Postelein: Uprawa i użytkowanie portulaki zimowej

Postelein, znany również pod nazwami takimi jak postelein zimowy lub portulaka zimowa, jest jednym z mniej znanych warzyw na zimę. Z nami dowiesz się, jak uprawiać, zbierać i wykorzystywać pospolite ziele talerzowe.

Szczególnie w mroźne zimowe miesiące radość ze świeżych warzyw z własnego ogrodu jest największa. Postelein (Claytonia), znana również jako kapusta talerzowa, może być używana jako chrupiąca sałatka lub jako gotowane warzywa. Oprócz szeroko rozpowszechnionego ziela pospolitego (Claytonia perfoliata) są również dostępne w handlu nasionami ziela syberyjskiego talerzowego (Claytonia sibirica), obie rośliny mogą być uprawiane i używane jednakowo. Wyjaśnimy Ci wszystko na temat uprawy i pielęgnacji zimowych warzyw.

Postelein: pochodzenie, smak i charakterystyka

Szukając świeżych zimowych warzyw, szybko natrafisz na Postelein (Claytonia perfoliata), która pierwotnie pochodzi z górskich i przybrzeżnych regionów zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej, ale przez wiele lat emigrowała do nas jako neofita. W zależności od regionu, jednoroczną roślinę zielną można spotkać również pod nazwami postelein zimowa, portulaka zimowa, szpinak kubański lub jako pospolite zioło talerzowe. Postelein należy do rodzaju ziół talerzowych (Claytonia) i tym samym należy do rodziny wiosennych ziół (Monitaceae).

Odporny Postelein osiąga tylko około 30 cm wysokości i tworzy mięsiste liście, które wystają z podstawowej rozety liści. Dzięki lekko soczystym liściom Postelein jest w stanie wytrzymać krótsze okresy suszy nieuszkodzone. Niższe, starsze liście mają długie łodygi, podczas gdy młodsze liście rosną razem parami i obejmują łodygę. W ten sposób stają się wyróżniającym i unikalnym punktem sprzedaży Posteleinów. Jednocześnie zarośnięte liście wyglądają jak talerz, który rośnie na łodydze poniżej kwiatostanu. Nadali Posteleinowi nazwę zwyczajową „Ziele talerzowe”. Między lutym a majem, a czasem nawet do czerwca, Postelein kwitnie białymi lub dyskretnie różowymi skupiskami złożonymi z 5 do 40 pojedynczych kwiatów. Kwiaty zapylają się same i tworzą małe nasiona, które Postelein rozsiewa i kiełkuje w następnym roku.

Smak surowych Postelein przypomina Roszponka (Valerianella locusta), choć jej aromat jest mniej intensywny. Gdy liście są ugotowane, smakują jak szpinak (Spinacia oleracea) porównywalne - wzbogacenie świeżej, domowej kuchni zimą.

Czym różnią się postelein i portulaka? Z powodu nazwy, która brzmi tak samo, Postelein z portulaką (Portulaka oleracea) z rodzaju portulaka (Portulaka) z rodziny portulakowatych (Portulaceae) można pomylić. Portulaka nazywana jest również portulaką letnią. Pod względem czysto wizualnym rośliny różnią się jednak znacznie: portulaka nie tworzy rozety liści, a kwiaty żółkną, natomiast Postelein jest wyjątkowym punktem sprzedaży we florze dzięki liściom w kształcie talerza na łodygach posiada. Zastosowanie obu roślin jest podobne: obie mogą być używane jako zimowe warzywa i sałatki i były używane w medycynie w przeszłości.

Uprawa Postelein: siew, lokalizacja i co

Posteleiny zwykle można uprawiać bez żadnych problemów, ponieważ jest to roślina dość mało wymagająca. Najlepsze jest miejsce częściowo zacienione, gdzie jest co najmniej umiarkowanie ciepłe. Postelein rośnie naturalnie na bogatej w składniki odżywcze, piaszczystej glebie z dobrym zaopatrzeniem w wodę i niewielką ilością soli. Nie przyjmuje ich dobrze. Można ją również uprawiać na balkonie lub w wiadrze, ponieważ system korzeniowy Posteleina jest bardzo płytki. Bogata w próchnicę, luźna gleba, która dobrze przechowuje wodę, ale nie ma tendencji do zamulania, nadaje się jako podłoże dla roślin zarówno w grządce, jak i w wannie. Do gleby przed siewem można dodać trochę kompostu lub ziemi doniczkowej, aby zapewnić roślinie składniki odżywcze przez cały okres wegetacji. Na przykład nasza jest doskonałą podstawą Plantura ekologiczna ziemia pomidorowo-warzywnaktóry ma powoli uwalnianą zawartość składników odżywczych ze względu na wysoki udział kompostu. Dzięki zawartej w nim pulpie kokosowej gleba organiczna jest w stanie magazynować wodę przez długi czas i udostępniać ją roślinie. Ponadto nasza ziemia pomidorowo-warzywna jest produkowana całkowicie bez użycia torfu, co zmniejsza emisję CO₂ redukuje i chroni środowisko.

Ponieważ postelein potrzebuje zimnego bodźca do kiełkowania, jest to dla nich najlepszy czas Siać między wrześniem a marcemtak długo, jak temperatury są poniżej 12°C. ten idealna temperatura kiełkowania wynosi od 8 do 12°C. Wysiew można wykonać w rynnach o głębokości około 1 cm, dzięki czemu nasiona można wysiewać dość gęsto z odległości około 5 cm. A Rozstaw rzędów od 10 do 15 cm w zupełności wystarcza na stanowisko. Pierwsze nasiona Postelein kiełkują po dwóch do trzech tygodniach, w zależności od pogody.

Ważne środki pielęgnacyjne dla portulaki zimowej

Portulaka zimowa jest jedną z roślin słabo odżywiających się i potrzebuje tylko kilku składników odżywczych do swojego wzrostu, co sprawia, że ​​dodatkowe nawożenie jest zbędne. Portulaka zimowa może rozwijać się zdrowo i energicznie, zwłaszcza jeśli przed siewem zmieszano kompost lub ziemię doniczkową. Portulaka zimowa jest wrażliwa na suszę ze względu na płytki system korzeniowy, dlatego bardzo ważne jest stałe zaopatrzenie w wodę i regularne podlewanie. Jeśli chcesz zapobiec niekontrolowanemu rozmnażaniu się portulaki zimowej, powinieneś regularnie ścinać kwiaty, zanim nasiona dojrzeją.

Zbiór i przechowywanie poczty zimowej

Pierwsze liście są dojrzałe już sześć do ośmiu tygodni po siewie i można je zbierać. Ważne jest, aby ciąć liście ostrym nożem powyżej 2 cm nad ziemią. Chroni to roślinę, a jednocześnie stymuluje tworzenie nowych liści, co umożliwia wielokrotne zbiory. Czas zbiorów Winterpostelein przypada na okres od października do kwietnia i zależy od terminu siewu.

Posteleinę zimową najlepiej spożywać na świeżo, ponieważ nie można jej długo przechowywać. Pocięte liście można umieścić luzem w misce i przykryć wilgotną szmatką i przechowywać w lodówce przez około sześć do ośmiu dni.

Postelein: Składniki i zastosowanie

Postelein można jeść na surowo i po ugotowaniu. Roślinę można wykorzystać prawie w całości: młode liście, łodygi i kwiaty świetnie smakują na surowo najlepsze, podczas gdy korzenie i starsze liście są pyszne po ugotowaniu, ponieważ surowe mają lekko gorzki smak mieć. Szczególnie popularna jest sałatka Postelein.

Oprócz wysokiej zawartości witaminy C Postelein zawiera dużo magnezu, potasu i żelaza, co czyni go niezwykle zdrowym. W przeciwieństwie do innych roślin sałaty Postelein nie ma problemów ze względu na wysokie spożycie azotanów. Postelein był już używany jako roślina spożywcza i lecznicza przez Indian i inne ludy tubylcze. Stosowano go jako okład na reumatyzm i ból oczu lub sok jako lekarstwo na utratę apetytu.

Chcesz więcej warzyw z własnego ogrodu następnej zimy? Przeczytaj także nasz artykuł o Uprawa i pielęgnacja korzenia owsa.