Wytwarzaj i używaj poprawnie

Stare lekarstwo z medycyny ludowej

To zioło, które jest dziś nazywane przez wielu ogrodników chwast uważany był znany jako lekarstwo od wielu stuleci. Już w 150 pne Chr. był używany w Grecji.

W średniowieczu szczaw był popularny do przyrządzania zup i sałatek, a także był używany jako zamiennik szpinaku. W dzisiejszych czasach medycyna ludowa zna ją przede wszystkim jako środek z wyboru na problemy żołądkowe.

Robienie soku ze szczawiu

Aby to zrobić, potrzebujesz świeżego szczawiu drzewnego. Rośnie wiosną. Najlepszy czas na zbieranie to faza wzrostu, tuż przed iw trakcie kwitnienia. Dzieje się tak zwykle między marcem a majem. Szczaw zajęczy często rośnie również zimą w tym kraju. Zbierz pojedyncze liście wraz z ich łodygami!

Możesz umyć liście w domu, jeśli są brudne. Następnie należy je osuszyć. Następnie liście są wyciskane. Do tego nadają się ręczne sokowirówki i elektryczne sokowirówki. Jeśli nie masz sokowirówki, możesz zmiksować liście z wodą w blenderze, wymieszać i przelać jedzenie przez sito. Wtedy zyskujesz rozcieńczony sok.

Ostrzeżenie: nie za dużo dobrego!

Pamiętaj: szczaw zajęczy zawiera kwas szczawiowy i jest w dużych ilościach trujący! Soku nie należy zatem pić w czystej postaci, a jedynie rozcieńczyć wodą lub herbatą (trzykrotna ilość wody/herbaty).

Alternatywnie można go brać kropla po kropli (3 do 5 kropli na godzinę). Osoby cierpiące na osteoporozę lub niedobory wapnia generalnie nie powinny spożywać soku ze szczawiu drzewnego! Jest drapieżnikiem wapnia.

Przykłady zastosowania soku ze szczawiu drzewnego

Szczaw zajęczy działa przeciwzapalnie, moczopędnie, przeciwgorączkowo, żółciopędnie, odświeżająco, pobudzająco na przemianę materii i krwiotwórczo. Może być używany wewnętrznie lub zewnętrznie do:

• zgaga
• Pasożyty jak robaki
• Wysypki
• Choroby skóry, takie jak owrzodzenia i trądzik
• Dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak skurcze i gazy
• Choroba wątroby
• Choroba nerek
• Kamienie żółciowe
• Stany szoku
• Antidotum na zatrucie rtęcią