Stewia ze słodkich ziół wywołała w ostatnich latach szum. Chociaż nietoksyczne zioło jest słodkie bez kalorii, jego produkcja jest problematyczna.
Istnieje około 200 różnych gatunków roślin z Ameryki Południowej i Środkowej rodzaju Stevia. W szczególności jednak jeden z tych gatunków będzie miał w przyszłości większe znaczenie zdrowotne i gospodarcze. Dzieje się tak dlatego, że Stevia rebaudiana bertoni, która pochodzi z terenów dzisiejszego Paragwaju, zawiera dużo słodzików, wielokrotnie silniejszych niż komercyjny cukier. Dlatego jest również znany jako zioło słodkie lub miodowe.
Odkrycie / historia
Ten rodzaj roślin nosi imię hiszpańskiego lekarza Pedro Jaime Esteve (* 1500-† 1556, Santa Mateu del Maestrat, Hiszpania). Po studiach w Walencji, Montpellier i Paryżu wrócił do Walencji i pracował tam jako profesor aż do śmierci. Chociaż nazwa rodzaju pochodzi od pana Esteve, nazwa gatunku pochodzi od paragwajskiego chemika Ovida O. Rebaudi odchodzi. Rebaudi przeanalizował substancje słodzące zawarte po raz pierwszy około 1900 roku i udowodnił, że jest to nowa, nieznana dotąd substancja.
Kontrowersje żywieniowe
Indianie Guarani używali słodzików od czasów starożytnych. Jednak nie zostały one zatwierdzone przez UE jako dodatki do żywności do 2011 roku. Wbrew powszechnemu przekonaniu stewia nie jest z natury toksyczna. Słodzik zawarty w miodowym zielu, który nie jest trawiony przez człowieka, jest sto razy słodszy od zwykłego cukru. Jako substytut cukru, stewia nie musi odpowiadać za żadne inne kalorie zawarte w pożywieniu. Słodycz również nie sprzyja próchnicy, ponieważ odpowiednie bakterie nie mogą jej zaatakować.
Kontrastuje to z obserwacjami poczynionymi przez naukowców na szczurach. Przy wysokich stężeniach słodzika roślinnego zwierzęta wykazywały oznaki nietolerancji. W niektórych przypadkach spadła również płodność samic szczurów. Jednak nadal nie jest jasne, czy wyniki te można przenieść na ludzi.
Ekstrakcja słodzika
Naturalna forma miodowego ziela, wbrew nazwie, nie smakuje jak miód, a raczej drzewny i lekko goryczkowy. Dzieje się tak, ponieważ zawarte w nim słodziki stanowią tylko około pięciu procent. Dla porównania burak cukrowy zawiera około 20 proc. Aby mógł być oferowany w tak skoncentrowany sposób, jak w handlu, słodzik musi być wyekstrahowany z zioła i wzmocniony. Proces ten nie tylko niszczy około 90 procent wszystkich składników, ale jest również wysoce chemiczny. Głównym producentem słodzików stewiowych jest Chińska Republika Ludowa. Do rozpuszczenia słodzika stosuje się szkodliwe dla środowiska sole glinu, które – jeśli nie są poprawne usuwane - wywołujące szkodliwe reakcje kwasowe w związku z wieloma białkami zwierzęcymi lub glebami ornymi zakwasić. Oznacza to między innymi, że słodziki stewii nie są dostępne z ekologicznym uszczelnieniem. Skrytykowano także reklamę stewii jako zielonego i naturalnego substytutu cukru.
Uprawa stewii
Nieodporną roślinę można uprawiać w Niemczech w miesiącach letnich. Roślina odporna na szkodniki i choroby.
