Występowanie w przyrodzie
Ideał Lokalizacja dla Märzenbecher jest zacieniony i wilgotny. Jeśli chcemy to odkryć, musimy jechać do takich miejsc. Zwykle potrzebne są dwa składniki: las, który zapewnia cień. I przyczynia się do tego strumień wilgoci. W Europie Środkowej jego typowym domem są lasy łęgowe.
też przeczytaj
- Czy trzcina jest pod ochroną?
- Czy paproć jest objęta ochroną przyrody?
- Cowslip jest objęty ochroną przyrody
Rzadkie spotkania
Jeśli nie możesz dostrzec Märzenbechera podczas wędrówki po wilgotnych obszarach leśnych, być może jesteś poza nimi Szczyt w drodze. Märzenbecher to rośliny cebulowe, które stosunkowo krótko żyją nad powierzchnią ziemi. Pierwsze kwiaty wypuszczają w lutym. Ostatnie okazy usychają w kwietniu. Wkrótce potem rośliny chowają się w cebulkach. Jakby nigdy tam nie byli.
Ale rzadkie spotkania mają również coś wspólnego z faktem, że dystrybucja tego wczesnego kwitnienia mocno spada. Tak liczne, jak kwitło w dawnych czasach, dziś jest trudno dostępne. Aby jego liczba dalej nie malała, a nawet całkowicie zniknęła z tej planety, jest w tym kraju pod ochroną prawną.
Ochrona i jej znaczenie
Märzenbecher rosnące na wolności nie mogą być zbierane ani wykopywane. Każdy, kto i tak to zrobi, ryzykuje wysokie kary. Jako miłośnik przyrody nie wpadłbyś na takie pomysły, które zagrażałyby przetrwaniu gatunku. Patrzenie jest dozwolone. Dzięki temu możemy cieszyć się widokiem tego kwiatu za każdym razem, gdy go napotkamy. To powinno wystarczyć.
Pielęgnuj Märzenbecher w domu
Märzenbecher może być również używany w prywatnym ogrodzie sadzone Wola. Cebule należy wbijać w ziemię od września do października. Można je kupić w dobrze zaopatrzonych sklepach specjalistycznych.
Cierpliwy ogrodnik może zwrócić się do rozmnażanie nasion odważyć się. Ten drugi wariant propagacji jest tańszy. Ale okazom wyhodowanym z nasion potrzeba kilku lat, aby zakwitły. W każdym razie, uprawiając tę zagrożoną roślinę, wnosisz cenny wkład w zachowanie naturalnej bioróżnorodności.
Notatka:
Podczas pracy z tą rośliną noś rękawiczki. Jest wysoce toksyczny we wszystkich częściach. W rodzinnym ogrodzie powinien raczej błyszczeć nieobecnością.
