Odmiany i gatunki hiacyntów winogronowych na pierwszy rzut oka

Każdy, kto jeszcze nie przyjrzał się popularnym wczesnym kwitnącym, będzie zdumiony różnorodnością gatunków i odmian, która charakteryzuje rodzaj hiacyntów gronowych.

Rodzaje i odmiany hiacynt winogronowy (Muscari) różnią się między innymi kształtem i kolorem kwiatów, wysokością wzrostu i wymaganiami dotyczącymi lokalizacji. Bardzo popularne są ormiańskie hiacynty winogronowe (Muscari armeniacum) i hiacynt (Muscari botryoides). Te i wiele innych przedstawimy bardziej szczegółowo poniżej.

Odmiany i gatunki hiacyntu winogronowego: ile jest ich?

Rodzaj Muscari obejmuje około 60 gatunków, w szczególności niektóre formy hybrydowe, tj. formy wyhodowane przez krzyżowanie różnych gatunków. Duża część tych wariantów występuje w Turcji, ale za ich ojczyznę uważa się również części Hiszpanii, Grecji i innych obszarów. Około 10 z tych gatunków jest wykorzystywanych jako rośliny ozdobne w naszych ogrodach. Jest z kolei specjalny wybór odmian, które Państwu przedstawiamy - w szczególności ormiański hiacynt winogronowy jest bardzo dobrze znany i przekonuje dużą różnorodnością odmian.

Najpiękniejsze odmiany i gatunki Muscari w skrócie

Poniżej przedstawiamy przegląd gatunków i odmian hiacyntów winogronowych, które mają szczególne cechy i właściwości. Jak sadzić i pielęgnować hiacynty winogronowe - więcej na ten temat dowiesz się z naszego artykułu o spedycji.

Hiacynt ormiański (Muscari armeniacum)

Ormiański hiacynt winogronowy jest gatunkiem naturalizowanym w Niemczech i zwykle rośnie na alpejskich łąkach, skalistych zboczach lub na słonecznych, zalesionych krawędziach. Gleby na stanowiskach naturalnych są zwykle suche latem i świeże jedynie zimą i wiosną z powodu opadów atmosferycznych. Kępki o wysokości od 10 do 20 cm tworzą bulwy potomne wczesnoletniej zielonej rośliny. Okres kwitnienia tego gatunku trwa od końca marca do końca kwietnia. Muscari armeniacum nadaje się do sadzenia w dużych grupach i masowych stojakach, ale także do stosowania w donicach. Gatunek ten odczuwalnie dobrze czuje się w słonecznych, ciepłych miejscach o odpowiedniej glebie i szybko się rozprzestrzenia. W każdym przypadku należy spodziewać się naturalizacji przez bulwy potomne i samosiew.

• Muscari armeniacum mięta pieprzowa: Pąki tej odmiany są początkowo białe, a następnie rozwijają się w delikatne, jasnoniebieskie kwiaty z lekkim białym odcieniem, które mają mocną, mocną substancję. ˈPeppermintˈ jest szczególnie obficie kwitnąca.

• Muscari armeniacum ˈNiebieski kolecˈ: Kwiaty ˈBlue Spikeˈ są średnio niebieskie i ułożone podwójnie, co nadaje kwiatostanowi nadęty wygląd.

• Muscari armeniacum Tygrys syberyjski: Odmiana ta jest odmianą ormiańskiego hiacyntowego o czystych białych kwiatach.

•  Muscari armeniacum ˈDotyk śnieguˈ: Uderzający dwukolorowy kolor kwiatów sprawia, że ​​ta odmiana naprawdę przyciąga wzrok. W górnej części kwiatostanu są białe, a te poniżej są średnio niebieskie i obramowane białą obwódką.

Hiacynt mały (Muscari botryoides)

Hiacynt drobny uważany jest za zagrożony iw Niemczech można go spotkać głównie w Schwarzwaldzie, na Jurze Szwabskiej oraz w częściach podnóża Alp. Preferuje mniej lub bardziej świeżą glebę w pełnym słońcu niż miejsca częściowo zacienione. W przeciwieństwie do większości innych gatunków nie ma bulw potomnych i dlatego rozmnaża się tylko przez samosiew. Tworzy przewiewne drzewostany o wysokości od 15 do 20 cm. Bezwonne kwiaty pojawiają się od początku kwietnia do początku maja. Mały hiacynt nadaje się również do nasadzeń grupowych na obrzeżach lub na nasłonecznionych krawędziach drewna, a także do sadzenia w pojemnikach. Jest to zalecane, jeśli chcesz uniknąć większego rozprzestrzeniania się.

• Muscari botryoides album: Czysto białe kwiaty odmiany „Album” otwierają szeroką gamę możliwych kombinacji z innymi kwiatami cebuli, które harmonizują kolorystycznie.

•  Muscari botryoides ˈSupergwiazdyˈ: Eleganckie kiście kwiatów tego gatunku mają kolor chabrowy. Każdy pojedynczy kwiat jest ozdobiony pięknym białym pierścieniem.

Hiacynt szerokolistny (Muscari latifolium)

Naturalnym siedliskiem hiacynta szerokolistnego jest strefa roślinności górskiej. Tam gatunek występuje głównie w rzadkich lasach iglastych i mieszanych. Gleby na stanowiskach słonecznych lub częściowo zacienionych są często suche w miesiącach letnich - ponownie świeże zimą i wiosną. Wyraźną cechą, która odróżnia hiacynt szerokolistny od innych gatunków, jest szeroki kształt jednego lub dwóch niebieskawo-zielonych liści. Jest to jeden z najsilniejszych gatunków hiacyntów gronowych i dorasta do wysokości od 15 do 25 cm. W przypadku hiacynta szerokolistnego rozmnażanie odbywa się również głównie poprzez siew, gdyż rzadko tworzy cebulki potomne. Charakterystyczne, dwukolorowe kwiaty pojawiają się od początku kwietnia do początku maja.

• Muscari latifolium ˈLód winogronowyˈ: Kremowo-białe pąki kwiatowe tej odmiany zmieniają kolor z szaroniebieskiego na niebieskoczarny, tworząc w ten sposób atrakcyjny kontrast.

Hiacynt winogronowy (Muscari zaniedbania)

W Niemczech rodzime okazy hiacynta winnego można znaleźć głównie w ciepłych regionach środkowych i południowych Niemiec. Gatunek ten znany jest również pod nazwami Weinbergs-Träubel i Nieznany hiacynt. Preferowane stanowiska to na ogół słoneczno-ciepłe lub półcieniste na glebach mineralnych bogatych w alkalia, z niewielką zawartością kamieni i umiarkowanie suchych do letnich suchych. Ze względu na rozmnażanie przez bulwy potomne gatunek ten tworzy kępy o wysokości od 10 do 20 cm. Kwiaty hiacyntu winogronowego winnicy od połowy marca do połowy kwietnia. Ze względu na tworzenie się bulw wtórnych i obfite samosiewy, w odpowiednich miejscach tworzą się pniaki przypominające trawnik.

Wskazówka: Hiacynty winogronowe lubią Muscari zaniedbanie, które intensywnie rozmnażają się przez samosiew, można łączyć z łąką kwiatową taką jak ta Pastwisko dla pszczół Plantura idealny w koncepcji Czarna skrzynka ogrodnicza być użytym.

• Muscari zaniedbanie oddech dziecka: Urzekające kwiaty tej odmiany są jasnoniebieskie z lekkim szarym odcieniem.
• Muscari zaniedbanie ˈValerie Finnisˈ: Pąki odmiany ˈValerie Finnisˈ są jasnoniebieskie i zamieniają się w jasne, błękitne kwiaty. Ta odmiana jest zwykle najtańszą opcją.

hiacynt szypułkowy (Leopoldia comosa; Syn. Muscari komos)

W handlu odmiany tego typu są często nadal pod przestarzałą nazwą Muscari comosum oferowany. Naturalne obszary występowania w Niemczech gatunków niezwykle ciepłolubnych to na przykład górna równina Renu, przedgórze Harzu i wschodnia Jura Frankońska. Hiacynt czubaty występuje na dobrze przepuszczalnych glebach mineralnych w warunkach suchych lub umiarkowanie suchych oraz w pełnym słońcu do części zacienionych. W zależności od miejsca roślina może osiągnąć znaczną wysokość od 30 do 60 cm. Ten dziki gatunek ma niezwykły kwiatostan, którego górna część ma intensywnie fioletową kępkę sterylnych przynęt. Natomiast dolna część pokryta jest poziomo wystającymi, od fioletowoniebieskich do brązowawych, płodnych kwiatów. To ekstrawaganckie zjawisko kolorystyczne można podziwiać dopiero w maju.

• Komosa Leopoldii ˈMonstrosumˈ: Rozgałęzione kwiaty tej odmiany są sterylne i mają fioletowy kolor. W ten sposób tworzy się pierzasto-mętny pąk w dość sztuczny sposób.
• Komosa Leopoldii ˈPlumosumˈ: Kwiatostany ˈPlumosumˈ, które wydają się prawie pozaziemskie, również mają pierzasty wygląd, a wszystkie fioletowe pojedyncze kwiaty są sterylne.

Hiacynt Aucher (Muscari aucheri)

Hiacynt winogronowy Aucher występuje głównie na glebach mineralnych ubogich w próchnicę, zasadowych i bogatych w wapno, na stanowiskach słonecznych i słonecznych. Ich przepuszczalne gleby są świeże lub suche w zależności od pory roku. W przypadku kwiatów dziki gatunek osiąga wysokość od 10 do 15 cm. Okres kwitnienia może trwać od połowy kwietnia do maja. Sprzedawane odmiany hiacyntów Aucher są na ogół formami hybrydowymi.

• Muscari aucheri Biała magia: Kwiatostan tej odmiany jest jasnokremowo-żółty, gdy pąkuje. Później jest czysto biała z kremowożółtą końcówką.

• Muscari aucheri ˈMagia oceanuˈ: Atrakcyjna odmiana ˈOceanMagicˈ ma turkusowo-zielony kwitnący kwiatostan, który następnie trójkolorowe z ciemnoniebieskimi kwiatami, pąkami szaroniebieskimi i białymi na górze Jest zajęte.

Hiacynt błękitny (Pseudomuscari azureum; Syn. Muscari lazur)

Również z tym typem przestarzała nazwa Muscari azureum często nadal używany. Błękitny hiacynt rośnie na bogatej w próchnicę, niezbyt kamienistej glebie, która w zależności od pory roku jest sucha lub świeża. Nie należy zapominać o pełnym słońcu i słonecznym miejscu. Dwa do trzech liści hiacynta w kształcie łódki są stosunkowo szerokie. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest jasnoniebieski odcień kwiatostanów, widoczny od połowy marca do połowy kwietnia. Ponadto na kwiatach zwykle można zaobserwować niebieski pasek. Hiacynt błękitny można sadzić w większych grupach lub masowo, ale także w donicach. Ma silną tendencję do dzikożenia i dzięki temu szybko tworzy rozległe drzewostany.

• Pseudomuscari azureum album: Odmiana „Album” to wariant błękitnego hiacynta gronowego o czysto białych kwiatach, które można doskonale łączyć.

Aby znaleźć inspirację do odpowiedniego połączenia tych wczesnych kwitnących kwiatów, możesz przeczytać nasz specjalny artykuł o 10 najpiękniejszych wiosennych kwiatów poinformować.