Oorsprong en verspreiding van de tropische plant

Oorsprong en distributie

Endemisch - d. H. oorspronkelijk zijn guaves vooral thuis in Midden- en Zuid-Amerika en in het Caribisch gebied. Daar gedijen de bomen en struiken, die gemiddeld tot zes meter hoog zijn, in het (sub)tropische klimaat en zorgen voor de De lokale bevolking geniet het hele jaar door van zowel lekker als gezond fruit, zowel rauw geconsumeerd als verwerkt tot jam en compotes zullen. Omdat de plant behoorlijk productief is en ook aanpasbaar geldt, heeft zich inmiddels ook verspreid naar andere tropische gebieden of werd daar door de mens geïntroduceerd. De plant is alleen inheems in de Nieuwe Wereld, waar hij een verbazingwekkende biodiversiteit heeft ontwikkeld met naar schatting 150 verschillende soorten. Ze produceren echter niet allemaal de felbegeerde vruchten.

Soorten en variëteiten van guave

De eetbare soorten guave omvatten bijvoorbeeld de echte guave (Psidium guajava), die inheems is in Zuid-Amerika. Het is een boom met een gladde, grijze bast die in zijn thuisland tot 13 meter hoog wordt. Dit vormt meestal peervormige vruchten met wit of geel vruchtvlees. De schil is ook geel als hij rijp is. De Braziliaanse guave (Acca sellowiana), ook wel ananasguave of Feijoa genoemd, is Het is daarentegen een boom die groeit als een struik en die in de natuur een maximale hoogte heeft van ongeveer vijf meter bereikt. De vorm en kleur van de vrucht zijn niet anders dan die van een kiwi. Deze soort is bijzonder geschikt om in een emmer te houden en

verdraagt ​​zelfs lichte vorst. De Braziliaanse guave is echter ook een mirteplant, maar behoort strikt genomen niet tot de guaves - best im In tegenstelling tot de aardbei-guave (Psidium cattleyanum), die ook als kuipplant wordt gekweekt en felrode vruchten heeft benodigdheden.