Hoe giftig is de bazuin van de engel?
De engelentrompet behoort tot de nachtschadefamilie, die over het algemeen op de een of andere manier giftig is. Zoals de meeste soorten in zijn familie, bevat de trompet van de engel veel alkaloïden, met name scopolamine, hyoscyamine en atropine. Deze stoffen zorgen ervoor dat alle delen van de plant zeer giftig zijn. De wortels en zaden zijn het meest giftig. Het is echter belangrijk om te weten dat in de huidige gecultiveerde vormen de toxines vaak grotendeels worden uitgeroeid.
- Engelentrompettoxines: alkaloïden
- Alle delen van de plant zijn giftig, vooral wortels en zaden
- Cultivars deels minder giftig
lees ook
- Engelentrompetten - hoe zorg je er het beste voor?
- Voorzichtigheid! Trompet klimmen is giftig
- Lelietje-van-dalen planten - hier moet je op letten!
Gevaarlijke doses
Bij niet-gefokte soorten kan de geur van de bloemen, die vanwege de ernst een waarschuwingssignaal is, echter lichte vergiftigingsverschijnselen veroorzaken. Deze manifesteren zich in licht verdovende effecten, hoofdpijn en mogelijk zelfs misselijkheid met braken.
Het wordt echter pas echt gevaarlijk als delen van de trompetplant van de engel worden opgegeten. Een dosis van ongeveer 0,3 g wordt al als riskant beschouwd. Het effect wordt pas ongeveer 2-4 uur na inname zichtbaar en manifesteert zich in ernstige huidirritatie en Verhoogde temperatuur, misselijkheid en braken, rusteloosheid en verwardheid, visusstoornissen, versnelde pols en sterke Dorst. Hogere doses kunnen ook leiden tot krampen, hoge niveaus van opwinding en woedeaanvallen.
maatregelen
Als een al te nieuwsgierige bewonderaar of een peuter iets van de engelenbazuin zou hebben opgepikt, moeten er zo snel mogelijk tegenmaatregelen worden genomen. Als er medische houtskool beschikbaar is, moet deze onmiddellijk worden toegediend - het bindt het gif en duwt het uit het lichaam. Door de natuurlijke reactie van braken probeert het lichaam echter het gif zelf kwijt te raken.
U moet ook bellen of neem onmiddellijk contact op met het antigifcentrum. Controleer continu de vitale lichaamsfuncties van de patiënt totdat er hulp komt.