Steenpeer ∗ De 10 beste verzorgings- en planttips

Oorsprong en distributie

De weinig veeleisende wilde vrucht is bijna vergeten, maar geniet al jaren een toenemende populariteit bij veel tuinbezitters en wordt steeds vaker geplant. De meeste van de ongeveer 25 soorten komen uit Noord-Amerika, in Europa is er alleen de echte, die ongeveer twee meter hoog wordt Steenpeer oorspronkelijk. Deze soort groeit in het wild voornamelijk op kalkrijke en vrij droge plaatsen en is zelfs tot op 2000 meter hoogte nog te vinden. De koperen rotspeer (bot. Amelanchier lamarckii), die ongeveer zes meter hoog is en ook een parapluachtige kroon vormt. Deze soort komt oorspronkelijk uit het oosten van het Noord-Amerikaanse continent, maar is ook hier al lang in het wild uitgezet. In Noord-Duitsland wordt de koperrotspeer ook wel de "bessenboom" genoemd.

gebruik maken van

Rotsperen zijn vooral geschikt als solitair in de tuin, hoewel sommige soorten ook zeer geschikt zijn voor haagbeplanting. Door de parasolachtige maar toch losse groei kunnen de meeste soorten ook goed onder geplant worden, wat vooral goed is voor uienbloemen. Aan de andere kant moet je planten met diepgewortelde plantensoorten vermijden, omdat als een ondiepe wortel Worteldruk en daarmee de concurrentie om water en voedingsstoffen is voor de rotspeer moeilijk te verdragen. Vooral de zuilvormige variëteiten passen heel goed in kleine tuinen en voortuinen, hoewel sommige van de kleinere variëteiten ook heel goed voor een containercultuur kunnen worden gebruikt.

Uiterlijk en gestalte

In de tuin zijn de Noord-Amerikaanse soorten populairder dan de inheemse Europese rotspeer vanwege hun hogere decoratieve waarde. Alle soorten hebben elliptische, tot zeven centimeter lange en afwisselend geplaatste bladeren, die bij sommige soorten een koper- tot bronskleur vertonen tijdens de shoot. In de herfst verkleuren de bladverliezende bladeren naar helder koper tot oranjerood, afhankelijk van de standplaats en de aard van de grond. De groei van de middelgrote tot grotere struiken is in het begin altijd losjes rechtop, waarbij de meeste soorten met het ouder worden een spreidende kroon ontwikkelen en in het algemeen breder worden. De opvallend dunne scheuten zijn olijfgrijs van kleur. In het voorjaar - afhankelijk van de soort en variëteit tussen april en mei - verschijnen de talrijke witte sterbloesems, gerangschikt in trosvormige bloeiwijzen. Tegen juli ontwikkelen zich blauwzwarte, eetbare bessen - die eigenlijk appelvruchten zijn. Deze doen qua uiterlijk en smaak denken aan blauwe bessen.

fruit

Afhankelijk van de soort en variëteit kunnen de bomen en struiken tot zes meter hoog worden en tussen juni en juli hangen vol met kleine, tot een centimeter groot en blauwzwart van kleur wanneer ze rijp zijn Bessen fruit. Deze zijn erg populair bij vogels, maar veel mensen smaken ook erg goed - vooral in de vorm van jam en gelei. in alcoholische vorm als likeur. De smaak van de bessen doet enigszins denken aan marsepein en bevat veel gezonde ingrediënten, vooral vitamine C en ijzer en andere mineralen, evenals flavonoïden, die zo gezond zijn voor hart en bloedvaten, evenals ontstekingsremmende tannines. In Noord-Duitsland staat de rotspeer ook bekend als de "bessenboom", omdat mensen het fruit vroeger droogden en gebruikten zoals rozijnen.

Oogsten

De vruchten die op bessen lijken zijn eigenlijk - net als de aronia bessen - appelvruchten, zoals de generieke naam "Amelanchier" aangeeft. Dit komt uit de Keltische taal en vertaalt zich als "kleine appel". De vruchten mogen echter pas worden verwerkt als ze rijp zijn. Je kunt ze zo uit de boom knabbelen, maar ook plukken om te koken, in te pekelen of te drogen. Maar je moet er wel snel bij zijn want de sappige bessen zijn ook populair bij onze gevederde vrienden en ze plunderen de struik, die vol zit met rijpe bessen, in een mum van tijd.

Verwerken

De licht bitter smakende en snel bederfelijke vruchten van de rotspeer worden in de meeste gevallen niet rauw gegeten, maar direct na de oogst verwerkt. Ze gaan niet lang mee en mogen daarom niet tijdelijk worden bewaard. Je kunt de rotsperen gebruiken:

• Verwerk tot jam en gelei
• Knijp er sap uit
• weken in alcohol en met veel suiker om likeur te maken
• Maak er compote van (met andere fruitsoorten)
• droog (in een dehydrator of oven)
• invriezen (goed geschikt om geoogste vruchten niet meteen te moeten verwerken als er niet genoeg tijd is)

Gedroogde rotsperen smaken vergelijkbaar met rozijnen en kunnen ook op precies dezelfde manier worden gebruikt, bijvoorbeeld voor muesli's, cakes of desserts of gewoon om te snacken.
Lees verder

Toxiciteit

Tegenwoordig is de rotspeer bijna vergeten als een fruitstruik, en velen houden hem Mensen beschouwen de blauwzwarte vruchten als ze rijp zijn als giftig - wat ze, zoals al beschreven, natuurlijk zijn niet. Alleen de zaden die in de pulp zijn ingebed, bevatten kleine hoeveelheden cyanogene glycosiden, die kunnen reageren om waterstofcyanide in het lichaam te vormen. Dit gebeurt echter alleen als je op de korrels kauwt in plaats van ze gewoon door te slikken. Bovendien is de hoeveelheid blauwzuur zo laag dat vergiftigingsverschijnselen niet te verwachten zijn - Appelzaden bevatten ongeveer dezelfde hoeveelheid en worden door veel mensen gebruikt, opzettelijk of onopzettelijk gegeten. Als je toch aan de veilige kant wilt blijven, kook je gewoon heerlijke jam van de rotsperen, omdat de giftige componenten door koken worden vernietigd.

Welke locatie is geschikt?

De natuurlijke standplaats van de rotspeer is een zonnige tot gedeeltelijk schaduwrijke plaats aan de rand van lichte loofbossen, daarom hebben de heesters een gemiddelde tot hoge lichtbehoefte in de tuin. De bossen gedijen het mooist in de volle zon tot halfschaduw, maar kunnen ook goed in lichte schaduw. Alle soorten zijn bestand tegen zowel stadsklimaat als wind en hebben daarom niet per se een beschutte plek in de tuin nodig.

vloer

Wat de bodem betreft, stellen rotsperen zichzelf voor als niet veeleisend, omdat ze ook op rotsachtige gebieden groeien De ondergrond groeit nog steeds goed en geen wateroverlast of droogte, althans op korte termijn niets uitschakelen. Vaker, losser en beter gedraineerd Tuinaarde is daarom perfect, waarbij de pH-waarde tussen de vier en negen kan liggen in het zure tot kalkrijke bereik. De struiken gedijen het beste op zand-leemachtige grond.
Lees verder

Plant rotspeer op de juiste manier

Rotsperen kunnen zowel in de lente als in de herfst goed geplant worden, met containergoederen in principe het hele jaar door kan in de grond worden geplaatst - mits de grond niet bevroren is of er een zomerse hittegolf is voordat. Voordat u gaat planten, moet u de grond goed voorbereiden en grondig opgraven, de kruimel losmaken en opwaarderen volgens de samenstelling:

• zandgrond: compost erin vouwen
• onvruchtbare grond: compost en Hoornkrullen(€ 32,93 bij Amazon *) onderverdelen
• zware, leemachtige grond: drainage aanleggen, zand opvouwen en composteren
• Natte grond: drainage creëren, zand invouwen en compost

Zet de rotspeer vervolgens met zijn kluit in een emmer gevuld met water zodat de plant vocht kan opnemen. Graaf ondertussen het plantgat uit, dat ongeveer twee keer zo breed en diep moet zijn als de kluit. Zet de struik even diep in het plantgat als in de pot en geef hem daarna goed water. Daarna volgt eventueel een plantensnede waarbij u alle zijscheuten iets inkort en kruisende, geknikte of anderszins beschadigde takken terugsnoeit.
Lees verder

Water geven en bemesten

Rotsperen zijn zeer gemakkelijk te verzorgen en kunnen ook goed op droge en voedselarme gronden. Alleen vers geplante exemplaren mogen de eerste paar weken als het droog is water krijgen, anders hebben goed ingegroeide struiken meestal geen water of bemesting nodig. Jonge planten kun je alleen extra water geven als de droge periode erg lang aanhoudt en/of het erg heet wordt. Qua bemesting is een jaarlijkse compostering in het vroege voorjaar voldoende.

Snijd rotspeer op de juiste manier

In de regel hoeven rotsperen niet te worden ingekort, omdat ze in de loop van de tijd hun pittoreske paraplukroon vanzelf ontwikkelen. Ook is een verjongingssnede niet nodig, vooral omdat de bloesem- en vruchtzetting niet bevorderd wordt door een gerichte snoei. Vermijd een radicale snede, zeker bij oudere heesters, omdat deze slechts met moeite uit het oude hout zullen ontspruiten en er dan jarenlang nogal lelijk uit zullen zien. Verwijder zieke of dode takken die te dicht groeien alleen met een Takkenscharen direct op de grond of bij de aanpak. Dit kun je het beste doen in de late winter.
Lees verder

Vermeerder rotspeer

Terwijl de wilde soorten van de rotspeer de voorkeur hebben van zaaien worden verhoogd, gebeurt de veredeling van bepaalde soorten (zoals de grootbloemige variant 'Ballerina') bij voorkeur door middel van enten. Hiervoor heb je een geschikte edele rijst nodig en ofwel een wilde rotspeersoort of de sterke zaailing van de lijsterbes als basis. Op lijsterbessen geraffineerde rotsperen worden vaak groter en staan ​​meer rechtop. Bij het zaaien moet u de zaden vooraf stratificeren, d.w.z. H. bloot aan een koude stimulus om de kiemremming te doorbreken. Hiervoor is het voldoende om de zaden vier tot zes weken in het groentevak van de koelkast te bewaren.

Het vermeerderen van stekken daarentegen is moeilijk omdat de scheuten moeilijk te verplaatsen zijn om hun eigen wortels te ontwikkelen, zelfs met behulp van een wortelpoeder. Wil je het toch proberen, snij dan jonge bloemloze scheuten tussen april en mei en kweek ze eerst in een pot met een voedingsarme pot Groeiend substraat.(€ 12,99 bij Amazon *)
Lees verder

Overwinteren

Rotsperen zijn absoluut winterhard en hebben geen extra bescherming nodig tijdens het koude seizoen.

Ziekten en plagen

De wilde vormen van de rotspeer zijn zeer robuust en minder vatbaar voor ziekten en plagen. Zoals zoveel rozenplanten zijn het echter vooral de cultivars die geplaagd worden door bacterievuur, waarbij de bloemen en bladeren bruin tot zwart worden en eraf vallen. Het enige dat helpt is gericht snoeien tot diep in het gezonde hout. Deze ziekte wordt echter vrij zelden gevonden, bij de echte meeldauw is een veel vaker voorkomend gevaar. Voorkom de schimmelziekte door de kroon niet te dicht te laten worden en de struik water te geven met plantversterkers (bijvoorbeeld een brouwsel van veldpaardenstaart).

Soorten en variëteiten

De rotspeer (bot. Amelanchier) zijn botanisch als appels en peren voor de pitvruchtenfamilie (bot. Pyrinae) geslacht van planten. Het omvat ongeveer 25 verschillende soorten, die bijna allemaal op het Noord-Amerikaanse continent voorkomen, met uitzondering van één Europese soort en twee soorten die in Azië veel voorkomen. De volgende soorten en hun cultivars worden voornamelijk in de tuin gebruikt:

Boomrotspeer (bot. Amelanchier-arborea)

In tegenstelling tot de andere rotsperen groeit het sierhout niet als een struik, maar als een kleine boom en bereikt zo een hoogte van zes tot acht meter. De kroon kan tot vijf meter breed worden, daarom heeft de boomrotspeer een solitaire standplaats met voldoende ruimte nodig. Amelanchier arborea groeit tussen de 40 en 80 centimeter per jaar. De soort is inheems in het noordwesten van de Verenigde Staten, waar hij in het wild groeit op rivieroevers en in vochtige bossen. De licht geurende, stervormige bloemen hangen van april tot mei in meerbloemige trossen aan de takken. De vruchten zijn vrij klein, blauwzwart als ze rijp zijn, en dienen als voedsel voor tal van vogels, zoals merels en mussen. Bijzonder aan te bevelen is de groeikrachtige cultivar 'Robin Hill', die nog niet al te wijdverbreid is in ons land.

Bezemsteenpeer (bot. Amelanchier spicata)

De soort, ook wel speersteenpeer of stekelsteenpeer genoemd, groeit als een struik en wordt slechts twee tot drie meter hoog en even breed. Het vorstharde hout is zeer geschikt voor aanplant in kleinere tuinen, in wildfruit- en bloemenhagen en als kuipplant. Amelanchier spicata vormt vrij veel worteluitlopers en heeft daarom een ​​grotere afstand tot andere planten nodig. De vruchten, die in juli rijpen en maximaal één centimeter groot zijn, zijn eetbaar en eerder zoet van smaak.

Echte rotspeer (bot. Amelanchier ovalis)

De enige soort die in Europa inheems is, is de gewone of gewone rotspeer, die, na bijna vergeten te zijn, al enkele jaren zijn comeback in de tuin viert. De middelhoge struik wordt tussen de 150 en 300 centimeter hoog en is ongeveer even breed. De soort groeit aanvankelijk strak en smal rechtopstaand, maar in latere jaren hangen de takken iets over. Elk jaar groeien jonge houtige planten tussen de 15 en 40 centimeter in groei, afhankelijk van hun standplaats. De robuuste echte rotspeer overtuigt met een zee van witte bloemen in het voorjaar, eetbare vruchten in de zomer en een mooie bladkleur in de herfst.

Elsbladige rotspeer (bot. Amelanchier alnifolia)

Dit is de bekende Saskatoon-bes, die in Canada op grote schaal wordt geteeld en op de markt wordt gebracht. De bolvormige, blauwviolette vruchten doen denken aan vorm en grootte Gekweekte bosbessen en smaken ook vrij gelijkaardig. De elsbladige rotspeer gedijt echter ook uitstekend in ons klimaat en is absoluut winterhard. De soort groeit als een struik en kan tot vier meter hoog en drie meter breed worden. Naast de weelderige bloesems en de talrijke vruchten, maakt de grote struik ook indruk met een mooie, rode herfstkleur van het blad. Naast de wilde vorm is ook de variant 'Northline' een echte aanrader. Deze wordt wat groter en groeit meestal met meerdere stengels. Het ras 'Obelisk' daarentegen heeft een zuilvormige, smalle groei, tot vijf meter hoog maar nog geen twee meter breed.

Kale rotspeer (bot. Amelanchier laevis)

De vruchten van de kale rotspeer zijn net zo eetbaar als lekker en kunnen worden verwerkt tot allerlei lekkere dingen. Zelfs als de naam het niet doet vermoeden, is de "kale" rotspeer dicht begroeid met olijfkleurige bladeren die aanvankelijk roodbruin zijn wanneer ze schieten. In mei verblijdde de veelal meerstammige grote struik zich met talrijke witte bloemen die in overhangende trossen stonden opgesteld. De soort wordt tot vijf meter hoog en even breed. Een populaire variëteit is bijvoorbeeld 'Ballerina', die met een hoogte van wel zes meter nog groter wordt en door zijn gebogen overhangende groei bijzonder pittoresk oogt.

Koperen rotspeer (bot. Amelanchier lamarckii)

Waarschijnlijk de meest voorkomende soort die in tuinen wordt geplant, is de koperrotspeer, die meerstammig is dan grote struik tot zes meter hoog en dezelfde breedte groeit en is zeer robuust en niet veeleisend is toepasbaar. Het type herfstkleur heeft er zijn naam aan te danken die, afhankelijk van de samenstelling van de grond en de intensiteit van het zonlicht, kan variëren van koperkleurig tot vlammend rood. Na de uitbundige bloei in april ontwikkelen zich talrijke, relatief grote blauwzwarte bessen. Deze zijn eetbaar en best lekker. Er zijn veel variëteiten van de koperen rotspeer gefokt. Deze variëteiten worden aanbevolen:

• 'Princess Diana': slanke, meerstammige struik, iets overhangend, tot 600 centimeter hoog, tot 4,5 meter breed
• 'Prince William': een smalle en compacte struik, tot 250 centimeter hoog, slechts tot twee meter breed
• 'Rainbow Pillar': slanke, zuilvormige groei, hoogte tussen 300 en 500 centimeter, slechts tot twee meter breed