Waleriana lecznicza: uprawa, pielęgnacja i zastosowanie

Waleriana lecznicza jest jedną z najlepszych roślin, która jest skuteczna w leczeniu niepokoju i zaburzeń snu. Pokazujemy, jak wspaniale rośnie w każdym ogrodzie!

Prawdziwy waleriana lecznicza (Walerianaofficinalis) należy do rodziny wiciokrzewów (Capricoliaceae). Roszponka (Valerianella) jest znanym członkiem tej samej rodziny roślin i dlatego jest blisko spokrewniony z walerianą. Dzięki wysokości od 1 do 2 m wytrzymałe zioło góruje nad wieloma innymi kolegami w miejscowym ogrodzie ziołowym. Valerian pochodzi z Europy i Azji Zachodniej. Naziemne części rośliny zamierają zimą, a silne byliny zimują w postaci kłączy w ziemi. Kłącza to podziemne siekiery pędowe, które służą głównie do rozprzestrzeniania się, ale także do zimowania.

Ze względu na swój specyficzny zapach istnieje wiele mitów na temat waleriany. Tak powinien wyglądać bukiet waleriany Jemioła zawieszony w framudze drzwi, aby odstraszyć złe duchy. Jeśli jednak umieścisz go w ulu, powinien zapobiec utracie rodziny pszczół, a nawet przyciągnąć więcej. W średniowieczu, jeśli kat był zbyt czuły, potrafił żuć kłącze waleriany: wtedy zioło podobno wzbudzało gniew, aby katowi nie było już żal winnego. Z drugiej strony Pied Piper z Hamelin niósł ze sobą waleriana, aby zwabić szczury o nieprzyjemnym zapachu z ich nor. Wokół zioła narosło wiele historii i mitów. Na pewno nie chcesz próbować wszystkiego, aby dowiedzieć się, które są prawdziwe, a które nie. Prawdą jest jednak, że waleriana pomaga przy niepokoju i zaburzeniach snu. Dodatkowo pomimo silnego zapachu można go stosować w kuchni. Pokażemy Ci, jak możesz uprawiać to wszechstronne zioło we własnym ogrodzie.

Synonimy: kocie ziele, smród, ziele wiedźmy

Rosnący waleriana: tak rośnie z powodzeniem

Lokalizacja

Słoneczna lokalizacja jest idealna dla waleriany, ale zadowala ją również półcień. Dobrze czuje się na dość wilgotnym podłożu. Nie powinno to jednak być mokre ani mieć tendencji do nasiąkania wodą; to również nie jest dobre dla waleriany. Ze względu na tę preferencję waleriana często można znaleźć na wolności na brzegach wód. W przypadku ciężkiego podłoża (takiego jak gliniasty) wskazane jest spulchnienie go piaskiem. Sprzyja to tworzeniu się drobnych korzeni i kłączy. Po zebraniu waleriany konieczna jest zmiana lokalizacji na kolejny rok (oczywiście tylko wtedy, gdy pożądany jest kolejny rok uprawy). Jeśli waleriana jest uprawiana raz za razem w tym samym miejscu, sprzyja to pladze typowych chorób. Ani waleriana, ani blisko spokrewniona roszponka nie powinny być uprawiane na tym stanowisku przez cztery do pięciu lat.

Głównie ze względu na duże zapotrzebowanie na wodę i tworzenie się kłączy pojemnik powinien być dostatecznie duży podczas uprawy waleriany w doniczce. Jeśli dostępna jest tylko niewielka przestrzeń na korzenie, z jednej strony trzeba dużo wylać, z drugiej strony pożądane kłącza waleriany pozostają mniejsze i nie można ich tak dużo zebrać.

Mnożenie

Najczęstszym sposobem samodzielnego rozmnażania waleriany jest jej zasiew. Najlepiej rozsiewać nasiona w marcu lub na początku kwietnia. Siew bezpośredni na zewnątrz jest zbyt ryzykowny ze względu na ryzyko przymrozków, dlatego lepiej umieścić go w skrzyni nasiennej na parapecie. Valerian to lekki zarazek. Jeśli siew jest przykryty glebą, utrudnia to kiełkowanie nasion, które jest już bardzo długotrwałe. Dlatego wystarczy lekko docisnąć ziarno i upewnić się, że pozostaje równomiernie nawilżone. Zanim pojawią się pierwsze sadzonki, mija od czterech do sześciu tygodni, nawet jeśli w domu jest ciepło.

Wskazówka: Najlepiej zawsze używać świeżych nasion z poprzedniego roku. Valerian szybko traci zdolność kiełkowania wraz z wydłużaniem się czasu przechowywania. Wtedy kiełkowanie nasion trwa jeszcze dłużej lub, w najgorszym przypadku, wcale nie wykiełkuje.

Ze względu na kłącze kozłek sam się rozmnaża. Dlatego podczas sadzenia w grządce należy zadbać o to, aby między poszczególnymi roślinami było wystarczająco dużo miejsca. Dzięki temu wciąż mają wystarczająco dużo miejsca, aby się rozłożyć i rozłożyć.

Podlewanie i nawożenie

Ponieważ kozłek czuje się również bardziej komfortowo w obszarach z nieco większą ilością wody, musi być również regularnie i konsekwentnie zaopatrywany w wodę. Susza nie jest dobra dla zioła leczniczego. Kilkudniowa susza może na niego wpłynąć tak bardzo, że nie przeżyje suszy. Nawet system korzeniowy nie sięga zbyt głęboko w ziemię, aby można było dotrzeć do rezerw wodnych głęboko w ziemi.

Jeśli waleriana zostanie posadzona w glebie bogatej w próchnicę, dalsze nawożenie nie jest wymagane. Jednak podczas uprawy w doniczce korzystne może być od czasu do czasu nawożenie. Głównie organiczny nawóz długoterminowy, taki jak nasz Uniwersalny nawóz organiczny Plantura działa przez trzy miesiące, a także stymuluje życie w glebie.

opieka

Sam waleriana nie wymaga żadnych specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Zimą nie trzeba podejmować żadnych zabezpieczeń przed mrozem. Naziemne części rośliny zamierają jesienią. Kłącze w ziemi, które przetrwa zimę, z łatwością zjeży mróz.

Czasami jednak waleriana może być dotknięta szkodnikami. Mszyce najlepiej po prostu zmyć prysznic. Jeśli rośliny są zbyt gęste, może się również zdarzyć, że na górnej stronie liści utworzy się białawy trawnik. To jest pleśń. W takim przypadku rośliny należy sadzić dalej od siebie, a jeśli przeprowadzono dodatkowe nawożenie, należy zaprzestać stosowania dodatkowych składników odżywczych.

W naszym przewodniku po Uprawa waleriany znajdź jeszcze więcej porad i wskazówek!

Waleriana lecznicza: zbieranie i przechowywanie

Głównym przedmiotem zainteresowania jest korzeń lub kłącze. Zawiera skuteczne olejki eteryczne i inne składniki w wysokich stężeniach. Aby móc przynosić obfite plony, zaleca się nie wykopywać korzeni przed ukończeniem przez roślinę dwóch lat. Następnie jest powoli suszony, dzięki czemu powstaje charakterystyczny zapach. Po wysuszeniu kłącze można przechowywać przez kilka miesięcy.

Dojrzałe nasiona można nie tylko wysiać w następnym roku, ale wykorzystać w podobny sposób jak korzeń. Gdy kwiatostany dojrzeją i zbrązowieją, są odcinane i ponownie suszone. Następnie nasiona można łatwo usunąć.

Więcej o Zbiór, przechowywanie i działanie waleriany Znajdziesz tutaj.

Zastosowanie waleriany: składniki i efekty

Waleriana jest bogata w skuteczne olejki eteryczne, zwłaszcza w podziemnym kłączu, ale także w nasionach. Zawarte w nich alkaloidy nadają kotom charakterystyczny zapach i działają na nie pobudzająco, podobnie jak kocimiętka. Suszone kłącza należą do najczęściej stosowanych ziołowych składników aktywnych jako środka uspokajającego na niepokój lub zaburzenia snu. Suszony można go podawać na różne sposoby: jako herbatę lub nalewkę lub w postaci tabletek lub kapsułek. Preparatów z walerianą nie należy podawać dzieciom ze względu na nieznany wpływ na organizm dziecka.

Ale waleriana trafia do kuchni częściej niż myślisz. W przemyśle spożywczym ekstrakt waleriany jest używany do tworzenia smaku jabłkowego w lodach lub wypiekach. Młode, pączkujące zioło na wiosnę może być bardzo dobrze przetworzone w sałatce z jej bliskim krewnym - roszponką.

Waleriana jest wypróbowaną i przetestowaną rośliną leczniczą, która jest nadal powszechnie stosowana w medycynie. Wokół charakterystycznego zapachu narosły niezliczone mity, ale dzięki wszechstronnemu zastosowaniu i ozdobnym kwiatom, zioło to zasłużyło na swoje miejsce w przydomowym ogrodzie.