Rdest świecowy: lokalizacja, pielęgnacja i odmiany

Niezwykle ozdobne kwiaty i duża różnorodność odmian sprawiają, że rdest świecznikowy jest coraz bardziej popularną i mało wymagającą byliną.

Rdestowiec świecowy (Persicaria amplexicaulis) jest prawdziwym atutem w ogrodzie, ponieważ nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych i generalnie jest bardzo wytrzymały. Ponadto przekonuje długotrwałym kwitnieniem i szybkim wzrostem. Szczególnie atrakcyjne nasadzenia można zaprojektować w połączeniu z innymi roślinami.

Rdest świecowy: pochodzenie i charakterystyka

Persicaria amplexicaulis należy do rodziny rdestowatych (Polygonaceae) i jest również pod synonimami ze względu na nową wiedzę taksonomiczną

Bistorta amplexicaulis oraz Amplexicaule wielokąta znany. Rdest zwyczajny występuje naturalnie w regionie Himalajów i rozciąga się od Afganistanu po Chiny. Tam rośnie preferencyjnie w świeżych do wilgotnych korytarzach bylinowych oraz na krawędziach drzew na stanowiskach słonecznych do zacienionych.
Bylina liściasta tworzy krzaczaste kępy o wysokości od 100 do 120 cm. Stopniowo rozprzestrzenia się przez krótkie biegacze. Między gęsto rosnącymi, zielonymi liśćmi wznoszą się łodygi kwiatowe, na końcach których znajdują się wiechy kwiatowe w kształcie świec. W zależności od odmiany mają kolor biały, różowy, różowy lub czerwony. Kwitnący przepych byliny można podziwiać zaskakująco długo – od połowy lipca do końca października. Liście rdestowca świecowego mają długość od 5 do 15 cm i rosną wokół łodyg, dzięki czemu tworzą się sercowate. Ta wieloletnia, silna roślina jest wytrzymała i dlatego nie wymaga specjalnej pielęgnacji w zimnych porach roku.

Czy rdestowiec jest przyjazny dla pszczół? Rdestowiec jest bardzo dobrą rośliną nektarową i pyłkową, dlatego jest źródłem pożywienia dla owadów, takich jak pszczoły i motyle. W zależności od odmiany ta właściwość jest mniej lub bardziej wyraźna.

Najpiękniejsze rodzaje rdestowca do Twojego ogrodu

Najbardziej zauważalną cechą wyróżniającą wśród odmian rdestowca świecowego jest zwykle kolor kwiatów. Wszystkie przedstawione tutaj odmiany, z wyjątkiem jednej, która została sklasyfikowana jako bardzo dobra, zostały ocenione przez grupę roboczą ds. obserwacji bylin jako doskonałe.

• Persicaria amplexicaulis alba: Ta przyjazna pszczołom odmiana zachwyca eleganckimi, białymi kwiatami od sierpnia do października. Osiąga wysokość od 100 do 120 cm i nadaje się również na kwiat cięty.

• Persicaria amplexicaulis Ania: Odmiana ˈAnnaˈ osiąga dostojną wysokość od 120 do 140 cm i kwitnie na jasny róż od lipca do października. Owady też to lubią.
• Persicaria amplexicaulis ˈSaraˈ: Ta obficie kwitnąca odmiana zachwyca doskonałym zdrowiem i stabilnością. Od lipca do października kwitnie efektownymi, fioletowo-różowymi kwiatami i osiąga wysokość od 100 do 130 cm. Nadaje się również jako pastwisko dla owadów.
• Persicaria amplexicaulis byk: Rdest zwyczajny Taurusˈ, skłonny do kwitnienia, jest nieco niższy, ma wysokość od 80 do 100 cm. Jej intensywnie ciemnoczerwone kwiaty zdobią również byliny od lipca do października. Przy tej odmianie często można również zaobserwować ozdobną, czerwoną barwę jesienną.

• Persicaria amplexicaulis ˈOrangopoleˈ: Niezwykła barwa kwiatów czyni tę odmianę szczególnie interesującą. Ponieważ dzięki łososiowemu kolorowi naprawdę przyciąga wzrok. Osiąga wysokość od 70 do 90 cm i bardzo chętnie zakwita.

Wskazówka: Spokrewnionym, a także popularnym gatunkiem jest rdest łąkowy (Persicaria bistorta), znany również jako rdest wężowy. Dobrze nadaje się do słonecznych i wilgotnych miejsc, takich jak brzegi wód. Popularną odmianą jest na przykład Superbaˈ.

Posadź rdest świecy

Roślina wieloletnia rośnie optymalnie w miejscu wymienionym poniżej, ale całkiem dobrze rozwija się także w innych miejscach - kosztem witalności. Powiemy Ci więcej o najbardziej odpowiedniej lokalizacji i udzielimy wskazówek dotyczących sadzenia.

Wskazówka: Rdest jest nieco zarośnięty kłączami i może też przerastać Zwiększ samosiew, ale zwykle nie jest to uciążliwe i nadal jest dobre oswojony. Jedną z korzyści tego wzrostu jest skuteczne zwalczanie chwastów.

Lokalizacja i procedura

Optymalnie będzie Persicaria amplexicaulis Posadzone na luźnych, świeżych lub wilgotnych glebach gliniastych w miejscach słonecznych do zacienionych i osłoniętych. Najlepsza jest bogata w składniki odżywcze, bogata w próchnicę i głęboka gleba gliniasta. Rdest świecowy czuje się szczególnie dobrze na krawędziach drewna, ale także na brzegach wody i doskonale pasuje do obrzeży zielnych i wspaniałych rabat zielnych.
Aby poprawić glebę na bardzo piaszczystej, jałowej glebie, można dodać dużo dojrzałego kompostu lub wysokiej jakości gleby bogatej w próchnicę. Na przykład nasz również się do tego nadaje Kompost organiczny Planturaco zapewnia roślinie podłoże o dobrej zdolności magazynowania wody i dostępności składników odżywczych. Niewielką ilość piasku lub grysu należy wsypywać tylko na mocno zbite gleby, ponieważ rdest może dobrze rosnąć nawet w spiętrzonej wilgoci.

Dobrym momentem na sadzenie byliny jest wiosna w połowie maja lub jesienią około września. Jeśli kilka okazów łączy się w nasadzenia grupowe, należy zachować odległość około 50 cm. W żadnym wypadku nie należy sadzić więcej niż trzy byliny na metr kwadratowy, ponieważ poszczególne rośliny będą się rozrastać w czasie.

Połącz rdest: dobrzy partnerzy roślin

Dobre połączenie roślin z rdestem świecowym wynika na przykład z harmonijnego czasu kwitnienia Jesienny zawilec (Anemone hupehensis). Ale także astry (aster), floks (floks) i srebrne świece (Actaea simplex) dobrze nadają się jako partnerzy roślin. Z Trawy ozdobne można tworzyć szczególnie ciekawe kombinacje. Z drugiej strony należy generalnie unikać mniejszych sąsiadów roślin z rdestem świecowym, ponieważ znikną one w krótkim czasie z powodu braku światła i przestrzeni.

Właściwa pielęgnacja: cięcie, nawożenie i Co.

Jak już wspomniano, pielęgnacja rdestowca nie wymaga czasochłonnych czynności. Aby zapewnić Twojej wieloletniej jak najlepsze warunki do zdrowego wzrostu, poniżej wyjaśniamy kilka wskazówek.

wlać
Świeżo posadzone okazy rdestowca nie powinny być narażone na dłuższe okresy suszy, więc gleba wokół nich jest lepiej wilgotna. Dobrze wyhodowane byliny radzą sobie ze sporadycznymi fazami suchymi. Uporczywe nasiąkanie wodą może uszkodzić rdestowiec świeczki – zwłaszcza jeśli gleba jest zbyt mokra w zimie, istnieje ryzyko, że kłącza rośliny zgniją w wyniku ataku grzybów.

Użyźniać
Roślina wieloletnia nie polega na regularnych nawozach na dobrych glebach, ale korzysta z nich, gdy kompost lub granulki nawozu kwiatowego, takie jak nasz, dojrzewają wiosną Organiczny nawóz kwiatowy Plantura jest wkomponowany w podłoże. W rezultacie do ziemi ponownie dodawane są ważne składniki odżywcze i podtrzymywane jest życie w glebie.

Uciąć
Skutki silnych wiatrów lub opadów deszczu można zrekompensować przez odcięcie do połowy wysokości, a roślina w krótkim czasie ponownie wykiełkuje. W niektórych przypadkach środek ten może również wywołać ponowne kwitnienie.

Zima
Na zimę zwiędłe liście można po prostu pozostawić na ziemi, dzięki czemu kłącza są również chronione przed niższymi temperaturami. W szczególnie wilgotnych i chłodnych regionach roślina wieloletnia może być również pokryta chrustem.

Zwiększ rdest świeczki

Dzięki wspomnianemu już samosiewowi rdest świecznikowy rozmnaża się niezawodnie jesienią. Wiosną następnej wiosny wokół byliny pojawi się kilka sadzonek, które można łatwo usunąć lub po prostu przesadzić w przypadku niepożądanego rozmnażania.
Do rozmnażania ręcznego najlepiej jest podzielić bylinę, co i tak powinno być wykonywane co trzy do czterech lat, aby odmłodzić roślinę. W tym celu rdest wykopuje się na wiosnę na krótko przed kiełkowaniem i trochę strząsa ziemię z korzeni. Teraz oddzielasz te części rośliny, które już wykształciły dobry system korzeniowy. Wszystkie poszczególne części są teraz ponownie umieszczane w żądanym miejscu i dobrze odlewane.

Czy rdestowiec świecowy jest trujący?

Rdest w zasadzie nie jest rośliną przeznaczoną do spożycia. Rdest zwyczajny i inne rodzaje rdestowca nie zawierają jednak toksyn i dlatego nie stanowią zagrożenia dla ludzi i zwierząt. Należy jednak zauważyć, że rośliny mogą zawierać mniej lub bardziej wysoki poziom kwasu szczawiowego, który przy wysokich stężeniach może powodować problemy zdrowotne. Zwłaszcza dzieci, kobiety w ciąży i osoby chore nie powinny spożywać żadnych części rośliny. Koty również nie powinny jeść tej rośliny, ponieważ ich organizm nie jest w stanie rozłożyć kwasu szczawiowego. Jednak uszkodzenia pojawiają się tylko wtedy, gdy konsumowane są większe ilości.

Inną ciekawą rośliną z rodziny Polygonaceae jest Naczynie krwionośne (Rumex sanguineus). Nie tylko ma ozdobne liście, ale można go również dodać np. do sałatki. Więcej na ten temat dowiesz się z naszego artykułu.