie van parfums, zepen en andere cosmetica. Hoewel de hars van de boom "Storax" wordt genoemd, is de amberboom op geen enkele manier verwant aan de eigenlijke Storaxboom (Styrax americanus) - alleen had hij deze al in de 18e eeuw. Eeuw vervangen in de harsextractie.
Uiterlijk en gestalte
In hun thuisland bereiken wilde exemplaren van de sweetgumboom een hoogte tot 45 meter. Dit maakt de soort tot een van de hoogste groeiende loofbomen, maar in Centraal-Europa wordt hij zelfs in klimatologisch milde streken meestal niet hoger dan 20 meter. Naast de hoge soorten zijn er ook enkele duidelijk kleinere soorten beschikbaar, de hoogtes tussen Bereik zo'n vier tot maximaal tien meter en daarom ook geschikt als huisboom voor de eigen tuin zijn.
De amberboom heeft op jonge leeftijd een kegelvormige, vrij smalle groei, maar kan bij het ouder worden breed groeien. De aanvankelijk roodbruine bast wordt later grijsbruin en ontwikkelt een brede groef evenals de voor de soort kenmerkende kurkstroken.
bladeren
De sweetgumboom heeft een andere naam die hij te danken heeft aan zijn esdoornachtige bladeren: Het wordt de zeesterboom genoemd omdat de vijf- tot zevenlobbige, handvormige bladeren sterk doen denken aan de Zeewezens. Leken verwarren de sweetgumboom vaak met de inheemse esdoorn vanwege de vorm van de bladeren.
In de zomermaanden zijn de afwisselend gerangschikte bladeren, tot 15 centimeter lang, glanzend groen, maar krijgen vaak al eind september hun prachtige herfstkleuren. In het geval van de amberboom lijkt de natuur bijzonder diep in de kleurpot te reiken, omdat het kleurenpalet varieert van geeloranje tot oranjerood en karmijnrood tot paarse tinten. Deze brede verkleuring is vaak zelfs bij één en dezelfde boom waar te nemen.
De Amerikaanse amberboom is een van de tuinbomen met de mooiste herfstbladeren, wat ook de belangrijkste reden is voor zijn populariteit als huis- en sierboom. Overigens verspreidt het blad ook de kenmerkende aromatische geur als je het zachtjes tussen je vingers wrijft.
Lees verder
Bloei en bloeiperiode
In de vrolijke meimaand verschijnt de nogal onopvallende bloesem van de amberboom. De soort is eenhuizig, ontwikkelt zowel vrouwelijke als mannelijke bloemen op dezelfde plant. Mannelijke bloemen lijken op rechtopstaande, groenachtige aren en zijn ongeveer vijf tot zeven centimeter lang. De vrouwelijke bloeiwijzen zitten echter op kastanjeachtige, hangende bolletjes. Bestuiving vindt plaats via insecten.
fruit
Op het eerste gezicht lijken de bolvormige vruchten van de amberboom met lange stekels op de vruchtcapsules van de tamme kastanje. Ze zijn echter veel kleiner met een diameter van twee tot drie centimeter, en ze zijn opgebouwd uit talrijke houtachtige capsules. Amberbomen beginnen pas vruchten te produceren vanaf een leeftijd van ongeveer 20 jaar. Deze blijven lang aan de boom plakken en vallen vaak pas in het voorjaar op de grond.
Op de grond knalt de bruine vrucht open waardoor de kleine zaadjes direct op de grond vallen. De meeste kunnen echter niet ontkiemen en kunnen daarom niet worden gebruikt voor vermeerdering. Je herkent de steriele zaden aan het feit dat ze opvallend klein en nogal hoekig van vorm zijn. Slechts een paar zaden zijn vruchtbaar en dus kiembaar. Ze zijn veel groter, elliptisch van vorm en hebben vliezige vleugels die de wind gebruikt om ze naar nieuwe locaties te brengen.
Lees verder
Toxiciteit
Hoewel de hars van de amberboom nog steeds een belangrijke grondstof is voor de productie van natuurlijke medicijnen en kauwgom, is deze pas onschadelijk na industriële verwerking. Anders worden alle delen van planten beschouwd als irriterend voor de huid en slijmvliezen voor zowel mens als dier tot giftig, met vergiftigingsverschijnselen die vooral voorkomen bij kinderen en kleinere huisdieren kan.
Welke locatie is geschikt?
Net als op zijn natuurlijke locaties, heeft ook een in de tuin gekweekte amberboom een standplaats in de volle zon en zo warm mogelijk nodig. Plant het jonge boompje het beste op een tegen wind en regen beschutte plaats voor een vuurtorenmuur of -muur, die ook optimaal op het zuiden is georiënteerd. Hier krijgt de boom voldoende zon en bescherming, die hij vooral de eerste jaren nodig heeft - de soort ontwikkelt zijn vorstbestendigheid pas naarmate hij ouder wordt. Windbescherming is ook belangrijk omdat de amberboom al heel vroeg in het jaar zijn beschermende bladeren verliest.
Daarentegen is een plek meestal te donker, zelfs op een gedeeltelijk of licht beschaduwde plek. De soort ontwikkelt zijn kleurrijke herfstbladeren alleen op zeer zonnige en warme plaatsen.
Lees verder
vloer
De optimale grond voor de Amerikaanse amberboom is diep, los en goed doorlatend, matig voedselrijk tot humus en fris. Idealiter zet je hem op leemachtige grond, omdat de soort zowel schrale zandgronden als kalkrijke gronden niet verdraagt. Waar de amberboom heel langzaam groeit op zand, krijgt hij op kalkrijke grond al snel ongezonde gele bladeren. Wateroverlast leidt op zijn beurt tot rot en dus tot de dood van de boom.
Potcultuur
Omdat de amberboom de eerste jaren erg gevoelig is voor kou, wind en andere weersomstandigheden je moet het eerst in een grote container kweken en het geleidelijk aanpassen aan de klimatologische omstandigheden wennen aan. Op de lange termijn kan de hoge soort echter niet in een plantenbak worden gehouden zonder de groei ernstig te moeten beperken. Amberbomen die als bonsai worden gekweekt, vragen bijvoorbeeld veel aandacht en zorg.
Zoetgom op de juiste manier planten
Plant de sweetgumboom als volgt:
- Graaf een plantgat.
- Deze moet twee keer zo breed en diep zijn als de kluit.
- Maak de grond aan de zijkanten en onderkant van het gat los.
- Meng het uitgegraven materiaal met compost en Hoornkrullen(€ 32,93 bij Amazon *) / Hoorn maaltijd.
- Als de grond zwaar is, zorg dan voor drainage, bijvoorbeeld door kiezels.
- Steek de boom zo diep in dat het entpunt bedekt is met aarde.
- Plant een steunpaal.
- Sluit deze stevig aan op de kofferbak, b.v. B. met een bastlint.
- Vul het plantgat en stap voorzichtig op de grond.
- Slib de verse grond met veel water.
- Mulchen De wortelschijf zodat de grond niet uitdroogt.
Lees verder
Wat is de beste tijd om te planten?
In principe kan de sweetgumboom zowel in het vroege najaar als in het late voorjaar worden geplant. Maar aangezien vooral jonge exemplaren behoorlijk gevoelig zijn voor kou en wind, zou je de voorkeur geven aan de lente.
Lees verder
De juiste plantafstand
Omdat de sweetgumbomen tot 20 meter hoog en acht meter breed kunnen worden als ze volgroeid zijn, hebben ze veel ruimte nodig. Daarom is de soort alleen geschikt voor een solitaire standplaats in de tuin die aan deze eisen voldoet - zeker omdat verplanten in latere jaren moeilijk of zelfs onmogelijk wordt. Verder wordt de amberboom zeer goed verdragen door snoei, maar is afhankelijk van de soort ook vrij snelgroeiend en dus met de Snoeischaar moeilijk te begrenzen in hoogte en breedte.
onderplanten
Amberbomen hebben een losse groei en laten veel licht door hun kroon. Ze kunnen dan ook goed worden aangeplant met bodembedekkers en andere vaste planten, zolang ze niet te sterk concurreren. Bijvoorbeeld uienbloemen die in het voorjaar bloeien zoals tulpen en zeer geschikt zijn Narcissen, maar ook monnikskap, herfstanemonen, boshyacinten en hosta's.
Zoete gom water geven
Exemplaren die in potten zijn gekweekt, moeten tijdens het groeiseizoen natuurlijk regelmatig worden bewaterd, omdat ze niet voor zichzelf kunnen zorgen. Zelfs vers aangeplante en jonge amberbomen kunnen bij droog weer uit de gieter worden gezwaaid. Oudere, gevestigde bomen daarentegen kunnen zonder extra water.
Zoetgom op de juiste manier bemesten
Hetzelfde geldt voor de toevoer van kunstmest: alleen jonge bomen profiteren van voorjaarsbemesting met compost en hoornkrullen om hun langzame groei te versnellen. Bij oudere, goed gewortelde amberbomen is een extra voeding echter niet nodig.
Lees verder
Snoep op de juiste manier snijden
Amberbomen zijn erg snoeihard en kunnen daarom een aantal jaren als bonsai of als potcultuur bewaard worden. In tegenstelling tot fruitbomen is echter regelmatig onderhoud of Onderhoudssnoei is in principe niet nodig en een dergelijke maatregel tast de natuurlijke groeiwijze aan. Het is daarom het beste om de boom gewoon te laten groeien en alleen dood, ziek en te dicht hout te verwijderen in het voorjaar.
Lees verder
Vermeerder suikermaïs
In de regel worden amberbomen vermeerderd door enten, maar ze kunnen ook uit zaden worden gekweekt. In tegenstelling tot geënte exemplaren zijn zaailingen echter onvoorspelbaar in hun eigenschappen, en slechts enkele van de volwassen zaden zijn daadwerkelijk in staat om te ontkiemen. Kies voor de zaaien alleen grote, elliptisch gevormde zaden.
Deze hebben een koude prikkel nodig zodat de kiemremming wordt doorbroken. Bewaar de zaden daarom ongeveer twee maanden in het groentevak van de koelkast of zaai ze in de herfst in een afgedekte Koud kader het einde. Vanaf het voorjaar hebben de zaden constante temperaturen van 20°C nodig voor ontkieming en groei.
Lees verder
Hoe transplanteer ik op de juiste manier?
Na aanplanting mogen amberbomen pas binnen de eerste drie tot maximaal vijf jaar worden herplant. Daarna tolereren ze een verandering van locatie meestal niet zo goed.
Ziekten en plagen
Ziekten en plagen komen slechts zeer zelden voor op de amberboom. Aan de andere kant komen typische locatie- en onderhoudsfouten, zoals deze, vaker voor
- op plaatsen die te donker zijn
- verdichte of anderszins ongeschikte grond
- als het te droog is
- bij onvoldoende bemesting
- evenals wateroverlast
verschijnen. Aangetaste bomen ontwikkelen gele tot bruine bladeren die na een tijdje afvallen. Bovendien groeien ze alleen maar heel slecht. Omdat amberbomen erg gevoelig zijn, kunnen ze snel afsterven, zeker als er te weinig/te veel water is.
Overwinteren
Alleen de Amerikaanse amberboom is voldoende winterhard in Midden-Europa, zowel de oosterse als de de Aziatische Formosa-snoepjes komen uit milde winterklimaten en zijn dat dus niet verdraagt vorst. Het Amerikaanse familielid ontwikkelt zijn winterhardheid echter alleen met toenemende leeftijd, en daarom: sommige experts in ieder geval voor jonge bomen een emmercultuur en een geleidelijke verharding beveelt aan. Later, als de boom uitgeplant wordt, krijgt hij de eerste winters winterbescherming. Om dit te doen, bedek het wortelgebied met stokken, Hakselhout(€ 239,00 bij Amazon *) of stro en wikkel de stam ermee bij lage temperaturen onder nul Tuinvlies. Later ontwikkelt de boom echter voldoende vorsthardheid.
Tips
De bladeren die in de herfst worden weggegooid, kunt u het beste laten liggen: ze dienen niet alleen als natuurlijke winterbescherming, maar voorzien de boom ook van waardevolle voedingsstoffen tijdens het rottingsproces.
Soorten en variëteiten
Alleen de Amerikaanse amberboom (Liquidambar styraciflua) is in dit land winterhard en kan op beschutte plekken temperaturen tot min 24°C aan. Van deze soort zijn inmiddels enkele mooie soorten verkrijgbaar die uitstekend geschikt zijn voor de moestuin:
- 'Gumball': langzaam groeiend ras met een maximale hoogte van twee meter en een bolvormige kroon
- 'Oktoberglut': zeer populaire variëteit met heldere, kleurrijke herfstkleuren en een maximale hoogte van drie meter
- 'Variegata': bont wit blad, maximale hoogte van twee meter, perfect om lang in een emmer te bewaren
- 'Worplesdon': langzame groei, tot een maximale hoogte van tien meter, vurig rode herfstkleur
- 'Silver King': ook bont wit blad, knalrode herfstkleuren, maximale hoogte vijf meter
- 'Slender Silhouette': slanke kolomvorm met een maximale breedte van een meter, prachtig voor kleine tuinen
Andere soorten sweetgum zoals de Chinese sweetgum (Liquidambar acalycina), de oosterse sweetgum (Liquidambar orientalis) of de Taiwanese sweetgum (Liquidambar formosana) zijn daarentegen niet geschikt voor aanplant in Midden-Europese tuinen, maar kunnen in voldoende grote potten en met veel zorgvuldige zorg worden gekweekt Wintertuinen of kan in de zomermaanden ook buiten verzorgd worden.