Grusza ziemna: sadzenie i pielęgnacja przez Apios americana

Amerykańska gruszka ziemna jest również znana jako gruszka indyjska i tworzy pod ziemią brązowe, jadalne bulwy. Z nami dowiesz się wszystkiego o gruszy ziemnej, jej uprawie i użytkowaniu.

Energiczna gruszka ziemna tworzy liczne podziemne bulwy kłącza o pysznym smaku. Zapoznamy Cię z pnączem i udzielimy wskazówek dotyczących uprawy, zbioru i przygotowania gruszy ziemnej.

Gruszka ziemna: pochodzenie i charakterystyka

gruszka ziemna (Apios americana), zwany także gruszką indyjską, winem cynamonowym lub Apios, należy, podobnie jak fasola (Phaseolus vulgaris) i groszek (Pisum sativum), do Motyle (Fabaceae). Pochodzi z Ameryki Północnej i jest tam również szeroko rozpowszechniony. Rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej, ale także pierwsi osadnicy z Europy, wykorzystywali gruszkę ziemną jako bogate w białko źródło pożywienia.

Roślina płożąca się, dorastająca do około 300 cm, przypomina fasolę wielokwiatową. W wyjątkowych przypadkach gruszka ziemna może osiągnąć nawet 600 cm wysokości. Kiełkuje w kwietniu i ginie późną jesienią. Liście gruszki ziemnej mają długość do 20 cm, pierzaste, niesparowane i składają się z pięciu lub siedmiu liści owalnych do lancetowatych. Pachnące kwiaty gruszki indyjskiej pojawiają się dość późno w ciągu roku, od lipca do września. Kwiaty motyli o typowym kształcie splatają się w grona i pojawiają się w kolorze bladoczerwonym, czerwonawo-brązowym, różowym lub bordowym. Nasiona, ułożone w długie, cienkie strąki, również przypominają fasolę wielokwiatową. Są okrągłe lub w kształcie nerki, z brązowymi lub fioletowymi plamkami i dojrzewają jesienią.

Gruszka ziemna jest wieloletnia i mrozoodporna, późną jesienią ginie nad ziemią i zapada w stan hibernacji utworzone przez mięsiste bulwy kłączowe, które niczym perły nawleczone jedna za drugą wzdłuż korzeni Wola. Te organy trwałości są prawdziwymi gruszkami ziemskimi. Średnio są wielkości kasztana, ale w niektórych przypadkach mogą osiągnąć średnicę do 20 cm. Z zewnątrz bulwy o kształcie owalnym lub cytrynowym mają czerwono-brązową skórkę, a wnętrze jest białe. Niezwykle aromatyczny i słodki smak gruszki ziemnej najlepiej można opisać jako mieszankę orzecha laskowego, kasztanowca i pieczonego batata.

Gruszka ziemna i topinambur: Parzysty słonecznik bulwiasty (Helianthus tuberosus) jest popularnie nazywany „gruszką ziemną”. Wysoka bylina jest jednak blisko spokrewniona ze słonecznikiem (Helianthus annuus) spokrewniony i wcale nie wygląda jak gruszka ziemna. Z drugiej strony, podziemne bulwy magazynowe karczocha jerozolimskiego wyglądają bardzo podobnie do gruszy ziemnej, ale często są znacznie większe i zwykle mają kilka gałązek w kształcie guzków.

Roślina gruszka ziemia

Ze względu na swój zwyczaj wspinania się, gruszki ziemne nadają się szczególnie do zazieleniania ogrodzeń, pergoli i krat. Preferują gleby umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne i luźne oraz lekko piaszczyste do gliniastych. Jeśli chodzi o wartość pH, rodzina motyli jest bardzo elastyczna, może tolerować nawet bardzo kwaśne gleby. Miejsce powinno być słoneczne lub częściowo zacienione. Można sadzić cebulki lub nasiona gruszki ziemnej. Nasiona Apios są Zimny ​​​​zarodek, dlatego kiełkują dopiero po długim okresie przeziębienia. Po obróbce na zimno hoduje się je w pomieszczeniu od lutego, a na zewnątrz jako młode rośliny od kwietnia. Bulwy kłącza umieszcza się w ziemi jesienią od października lub wczesną wiosną od początku marca na głębokość około 5 cm iw odległości sadzenia od 80 do 100 cm i dobrze podlewa. Gruszki ziemne można uprawiać również na tarasie i balkonie w doniczce o pojemności co najmniej 5 litrów. Dobre odprowadzanie wody jest tutaj ważne, aby uniknąć zalegania wody. Roślina zaczyna strzelać w kwietniu. Świeżo posadzone gruszki ziemne zwykle kwitną dopiero w drugim roku życia. Bulwy nie powinny być zbierane w pierwszym roku, aby nie osłabić rośliny.

Podsumowanie: Sadzenie gruszki ziemnej

• Gleba: Umiarkowanie wilgotna, przepuszczalna, luźna, lekko piaszczysta do gliniastej
• Lokalizacja: od słońca do półcienia
• Sadzenie nasion: Uprawa indoor od lutego i outdoor od kwietnia
• Sadzenie bulw: Od października (lub od początku marca); Umieść na głębokości 5 cm w ziemi; Odległość sadzenia 80 - 100 cm

Utrzymanie Apios americana

Oprócz regularnego podlewania gruszka ziemna prawie nie wymaga pielęgnacji. Dla pnącza ważna jest przede wszystkim dobra krata. Część nadziemna rośliny zamiera jesienią i może być przycinana wiosną przed nowym wzrostem. Ponieważ gruszka ziemna jest odporna, jej bulwy nie muszą być wykopywane, ale mogą pozostać w ziemi na zimę. Gruszki ziemne w doniczkach należy zimą umieszczać w chłodnym, wolnym od mrozu miejscu iw tym czasie bardzo oszczędnie podlewać.

Jak wszyscy Motyle Grusza ziemna również zaopatruje się w azot. U ich korzeni znajdują się małe, zaokrąglone guzki, w których zagnieżdżają się i żyją w symbiozie z rośliną bakterie wiążące azot. Jednak nawożenie ma sens, ponieważ nie tylko azot, ale także inne składniki odżywcze, takie jak fosfor i potas, są niezbędne do zdrowego wzrostu. Ponadto zasoby składników pokarmowych w glebie roślin wieloletnich mogą się wyczerpać po kilku latach. Pierwszymi objawami tego są rzadki zestaw kwiatów, bardzo małe lub nieliczne cebulki gruszy lub ostre objawy niedoboru, takie jak żółknięcie liści. Dla dobrego plonowania i zdrowych roślin zalecamy regularne stosowanie głównie organicznego nawozu długoterminowego - takiego jak nasz Organiczny nawóz pomidorowy Plantura. Granulat nawozowy obsypuje się powierzchownie wokół rośliny w celu okulizacji w kwietniu i zapewnia długotrwałe zaopatrzenie w niezbędne składniki odżywcze.

Propaguj gruszka ziemna

Gruszki ziemne można rozmnażać z nasion lub bulw kłączowych. Po kwitnieniu nasiona tworzą długie, cienkie rośliny strączkowe. Gdy roślina obumrze, strąki można zbierać i suszyć w pomieszczeniu przez kilka tygodni. Jeśli słyszysz już szelest nasion w środku, uwolnij je ze strąków i utrzymuj w suchym, ciemnym i chłodnym miejscu.
Alternatywnie, zimne zarazki można również wysiewać bezpośrednio jesienią, aby przerwać zimę za pomocą substancji hamujących rozwój zarazków. W niektórych miejscach gruszki ziemne nie tworzą jednak nasion, tu trzeba uciekać się do rozmnażania wegetatywnego. Rozmnażanie gruszy ziemnej przez jej smaczne bulwy jest znacznie szybsze i łatwiejsze. Aby to zrobić, jesienią lub wiosną wykop bulwy w glebie pozbawionej mrozu i przenieś je w nowe miejsce.

Zbiór i przygotowanie gruszki ziemnej

Gruszki ziemne można zbierać przez całą zimę.
Jednak zawsze zostaw kilka bulw w ziemi na przyszłe zbiory. Niezebrane gruszki ziemne rosną i stają się coraz większe. Pojedyncza roślina gruszy ziemnej może wyprodukować około 2 kg na szczycie rozwoju. Pogoda bez mrozu i widły do ​​kopania są idealne do zbioru gruszek ziemnych. Bulwy można przechowywać niemyte, chłodne i suche przez kilka tygodni, ale coraz częściej tracą wilgoć. Gruszki ziemne są najpierw dobrze umyte, w razie potrzeby obrane i przygotowane zgodnie z życzeniem.
Możesz je jeść na surowo lub gotowane. Wszystkie rodzaje przetworów do ziemniaków można łatwo przerobić na przepisy z gruszek ziemnych. Apios można gotować, smażyć w głębokim tłuszczu lub smażyć, można je przerobić na placki ziemniaczane lub zapiekanki. Całkowicie wysuszone gruszki można zmielić i tym podobne Orzechy tygrysie (Cyperus esculentus) do zagęszczania zup lub jako pożywny dodatek do musli i owsianki. Wysoka zawartość białka wynosząca około 17% sprawia, że ​​gruszka ziemna jest sycącym dodatkiem. Ponadto nasiona gruszki ziemnej można ugotować i przygotować jak fasolę.

Również arachid (Arachis hypogeae) należy do rodziny motyli i jest spokrewniony z gruszką ziemną. Dowiesz się od nas, jak uprawiać strączkowe we własnym ogrodzie.