Giftig of oneetbaar?

Wilde wijn ontwikkelt donkerblauwe tot zwarte bessen

In de maanden juli en augustus ontwikkelt Wilder Wein groenwitte bloemen die in pluimen zijn gerangschikt en vrij onopvallend zijn, waar bijen en andere insecten graag naar vliegen. In de herfst ontwikkelen zich daaruit kleine bessen, die bij rijpheid donkerblauw tot zwart verkleuren. Omdat deze een vrij hoog suikergehalte hebben, zullen ze lekker zijn bezocht door wespen. Om deze reden mag wilde wijn niet worden gebruikt in de buurt van terrassen of iets dergelijks. ä. geplant worden.

Wilde wijn is slechts in de verte verwant aan goede wijn

Van de Wilde Wijn (Parthenocissus), ook wel maagdelijke wijnstok of klimmuurwijn genoemd, evenals de wijnstok (Vitis vinifera) behoren tot de grote familie van de wijnstokfamilie (Vitaceae), maar verschillen daarin geslachten Terwijl uit botanisch oogpunt wilde wijn een van de maagdelijke wijnstokken is (Parthenocissus), behoort de nobele wijnstok tot het geslacht van wijnstokken (Vitis). De twee soorten zijn dus slechts zeer sterk aan elkaar verwant.

Terwijl de vruchten van de wijnstok - de druiven - eetbaar zijn, worden die van de wilde wijn als licht giftig beschouwd vanwege het hoge gehalte aan oxaalzuur. Genieten ervan kan symptomen van vergiftiging veroorzaken, zoals braken, diarree en verhoogde urineproductie. De dosis maakt echter het gif - een paar bessen veroorzaken meestal geen of slechts een klein ongemak. Wilde wijn wordt niet gebruikt in de natuurgeneeskunde.