Angelica: rośliny, pielęgnacja i efekty

Korzeń arcydzięgla lub arcydzięgla zachwyca nie tylko różnorodnymi właściwościami leczniczymi niektórych gatunków, ale także atrakcyjnym wyglądem. Jako roślina wieloletnia harmonijnie uzupełnia każdy kreatywny ogród.

Głównie z korzenia prawdziwego arcydzięgla (Angelica archangelica zm. sativa) pozyskiwane są cenne składniki aktywne, które pomagają np. przy zaburzeniach przewodu pokarmowego. W tym artykule dowiesz się, jak uprawiać imponującą bylinę w swoim ogrodzie i jakie inne pozytywne właściwości lecznicze ma ta roślina.

Rozpoznaj korzeń arcydzięgla: właściwości i pochodzenie

Angelica, znana również jako korzeń arcydzięgla, korzeń piersi anioła, korzeń archanioła i korzeń ducha świętego, pochodzi z całej Eurazji. Wiele gatunków można znaleźć również w Ameryce Północnej. Na brzegach rzek, w rowach i na wilgotnych łąkach masz największe szanse na wytropienie arcydzięgla w przyrodzie.

Prawdziwa arcydzięgiel, także lecznicza arcydzięgiel (A. archanielica zm. sativa) jest najczęściej spotykany w lokalnych ogrodach. Ta dwu-, czteroletnia bylina mierzy od 50 cm do okazałego 2,50 m wysokości i ma wydrążoną łodygę, która osiąga średnicę do 10 cm. Na jego końcu tworzą się duże, kuliste, biało-zielonkawe do żółtawych baldaszkowate kwiaty. Liście arcydzięgla są potrójnie pierzaste i mogą być bardzo duże, by pasować do potężnej byliny: dolne liście mogą osiągać wielkość do 90 cm.

W pierwszym roku stania korzeń arcydzięgla zwykle jeszcze nie kwitnie, ponieważ roślina początkowo koncentruje się na rozwijaniu bujnych liści. W drugim roku, od czerwca do sierpnia, można podziwiać duże baldachy z niezliczonymi małymi kwiatami, które wydzielają słodki zapach i przyciągają liczne zapylacze. Po kwitnieniu roślina zwykle obumiera i samosiewem zapewnia potomstwo na następny rok. W odpowiednich lokalizacjach może się jednak zdarzyć, że rośnie przez kilka lat.

Zamieszanie z arcydzięglem:

Podczas zbierania prawdziwego arcydzięgla w przyrodzie można go pomylić z arcydzięglem leśnym (Angelica Sylvestris) przyjść, który jednak nie ma właściwości leczniczych. Dzięgiel leśny jest mniejszy, smuklejszy, a kolor kwiatów jest bardziej czerwonawy. Bardziej niebezpieczną pomyłką jest ta z barszczem olbrzymim (Heracleum mantegazzianum), ponieważ jest to wysoce fototoksyczne i powoduje bolesne bąble i pęcherze pod wpływem światła słonecznego. Najważniejszym wyróżnikiem jest kolor kwiatu, który w barszczu olbrzymim jest czysto biały. Dzięgiel rodzimy można rozpoznać po lekko zielonkawych kwiatach.

Najpiękniejsze gatunki

Znanych jest około stu gatunków arcydzięgla, z których tylko około połowa pochodzi z Europy. Oto lista najpiękniejszych gatunków arcydzięgla:

Dzięgiel leczniczy lub Prawdziwa dzięgiel (Angelica archangelica): Jest to prawdopodobnie najbardziej znany gatunek w naszej części świata, ceniony przede wszystkim za swoje właściwości lecznicze. Bylina o wysokości do 2,50 m ma duże kwiatostany od białozielonkawej do żółtawej.

Wskazówka: Odmiana arcydzięgla leczniczego o szczególnie wysokiej zawartości składników aktywnych Angelica archangelica „Solveig”, wybór z Bawarskiego Państwowego Instytutu Zasobów Naturalnych i Nauk Przyrodniczych (BLBP).

Dzięgiel czerwony (Angelica gigas): Czerwona arcydzięgiel znana jest również pod nazwą Big Angelica - nieco bardziej ekstrawagancka bylina do ogrodu, ponieważ baldachy kwiatowe i łodygi lśnią intensywną ciemną czerwienią.

dzięgiel chiński (Angelica sinensis): Ten typ jest znany w Chinach pod nazwą Dong Quai i jest ważną częścią TCM (Tradycyjnej Medycyny Chińskiej). Wizualnie jest bardzo podobny do domowego arcydzięgla, a jego zastosowanie lecznicze jest również porównywalne. Umożliwia lepsze krążenie krwi i dlatego jest stosowany w przypadku utraty miesiączki i anemii.

Dzięgiel leśny (Angelica Sylvestris): Dzięgiel leśny jest nieco mniejszy, drobniejszy i mniej bujny i nie przypisuje mu się żadnych właściwości leczniczych. Z ciemnoczerwonych pąków otwierają się różowe kwiaty. Liście tego gatunku są bardzo ciemne, prawie czarne. Ze względu na ten kolor nazywany jest również fioletowym arcydzięglem.

Sadzenie arcydzięgla: lokalizacja, siew i procedura

Uprawiając arcydzięgiel we własnym ogrodzie, należy wybrać miejsce nasłonecznione lub częściowo zacienione. Angelica lubi gleby od świeżej do wilgotnej, bogatej w próchnicę i bardzo bogatej w składniki odżywcze. W celu optymalnego przygotowania gleby najlepiej jest użyć świeżej ziemi kompostowej, zwłaszcza jeśli gleba ogrodowa jest raczej piaszczysta. Kompost bez torfu taki jak nasz Kompost organiczny Plantura jest idealny dla głodnych i spragnionych, na przykład ze względu na wysoką zawartość składników odżywczych i dużą zdolność magazynowania wody Dzięgiel odpowiedni.

Angelica może być sadzona pojedynczo jako element konstrukcyjny w ogrodzie. Idealnie sprawdza się jako roślina przewodnia w twoim Łóżko wieloletnie.
Sadzenie jest lepsze niż siew, aby Angelica szybko zadomowiła się w ogrodzie. Możesz kupić arcydzięgiel jako młodą roślinę lub preferować ją w domu. Zacznij od lutego do kwietnia. Sadzenie odbywa się wtedy od połowy kwietnia, ale możliwe jest również sadzenie późne w sierpniu. Pamiętaj, że roślina wieloletnia może się bardzo rozprzestrzenić, więc zostaw przynajmniej przerwę jeden metr między roślinami, aby nie zarastały się nawzajem, ale optymalnie rozwijać.

W celu intensywniejszej produkcji korzenia arcydzięgla można go również wysiewać rzędowo. Wysiewać pod koniec sierpnia na głębokość od 1 do 2 cm. Umieść do pięciu nasion co 100 cm w rowku siewnym i dobrze dociśnij glebę. Dzięgiel nie zakwitł jeszcze w następnym roku.

Wskazówka: Upewnij się, że żadne inne baldaszkowate nie rosły w wybranej lokalizacji w ostatnich latach, aby uniknąć presji szkodników i akumulacji patogenów. Należą do nich na przykład marchewki (Daucus carota subsp. Sativus), Seler (Apium graveolens), Pietruszka (Petroselinum crispum), Kminek (Carum carvi) i kopru włoskiego (Foeniculum vulgare).

Porządna opieka

Zaopatrzenie w wodę i składniki odżywcze arcydzięgla w ogrodzie należy wzorować na jego naturalnym położeniu na brzegach rzek i podmokłych łąkach. W ten sposób zaprojektowana jest optymalna pielęgnacja korzenia arcydzięgla:

• Do podlewania: Dzięgiel uwielbia to wilgotne. Upewnij się, że masz wystarczającą ilość wody do nawadniania, zwłaszcza jeśli gleba jest sucha.
• Użyźniać: Jak już wspomniano powyżej, korzeń arcydzięgla ma duże zapotrzebowanie na składniki odżywcze, dlatego od maja do czasu kwitnienia należy go nawozić wodą do nawadniania mniej więcej co 2 tygodnie. Aby to zrobić, wymieszaj na przykład nasze Plantura organiczny nawóz do kwiatów i balkonów pod wodą nawadniającą, a zostaniesz nagrodzony bujnym kwiatem.
• Pielenie: W przypadku jeszcze młodych roślin arcydzięgla należy regularnie odchwaszczać, aby zapewnić roślinom niski start konkurencyjny. Gdy duże liście pokryją ziemię, pielenie nie będzie już konieczne.
• Skaleczenie: Aby uzyskać krzaczasty wzrost, kilkakrotnie przycinaj końcówki pędów arcydzięgla, gdy są młode.

Wskazówka: Aby ułatwić sobie pracę, wokół rośliny można również ułożyć warstwę ściółki z zielonych sadzonek lub ściółki z kory. Dzięki temu utrzymuje się również wilgoć w glebie, co korzeń arcydzięgla uznaje za lepszy wzrost.

Angelica jako roślina lecznicza: efekty i zastosowania

Różnorodne właściwości lecznicze przypisuje się w szczególności korzeniom arcydzięgla i są one monograficzne w Farmakopei Niemieckiej od 2001 roku. Aby zachować większość składników, korzeń jest wykopywany i czyszczony na krótko przed kwitnieniem. Suszone lub świeże korzenie arcydzięgla można podawać jako herbatę i pić, jeśli masz dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Herbata Angelica pobudza apetyt, pomaga przy wzdęciach i wzdęciach, a także działa przeciwskurczowo. Angelica smakuje bardzo ostro, nieco słodko, ale też ostro i gorzko. Różne inne efekty lecznicze przypisywane są korzeniom i innym częściom rośliny. Jednak nadal potrzeba będzie wielu badań, aby zweryfikować te efekty.

Angelica może być również wykorzystana w kuchni: kandyzowane łodygi i kawałki korzenia stają się przyjaznym dla żołądka słodyczem. Młode liście i łodygi można wykorzystać do sałatek. Łodygi mogą być również używane jako seler lub przetwarzane w dżemach i kreatywnych chutneyach. A może dżem z łodyg arcydzięgla?

Czy arcydzięgiel jest trujący?

Ostrożność! Sok z arcydzięgla może powodować zapalenie skóry w związku z promieniami UVA ze słońca. Z tego względu niewskazane jest intensywne opalanie po kontakcie z korzeniem arcydzięgla. Rękawiczki należy nosić również podczas pielęgnacji, na przykład podczas cięcia na słońcu.

Dzięgiel jest sklasyfikowany jako lekko toksyczna, więc nie należy spożywać zbyt dużych ilości na raz. Szczególnie kobiety w ciąży i karmiące piersią powinny zrezygnować z tej rośliny.

Kolejnym wspaniałym ziołem o właściwościach leczniczych dla Twojego ogrodu jest na przykład krwawnik pospolity. Przeczytaj nasz artykuł, które są najpiękniejsze Gatunki i odmiany krwawnika są.