Liliowa tapicerka ∗ 10 najlepszych wskazówek dotyczących pielęgnacji i sadzenia (Ctula squalida)

Pochodzenie i dystrybucja

Prawdziwy Ochraniacze z piór (nerw. Cotula squalida, Syn. Leptinella squalida), również po prostu upierzenie, w przeciwieństwie do innych gatunków z rodzaju Brown upierzenie lub kwiat ługu, to ładny, mały i tworzący dywanik krzew tapicerski z rodziny stokrotek (nerw. Asteraceae). Oprócz tego rodzaju poduszkę pierzastą obejmuje około 50 innych odmian, które z wyjątkiem w międzyczasie również u nas naturalizowany kwiat ługu kurzego łapki (Cotula coronopifolia) występuje wyłącznie na południowej półkuli ziemi. Cotula squalida pochodzi z Nowej Zelandii, gdzie jest szeroko rozpowszechniona zarówno na Wyspie Północnej, jak i Południowej. Tutaj sprawdza się przede wszystkim na wilgotnych miejscach, na przykład na brzegach rzek i strumieni, na wilgotnych łąkach górskich lub na nizinach w pobliżu wybrzeża.

posługiwać się

Brązowe upierzenie jest bardzo odpowiednie do ogrodów mchowych ze względu na niski i matujący wzrost, ale może być również bardziej wytrzymałe Wymiana trawnika do sadzenia. Posadzona w grupach w odległości od dziesięciu do 30 centymetrów, szybko tworzy miękki, tapicerowany dywan, po którym można w pewnym stopniu chodzić. Ponadto ta mała bylina nadaje się do sadzenia wypełniającego między odcinkami chodnika, ostoi lub pod lub między lasami i mniejszymi trawami. Ponieważ poduszki z piór preferują raczej wilgotne podłoże, rośliny czują się szczególnie dobrze na brzegach stawów lub strumieni. Ale byliny mogą być również wykorzystywane jako ekstensywne i trwale zielone nasadzenia w ogrodach skalnych lub do nasadzeń grobowych.

Wiosną wiecznie zielona bylina pojawia się razem z mniejszymi kwiatami cebuli, takimi jak dzikie tulipany czy krokusy. W przeciwnym razie gatunki takie jak lis rudy są odpowiednimi partnerami do sadzenia turzyca (nerw. Carex buchananii) i inne trawy, rzeżucha karpacka (bot. Arabis procurrens), Pierwiosnki (nerw. Primula), paprocie lub hosty (bot. Hosta).

Wygląd i postura

Cotula squalida dorasta do maksymalnej wysokości pięciu centymetrów, ale wraz z pędami leżącymi na ziemi szybko tworzy gęste, przypominające trawnik maty. Swoją łacińską nazwę zawdzięcza charakterystycznemu wzrostowi liści, który przypomina nieco miskę lub miskę. Starożytne greckie słowo kotyle oznacza coś w rodzaju filiżanki lub miski.

pozostawia

Delikatne upierzenie jest uprawiane głównie ze względu na wydłużone, brązowo-zielone liście. Ze względu na delikatne upierzenie przypominają małe paprocie, z którymi rodzina stokrotek nie jest spokrewniona. Opuszki z piór są zwykle zimowe lub nawet zimozielone.

Okres kwitnienia i kwitnienia

Zielonkawo-żółte, kuliste, o średnicy do dwóch centymetrów, miseczkowate kwiaty poduszki pierzastej kwitną między czerwcem a sierpniem. Są raczej niepozorne, ale wydzielają przyjemny zapach miodu. Rośliny cieszą się dużą popularnością wśród pszczół i innych motyli, dlatego są cenne Pastwisko pszczół w naturalnym ogrodzie.

owoc

Po okresie kwitnienia upierzenie tworzy orzechowe, małe owoce zamykające, z których każdy zawiera tylko jedno nasiono. Botanicznie owoce te są również nazywane niełupkami.

Toksyczność

Pad z piór nie jest trujący ani dla ludzi, ani dla zwierząt.

Która lokalizacja jest odpowiednia?

Cotula squalida najlepiej czuje się w miejscu nasłonecznionym lub zacienionym lub częściowo zacienionym w ogrodzie, który jednak nie powinien wysychać. Tylko srebrzyste upierzenie, Cotula hispida, do zdrowego wzrostu potrzebuje miejsca w pełnym słońcu.

piętro

Prawdziwy pad z piór najlepiej czuje się w świeżej lub wilgotnej, ale dobrze przepuszczalnej i luźnej glebie. Jeśli podłoże jest dostatecznie wilgotne, dobrze przewietrzone i bogate w składniki odżywcze, drobna bylina szybko tworzy gęsto rozgałęzione, równe maty. Jednak roślina w ogóle nie toleruje podmoknięcia ani suszy. Idealnie pH gleby jest w zakresie neutralnym.

Posadź podkładki z piór prawidłowo

Jeśli chcesz użyć Cotula squalida jako rośliny okrywowej lub substytutu trawnika, zaplanuj około dziesięciu na kwadratową powierzchnię sadzenia do 20 roślin, które najlepiej posadzić w odstępie od 10 do 30 centymetrów – w zależności od wybranego gatunku i Różnorodność. Najlepszą porą na sadzenie bujnego upierzenia jest wiosna, więc bylina może dobrze rosnąć do następnej zimy. Ponieważ gatunki Cotula preferują glebę umiarkowanie bogatą w składniki odżywcze, bogatą w próchnicę, przed sadzeniem należy wzbogacić słabą glebę dojrzałym kompostem, zwiększając w ten sposób zawartość składników odżywczych.

Podlewanie i nawożenie

Łatwa w pielęgnacji tapicerka upierzenia rośnie szybko i łatwo w odpowiednich miejscach bez dalszej pielęgnacji. Lekkie nawożenie przed wiosennymi pędami nawozem organicznym – np. bardzo odpowiednie dojrzały kompost – służ roślinie jako szybki start w nowym okresie wegetacji i zapewnij dużo świeżej zieleni Pozostawia. Dodatkowe podlewanie może być również konieczne w suche i ciepłe letnie dni, aby uniknąć szkód spowodowanych przez suszę. Jednak okazjonalna susza nie szkodzi silnej roślinie, nawet jeśli w rezultacie wyschnie wygląda na zniszczoną: Z reguły bylina regeneruje się z odpowiednią pielęgnacją od Baza.

Prawidłowo wytnij podkładki z piór

W zasadzie regularne zabiegi przycinania nie są ani konieczne, ani użyteczne, tylko wysuszone części rośliny powinny być ostrożnie usuwane. Zaletą poduszki z piór jako zamiennika trawnika w przeciwieństwie do tradycyjnej trawy jest to, że obszar sadzenia nie musi być koszony ani przycinany.

Propaguj pierzaste klocki

W przeciwieństwie do wielu innych roślin kwitnących, upierzenie nie sieje samo. Jesienią można zebrać dojrzałe owoce i wysiewać nasiona bezpośrednio na miejscu lub wczesną wiosną w pojemniku na nasiona. Jednak zwykle nie jest to konieczne, ponieważ roślina wieloletnia rozmnaża się przez wielu biegaczy. Dzięki temu już po kilku tygodniach tworzy charakterystyczne dywany roślinne, ale bez problemu można go również rozmnażać. Aby to zrobić, po prostu odetnij kilka małych rozłogów i posadź je osobno. Procedura ta jest również zalecana, jeśli poduszeczka pierzasta powinna lub musi być ograniczona w swoim wzroście.

udział

Inną prostą metodą rozmnażania jest dzielenie, najlepiej na wiosnę. Aby to zrobić, po prostu nakłuj płaskie kawałki o pożądanej wielkości ostrym kawałkiem łopata i umieść je z powrotem w nowej lokalizacji. Wykorzystaj tę okazję, aby usunąć chore i wysuszone części rośliny, aby upierzenie mogło zdrowo rosnąć w nowym miejscu. Zaraz po nowym sadzeniu i w kolejnych tygodniach należy pozostawić duży obszar sadzenia podlewać, aby nowe korzenie rozwijały się szybciej, a susza nie uszkadzała rośliny rozwijać.

W przeciwieństwie do innych bylin, regularne dzielenie poduszki pierzastej w celu regeneracji jest możliwe, ale nie jest konieczne. Gatunki długowieczne nie mają tendencji do łysienia i często z wiekiem stają się gęste i przystojne.

Zima

Upierzenie charakteryzuje się bardzo dobrą odpornością na zimę z tolerancją na zimno do minus 28 stopni Celsjusza. Niemniej jednak ochrona przeciwsłoneczna przed błyszczącym zimowym słońcem ma sens, zwłaszcza gdy są wyraźne mrozy, ponieważ bylina może zareagować na intensywne napromieniowanie brązowieniem liści. Chociaż nie ma to dalszego negatywnego wpływu na roślinę, wygląda brzydko. Ponadto na wiosnę minie trochę czasu, zanim zarośnięty obszar znów stanie się świeży zielony. Jako ochrona na zimę w zupełności wystarczy pokrycie z chrustu.

Choroby i szkodniki

Generalnie upierzenie jest dość odporne na patogeny i szkodniki, ale nie jest całkowicie niewrażliwe. W szczególności wysoki poziom promieniowania słonecznego może powodować problemy latem i zimą, ponieważ intensywnie słonecznie Lokalizacja często prowadzi do brązowych przebarwień liści – dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy ziemia jest jednocześnie sucha jest. Regularne podlewanie i w razie potrzeby cieniowanie, zwłaszcza w okolicach południa, pozwala roślinie szybko się zregenerować. Jeśli latem na matach do sadzenia widać rozjaśnienia, często mają przędziorków znaleziony. Dokuczliwe szkodniki występują częściej w latach suchych i uszkadzają rośliny poprzez swoją aktywność ssącą.

Problematyczne jest również jedzenie ślimaków, chociaż apetyt pełzających szkodników to nie jedyna rzecz, która szkodzi roślinom: śluzowate wydzieliny zapewniają również, że obsadzone obszary są odseparowane od powietrza, co z kolei prowadzi do gnicia Móc. Aby temu zapobiec, należy zainstalować skuteczne bariery ślimakowe. Ponadto w przypadku inwazji należy usunąć małe gałązki i liście, aby zapewnić wentylację mat.

Gatunki i odmiany

Oprócz rzeczywistego gatunku Cotula squalida w sklepach dostępna jest tylko odmiana „Platt’s Black”, ale zasługuje ona na swoją nazwę. Roślina wieloletnia, która również dorasta tylko do pięciu centymetrów wysokości, ma, w przeciwieństwie do gatunku dzikiego, wyraźnie ciemne listki, które latem są czerwonobrązowe, a zimą czarnozielone. Oprócz prawdziwego lub Dostępne są również brązowe podkładki do upierzenia, które świetnie sprawdzają się również w ogrodzie i typu opisanego tutaj w ich roszczeniach dotyczących lokalizacji i konserwacji są podobne.

Dywan z piórami z pięciofolii (bot. Cotula potentillina)

Ta odmiana, również pochodząca z Nowej Zelandii, wykazuje bardzo podobny wzrost i cechy Funkcje takie jak Cotula squalida, ale stają się czymś o wzroście do dziesięciu centymetrów wyższy.

Matowa zielona podkładka do upierzenia (bot. Cotula diotica)

Gatunek ten tworzy bujne dywany z listków, które latem są zielone, a zimą miedziane. Rośliny, które mogą osiągnąć tylko pięć centymetrów wysokości, kwitną dość wcześnie w porównaniu z pokrewnymi gatunkami: małe, jasnożółte główki kwiatowe pojawiają się między majem a czerwcem. Oprócz i tak już niewielkich gatunków istnieje odmiana karłowata o nazwie „Minima”. To tylko do trzech centymetrów wysokości.

Srebrne podkładki upierzenia (bot. Cotula hispida)

W przeciwieństwie do innych gatunków Cotula, ten potrzebuje stanowiska słonecznego o dość ubogim podłożu. Srebrzysta bylina tworzy żółte główki kwiatowe od maja do lipca i może mieć do dziesięciu centymetrów wysokości.