Azjatyckie warzywa do uprawy w ogrodzie

Ci, którzy lubią gotować azjatycko często są uzależnieni od egzotycznych warzyw. Pokazujemy również, które azjatyckie warzywa są tutaj łatwe w uprawie.

Smażony makaron, warzywa z woka czy curry stały się klasykami w kuchni azjatyckiej. Ludzie lubią też gotować azjatyckie w domu, ale warzywa zazwyczaj pochodzą z daleka, a świeżość nie zawsze przekonuje. W tym artykule przedstawiamy zatem typowe azjatyckie warzywa, które dobrze rosną również w naszym przydomowym ogródku.

Rośliny z subtropikalnych, a nawet tropikalnych obszarów często mają szczególne wymagania klimatyczne. Wszystkie prezentowane tu warzywa uwielbiają ciepło i nie przetrwają europejskiej zimy bez ochrony. Dlatego na naszych szerokościach geograficznych są one zwykle tylko roczne, czyli giną jesienią, gdy tylko zrobi się chłodniej i ciemniej. Z niektórych gatunków, takich jak

kapusta pekińska oraz Pak choi Jednak odmiany są już dostępne specjalnie na naszą pogodę, co znacznie ułatwia uprawę. W dalszej części przedstawimy Wam różne warzywa, które są używane w kuchni azjatyckiej i które również rozwijają się tutaj.

1. Soja i edamame

ten soja (Glicyna maks.) to wciąż względna nowość na polach w tym kraju, ale jej triumf nie wydaje się być zatrzymany. Rośliny strączkowe, które pierwotnie pochodzą z Azji Południowo-Wschodniej, również bardzo dobrze rosną na naszych szerokościach geograficznych. Suche nasiona są wykorzystywane głównie do produkcji pasz dla zwierząt, ale także tofu i napojów sojowych. Oczywiście jest to trudne, jeśli nie niemożliwe w domu, ale istnieją odmiany, w których można zrywać niedojrzałe strąki i jeść miękkie, zielone nasiona, które zawierają. To tradycyjne danie pochodzi z Japonii i nazywa się tam edamame, co można przetłumaczyć jako „fasolka na gałązce”. Odmiany są szczególnie odpowiednie do edamame „Zielona Muszla” oraz „Czarny Hokkai”które, podobnie jak dynie, są wprowadzane od połowy kwietnia i mogą poruszać się na zewnątrz w połowie maja. Oczywiście można również siać bezpośrednio w maju. Po około trzech miesiącach można zrywać delikatnie owłosione, zielone strąki. Ugotowane i posypane solą można cieszyć się tylko jądrami wewnątrz strąków - prawdziwy przysmak. Nawiasem mówiąc, kiełki soi, które można znaleźć w wielu mieszankach warzywnych do dań azjatyckich, zwykle nie są wcale kiełkami soi, ale fasolą mung (Vigna radiata).

2. kapusta pekińska

kapusta pekińska (Brassica rapa subsp. pekinensis) pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i od wieków jest uprawiana w Chinach, Korei i Japonii. Na naszych szerokościach geograficznych siew odbywa się tylko latem (w połowie czerwca), ponieważ kapusta pekińska ma tendencję do strzelania i kwitnienia bardzo łatwo, gdy pogoda jest dla niej zbyt chłodna. Ponadto ten rodzaj kapusty rośnie niezwykle szybko i jest zbierany od końca sierpnia do połowy września. Szczególnie popularna jest kapusta pekińska w potrawach z woka lub fermentowana jako rodzaj koreańskiej kiszonej kapusty – kimchi. Sama kapusta pekińska ma niewiele kalorii i jest uważana za niezwykle zdrowe warzywo. Więcej informacji i wskazówek dotyczących uprawy i zbioru kapusta pekińska Znajdziesz tutaj.

3. imbir

Imbir (Zingiber officinale) jest nieodzowną częścią kuchni azjatyckiej. Jego wyjątkowy smak i pikantność nie tylko uszlachetnia wiele potraw, ale także pomaga w gorączce i przeziębieniu. Nie jest do końca jasne, skąd pochodzi imbir. Niektóre źródła mówią o Sri Lance, inne o wyspach Pacyfiku. W każdym razie największym producentem na świecie są Indie, a następnie Chiny i Nigeria. Ale Bawarski Państwowy Instytut Uprawy Winorośli i Ogrodnictwa (LWG) od 2018 roku z powodzeniem uprawia imbir także w Niemczech, a dokładniej w Bambergu. Za pomocą kłącza można stworzyć kilka młodych roślin, dzieląc je. Roślina uwielbia ciepło i bardzo wysoki poziom wilgotności, co najlepiej osiągnąć w szklarni. Ale imbir dobrze czuje się również w dużym garnku z glebą bogatą w składniki odżywcze. W chłodniejszych temperaturach w domu imbir potrzebuje około ośmiu miesięcy, zanim można coś zebrać. Jesienią liście żółkną, a kłącze można wykopać. Jak dokładnie robisz własne Roślinny imbir, ucz się z tego artykułu.

4. Pak choi

Pak Choi (Brassica rapa subsp. chinensis) wygląda trochę jak boćwina (Beta vulgaris), ale podobnie jak kapusta pekińska należy do rodziny kapustowatych (Brassicaceae). Roślina, która tylko trochę smakuje jak kapusta, jest idealna do świeżych sałatek, dań z woka, ale także jako pyszny dodatek. Pak Choi potrzebuje bardzo ciepłych temperatur, dlatego wysiewa się go dopiero w lipcu. Dlatego idealnie nadaje się jako uprawa następcza na zagonach, które zostały zebrane do tego czasu. Do tej pory najlepsze doświadczenia uzyskano z uprawą w szklarni, ale teraz istnieją również odmiany do użytku na zewnątrz. Uwielbia gleby bogate w składniki odżywcze i dobre zaopatrzenie w wodę, zwłaszcza w porze suchej. Już po dwóch miesiącach od wysiewu pak choi można przyciąć tuż nad ziemią i wykorzystać jako całość w kuchni. Więcej informacji o doborze odmian i uprawie Pak choi przygotowaliśmy to dla Ciebie tutaj.

5. róża chińska

Okra (Abelmoschus esculentus) jest blisko spokrewniony z poślubnik spokrewniony i jest uprawiany na dużą skalę w Indiach, Malezji i wielu krajach afrykańskich. Wciąż niedojrzałe, delikatne zielone owoce okry nazywane są również biszkoptami, bamią lub bhindi. Mogą być przygotowywane na surowo, blanszowane lub smażone w głębokim tłuszczu, ale także gotowane w curry w tradycyjny indyjski sposób. Do śluzowatej konsystencji owoców trzeba się trochę przyzwyczaić, kiedy je się je na surowo. Okra ma wyjątkowy, łagodny smak i dlatego pasuje do prawie wszystkich dań kuchni azjatyckiej. Okrę najlepiej podawać w pomieszczeniach od marca, a na zewnątrz można ją wypuścić od połowy maja - nie ma znaczenia, czy w garnku, czy w łóżku. W porównaniu z innymi gatunkami hibiskusa nie jest szczególnie wysoki i rzadko osiąga wysokość 80 centymetrów. Lubi dobrą glebę z wystarczającą ilością wody i tworzy cytrynowożółtą typową od czerwca do lipca Kwiaty hibiskusa w kątach liści, które po zapyleniu przekształcają się w wyprostowane owoce torebkowe. Okra to nie tylko prawdziwe przeżycie dla podniebienia, to także doskonała roślina ozdobna.

6. Fasola

Kanciasty kształt goa lub fasoli skrzydlatej (Psophocarpus tetragonolobus) prawdopodobnie zasłużyła na jej imię. Jak wszystkie fasole należy do rodziny Motyle (Fabaceae) lub impulsy (Rośliny strączkowe). Jednak w przeciwieństwie do innych ziaren, wszystko na roślinie jest jadalne: owoce, dojrzałe nasiona, liście i pogrubione korzenie, które są podobne do ziemniaki (Solanum tuberosum) można przygotować. Ponieważ są również dość łatwe w uprawie i szybko rosną, są uważane za latarnię nadziei na głód. Jego pochodzenie nie jest znane, ale dziś uprawia się go głównie w Tajlandii, Indiach, Ghanie i na Karaibach. Zielone strąki są używane głównie jako warzywa smażone na patelni lub blanszowane do sałatek, a liście przygotowywane są jak szpinak. Nawet cudowne fioletowoniebieskie kwiaty zielonej fasoli służą do barwienia wyrobów cukierniczych. W tym kraju rośliny preferowane są od marca i nie wystawiane na zewnątrz do połowy maja. Latem i jesienią młode strąki mogą być stale zbierane z rośliny, która może osiągnąć wysokość do trzech metrów.

7. Gorzki melon

Gorzki melon lub gorzki ogórek (Momordica charantia) wygląda trochę jak spiczasty ogórek brodawkowaty. W rzeczywistości należy również do dyniowatych (Dyniowate) i wspina się do pięciu metrów. Niedojrzałe, zielone, lekko gorzkie owoce można smażyć lub gotować na parze jako warzywa bez rdzenia. Jeśli pocierasz miąższ solą, możesz nieco zredukować gorzkie substancje. W niektórych krajach gorzki melon może dojrzewać tak, że jest pomarańczowo-żółty na końcu i otwiera się na dole. Następnie wyłaniają się jasnoczerwone nasiona, których miąższ jest przyjemnie słodki. Jak wszystkie dynie, gorzki melon uwielbia ciepłe miejsca. Z tego powodu z jednej strony preferuje się kładzenie ich na parapecie jak najwcześniej, az drugiej sadzi się je dopiero pod koniec maja. Idealne byłoby wtedy słoneczne miejsce w szklarni. Około pięć tygodni po siewie zaczyna kwitnąć gorzki melon, po którym można wielokrotnie zbierać młode zielone owoce.

8. Trawa cytrynowa

Jak sama nazwa wskazuje, trawa cytrynowa pachnie i dobrze smakuje (Cymbopogon cytrusowy) cudownie po żółtych cytrusach. Należy jednak do rodziny słodkich traw (Poaceae) i pochodzi z regionu Azji Południowo-Wschodniej. Trawa cytrynowa jest używana w równym stopniu do dań obfitych i słodkich, a orzeźwi w zupach i napojach. W naszych szerokościach geograficznych może spędzać lato na świeżym powietrzu. Gdy tylko temperatura spadnie poniżej 10°C, wrażliwa na zimno trawa musi spędzić zimę pod osłoną w domu. Trawę cytrynową można siać, ale dobrym pomysłem jest również podzielenie już większej rośliny, ponieważ nasiona potrzebują dużo czasu, aby kiełkować i rosnąć. Zielone pędy są po prostu odcinane kilka centymetrów nad ziemią i najlepiej używać świeże, ponieważ suszona trawa cytrynowa traci dużo swojego aromatu i smaku. Jeśli jesteś teraz ciekawy, odwiedź nasz specjalny artykuł na Uprawa trawy cytrynowej.

Wskazówka: Nasz beztorfowy i zrównoważony Plantura organiczna gleba pomidorowo-warzywna doskonale nadaje się do uprawy różnych rodzajów warzyw. Zapewnia Twoim roślinom optymalne składniki odżywcze, aby zapewnić obfite zbiory.

Więcej azjatyckich przysmaków znajdziecie w naszym artykule na temat „Shiso & Perilla: egzotyczne zioło z Dalekiego Wschodu“.