Rozmnażanie wegetatywne: definicja rozmnażania + zalety i wady

Rozmnażanie wegetatywne roślin to rozmnażanie bezpłciowe. Oznacza to, że do rozmnażania nie wykorzystuje się nasion, lecz części rośliny matecznej. W rezultacie powstaje genetycznie identyczne potomstwo rośliny matecznej, często nazywane klonami.

Rozmnażanie wegetatywne

Rodzaje rozmnażania wegetatywnego

Istnieją różne opcje tego typu rozmnażania, w zależności od rodzaju rośliny.

• podział
• Głowa i częściowe sadzonki
• Drewno głowy i części
• Cięcie liści
• Skwarek
• sadzonki korzeniowe
• Ciężarek u wędki
• Odgałęzienie
• Pogórze
• Cebula Córka
• Bulwy potomne
• Sadzonki liści
• Kindel

podział

Podział ma miejsce w roślinach rosnących kępami. Są cięte, nakłuwane lub łamane. Ważne jest, aby każda część miała wystarczającą masę korzeni i pędów. Najlepiej podzielić go w okresach spoczynku. Przykłady roślin, które można podzielić, są następujące.

• Kapelusz przeciwsłoneczny
• Płaszcz damy
• Piwonia
• Liliowiec

Głowa i częściowe sadzonki

Sadzonki głowowe i częściowe do rozmnażania pobierane są w okresie wegetacyjnym. Dzięki tej formie rozmnażania wegetatywnego odcinane są silne, młode części rośliny. Każde cięcie głowy powinno mieć co najmniej dwa węzły po wycięciu. Ponadto powinien mieć u góry dojrzały liść. Dolny węzeł powinien mieć około. pół centymetra nad dnem cięcia.

W celu rozmnażania sadzonki głowy są umieszczane w otworze w ziemi. Włóż cięcie tak głęboko w ziemię, że węzeł z liściem wystaje z ziemi. Następnie dociśnij glebę na boki i podlej cięcie. Jeśli zaczyna kiełkować, sadzonka jest ukorzeniona i po pewnym czasie można ją przesunąć, gdy mocno odrośnie.

Wskazówka: Na początek przykryj cięcie półprzezroczystą osłoną przed parowaniem, aby nie wyschło. Gdy sadzonka zostanie ukorzeniona, można stopniowo usuwać ochronę przed parowaniem.

Przykładami są te wymienione poniżej.

• Stewia
• Mennica
• Kauczukowiec
• pomidor

Drewno głowy i części

Sadzonki tarcicy są jednorocznymi, zdrewniałymi częściami pędów. Najsilniejsze możliwe pędy są obcinane w okresie spoczynku. W przeciwieństwie do sadzonek nie posiadają liścia. Najlepiej byłoby, gdyby sadzonki miały od dziesięciu do dwudziestu centymetrów długości i były cięte blisko węzła.

Na zimę umieszcza się je w wilgotnym papierze lub piasku. Jeśli nie można się już spodziewać przymrozków, sadzonki są świeżo ścinane i wkładane do dołka w ziemi zgodnie z kierunkiem wzrostu. Górny węzeł musi wystawać z ziemi. Następnie ziemia jest dociskana i wylewana.

Wskazówka: Ponieważ sadzonki główkowe i częściowe nie mają liści, rozwijają się wolniej niż sadzonki, ale nie wymagają ochrony przed parowaniem.

Cięcie liści

Obcinanie liści ma miejsce, gdy liść (lub liście) z łodygą lub bez łodygi wbija się w ziemię. Nowe rośliny wyrastają następnie u podstawy liści.

Skwarek

Pęknięcia są wyrywane z rośliny matecznej. Jednoroczne pędy są wyrywane w taki sposób, że niektóre komórki ze starego pędu nadal przylegają. Jeśli są "flagi korkowe" można je skrócić do około jednego centymetra. Pęknięcia mogą być liściaste lub bezlistne. Ważne jest, aby były natychmiast wbijane w ziemię.

Wskazówka: Pęknięcia należy zawsze wkładać do nieco większego otworu, aby komórki starego pędu nie zostały oderwane podczas ich wkładania.

Przykładami są te wymienione poniżej.

• Cisy
• Fuksja
• Róże

sadzonki korzeniowe

Sadzonki korzeniowe to kawałek młodego, mocnego korzenia wycięty przez roślinę mateczną bez kiełkowania. Kawałek korzenia powinien mieć długość około. mieć dziesięć centymetrów. Po cięciu sadzonki korzeniowe są umieszczane lub wbijane w luźną glebę. Następnie ziemia jest dociskana i wylewana. Jeśli sadzonki korzeniowe kiełkują w kilku miejscach, potomstwo można podzielić.

Wskazówka: Najlepiej odciąć kawałek korzenia w okresie spoczynku i pozostawić w cieplejszym miejscu.

Przykładami sadzonek korzeniowych są te wymienione poniżej.

• Pusterblume (Taraxacum)
• Maliny
• Jeżyny

Ciężarek u wędki

Podczas opuszczania gałąź przy ziemi jest zginana do ziemi i wbijana w ziemię. Ważne jest, aby czubek gałęzi wychodził z ziemi i aby w miejscu zakopania gałąź miała śpiące oko. Aby gałąź pozostała na ziemi, mocuje się ją do podłoża kamieniem lub widłami do gałęzi. Następnie jest przykrywany ziemią i wylewany. Korzenie tworzą się w ciągu jednego okresu wegetacji. Po uformowaniu korzeni obciążnik z korzeniami i wierzchołkiem pędu można oddzielić od rośliny matecznej i przesunąć. Przykłady ciężarków są następujące.

• Porzeczki
• Maliny

Odgałęzienie

W przypadku odgałęzienia gałąź blisko ziemi jest zakotwiczona do ziemi, tak jak w przypadku obciążnika. Jeśli powstały nowe, pionowe pędy, gałąź przykrywa się ziemią tak, że z ziemi wystają tylko młode pędy. Następnie jest energicznie wylewany.

Wskazówka: Jeśli umieścisz gałąź w małym rowie, woda nie będzie spływać tak łatwo, gdy zostanie nalana.

Młode pędy zapuszczają korzenie pod koniec okresu wegetacji. Jednak należy je oddzielić od rośliny matecznej dopiero po zimie, aby mogła być nadal dostarczana przez roślinę mateczną w zimnych porach roku. Przykładami są przedstawiciele wymienieni poniżej.

• Maliny
• Jeżyny
• Porzeczki

Pogórze

Rozłogi stosuje się, gdy roślina tworzy pęd, na którym mogą rozwijać się młode rośliny. Są one początkowo pod opieką rośliny matecznej, ale z czasem mogą, w zależności od rośliny, same o siebie zadbać. Jeśli utworzyło się wiele młodych roślin, do rozmnażania należy używać tylko tych najsilniejszych. Przykłady podano poniżej.

• Zielona lilia
• bambus
• Mennica
• krwawnik pospolity

Cebula Córka

Cebule potomne tworzą się u nasady cebuli macierzystej. Te mniejsze żarówki można usunąć. Następnie rozwijają nowe rośliny. Przykłady są następujące.

• Żonkile
• Cebule

Bulwy potomne

Podobnie jak w przypadku cebuli potomnej, na bulwie macierzystej tworzą się mniejsze bulwy, które można wykorzystać do rozmnażania.

Wskazówka: Czyste bulwy spichrzowe nie mogą wykiełkować bez kawałka kiełka.

Przykładami są przedstawiciele wymienieni poniżej.

• ziemniaki
• słodki ziemniak

Kindel

Kindel to pędy boczne, które tworzą korzenie bez kontaktu z ziemią. Można je usunąć z rośliny matecznej, ponieważ po zasadzeniu w ziemi nadal rosną jako niezależne rośliny. Przykłady są następujące.

• Bromeliady
• Świąteczny kaktus
• Storczyki

zalety i wady

Rozmnażanie wegetatywne to metoda rozmnażania, którą można zastosować w przypadku wielu roślin i ma znacznie więcej zalet niż wad. Wzrost potomstwa jest zwykle znacznie krótszy niż przy rozmnażaniu z nasionami. Rozmnażanie wegetatywne jest też zwykle znacznie łatwiejsze, np. przy sadzonkach. Ponieważ potomstwo jest klonem rośliny matecznej, właściwości matki, takie jak kształt, kolor czy smak, zostają zachowane. Ponadto, dzięki rozmnażaniu wegetatywnemu, przynajmniej potomstwo umierających roślin może zostać uratowane, jeśli sadzonki zostaną pobrane w odpowiednim czasie.

Wskazówka: Wegetatywna forma rozmnażania to jedyny sposób rozmnażania roślin, które nie rozwijają kwiatów i nasion w tym kraju.

Tam, gdzie są zalety, są wady. Czyli podatność na choroby i szczątki Szkodniki ponieważ materiał genetyczny nie jest odświeżany.

Ważna uwaga

Co należy wziąć pod uwagę?

Aby rozmnażanie wegetatywne się powiodło, należy wziąć pod uwagę następujące kwestie.

• używaj tylko czystych i ostrych narzędzi tnących
• Zwróć uwagę na silne i zdrowe rośliny mateczne (wyjątek: ratuj umierające rośliny)
• nie używaj dla potomstwa gleby zakażonej patogenami lub szkodnikami