Irissen ∗ De 10 beste verzorgingstips en soorten (Iris)

Oorsprong en distributie

irissen zijn alleen inheems op het noordelijk halfrond en bijna uitsluitend in gematigde klimaten - daarvoor de prachtig bloeiende zomerbloemen zijn er in een onhandelbare variëteit op bijna elk noordelijk continent voordat. Overigens verwijst de generieke naam "Iris" naar de Griekse godin van de gelijknamige regenboog, want ook de irissen zijn verkrijgbaar in een ongelooflijke verscheidenheid aan kleuren. Het spectrum van verschillende bloem- en groeivormen is net zo onuitputtelijk als er is de laaggroeiende dwerg vormt zich tot de hooggroeiende baardiris Varianten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Vereniging van Duitse Vaste Tuinders de populaire plant in 2016 tot "Vaste Plant van het Jaar" heeft uitgeroepen.

gebruik maken van

Het gebruik van irissen hangt grotendeels af van de gekozen soort en variëteit. Rassen voor vochtige ondergrond voelen zich thuis aan de rand van een tuinvijver of een beek, terwijl irissoorten aangepast aan droge en zonnige locaties prachtig zijn Meerjarig bed of passen in de rotstuin. Je kunt de prachtige vaste planten ook in potten kweken, mits er voldoende water en voeding is. Vooral de dwergvormen - zoals de lage baardirissen - zijn geschikt voor een containercultuur.

In het bed worden de mooie bloemen met de bijzondere bloemen vaak gemengd met vaste planten en bolbloemen zoals pioenrozen (Paeonia), delphinium (Delphinium), daglelies (Hemerocallis), klaprozen (Papaver), tulpen (Tulipa) en lavendel (Lavandula) maar ook met grassen zoals Blauw zwenkgras (Festuca cinerea) of reusvedergras (Celtica gigantea) gecombineerd.

Uiterlijk en gestalte

Met uitzondering van het Netzblatt-Iris alle irissoorten vormen wortelstokken of Knollen eruit, geen uien zoals bijvoorbeeld Narcissen of krokussen. In het voorjaar laten de lange, zwaardachtige bladeren en de bloemstelen tussen de 15 en 120 centimeter hoog, afhankelijk van het type en de variëteit, los van deze persistentie-organen. Nadat de capsulevruchten zich in de late zomer of herfst hebben ontwikkeld en gerijpt, sterven alle bovengrondse delen van de plant af en overwintert alleen de wortelstok of wortelstok. de knol. Irissen behoren tot de kruidachtige, meerjarige planten.

Bloesems en bloeiperiode

De schoonheid van de irissen is voornamelijk gebaseerd op hun ongebruikelijk gestructureerde bloemen, die helder zijn in veel verschillende kleuren. Irisbloemen worden gekenmerkt door hun tripartiete indeling: elk bestaat uit drie rechtopstaande standaards en drie extra schutbladen die naar beneden hangen. Deze kunnen van dezelfde kleur zijn, maar ook van verschillende kleuren. In sommige variëteiten zijn de schutbladen omzoomd of gegolfd aan de randen, en de verschillende baardirissen hebben een harige "baard" op de achterkant van de bloem. De stamper, die bestaat uit een drievertakte stylus en de helmknoppen, zit tussen de koepels en schutbladen.

Toxiciteit

Ouders hebben zeker gehoord van de violette wortel als tandjeshulpmiddel voor baby's of bood ze zelfs aan haar kind aan. De wortel, die al eeuwen wordt gebruikt, komt niet uit de lucht vallen, in tegenstelling tot alle vermoedens paars, maar van de iris resp. Iris. Ook in de homeopathie wordt de inheemse gele iris, ook wel moeraszwaardlelie genoemd, gebruikt als wondgenezingsmiddel.

Dergelijke toepassingsgebieden die in de volksgeneeskunde worden overgeleverd, moeten echter met de nodige voorzichtigheid worden behandeld: Irissoorten zijn giftig en kunnen typische vergiftigingsverschijnselen veroorzaken, zoals braken, diarree en misselijkheid Enzovoort. oorzaak. Bovendien veroorzaken de hete stoffen die erin zitten irritatie van de slijmvliezen, verhoogde speekselvloed en slikproblemen. Dit geldt niet alleen voor mensen, maar ook voor huis- en boerderijdieren zoals runderen, schapen, geiten, paarden, honden en kleine knaagdieren.

Locatie en bodem

De ideale locatie voor irissen is afhankelijk van de specifieke soort. Typische moerasplanten zoals de Siberische iris (Iris sibirica, ook wel weideiris genoemd) of de tamme gele lis (Iris pseudacorus) verse tot natte plaatsen in de tuin, bijvoorbeeld op een vochtige weide of direct op de Vijver rand.

Andere irissen daarentegen hebben een vrij droge standplaats nodig met voedselrijke, leemachtige en goed geventileerde grond en veel zonlicht. Deze soorten verdragen, in tegenstelling tot de moerasiris, geen blijvend vocht en kunnen daarom het beste in het vaste plantenbed of zelfs in de rotstuin geplaatst worden. De populaire baardirissen zijn bijvoorbeeld behoorlijk droogtetolerant en harmoniëren daarom heel goed met vergelijkbare soorten zoals Sedumplant of tijm.

Verder zijn vooral de kleine soorten heel goed te kweken in potten, zolang je de plantenbakken maar beschermt tegen overmatig vocht - vooral in de winter.

Irissen correct planten

De ideale planttijd voor alle irissoorten zijn de maanden tussen eind juli en begin oktober, hoewel je de wortelstokken ook in maart of maart kunt planten als het weer het toelaat. in november in de grond zinken.

Zorg er bij het planten van de wortelstokken voor dat ze plat in de plantkuil liggen en dat het bovenste derde deel nog uit de grond steekt. Maak voor het planten de grond goed los en voeg compost en eventueel zand toe aan de uitgraving. Voor een betere afwatering bij vrij zware, leemachtige ondergronden een laag zand ter dikte van uw duim in de ondiepe plantkuil gieten en de wortelstokken erop plaatsen.

Voor extensieve beplanting, bijvoorbeeld voor een border, moet u tussen de 12 en 16 irissen plannen die laag blijven en tussen de vijf en zeven hooggroeiende soorten per vierkante meter.

Water irissen

Geplante en goed gewortelde irissen hebben in principe alleen extra water nodig als de droogte aanhoudt. Specimens die in potten worden gekweekt, moeten daarentegen regelmatig worden bewaterd, maar mogen niet nat zijn staan ​​- goede drainage is daarom essentieel, en een duimtest is ook vereist voor elke watergift presteren.

Irissen op de juiste manier bemesten

Irissen in de tuin zijn genoeg in maart of april met compost en een handvol Hoornkrullen(€ 32,93 bij Amazon *) te bemesten, die indien nodig (bijv. B. indien deficiëntieverschijnselen optreden) kan in juni weer worden herhaald. Alternatief of Gebruik voor potplanten een meststof die is geconcentreerd in potas.

Irissen correct knippen

Snijd de verdorde bloemen ongeveer tien centimeter boven de grond om te voorkomen dat zaden en zaden zich vormen. Sommige irissen kunnen op deze manier worden overgehaald om een ​​tweede bloeiperiode te hebben. De bladeren daarentegen worden pas in de herfst verwijderd, wanneer ze verdord zijn en gemakkelijk kunnen worden afgepeld. Zet deze stap niet eerder, omdat de ondergrondse wortelstokken of Knollen halen waardevolle voedingsstoffen uit het gebladerte en bewaren ze voor de volgende ontluikende.

Verspreiden irissen

Elke drie tot vier jaar moet je de grootbloemige soorten in de nazomer opgraven en de wortelstokken verdelen. Hierdoor vermeerder je niet alleen de irissen, maar verjong je ook de anders verouderende planten en zorg je zo voor een verhoogde bloemontwikkeling. Snijd de wortelstokken bij de ingesnoerde secties, elke sectie moet wortels en een plukje bladeren hebben. Kort de bladeren in met ca. de helft zodat de planten niet onnodig vocht verliezen voordat ze wortel schieten.

Overwinteren

Irissen zijn meestal winterhard, dus de bollen of bollen Wortelstokken kunnen tijdens de wintermaanden in de grond blijven. De Siberische iris en andere soorten die geschikt zijn voor vochtige bodems zijn ook bedekt met stro en bladeren. In potten gekweekte irissen kunnen ook buiten overwinteren, maar dienen in de regenschaduw of onder een afdak te worden geplaatst.

Soorten en variëteiten

De groep irissen (bot. Iris) is enorm: er zijn 285 wilde soorten bekend, waarvan de meeste afkomstig zijn uit de gematigde klimaatzones van het noordelijk halfrond. Daarnaast is er een bijna onhandelbaar aantal natuurlijke hybriden en gecultiveerde vormen, waarvan de zogenaamde baardiris waarschijnlijk de bekendste is. Dit is echter geen specifieke soort, maar een groep iriscultivars met één karakteristiek: de bloemen bloeien niet alleen in alle kleuren van de regenboog, maar dragen ook een kleintje Snor.

Populaire vormen van cultuur

Terwijl botanici het geslacht in zes verschillende subgroepen verdelen, maakt de tuinman alleen onderscheid tussen knol- en wortelstokirissen. De reeds genoemde baardirissen behoren tot de laatste groep, die op hun beurt zijn onderverdeeld in drie andere subgroepen:

• Dwergirissen (Iris barbata 'Nana' hybriden): maximaal 30 centimeter hoog, bloeiend vanaf half april
• Middelhoge baardirissen (Iris barbata 'Media' hybriden): Groeihoogte tot 70 centimeter, bloeitijd vanaf eind april / begin mei
• Hoge baardirissen (Iris barbata 'Elatior' hybriden): statuurhoogte meer dan 70 centimeter, bloei vanaf eind mei

Interessante soorten voor de tuin zijn bijvoorbeeld deze:

• 'Calling Cadence': tweekleurige gele en bordeauxrode bloemen, hoogte ca. 90 centimeter
• 'Christmas Eve': tweekleurige witte en gele bloemen, hoogte ca. 95 centimeter
• 'Cracklin Rosie': bordeauxrode bloemen, hoogte ca. 100 centimeter
• 'Crooked Little Smile': tweekleurige gele en blauwe bloemen, hoogte ca. 80 centimeter
• 'Embrace Me': roze bloemen, tot ca. 100 centimeter
• 'Joyful Journey': bloemen in oranje en geel, hoogte tot ca. 90 centimeter
• 'Misty Morning Melody': tweekleurige blauwe en witte bloemen, hoogte ca. 95 centimeter
• 'Shelter from the Storm': tweekleurige blauwe en lichtblauwe bloemen, hoogte ca. 100 centimeter

Meer hybride soorten

Door de eeuwen heen hebben zich op natuurlijke wijze verschillende hybride soorten en variëteiten ontwikkeld, die ook populair zijn in de moestuin:

• Borsteliris (Iris setosa)
• Grote Iris (Iris magnifica)
• Iris met blote stengel (Iris aphylla)
• Netvormige Iris (Iris reticulata)
• Regenboogiris (Iris innominata)
• Vlinderiris (Iris orientalis)
• Terracotta iris (Iris fulva)

Wildsoorten voor in de tuin

Verder maakt de hovenier onderscheid tussen irissen voor vochtige en irissen voor vrij droge standplaatsen. Ideaal voor het moerasbed of de rand van de vijver gaat over deze ongecompliceerde soorten:

• Moerasiris (Iris pseudacorus): inheemse soort
• Siberische iris (Iris sibirica): ook weideiris
• Japanse Magnificent Iris (Iris ensata)
• Japanse iris (Iris haematophylla)

De volgende soorten daarentegen geven de voorkeur aan een droge en zonnige plek in de tuin:

• Steppe-iris (Iris spuria)
• Bastard iris (Iris spuria hybriden)
• Grasiris (Iris graminea)
• Bonte Iris (Iris variegata)