Buxus ∗ De 10 beste verzorgings- en planttips

Oorsprong en distributie

het geslacht Buxus (bot. Buxus) omvat ongeveer 70 verschillende soorten die over de hele wereld algemeen voorkomen. Alleen de gewone buxus (bot. Buxus sempervirens), die in het wild slechts sporadisch voorkomt op kalkrijke bodems op zonnige, warme berghellingen in Zuid-Duitsland. Verder is de soort vooral vertegenwoordigd in de landen rond de Middellandse Zee.

Naast de gewone buxus is de kleinbladige (of Japanse) buxus (bot. Buxus microphylla) van tuinbouwkundig belang. Deze soort komt oorspronkelijk uit Korea en wordt al eeuwenlang in Japan gekweekt. Beide soorten zijn vrij gelijkaardig in hun uiterlijk en in hun vereisten op het gebied van locatie en verzorging.

Overigens verwijst de generieke naam "Buxus" naar het vroegere gebruik van het zeer harde hout met kleine poriën: zelfs in de oudheid gebruikten mensen het om blikjes en andere Container, daarom werd het hout ook "pyxis" genoemd - dat wil zeggen "kan" of "kan" - in het oud-Grieks, zoals de oude Romeinse schrijver en geleerde Plinius ons vertelde gemeld. Ook nu nog is het lichtgekleurde hout een belangrijke grondstof bij het draaien.

gebruik maken van

Box is zeer veelzijdig, kan worden gebruikt als specimenboom - buksbomen kunnen tot acht meter hoog worden worden gebruikt - als haag of als vormsnoei voor een breed scala aan tuinontwerpen zullen. Zelfs gedetailleerde figuren zoals dieren kunnen uit een gezonde plant worden gesneden - natuurlijk met de juiste vaardigheid. Voor formele tuinen, voor rozen- en cottagetuinen - hier traditioneel vooral als Grens - het boek is praktisch onmisbaar.

De Europese gewone buxus (bot. Buxus sempervirens) en zijn snelgroeiende variëteiten zoals 'Handsworthiensis'. Daarnaast is de bak ideaal voor onder hoge bomen en als frame- of achtergrondbeplanting voor kleurrijke bloemen- en kruidborders. Verder kan de plant ook in grotere bloembakken op balkon of terras verzorgd worden.

Uiterlijk en gestalte

Beide gekweekte buxussoorten lijken qua uiterlijk en verzorging redelijk op elkaar, maar de gewone buxus groeit iets sneller dan zijn Aziatische tegenhanger. In de basis is Buchs echter een zeer langzaam groeiend hout dat maar tussen de tien en 20 centimeter per jaar groeit. Als de omstandigheden goed zijn, kan de struik of kleine boom echter enkele eeuwen oud zijn en in deze tijd kan een hoogte bereiken van maximaal acht meter - op voorwaarde dat het hout vrij kan groeien en niet snee.

Buxus is van nature dicht vertakt en ontwikkelt een ronde, vrij compacte kroon. Op de takken en twijgen zitten dicht op elkaar staande, opvallend kleine, meestal ronde en tegenover elkaar liggende bladeren. Deze zijn wintergroen, hierdoor blijft de bak ook in de winter groen.

Bloei en bloeiperiode

Als er tussen maart en mei ineens talloze gele bloemen op je boek verschijnen, ben je er getuige van zeldzaam - buxus bloeit pas als ze minstens tien jaar oud zijn en slechts weinig of niet gekapt werd. Bovendien komt de stapel niet elk jaar voor, omdat een jaar met een weelderige bloei vaak wordt gevolgd door een jaar met weinig of geen bloemen. Bloeiende kist is een belangrijke, nectarrijke insectenweide, die druk wordt gebruikt door vlinders, hommels, Bijen en andere zoemende tuinbewoners. Snoei daarom de bloesem sowieso niet terug - in tegenstelling tot de meningen in sommige tuinfora - de pracht heeft nauwelijks invloed op de groei van het buxus.

Na de bloei ontwikkelen zich capsulevruchten die zaden bevatten. De ontwikkeling van de vruchten van de plant kost echter veel energie, wat zich dan weer uit in een beduidend langzamere groei. Snoei daarom de doos na de bloei terug, vooral omdat zaadvermeerdering sowieso te ingewikkeld is voor leken.

Toxiciteit

Zelfs als ongedierte zoals de gevreesde buxusmot de doos graag aanvalt, is het hout zeer giftig voor mensen en huisdieren. Er zijn ongeveer 70 verschillende alkaloïden in alle delen van de plant, waarvan cyclobuxine de meest effectieve is. Het aandeel van dit toxine in de bladeren en bast van de buxus ligt rond de drie procent. Vergiftiging kan dodelijk zijn, zelfs als dit gevolg zelden optreedt vanwege de zeer bittere smaak van de plant - niemand eet vrijwillig meer dan één monster ervan. Bovendien heeft de doos geen smakelijk ogende bloemen of vruchten zoals de taxus, die ook erg giftig is.

Welke locatie is geschikt?

De buxus voelt zich het prettigst op een zonnige tot gedeeltelijk beschaduwde en warme standplaats, echter het mag niet heet zijn en ook niet worden blootgesteld aan overmatige blootstelling aan de zon, bijvoorbeeld rond het middaguur zou moeten. De Buchs geeft de voorkeur aan veel zon in de ochtend en avond, terwijl de locatie op het heetste moment van de dag ideaal in de schaduw ligt. Plant het hout daarom niet per se direct voor een lichte zuidmuur - bladbeschadiging is op zo'n plek onvermijdelijk. Maar ook niet te schaduwrijk, want bij gebrek aan licht groeit de buxus slecht.
Lees verder

Bodem / substraat

Plant de buxus indien mogelijk op leemachtige, kalkrijke grond, die u kunt gebruiken met compost of bij het planten (bijvoorbeeld als de grond vrij zanderig is) Humus bodem kan verbeteren. Omdat Buchs ook geen wateroverlast verdraagt, moet de grond goed gedraineerd en los zijn. Kies voor potplanten in de handel verkrijgbare potplanten of Potgrond op basis van compost, omdat dit de neiging heeft om het vasthouden van water te verminderen en ook zacht is voor de afbraak van turf.

Buxus op de juiste manier planten

De optimale planttijd voor de buxus is het voorjaar, op de zachtst mogelijke dag in april of mei. Zorg ervoor dat u ca. Zet vijf centimeter dieper in de aarde dan voorheen in de pot en houd je strikt aan de plantafstand die op het etiket staat aangegeven. Een te dichte beplanting bevordert alleen de aantasting van ziekten en plagen. Voor een haag moet u ongeveer zes tot zeven exemplaren per lopende meter plannen, afhankelijk van de variëteit.

En zo wordt het geplant:

• Zet de blote wortel buxus in een emmer water.
• Hierdoor kunnen de wortels veel vocht opnemen.
• Graaf ondertussen een plantgat.
• Deze moet minimaal twee keer zo diep en twee keer zo breed zijn als de omtrek van de plantenbak.
• Maak de grond in het plantgat los.
• Meng het uitgegraven materiaal met compost.
• Plant de bak en druk de aarde stevig aan.
• Geef de plant water.

De grond moet gelijkmatig licht vochtig worden gehouden totdat deze is ingegroeid (dit is te zien aan de vorming van de eerste groene scheuten).
Lees verder

Geef de buxus water

Voor de bak gelden dezelfde bewateringsregels als voor de meeste andere tuinplanten:

• Geef 's morgens zo vroeg mogelijk water
• 's avonds of 's middags geen water geven
• giet altijd van onderaf en direct op de grond
• Geef de bladeren geen water (dit resulteert in bladschade en schimmelziektes)
• gebruik geen koud water rechtstreeks uit de kraan
• gebruik bij voorkeur regenwater of oud kraanwater
• geen water geven bij ijzige omstandigheden

Anders is het buxus vrij ongevoelig voor droogte, met twee uitzonderingen: exemplaren die in potten worden gekweekt, mogen niet uitdrogen, omdat dit tot ernstige schade leidt. Vers aangeplante buxus heeft ook gelijkmatig vochtige grond nodig totdat ze succesvol zijn gegroeid.
Lees verder

Buxus goed bemesten

De buxus is allesbehalve een zware eter, maar heeft vooral stikstof nodig voor een gezonde groei. Een tekort wordt snel merkbaar in de vorm van bruinachtige verkleuring van de bladeren. Om deze reden moet buxus die is uitgeplant en in een emmer is opgekweekt, regelmatig worden bemest. Deze zijn het meest geschikt

• Compost en Hoornkrullen:(€ 32,93 bij Amazon *) tussen april en september elke drie tot vier weken drie liter compost en een eetlepel hoornkrullen per vierkante meter plantoppervlak
• Buxusmest of groenbemesting: volgens de instructies op de verpakking en na een eerdere bodemanalyse
• Patentkali: in augustus om de bomen te verharden voor de winter

Overigens is blauwgraan minder geschikt voor bemesting, omdat het middel voor Buchs de verkeerde voedingsstofsamenstelling heeft en dus leidt tot gebreksverschijnselen.
Lees verder

Buxus op de juiste manier snijden

De populariteit van de buxus is vooral te danken aan zijn snoeitolerantie: de plant verdraagt ​​elke vorm van snoei en moet altijd minimaal 2 keer per jaar gesnoeid worden zullen. Met name de sterker groeiende soorten vertakken dan beter en hebben een mooie, dichte groei. Vooral vormbomen - buxus kan gemakkelijk worden geïntegreerd in gedetailleerde figuren zoals spiralen en dieren, maar ook in Knip eenvoudige geometrische vormen zoals bollen, kegels of kubussen - je hebt de schaar elk tussen de één en vijf keer nodig Jaar. De werkelijke frequentie wordt gemeten door de kracht van de buxusvariëteit en de rijkdom aan details in de figuur. In principe kan de kist ook heel goed tot diep in het meerjarige hout worden gesnoeid.
Lees verder

Buxus vermeerderen

De gemakkelijkste manier om het buxus te vermenigvuldigen is door middel van zogenaamde scheuren. Dit zijn stekken die niet met een mes van de moederplant worden gescheiden, maar voorzichtig worden afgescheurd. Bij de spleet blijft een stuk bast achter, dat je voor het planten met een sterk mes iets inkort. De beste tijden voor deze vorm van vermeerdering zijn de maanden juli en augustus. De volgende stappen zijn:

• Scheid de scheuren van de moederplant
• optimale lengte tussen 20 en 30 centimeter
• Snijd uitstekende reepjes schors af
• Snijd de shoot bovenaan met een derde terug
• onderste bladeren verwijderen
• Stekken direct in de tuin planten
• Beschermde potcultuur niet nodig
• Kies een gedeeltelijk beschaduwde, beschutte locatie
• De bodem moet leem, los en humusrijk zijn
• Bladeren mogen de grond niet raken
• houd de grond vochtig
• In de winter afdekken met kreupelhout

Het kan tot zes maanden duren voordat de jonge stekken hun eerste wortels vormen. In de regel echter, met de hierboven beschreven procedure, worden de jonge planten het volgende voorjaar geroot.
Lees verder

Overwinteren

Buxusbomen zijn voldoende winterhard, maar hebben vanwege hun groenblijvende blad ook in de winter water nodig. Vooral kuipplanten moeten regelmatig worden bewaterd om het verdampte vocht te compenseren. Geef de planten water bij mild, vorstvrij weer en vooral als de zon schijnt.

Over de zon gesproken: de combinatie van “ijzig koud” en “felle zonneschijn” leidt al snel tot vorstschade aan bladeren en scheuten. Daarom is het zinvol om bij mooi weer de planten met vlies te bedekken. Exemplaren die in potten zijn gekweekt, zet ze daarentegen gewoon op een gedeeltelijk schaduwrijke plek.

Trouwens: hoewel Kübelbuchs in de wintermaanden buiten kan blijven, moet het worden beschermd tegen het substraat en dus de wortels tegen doorvriezen. Plaats hiervoor de plantenbak op een ondergrond van hout of piepschuim en omwikkel hem met een isolerend, maar luchtdoorlatend materiaal. Ideaal zijn bijvoorbeeld jutezakken, bamboematten of speciaal tuinvlies.
Lees verder

Ziekten

Helaas is de buxus een zeer gevoelige plant voor ziekten, die wordt bedreigd door verschillende schimmelziekten als gevolg van onjuist onderhoud of verkeerde plaatsing. Deze treden vooral op als de beplanting te smal is of als de grond nat is. Als u een van de ziekten heeft ontdekt die in het volgende gedeelte van uw boek worden beschreven, moet u: Knip onmiddellijk alle zieke scheuten diep in het gezonde hout uit en gooi ze bij het huisvuil weggooien. Gooi in ieder geval geen besmet materiaal op de compost om verdere verspreiding te voorkomen.

De meest voorkomende ziekten op de Buchs:

• Schiet dood (pathogeen: Cylidrocladium buxicola)
• Buxuskanker (ziekteverwekker: Volutella buxi): gele tot donkere bladvlekken, bladeren verdrogen en vallen af, roze sporen aan bladonderzijde, barsten in de bast
• Buxus verwelkingsziekte (ziekteverwekker: Fusarium buxicola): bladeren worden bruin, leerachtig en verdrogen, donkerbruine sporenbedden aan de onderzijde van het blad

Schiet dood (Cylindrocladium buxicola)

De buxus wordt vooral bedreigd door de schimmel Cylindrocladium buxicola, die de gevreesde scheutdood veroorzaakt. De ziekteverwekker komt via de bladeren de plant binnen, vooral na langdurige regenval, en laat deze na een infectie geleidelijk afsterven. U herkent een infectie aan de volgende symptomen:

• donkerbruine tot zwarte vlekken op bladeren en scheuten
• Bladvlekken verspreiden zich geleidelijk
• witte sporenbedden vormen zich aan de onderkant van de bladeren
• Aangetaste scheuten en bladeren drogen op
• naarmate de ziekte vordert, sterft de hele plant

Alleen een stevige snoei tot diep in het gezonde hout kan helpen tegen de ziekte. Als de plant sterft, zou je geen nieuw boek op de relevante plaats moeten hebben plant, aangezien de ziekteverwekker via zijn sporen jarenlang in de bodem blijft en nieuwe buxus ook besmet.

Het risico op infectie kan worden geminimaliseerd als u wordt blootgesteld aan regenachtig of regenachtig weer. Vermijd snoeien bij vochtig weer. De snijwonden creëren nieuwe poorten waardoor de schimmel het voorheen gezonde boek kan binnendringen.
Lees verder

Ongedierte

Afgezien van schimmelziekten, wordt buxus ook bedreigd door een aantal plagen, waaronder in eerst en vooral de buxusmot, die sinds een aantal jaren steeds vaker voorkomt, hele stammen vernietigd. Spintmijten, Galmuggen en Buxus vlo veroorzaken niet half zoveel schade en zijn ook gemakkelijker te bestrijden.

Buxusmot (Cydalima perspectalis)

Dit is een plaag die wordt geïntroduceerd door import uit Azië, zijn rupsen door hun massale voorkomen en hun eetgedrag, hele stands buxus in korte tijd ontbladeren. De buxusmotrupsen zijn tussen de acht millimeter en vijf centimeter lang, afhankelijk van hun ontwikkelingsniveau en iets naar hun groene basiskleur met de licht-donkere verticale strepen en hun zwarte kop herkennen. De volwassen mot daarentegen is vrij klein en heeft lichtgekleurde vleugels met een bruinachtige rand. Hij leeft maar een paar dagen, waarbij hij altijd in de buurt van buxusplanten verblijft en daar zijn eieren legt.

De rupsen overwinteren in het bos en beginnen vrij vroeg in het jaar met eten: elk van de kleine dieren eet ongeveer 45 buxusbladeren, wat op het eerste gezicht niet veel lijkt. Ze komen echter vaak voor in honderden tot duizenden exemplaren, waardoor het boek snel kaal wordt gegeten. Vaak herken je een plaag pas als de aangetaste planten al bruin en bladloos zijn, de rupsen verschuilen zich namelijk in witte vliezen in het dichte bos.

Maatregelen tegen de buxusmot:

• Verzamel rupsen en poppen
• Bevestig geurvallen voor volwassen motten
• Verminder de getroffen gebieden zwaar
• Buchs in het voorjaar uit voorzorg Steenmeel(€ 12,33 bij Amazon *) of Algenkalk bestuiven
• gebruik biologische insecticiden bij ernstige besmetting

Soorten en variëteiten

De volgende twee soorten buxus en hun variëteiten hebben zich met name bewezen voor aanplant in de siertuin.

Gewone buxus (bot. Buxus sempervirens)

Het gewone buxus is al duizenden jaren bekend - en werd in de prehistorie zeer gewaardeerd vanwege het extreem harde hout. Zo vonden onderzoekers soms grafgiften in de graven van Neanderthalers in de vorm van grafstokken van buxushout. De inheemse soort is ook erg populair als tuinplant en vond zijn weg naar tuinen in het oude Rome. Vanwege de zeer lange cultuurgeschiedenis zijn er ongeveer 60 verschillende variëteiten uit de soort ontwikkeld, waarvan sommige verschillende eigenschappen hebben. De mooiste voor in de moestuin presenteren we hier:

• 'Angustifolia': compact, maar relatief snelgroeiend ras met mooi donkergroen blad
• 'Arborescens': voor vormsnoei en hagen, kan met de jaren uitgroeien tot een boom
• 'Aurea': het ras heeft goudgeel blad
• 'Aureo-variegata': mooie, robuuste soort voor grotere struiken, groot bont wit blad
• 'Blauer Heinz': bewezen, zeer korte soort met een maximale hoogte van 60 centimeter en mooi blauwgroen blad
• 'Elegantissima': mooi tweekleurig blad, soort vormt donkergroen blad met witte rand
• 'Green Gem': robuust, zeer laag ras met een maximale hoogte van 80 centimeter
• 'Handsworthiens': robuuste, hoge variëteit met hoogtes tot drie meter, perfect voor privacybeschermende hagen
• 'Marginata': hooggroeiend ras voor privacybeschermende hagen met mooi geelgerand blad
• 'Rotundifolia': robuust, hoog, tot vier meter hoog en mooi donkergroen blad
• 'Suffruticosa': een beproefd ras voor borderranden, wordt maar een meter hoog

Kleinbladige buxus (bot. Buxus microphylla)

De kleinbladige buxus is vooral in Korea en Japan wijdverbreid en maakt van oudsher onderdeel uit van de karakteristieke beplanting van een Japanse tuin. De soort groeit zwakker dan de gewone Europese buxus, maar is minder gevoelig voor de gevreesde schadelijke schimmel Cylindrocladium buxicola. De soort is in twee varianten op de Duitse markt verkrijgbaar:

• 'Faulkner': prachtige soort met een natuurlijke bolvorm, wordt tot twee meter hoog en even breed
• 'Herrenhausen': beproefd, onopvallend ras met een maximale hoogte van 60 centimeter en mooi donkergroen blad