Hoe het ongedierte te bestrijden?

de essentie in het kort

• De larven van de tapijtkever voelen zich thuis in donkere nissen en voeden zich met haar, huidschilfers of veren. De materiële plagen kunnen in het bed voorkomen. Volwassen kevers voeden zich met stuifmeel en nectar.
• Op zoek naar geschikte legplekken komen vrouwtjes terecht in appartementen. Wanneer de larven ongemerkt uitkomen, laten ze sporen achter van het eten van textiel. Je haar kan allergische reacties op de huid of in de luchtwegen veroorzaken.
• Om een ​​besmetting op te sporen, moeten vallen worden geplaatst. Als eerste stap wordt een grondige reiniging aanbevolen. Tapijtkevers kunnen diatomeeënaarde bevatten of Neem olie worden bestreden en uitgescholden met etherische oliën.
• Er zijn vier veel voorkomende soorten die worden gekenmerkt door variabele kleuring. Tapijtkevers behoren tot een ander geslacht dan pelskevers. Kevers paren in het voorjaar, terwijl de ontwikkeling van de larven op verschillende tijdstippen volledig kan zijn.

Larve van tapijtkever onder een vergrootglas

Tapijtkevers of vijgenkruidbloemkevers verstoppen zich waar de stofzuiger dat niet kan. Ze verschuilen zich het liefst in kleerkasten of nestelen zich in de wasmand, onder bedden of tussen de kussens van banken. De larven vinden ideale toevluchtsoorden in tapijtvezels of kledingstukken zoals bont en huiden. Ze kunnen verschijnen in schoenen met voering of voor onaangename verrassingen zorgen wanneer de lang ongebruikte handtas uit de kast wordt gehaald. Ook dierenbedden en vogelkooien zijn populaire schuilplaatsen.

Zijn tapijtkeverlarven nuttig?

Larven van tapijtkever eten resten dierlijk voedsel op

Larven nemen belangrijke taken in de natuur op zich omdat ze keratine kunnen verteren en zo dierlijke resten kunnen afbreken. Hun voedselspectrum omvat huid, vacht, veren of hoorn. Als u vervellingsresten, larven of een nest eieren onder het bed of in gestoffeerde meubels vindt, moet u deze van dichterbij bekijken. Dergelijke schuilplaatsen zijn ideale plaatsen om eieren te leggen, waarvan het uiterlijk weinig onderscheidende kenmerken heeft.

Waar larven zich goed voelen

Een vrouwtje legt maar één keer per jaar eieren. Om eieren te leggen, kiest ze geschikte plaatsen uit die de larven van voedsel voorzien. Stof, haar en huidschilfers verzamelen zich onder de matras. In deze donkere nissen valt zelden licht, waardoor tapijtkeverlarven zich hier bijzonder op hun gemak voelen.

Onder deze optimale ontwikkelingsomstandigheden kunnen ze ongestoord eten, vervellen en verpoppen. Tijdens de larvale ontwikkeling komt vervelling meerdere keren voor, waardoor je bij een besmetting veel vervellingsresten kunt aantreffen op de typische schuilplaatsen. De besmetting wordt meestal pas laat opgemerkt.

Heb ik tapijtkeverlarven in bed?

De tapijtkever legt witachtige eieren die een grootte bereiken van 0,7 x 0,3 millimeter. Hun vorm is ontworpen om variabel te zijn. Kenmerkend zijn lobbenachtige aanhangsels aan het einde van de eieren. Volwassen tapijtkevers zijn gemakkelijk te herkennen, waarbij de larven zich van de geïntroduceerde verwijderen Australische tapijtkevers verschillen van die van de vijgenkruidbloemkever door lichaamsgrootte en kleur differentiëren.

Typisch uiterlijk van een tapijtkeverlarve:

• Lichaam loopt taps toe naar het einde toe
• De stam is bedekt met plukjes langere pijlharen
• Vijgenkruidbloemkever twaalf tot 15 millimeter lang, goudgeel van kleur
• Australische tapijtkever tot zes millimeter lang, bruin en geelachtig en wit aan de onderkant

Larven maar geen kevers?

Wanneer de larven verpoppen, hangt af van de temperatuur en het beschikbare voedsel. Ze kunnen na zes maanden of drie jaar in het popstadium gaan. Zodra de kevers uitkomen, zwermen ze uit en vinden hun weg naar de natuur. Door deze variabele ontwikkeling komt het vaker voor dat je veel larven aantreft maar geen kevers.

Ander eten

Volwassen tapijtkevers voeden zich met stuifmeel en nectar. Ze zijn gespecialiseerd in witbloeiende planten en hebben daarom de voorkeur op meidoorn, lijsterbes of schermschermen. De insecten kunnen in appartementen meestal geen geschikt voedsel vinden, zodat pas uitgekomen kevers snel de natuur in gaan op zoek naar voedsel. De larven daarentegen zijn overal te vinden waar voedsel rijk is aan keratine en chitine. In tegenstelling tot veel materiële plagen, laten tapijtkevers geen uitwerpselen achter die hun activiteit zouden kunnen onthullen.

Larvale voeding in appartementen:

• opgedroogde insecten
• Huidschilfers en haar
• Vogelveren of dons
• Textiel en wol
• gedroogde delen van planten
• Dierenvoeding

Waar komen tapijtkevers vandaan?

De insecten komen voor in gebieden die rijk zijn aan kruiden en struiken, die voor voldoende voedsel zorgen. Ze zijn vaak binnen duiventillen of vogelnesten, want de larven hebben hier goede overlevingskansen. Tapijtkevers zijn cultuuraanhangers en leven voornamelijk in de menselijke omgeving.

Woonruimte appartement

Volwassen kevers worden aangetrokken door het licht en komen 's avonds via openstaande ramen en deuren het appartement binnen. Als ze overdag het huis willen verlaten, worden ze aangetrokken door het daglicht en verzamelen ze zich op de ruiten. Hun larven mijden het licht en trekken zich terug in donkere schuilplaatsen zoals scheuren in de vloerplanken tussen vloerbedekkingen.

Herken de schade

Wol, bont, tapijten of huiden kunnen worden beschadigd door de voedingsactiviteit van de tapijtkever. Larven zijn te vinden op alle kleding die net gewassen is of besmet is met voedselresten en zweet. Aangetaste textielen vertonen specifieke voedingssporen die kunnen worden verward met de activiteit van wasmotten of pelskevers.

De gaten van beide plagen zijn onregelmatig. In tegenstelling tot tapijtkevers laten kleermotten typische webben achter. Vergeleken met de pelskever, waarvan de larven zich voeden met de haarwortels van bonttextiel, neigen de larven van de vijgenkruidbloemkever vooral naar de haarpunten.

Zijn tapijtkevers gevaarlijk?

Veel mensen melden talloze steken die terug te voeren zijn op tapijtkevers. In feite zijn de insecten schadelijk voor de gezondheid. Volwassen kevers en hun larven moeten afzonderlijk van elkaar worden bekeken, omdat niet elk ontwikkelingsstadium gevaarlijk is voor de gezondheid.

Kunnen tapijtkevers beten veroorzaken?

Volwassen tapijtkevers zijn pure herbivoren

Volwassen tapijtkevers voeden zich uitsluitend met nectar en stuifmeel, daarom zijn ze geclassificeerd als ongevaarlijk voor de mens. Tapijtkeverlarven kunnen door karton of papier bijten. Ze zijn echter niet in staat om met hun monddelen de menselijke huid te beschadigen. Ze veroorzaken geen beet en zijn ook niet verantwoordelijk voor typische steken.

Larven kunnen schadelijk zijn voor mensen

Een uitslag wordt vaak aangezien voor een steek of een beet. Roodheid en striemen zijn het gevolg van een allergie, die wordt veroorzaakt door de lange haren van de larven. Huiduitslag die doet denken aan bijtwonden ontstaat door direct contact, bijvoorbeeld bij het aantrekken van een wollen trui waarin larven zijn gaan zitten. Eiwitten die in het haar en de uitwerpselen van de larven worden aangetroffen, kunnen bij inademing ook allergische reacties veroorzaken.

Hoe kan ik tapijtkevers bestrijden?

Wanneer u de plagen duidelijk heeft geïdentificeerd, kunt u bestrijdingsmaatregelen nemen. Terwijl je bij de helmkruidbloemkever moet letten op de larven en eieren, moeten bij de Australische tapijtkever alle ontwikkelingsstadia worden geëlimineerd. Deze soort leeft uitsluitend in gebouwen en produceert, in tegenstelling tot zijn verwanten, meerdere generaties in één jaar.

Wat te doen tegen tapijtkevers?

• Vind "nest" en elimineer ophoping van larven
• Verwijder huidresten en stof
• Grondig reinigen en de nissen laten drogen
• Was geschikt textiel op 60 graden of bak in de oven
• bevries al het andere voor minstens twee dagen
• Maak tapijten en bekleding schoon met een stoomstraal

Meestal vind je bij toeval rui-resten of levende larven, zodat niet elke schuilplaats te vinden is. Grondigheid is dan ook de hoogste prioriteit bij het vechten. U moet verschillende maatregelen nemen om insecten, larven en eieren volledig te elimineren.

Bestrijding van tapijtkevers: val als eerste maatregel

Als u van tapijtkevers af wilt, moet u eerst de ernst van de besmetting bepalen. Hiervoor is een val geschikt die de volwassen kevers aantrekt. Bij zowel lijmvallen als feromoonvallen blijven de insecten aan een verlijmd oppervlak plakken en sterven ze af. Feromoonvallen zijn soortspecifiek en trekken alleen mannelijke kevers aan. Kleverige vallen zonder sexlokmiddel trekken zowel vrouwelijke als mannelijke tapijtkevers aan.

Van de gevangen individuen kun je inschatten hoeveel larven zich kunnen ontwikkelen. Een vrouwelijke helmkruidbloemkever legt tot 20 eieren. Bij de Australische tapijtkever varieert het aantal eieren en de voortplantingssnelheid afhankelijk van de temperatuur.

Verwijderen met een stofzuiger

Regelmatig zuigen voorkomt besmetting en verwijdert eventuele larven en hun voedsel

Het stofzuigen van alle nissen is de eerste stap bij het verwijderen van eieren en larven en hun vervellingen. Grondigheid is enorm belangrijk, aangezien de keverlarven op veel verschillende plekken in huis te vinden zijn. Ze trekken zich terug in fotolijsten of leven tussen ontoegankelijke planken. Gebruik een zo dun mogelijke bekledingszuigmond om dergelijke scheuren op te zuigen. Gooi de stofzuigerzak vervolgens in de vuilnisbak zodat de larven niet opnieuw het appartement in kruipen.

Elimineer larven in bed

Haal het bed eraf en was de hoezen. Haal de matras uit de bedbox en plaats deze op het balkon of terras om te ventileren. Door het eruit te tikken, ontneem je de larven belangrijke voedselbronnen zoals haren en huidschilfers. De matras droogt goed in de zon, waardoor de leefomstandigheden van de keverlarven verslechteren.

Gebruik geen gif in de slaapkamer. Plaats in plaats daarvan lavendelzakjes of cederblokken in de bedlade, want de geur verdrijft schadelijke insecten zoals tapijtkevers.

Silicaatpoeder of diatomeeënmeel

Sommige organismen ontwikkelen skeletten met een kiezelachtige structuur. Diatomeeënaarde, die werkt als silicaatpoeder, is gemaakt van de schelpen van fossiele diatomeeën of diatomeeën. Fossiel plankton is een effectief middel om tapijtkevers en hun larven te doden. Strooi het in alle schuilplaatsen en nissen zodat de organismen direct worden bestoven. De kristallijne structuur van de deeltjes vernietigt de beschermende waslaag en zuigt vloeistof op, zodat de levende wezens na korte tijd uitdrogen. Diatomeeënaarde is ongevaarlijk voor de mens.

Helpt zuiveringszout tegen tapijtkevers?

Het rijsmiddel is een van de populaire middelen die ongedierte op natuurlijke wijze vernietigen. In feite is het poeder dodelijk. U moet larven en kevers echter dik bestrooien met zuiveringszout. De fijne deeltjes verstoppen vooral de ademhalingsopeningen van de insecten, zodat ze langzaam stikken. Als de kevers niet in contact komen met het middel, is er geen effect.

Uitweiding

Dit is hoe insecten ademen

Gesel met essentiële oliën

De aroma's van verschillende planten werken als zogenaamde insectenwerende middelen. Ze schrikken veel materieel ongedierte af, zoals tapijtkevers. Dergelijke natuurlijke geuren zijn voor de meeste mensen onschadelijk, maar kunnen een negatief effect hebben op het welzijn van gevoelige mensen. Test vooraf welke geuren jij prettig vindt. Omdat etherische oliën vluchtig zijn en snel hun werking verliezen, moet u de stoffen regelmatig en uiterlijk na drie maanden vernieuwen.

• lavendel: Doe gedroogde bloemen in zakjes of gebruik lavandinolie
• coniferen: vers cederhout opruwen met schuurpapier of wierookstokjes verdampen met cederhoutgeur
• Loofbomen: Druppel oliën van Australische theebomen of neembomen in kommen
• Patchouli: Verspreid bladeren, korrels of olie

Neem olie

Neemolie is een natuurlijk insecticide dat de ontwikkelingscyclus van insecten negatief beïnvloedt. Als de kevers in contact komen met het neurotoxine, stoppen ze met eten. Ze lijden aan verminderde vitaliteit en kunnen zich niet meer voortplanten.

Pyrethrum

Als de besmetting bijzonder ernstig is, helpen meestal alleen insecticiden. Pyrehtrum is een natuurlijk actief ingrediënt dat is gemaakt van Chrysanten wordt gewonnen. Bij blootstelling aan licht ontleedt de stof binnen korte tijd, waardoor het effect verdwijnt. Daarom zijn producten ter bestrijding van ongedierte verrijkt met een chemische versterker. Middelen met dergelijk piperonylbutoxide (kortweg PBO) zijn geen natuurlijke producten en kunnen de gezondheid negatief beïnvloeden.

Effect op insecten:

• Aantasting van het zenuwstelsel
• Blokkering van de natriumkanalen in de zenuwmembranen
• Zenuwcellen kunnen hun rustpotentieel niet meer opbouwen

Soorten en verwanten

De museumkever lijkt erg op de tapijtkever

De gewone tapijt- en museumkevers behoren tot het geslacht Anthenus. Ze zijn enkele millimeters lang en hebben een ronde vorm. De materiële plagen doen vaak denken aan lieveheersbeestjes. Hun antennes hebben een karakteristiek kenmerk waarmee tapijtkevers duidelijk te herkennen zijn. Ze eindigen in een kleine knots die bij mannen iets dikker is dan bij vrouwen.

Verscheidenheid aan kleuren

De meeste soorten worden gekenmerkt door een opvallend patroon, dat op de donkergekleurde dekvleugels verschijnt. Deze zijn bedekt met bruine, rode, witte of grijze schubben die slijten naarmate je ouder wordt. Bij oudere kevers is de slijtage zo ver gevorderd dat het lichaam volledig in de zwarte basiskleur gloeit.

Karakteristieke tekeningen:

• Vijgenkruid bloemkever: bijna doorlopende rode band, drie aangegeven lichte dwarsbanden
• Australische tapijtkever: witte vlekken en lichte zigzagbanden, gedeeltelijk opgelost in vlekken
• Koolbloemkever: drie lichte, golvende dwarsbalken, bruine schubben ertussen
• Kabinet kever: zwarte, witte en bruingele schubben in wisselende patronen

Verwarringsgevaar: pelskever

Soorten van een verwant geslacht veroorzaken soortgelijke schade. Ook pelskevers behoren tot de groep spekkevers, die zich als cultuuraanhanger het liefst in de buurt van de mens vestigen. Kenmerkend voor deze soorten is het fijne lichaamshaar, dat de insecten hun Duitse naam geeft.

In tegenstelling tot tapijtkevers hebben pelskevers geen merkbare schubben. Zowel de bruine als de gewone pelskever zijn donker van kleur, variërend tussen bruin en zwart. Dit maakt ze gemakkelijk te verwarren met tapijtkevers, die donker lijken door het verlies van hun gekleurde schubben.

Interessante feiten over tapijtkevers

In het vroege voorjaar verschijnen ineens uit het niets tapijtkevers. Ze kruipen uit hun overwinteringsverblijf en zwermen uit op zoek naar voedsel. Ze vliegen in de richting van het daglicht op zoek naar nectar en stuifmeel. In het voorjaar zijn tapijtkevers in grote aantallen te zien op verschillende planten zoals kervel, wilde peen of mussen.

koppelen

Nadat de kevers zijn uitgekomen, gaan ze op zoek naar voedsel. Ze vliegen het liefst op witte bloemen, waar rijping plaatsvindt. Voor het opwekken van energie worden grote hoeveelheden stuifmeel en nectar verbruikt. Vrouwtjes en mannetjes ontmoeten elkaar bij de bloemen, zodat paring plaatsvindt.

Eieren leggend

De vrouwtjes kiezen bewust voor donkere plekken om hun eieren te leggen en mijden steeds meer het licht. 's Avonds kunt u via openstaande ramen en deuren appartementen betreden. Lichtbronnen trekken extra tapijtkevers van buiten aan. De meeste eieren worden gelegd tussen mei en juni. In de regel legt een vrouwtje tot 20 eieren direct in het broedsubstraat. De koppeling kan ook ongeveer 40 eieren bevatten. Dit betekent dat tapijtkevers minder productief zijn dan andere soorten.

ontwikkeling

Het larvale stadium kan tot vier maanden duren

Bij kamertemperatuur komen de eerste larven na ongeveer twee weken uit. Een larve doorloopt vijf tot zes vervellingsstadia voordat hij verpopt. Hoe hoger de temperaturen, hoe sneller de eieren zich ontwikkelen tot volwassen kevers. Bij 27 graden Celsius duurt de volledige ontwikkeling tussen de drie en vier maanden. Als de omstandigheden ongunstig zijn, kan de ontwikkelingscyclus zich over meerdere jaren uitstrekken.

• een deel van de larven ontwikkelt zich in hetzelfde jaar tot kevers
• veel kevers overwinteren in de poppen en komen pas in het volgende voorjaar uit
• Larven overwinteren vaak in onverwarmde ruimtes

Veel Gestelde Vragen

Hoe herken ik tapijtkevers?

Het uiterlijk van de volwassenen wordt gekenmerkt door een ovale lichaamsvorm, waardoor ze op lieveheersbeestjes lijken. Alle Anthrenus-soorten hebben deze eigenschap. Tapijtkevers bereiken een grootte tussen de drie en vijf millimeter.

De basiskleur is zwart, waarbij jonge kevers volledig bedekt zijn met schubben van verschillende kleuren. Deze zorgen voor een bijna doorlopende rode band langs de vleugelnaad. Typerend zijn drie aangegeven lichte dwarsbanden die zich over de bovenvleugels uitstrekken. Er kunnen meer roodachtige schubben aan de zijkanten zijn. Met de leeftijd wrijven de schubben af, waardoor de kevers donkerder worden.

Onderscheidend kenmerk van het halsschild:

• zijdelings lichtrood en donker in het midden
• rode verkleuring bij de naad aan de vleugels
• Naast deze rode variant zijn er gele versies

Waarom kunnen tapijtkeverlarven keratine verteren?

Keratine is een eiwit dat haren of veren vormt. Het is onoplosbaar in water en bestaat uit talrijke disulfidebruggen die slechts door enkele soorten kunnen worden afgebroken. Deze specialisten zijn niet alleen tapijtkeverlarven, maar ook motten. De larven van de vijgenkruidbloemkever kunnen zich alleen voeden met veren en haren, omdat er speciale micro-organismen in hun darmaanhangsels leven. Deze zijn in staat om essentiële stoffen te synthetiseren en zo de vertering van keratine te bevorderen.

Hoe snel ontwikkelen tapijtkevers zich?

De hoeveelheid tijd die kan verstrijken van ei tot volwassen kever kan variëren. Hoe snel de larven hun individuele ontwikkelingsstadia doorlopen, hangt grotendeels af van de temperatuur. Ze doorlopen verschillende stadia waartussen ze vervellen. Ook het aantal larvale stadia varieert tussen zes en twaalf. Bij normale kamertemperatuur duurt de hele ontwikkeling ongeveer 3,5 maand. Als de omstandigheden ongunstig zijn, kan het tot 24 maanden en zelden drie jaar duren.

Hoe lang leeft een tapijtkever?

Als de kever uitkomt, blijft hij twee tot drie maanden in de oude larvenhuid als de buitenomstandigheden ongunstig zijn. Pas in het voorjaar breken ze los en zwermen naar het daglicht om voedsel te zoeken. Dergelijke tapijtkevers hebben een levensverwachting van enkele dagen. Als de insecten slechts drie weken in de laatste larvale huid blijven, kan hun levensduur worden verlengd tot een maand. Dit is ook afhankelijk van de voedselvoorziening en de waterbeschikbaarheid, zodat lichte schommelingen mogelijk zijn.

Waarom zijn tapijtkeverlarven nuttig?

Ze ontbinden resten die niet meer door andere levende wezens worden opgegeten. Tapijtkeverlarven kunnen droge resten van dode dieren zoals kraakbeen, haar, veren of klauwen verteren. Daarom leggen tapijtkevers hun eieren het liefst in vogelnesten met veren of dode vogelwelpen.