Ziele Benedykta: uprawa, działanie i zastosowanie

Ziele św. Benedykta może być stosowane jako skuteczna roślina lecznicza na problemy trawienne. Z nami dowiesz się wszystkiego o sadzeniu, zbieraniu i działaniu leczniczym ziela Benedykta.

Benediktenkraut (Centaurea benedicta) jest w dużej mierze zapomnianą i nieznaną rośliną leczniczą. Przedstawiamy roślinę przypominającą oset w profilu i udzielamy wskazówek dotyczących uprawy Benediktenkraut.

Ziele Benedykta: pochodzenie i właściwości

Ziele benedyktyńskie należy do rodziny stokrotek (Asteraceae) i jest również znane jako ziele Cardo Benedict, ziele ostu, oset wrzosowy lub oset gorzki. Według ostatnich ustaleń gatunek ten jest jednym z najbardziej zróżnicowanych chaber (Centaurea), starsze nazwy botaniczne Cnicus benedictus oraz Carduus benedictus jednak nadal są w obiegu. Zioło benedyktyńskie pochodzi pierwotnie z rejonu Morza Śródziemnego i Kaukazu. Uprawiana jest głównie w Hiszpanii i Włoszech jako roślina lecznicza.

Roczna Benediktenkraut osiąga wysokość wzrostu 10-50 cm i wygląda bardzo podobnie do ostu. Kudłata, włochata roślina lecznicza wyrasta prosto do pokłonu i rozgałęzia się. Ich duże, naprzemienne liście są ząbkowane i kłujące na krawędzi liścia. Ziele Benedykta tworzy podstawową rozetę liściową z szypułkowymi liśćmi, podczas gdy górne liście szypułek kwiatowych są ciasno przylegające i obejmują łodygę. Między czerwcem a sierpniem, przy siewie jesienią od maja, rurkowate, żółte kwiaty Benediktenkrauts, które są na wieńcu ze spiczastych, pierzastych, kremowo-białych do bordowych przylistków siedzieć. Bogate w pyłki kwiaty są popularne wśród pszczół i innych zapylaczy. Po zapyleniu podłużne, lekko żłobione, ciemnobrązowe nasiona z włochatą formą przydatków. Gorzki smak liści jest typowy dla benedyktyńskiego zioła Cardo.

Czy Benedyktyna to chwast? Oset Benedykta nie jest uważany za znaczący chwast w naszych szerokościach geograficznych. W rejonie Morza Śródziemnego jest coraz częściej spotykany na obrzeżach pól, ale w tym kraju rzadko można go spotkać na wolności.

Rozwijaj zioło Benedykta

Benedyktynka preferuje stanowiska w pełnym słońcu na glebie przepuszczalnej, umiarkowanie zasobnej w składniki odżywcze, umiarkowanie suchej do umiarkowanie wilgotnej. Ogrody skalne i rabaty stepowe są idealne do sadzenia zielem Benedykta. Roślinę leczniczą można uprawiać na rabatach oraz w doniczkach i donicach. Sadzarka powinna mieć co najmniej pięć litrów objętości, aby zapewnić dobre zaopatrzenie w wodę. Roczną roślinę leczniczą uprawia się przez wysiew nasion między kwietniem a majem lub na zimowanie od końca września bezpośrednio na zewnątrz. Jako rozeta liściowa Benediktenkraut jest niezwykle wytrzymała, ale gdy tylko zakwitną pierwsze kwiaty, roślina staje się znacznie bardziej wrażliwa na zimno. Nasiona Benediktenkraut są przykryte podłożem tylko do 0,5 - 1 cm. Kiełkowanie trwa kilka tygodni, ale można je przyspieszyć, mocząc nasiona w ciepłej wodzie na 24 godziny. Możliwa jest również uprawa wstępna w pomieszczeniu od marca. Do tego nadaje się podłoże ubogie w składniki odżywcze, takie jak nasz bez torfu Plantura Organiczna gleba z ziół i nasion. Zapewnia dobre napowietrzenie korzeni i zmniejsza ryzyko podmoknięcia i zgnilizny korzeni.

Od połowy maja wczesne młode rośliny można sadzić na bogatym w składniki odżywcze podłożu lub normalnej glebie ogrodowej. Odległość między poszczególnymi roślinami powinna wynosić 20-30 cm. Przygotuj glebę przed sadzeniem, usuń niechciane chwasty i rozluźnij podłoże. W przypadku uprawy Benediktenkraut w doniczce należy na dnie doniczki pod warstwą gleby wypełnić warstwę drenażową o wysokości 5–10 cm ze żwiru, piasku lub keramzytu, aby uniknąć nasiąkania wodą. Młode rośliny sadzi się następnie ręczną łopatą. W rzędach wysiewanych bezpośrednio rośliny, które wykiełkowały zbyt blisko siebie, należy oddzielić w odległości 20 - 30 cm. Po posadzeniu jest intensywnie podlewany.

Właściwa pielęgnacja

Benediktenkraut wymaga niewielkiej opieki. W fazie młodych roślin warto regularnie usuwać chwasty między rzędami i poszczególnymi roślinami. Ułatwia to również późniejsze zbiory, ponieważ po ścięciu nie trzeba usuwać niechcianych lub nawet trujących roślin. Nawadnianie jest konieczne tylko w bardzo suche i gorące lata. Jedyną istotną chorobą w niesprzyjających okresach letnich jest mączniak prawdziwy (Erysiphe cichoracearum), które mogą wystąpić przed zbiorami.

Zbiór, zastosowanie i działanie Benediktenkraut

Benediktenkraut zbiera się na krótko przed lub w trakcie kwitnienia, ponieważ na tym etapie zawiera najwięcej substancji czynnych. Użyta jest cała roślina z wyjątkiem korzenia. Chwasty można szybko i łatwo usunąć za pomocą nożyc ogrodowych. Nalewki lub likiery ziołowe można przygotowywać bezpośrednio ze świeżych liści. Aby użyć do herbat, rośliny należy rozłożyć i pozostawić do wyschnięcia w ciepłym, przewiewnym miejscu na kilka tygodni. Suche zioło można posiekać i przechowywać w hermetycznym pojemniku.

Św. Benedykt zawiera olejki eteryczne i substancje gorzkie, takie jak cnicin i artemisiifolina, które mają pozytywny wpływ na sok żołądkowy, woreczek żółciowy i wątrobę. Herbatka z ziół benedyktyńskich jest zwykle stosowana w przypadku biegunki, nudności, utraty apetytu i ogólnych problemów trawiennych wykonane z suszonej rośliny leczniczej, przy czym dzienna dawka wynosi od czterech do sześciu gramów suszonego zioła kłamstwa.

Sprawdzonym połączeniem na problemy z kamieniami i zgagą jest wino Kardobenedikten, które oprócz Benediktenkraut również wermut (Artemizja absinthium), Centaury (centaurion) i szanty zwyczajnej (Marrubium vulgare) są ujęte w równych częściach.

W ciąży i podczas karmienia piersią, ale także ze znaną alergią na stokrotki, np. kupalnik (Arnica montana), krwawnik pospolity (Achillea) lub rumianek (Matricaria recutita), ale należy unikać stosowania leku Benediktenkraut, aby uniknąć reakcji alergicznych.

Inną stosunkowo nieznaną rośliną leczniczą, która w wielu miejscach rośnie dziko, jest dziewanna (verbascum). Z nami dowiesz się wszystkiego o różnych typach, uprawie i użytkowaniu dziewanny.