Hoe winterhard zijn madeliefjes?

Bellis perennis - de enige in zijn soort met vorsttolerantie

Het geslacht Bellis combineert 12 soorten die inheems zijn in het Middellandse Zeegebied en dienovereenkomstig gevoelig zijn voor kou - op één uitzondering na. Alleen Bellis perennis (madeliefjes) werden in de verte naar Midden- en Noord-Europa getrokken. In de loop van de evolutie heeft de soort geleerd vorst en overleef de sneeuw ongedeerd. Het resultaat zijn de pittoreske bloementapijten waarmee wilde madeliefjes ons van de lente tot de herfst verrukken.

Twee jaar oud en winterhard - de ingenieuze overlevingsstrategie

Bellis perennis gedijt in zijn thuisland als vaste plant Struik. Deze eigenschap is het perfecte startpunt voor duurzame groei in onze koude winterregio's. Om zonder verwondingen ten noorden van de Alpen te overleven, heeft het madeliefje een ingenieuze overlevingsstrategie ontwikkeld:

• In het jaar van zaaien: Groei als inheemse bladrozet met een vorsthardheid van - 34 graden Celsius
• In het volgende jaar: scheuten van rechtopstaande, bladloze bloemstelen met terminale, individuele bloemhoofdjes
• Na de eerste nachtvorst: bloemen en bladeren sterven af ​​en kunnen worden weggegooid

Elk madeliefje stelt zijn overleving veilig door zelf te zaaien. Dankzij deze strategie simuleert de tweejarige mini-vaste plant de groei op lange termijn, zoals bekend van de binnenlandse vaste planten. Sterker nog, een Bellis perennis geeft na zijn enige hoogtijdagen de bloemenscepter door aan de volgende generatie.

Vroege Bellis zijn gevoelig voor kou - tips voor beschermende maatregelen

Tijdens het veredelingsproces van Bellis perennis is een deel van de robuuste winterhardheid verloren gegaan. Kleurrijke Bellis-soorten met dubbele bloemen hebben slechts een beperkte vorsttolerantie. In het bed en op het balkon zijn hybriden daarom afhankelijk van lichte winterbescherming, zoals een blad van bladeren en kreupelhout. Wikkel de emmer en doos in met jute, schapenwolvilt of noppenfolie.