Wierzba rozmarynowa, wierzba szara, Salix rosmarinifolia: pielęgnacja od A-Z

Wierzba rozmarynowa jest często utożsamiana w handlu z wierzbą lawendową i pod mylącą nazwą Salix rosmarinifolia horta. sprzedany. Jednak naukowo uzasadniona nazwa tego gatunku to Salix eleagnos 'Angustifolia'. Z wyjątkiem krewnych wierzba rozmarynowa nie ma nic wspólnego z wierzbą lawendową. Zamieszanie staje się jeszcze większe, gdy wierzba rozmarynowa jest określana jako wierzba szara, ponieważ wierzba szara jest w rzeczywistości gatunkiem

Salix cinerea. Tematem tego artykułu jest jednak faktyczna Salix rosmarinifolia stoisko.

Charakterystyka

• nazwa botaniczna: Salix rosmarinifolia
• Rodz: Wierzby (Salix)
• Rodzina: Rodzina wierzbowa (Salicaceae)
• Nazwy zwyczajowe: wierzba rozmarynowa, wierzba szara
• Krzew o łukowatych gałązkach
• Wysokość: 100 - 200 cm
• Liście: lancetowate, szaro-srebrzyste owłosione, żółknące jesienią
• Kwiat: srebrzystoszare bazi, które kwitną zanim liście wystrzelą
• Czas kwitnienia: kwiecień
• Pochodzenie: od Francji do Skandynawii, zachodniej i wschodniej Syberii, Azji Środkowej

Lokalizacja

Pochodząca z kontynentów wierzba rozmarynowa jest przystosowana do zimnych miesięcy zimowych i suchego, ciepłego lata. Preferuje miejsca w ogrodzie nasłonecznione do częściowo zacienionych i bez problemu rośnie nawet w rejonach o niewielkich opadach deszczu. W kulturze okazuje się to niezwykle mało wymagające. Jednak im ciemniejsza lokalizacja, tym bardziej ucierpi ich żywotność. W naturze gatunek preferuje wzrost na otwartej przestrzeni i charakteryzuje się wilgotnymi krzewami z rzeczywistą wierzbą szarą Salix cinerea:

• torfowiska bogate w składniki odżywcze
• torfowiska wysokie ubogie w składniki odżywcze
• Wilgotne i bagienne wrzosowiska

Podłoże

W swoim naturalnym środowisku krzew rośnie na glebach wilgotnych i mokrych. Wierzba rozmarynowa jest mało wymagająca i radzi sobie również na glebach umiarkowanie zasobnych w azot i suchych, gdzie może pełzające do wznoszących się pędów pokrywają ziemię i za pomocą gęstego systemu korzeniowego suche i piaszczyste zbocza ustabilizowany. Drewno nadaje się również do sadzenia w rejonach przybrzeżnych, ponieważ gatunek toleruje słone powietrze lub słone gleby. Salix rosmarinifolia dostosowuje się do różnych podłoży:

• przepuszczalne gleby gliniaste
• gleby od gliniastych do próchnicznych piaszczystych
• gleby organiczne
• porowaty żwir

opieka

Wierzba szara Salix rosmarinifolia nie wymaga uwagi w odpowiednim miejscu i można ją w dużej mierze pozostawić samym sobie. Jako nieskomplikowane drewno nie obrazisz się na gatunek, jeśli na dłuższy czas stracisz z oczu opiekę.

podlewać

Zapotrzebowanie na wodę jest umiarkowane. W regionach o dużych opadach można obejść się bez dodatkowego nawadniania. Nawet w suchych miejscach drewno nie musi być regularnie podlewane. Jednak okazjonalne podlewanie wspomaga wzrost i wspiera zdrowie roślin. Woda rzadziej, ale do tego jest obfita i przenikliwa. To stymuluje wzrost delikatnych korzeni. Zakorzeniają się w głębszych warstwach gleby, aby jeszcze lepiej przetrwać okresy suche. Jeśli przez kilka tygodni nie pada deszcz, możesz utrzymać parowanie w granicach za pomocą warstwy ściółki. Bilans wodny reguluje się sam, a jednocześnie chronisz wrażliwą glebę przed erozją.

Wskazówka: Nie zapomnij regularnie podlewać nowo posadzonych drzew. Muszą najpierw rozwinąć rozległy system korzeniowy i lepiej rosnąć, gdy nie ma okresów chudych.

Użyźniać

Salix rosmarinifolia rozwija się zarówno na glebach bardzo ubogich, jak i bogatych w składniki odżywcze. Jest elastyczny, dzięki czemu nie musisz regularnie nawozić. Aby zachęcić do tworzenia gęstych gałęzi, można wiosną wymieszać z podłożem nawóz o powolnym uwalnianiu. Zapewnia to równomierne zaopatrzenie, ponieważ drewno przez długi czas otrzymuje niewielkie ilości składników odżywczych. Zapobiegnie to nadmiernemu nawożeniu gleby. Alternatywnie można również wrzucić do gleby świeżo dojrzały kompost. Ma to podobny efekt jak nawóz o powolnym uwalnianiu i jest szczególnie przyjazny dla środowiska.

Skaleczenie

Wierzba jest bardzo zgodna z przycinaniem i w razie potrzeby można ją radykalnie skrócić. Po przycięciu z powrotem do 50 centymetrów drewno ponownie wykiełkuje. Tak intensywne zabiegi są zalecane tylko wtedy, gdy krzew jest w złym stanie. Regularne cięcia zwykle nie są konieczne, ponieważ drewno nie rośnie zbyt wysoko. Rozwija się szerzej. Jeśli tniesz wierzbę rozmarynową, musisz wziąć pod uwagę kilka rzeczy:

• Radykalne cięcie między 01. Zakazany w marcu i 31 września
• Delikatne cięcia kształtowe możliwe przez cały rok
• Uważaj na ptaki hodowlane i inne zwierzęta
• idealny czas koszenia to krótko po zimie

Zima

Gatunek jest bardzo wytrzymały i nie wymaga specjalnej ochrony w zimnych porach roku. W przypadku uprawy krzewu w wannie zaleca się izolację przed mrozem. Podłoże szybciej zamarza, ponieważ objętość gleby w wiadrze jest bardzo ograniczona, a mróz szybko przenika do bryły korzeniowej. Aby rozmaryn- lub wierzba szara w doniczce może spędzić zimę na dworze, niezbędne są następujące środki:

• Wiadra owijane w worki jutowe
• umieścić na izolującej powierzchni
• Podlewaj lekko w dni bez mrozu
• upewnij się, że w doniczce nie tworzy się woda

Zwielokrotniać

Jak wszystkie rośliny wierzby, wierzbę rozmarynową można z powodzeniem rozmnażać poprzez obcinanie pędów. Kora zawiera hormony wzrostu, które zapewniają szybkie ukorzenienie. Drewno można rozmnażać zarówno za pomocą sadzonek, jak i sadzonek. Działa to równie dobrze w szklance wody, jak i bezpośrednio w ziemi.

Notatka: Rozmnażanie przez nasiona jest w zasadzie możliwe, ale wymaga dużo cierpliwości i uwagi. Ponadto nasiona są trudne do zdobycia, ponieważ istnieją rośliny męskie i żeńskie i nie zawsze obie płcie rosną obok siebie.

Sadzonki

Od lipca do sierpnia przycina się pędy o długości od 15 do 20 centymetrów. Przyciąć pędy blisko pod jednym okiem, ponieważ tam znajduje się tkanka dzieląca z substancjami wzrostowymi. Nacięcie powinno mieć co najmniej dwoje oczu. Im więcej liści pozostanie na odcinku, tym większe będzie parowanie wody. Pozwala to jednak pędowi szybciej rozwinąć korzenie, ponieważ liście wytwarzają więcej składników odżywczych. Tylko najniższe liście należy usunąć, aby nie znalazły się w wodzie ani w podłożu. Korzenie powstają, gdy warunki są odpowiednie:

• równomierna i wysoka wilgotność
• niskie promieniowanie słoneczne
• regularna wentylacja

Sadzonki

Sadzonki drewna przycina się wiosną w fazie spoczynku, jeszcze przed kiełkowaniem liści. Wybierz zdrowy i energiczny pęd, który urósł w ciągu ostatniego roku. Wskaźnik sukcesu jest szczególnie wysoki, jeśli w dolnej części pędu znajduje się pozostałość dwuletniego struny. W tym obszarze roślina wytworzyła podzielną tkankę i nadmierną ilość substancji wzrostowych. Ta metoda cięcia sprawdziła się:

• Wytnij dwuletnie pędy poniżej sznurka
• Oderwij rozgałęzione pędy w dół
• nie spowoduje to niepotrzebnego uszkodzenia starszej gałęzi

Gałęzie, które nie są jeszcze ulistnione, są cięte na kawałki o długości ołówka, tak aby każda kłoda miała oczy na górze i na dole. Tu wyłaniają się korzenie i liście. Umieść kawałki w podłożu i upewnij się, że są równomiernie nawilżone. Alternatywnie możesz umieścić sadzonki w szklance wody, aby dolna część była otoczona wodą. Możesz zobaczyć pierwsze korzenie po jednym lub dwóch tygodniach.

Wskazówka: Dzięki glebie bogatej w próchnicę możesz również promować tworzenie się korzeni. Garnek postaw w zacienionym miejscu, aby nie wyparowało zbyt dużo wody.

rośliny

Oto jak się zająć sadzeniem wierzby rozmarynowej:

1. Przed włożeniem bryły korzeniowej umieść ją w wiadrze wypełnionym wodą, aby podłoże dobrze wchłonęło.
2. Tymczasem wykop w żądanym miejscu dołek do sadzenia, którego głębokość odpowiada wysokości kuli roślinnej.
3. Po posadzeniu podstawa pnia i powierzchnia ziemi powinny być wyrównane.
4. Po posadzeniu krzew należy dobrze podlać, aby pęcherzyki powietrza w podłożu zamknęły się, a korzenie zetknęły się z podłożem.

Drewno szczególnie dobrze sprawdza się w nasadzeniach grupowych. Na jednym metrze kwadratowym jest miejsce na maksymalnie pięć wierzb rozmarynowych. Jeśli chcesz posadzić kilka okazów jako żywopłot, powinieneś zwrócić uwagę na odległość od 50 do 75 centymetrów. Współgra z innymi gatunkami z tego samego rodzaju:

• Fioletowa wierzba (Salix purpurea)
• Wierzba szałwia (Salix aurita)
• wiklina (Salix viminalis)
• Wierzba szara lub wierzba jesionowa (Salix cinerea)

posługiwać się

Liście wierzby szarej o liściach rozmarynu nadają jej śródziemnomorski charakter i przypomina słoneczne, suche zbocza południowej Europy. Dzięki temu drewno idealnie komponuje się z kamiennymi konstrukcjami. W okresie kwitnienia krzew okazuje się cenny. Kocięta nie tylko przyciągają wzrok, ale również przyciągają motyle, trzmiele i pszczoły szukające pożywienia. Krzewy zazieleniają duże obszary lub tworzą krzaczastą osłonę prywatności na granicy ogrodu. Można je również uprawiać w szczególnie małych doniczkach i czuć się komfortowo na słonecznych tarasach i balkonach.

Nadaje się do różnych siedlisk:

• Wrzosowe ogrody
• Wieloletnie korytarze
• Zalesiona krawędź
• Łóżka bagienne
• Nadrzecze

Notatka: Płytka korzenie bardzo dobrze znoszą nasypy i ingerencje. Czasami system korzeniowy rozwija się tak energicznie, że może unieść okrycia.

Repot

Nie ma specjalnych instrukcji, których należy przestrzegać w przypadku tego środka. Krzew można przesadzać co dwa do trzech lat lub po prostu zostawić w starej donicy. Tutaj również wierzba rozmarynowa okazuje się mało wymagająca i zadowolona z dostępnej przestrzeni. Jeśli jednak krzew rośnie nieatrakcyjnie lub jeśli jego żywotność jest osłabiona, przydatne może być przesadzanie. Krzew Ci podziękuje, ponieważ korzysta z:

• świeże podłoże dostarcza nowych składników odżywczych
• większa sadzarka zapewnia bufor przed glebą, która nie jest przekorzeniona
• Podłoże jest poluzowane

Wskazówka: Jeśli chcesz, aby krzew był mały, skróć go przed przesadzeniem. Zanim trafi do nowego wiadra, korzenie również są wycinane.

Szkodniki

Salix rosmarinifolia jest niezwykle odporny na choroby i patogeny grzybowe. Od czasu do czasu mogą pojawić się różne szkodniki. Wolą rozprowadzać się na już osłabionych drzewach.

Wierzba Wierzbowa

Ta dobrze zakamuflowana ćma doskonale zakamufluje się na korze drzewa w ciągu dnia i jest trudna do zauważenia. Jego trąbka jest mocno skarłowaciała, tak że po kilku tygodniach ćma umiera z powodu braku pożywienia. Larwy są bardziej niebezpieczne dla wierzby rozmarynowej. Zainfekowane drzewa mogą wykazywać różne wzory uszkodzeń:

• więdnące liście
• zwiędłe gałęzie
• mocno wydrążone drewno
• Punkty zerwania z uszkodzonych gałęzi

Aby zapobiec niekontrolowanemu rozprzestrzenianiu się szkodnika, porażone gałęzie należy jak najszybciej odciąć i wyrzucić lub spalić. Mydło Quassia okazało się skutecznym lekarstwem na jaja i larwy. Gorzkie drewno jest dostępne w aptekach i jest oblewane letnim roztworem mydła.

Komar wierzbowy

Szkodnik ma tylko kilka milimetrów i jest trudny do zobaczenia gołym okiem. Samica składa na korze do 150 jaj. Sprzęgła ułożone są w formie sznurka. Kuczmanki wylęgają się między majem a czerwcem, a następnie wbijają się w korę. Tutaj powodują niewielkie narośla w tkance. Jeśli inwazja jest silna, cała gałąź może umrzeć. Istnieje zwiększone ryzyko pęknięć na wietrze i śniegu. Szczególnie dotknięte są wieloletnie gałęzie, które są szczególnie grube. Wierzba rozmarynowa często sama się regeneruje i ponownie kiełkuje poniżej dotkniętych gałęzi.

Owady łuskowe

Samice owadów wytwarzają solidną skorupę dla ochrony, która przypomina tarczę. Szkodniki składają jaja pod tą stabilną skorupą i wysysają sok z komórek. Na roślinie widać wtedy lepkie substancje. Są to wydzieliny z owadów łusek. Dotknięta roślina wykazuje różne wzory uszkodzeń:

• Deformacja liści i kwiatów
• inkrustowane wskazówki dotyczące pędów
• więdnące liście
• przedwczesne zrzucanie liści

Do zwalczania szkodników można na przykład użyć roztworu alkoholu i miękkiego mydła. Ponieważ jednak środek jest bardzo agresywny i może uszkadzać liście, należy go najpierw przetestować w kilku miejscach. Alternatywnie możesz zrobić czysty roztwór mydła z ciepłej wody i mydła twarogowego i wytrzeć zakażone liście szmatką.