Chmiel: Samodzielna uprawa wytwórni piwa

Jeśli myślisz o chmielu, myśl o chłodnym piwie nie jest odległa. Podsumowaliśmy wszystko, co musisz wiedzieć o wszechstronnej bylinie.

Prawdziwy chmiel (Humulus lupulus) należy do rodziny konopi (Cannabaceae). Z pewnością wiele osób ma na myśli następujący obraz w związku z tą pnącą rośliną: Tęgi mnich w kolorze brązowym Kutte, który siedzi przy masywnym drewnianym stole, popijając głęboki łyk ze swojego kubka chmielowego chmielowego napoju trwa. W rzeczywistości 95% chmielu uprawianego w Niemczech jest wykorzystywane do warzenia piwa. Jednak roślina wieloletnia, pochodząca z Europy Środkowej, nie została wybrana rośliną leczniczą roku 2007 ze względu na swoje główne przeznaczenie. Prawdziwy chmiel przekonuje również dzięki pewnym medycznie cennym składnikom. Wyjaśnimy, dlaczego piwo i chmiel po prostu pasują do siebie i pokażemy, jak można uprawiać tę leczniczą roślinę we własnym ogrodzie.

Uprawa chmielu w ogrodzie

Lokalizacja

Prawdziwy chmiel kocha słońce. Przy uprawie we własnym ogrodzie nie należy temu pod żadnym pozorem odmawiać - roślina najlepiej rozwija się na południowym stanowisku. Jest to również powód, dla którego ponad 80% chmielu produkowanego komercyjnie w Niemczech uprawia się w słonecznej Bawarii. Znany z uprawa chmielu to przede wszystkim region Hallertau. Nie tylko dzika forma prawdziwego chmielu, często spotykana na bardzo wilgotnych obszarach, jest bogata w azot. Szczególnie przy uprawie w doniczce, co jest łatwo możliwe, należy zastosować dobrze nawożone podłoże.

Jeśli chmiel posadzimy w grządce we własnym ogrodzie, warto wiedzieć, że tworzy kłącza. Są to pędy podziemne, z których co roku silnie rosnące pędy wypychają się na powierzchnię. Jeśli roślina będzie musiała ruszyć z miejsca, każdy wymyśli łopatę. Ale jeśli kłącze chmielu zostanie podzielone, a części pozostaną w glebie, nowe pędy nadal mogą z nich wykiełkować.

propagacja

Zwykłe i najrozsądniejsze rozmnażanie chmielu to rozmnażanie przez sadzonki. Jest to szczególny powód: tylko niezapłodnione, żeńskie kwiatostany tworzą pożądane szyszki. Budowa kwiatów wiechy męskiej różni się zasadniczo od budowy kwiatów żeńskich w kształcie kolców. Zapylanie kwiatów żeńskich jest z jednej strony niekorzystne dla przetwórstwa w browarze, az drugiej strony z tej samej masy chmielu można wyprodukować nie tyle brzeczki co z chmielu nienawożonego Kwiaty. Jeśli trzymasz w ręku torebkę nasion, nie możesz być pewien, czy są to nasiona męskie czy żeńskie. Później w mieszanej kulturze chmielu może wystąpić niepożądane zapylenie żeńskich kwiatów. Aby uniknąć tego faux pas, odmiany chmielu są rozmnażane wyłącznie przez sadzonki. Jeśli chcesz sadzić chmiel we własnym ogrodzie, dobrym pomysłem jest zakup młodych roślin, które już zostały wyhodowane.

Woda i nawozić

Hop jest głodny i spragniony. Nic dziwnego przy dziennym wzroście do 10 cm pojedynczych pędów, które są również znane jako winorośl. Gleba musi być zawsze wilgotna. Jednak ważne jest, aby w każdym przypadku unikać zalania wodą. Prowadziłoby to do braku dopływu tlenu do korzeni, aw konsekwencji do gnicia korzeni. Wysokie zapotrzebowanie na składniki odżywcze należy pokryć dodatkowym nawożeniem, zwłaszcza w uprawie doniczkowej. Podobnie jak podlewanie, również nawożenie musi być dostosowane do szybkiego wzrostu chmielu. Oznacza to, że wraz ze wzrostem rozmiarów skracają się odstępy między nawożeniami. Wczesnym latem odżywki należy dostarczać maksymalnie raz w tygodniu. Nawożenie zostaje wtedy całkowicie zatrzymane, gdy zaczyna się kwitnienie. Jednak podlewanie to praca na cały etat: zwłaszcza przy uprawie w doniczkach, w słoneczne, ciepłe dni trzeba je codziennie podlewać, aby zapewnić optymalną pielęgnację roślin. Dlatego wskazane jest również użycie doniczki, która nie jest za mała dla spragnionej byliny. Dobrze nadaje się głównie organiczny nawóz organiczny, taki jak nasza Plantura Organiczny nawóz uniwersalny.

Pielęgnacja, cięcie, wiązanie

W zależności od odmiany chmiel osiąga długość od 4 do 8 metrów. Jednak bez pnących włosków cienkie pędy nie byłyby w stanie urosnąć na wysokość. Dlatego trzy do czterech pnączy na kłącze jest przywiązanych do pomocy wspinaczkowej wykonanej z pionowych drutów. Dzieje się tak, gdy pojedyncze pędy stają się tak długie, że nie są w stanie utrzymać się w pozycji pionowej. Należy zauważyć, że chmiel jest tak zwanym prawym nawijarką. Jeśli trzeba pomóc wspinać się po linie, pędy muszą być luźno związane w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Wszystkie inne pędy wyrastające z tego samego kłącza są wycinane. Zwiększa to plon szyszek chmielowych.

Przycinanie zimą nie jest konieczne. Wszystkie części rośliny wieloletniej nad ziemią obumierają. Składniki odżywcze z winorośli są przenoszone do podziemnej osi pędu. Daje to kłączowi wystarczającą siłę, aby wiosną przyszłej wiosny wypychać świeże pędy z powrotem na powierzchnię. Nawiasem mówiąc, kłącze konopi pochodzącej z naszych umiarkowanych szerokości geograficznych nie jest zagrożone przez mróz. Nawet długotrwała wieczna zmarzlina nie zaszkodzi mocnemu chmielowi.
Możliwe, że uparte mszyce zaatakować twój chmiel. Z tymi niepożądanymi małymi zwierzętami najlepiej walczyć za pomocą starych domowych środków, a nie masywnego chemicznego klubu. Podlewanie roślin Obornik pokrzywy albo bis zwykle pomaga. Dodanie niewielkiej ilości płynu do mycia naczyń do wody, którą spryskuje się porażone rośliny, zwykle wystarcza, aby wygrać wojnę z małymi odrostami soków roślinnych. Wiele odmian jest również podatnych na mączniaka prawdziwego. Najlepsza alternatywa dla chemicznej ochrony roślin: wybierz mniej podatną lub nawet odporną odmianę.

Odmiany chmielu: kwestia gustu

setki różnych odmiany chmielu są dostępne na rynku. Każdy znajdzie coś dla siebie, spektrum waha się od „kwiatowego”, „owocowo-słodkiego” do „mentolowego”. Duża grupa odmian chmielu dzieli się na dwie główne grupy. Decydującym czynnikiem jest zawartość kwasów alfa. Tak zwane odmiany chmielu gorzkie mają zawartość alfa kwasu ponad 10%. Wszystkie odmiany poniżej 10% zaliczane są do odmian chmielu aromatycznego. Niska zawartość alfa kwasów zmniejsza goryczkę chmielu. Z kolei odmiany chmielu aromatycznego zawierają wyższe stężenie olejków eterycznych. W zależności od składu aromatu może to przyczynić się do uzyskania własnego wyjątkowego smaku. W międzyczasie cała scena zwróciła się ku aromatycznej różnorodności chmielu i odmian, a bogactwo smaku zdaje się rosnąć w nieskończoność. Wymienimy teraz kilka tradycyjnych odmian chmielu goryczkowego, ale także niezwykłych przedstawicieli chmielu aromatycznego z nazwy:

Odmiany chmielu gorzkie:

• „Nugget”: silny wzrost i wysoka wydajność; ale bardzo podatny na choroby; niskie wymagania glebowe.
• „Cel”: niskie wymagania wobec gleby; bardzo piękne, zamknięte baldachy; mało podatny na mączniaka prawdziwego.
• „Hallertauer Magnum”: wysoka zawartość goryczy; energiczny wzrost; największe baldachy i liście.
• „Northern Brewer”: wczesna dojrzałość; mniej wydajne, ale ważne substancje gorzkie.

Aromatyczne odmiany chmielu:

• „Hersbrucker”: odmiana tradycyjna; wyraźna korzenna nuta; ogólnie dobry smak.
• „Hallertau średnio wczesny”: stara odmiana; nadal popularny w uprawie dzięki aromatowi; liście duże, ciemnozielone; wzrost estetyczny.
• „Centenniel”: popularna odmiana w USA; Nos Burak i jagody zmieszane z nutami drzewnymi.
• „Citra”: odmiana aromatyczna o wysokiej rozpoznawalności; różnorodny owocowy aromat.
• „Amarillo”: aromat umiarkowany; nuta słodko-owocowa korzenna.

Kolejnym celem hodowlanym odmian chmielu zapachowego i gorzkiego stosowanych w uprawie komercyjnej jest tworzenie odmian małych, ale wysokoplennych. To znacznie ułatwiłoby obróbkę kultury.

Niektóre specjalne odmiany wzbogacają rynek, szczególnie dla hodowców hobbystów we własnych ogrodach. Charakteryzują się one zwykle wyraźnie niewymagającymi cechami lokalizacyjnymi.

odmiany specjalne:

• „Billbo”: wyjątkowo niska goryczka; bardzo nadaje się do herbat; nieciekawe dla sztuki warzenia piwa.
• „Comet”: liście bardzo ozdobne, jasnozielone do żółtych; bardzo duże i efektowne baldachy.
• „Gimli‘: krasnolud; Po zerwaniu pędy osiągają długość 4 m; dobrze nadaje się do uprawy w doniczkach/pojemnikach; odporny na mączniaka prawdziwego.

Więcej informacji o odmianach znajdziesz w naszym artykule Odmiany chmielu: Od gorzkich do owocowo-słodkich.

Zbiór i przechowywanie chmielu

Od końca sierpnia do połowy września można zbierać uwielbiane przez piwoszy szyszki chmielowe. Gdy szyszki są gotowe do zbioru, wydzielają żółtą, sproszkowaną żywicę chmielową. Złożona selekcja ręczna jest prawdopodobnie powszechna tylko w obszarze hobby. W uprawie komercyjnej winorośl jest odcinana w całości tuż nad ziemią i wyrywana z kratki. W gospodarstwach niezapłodnione kwiatostany żeńskie są następnie oddzielane od pędów za pomocą maszyny do zbioru.

Zasadniczo plon jest następnie suszony, aby przedłużyć jego okres przydatności do spożycia. Albo baldachy można suszyć na powietrzu, albo proces można przyspieszyć w piecu. Tutaj wilgoć jest usuwana z szyszek w temperaturze do 80 °C przez jedną do dwóch godzin. Podczas suszenia powietrzem ważne jest, aby wybrać ciemne miejsce, aby zachować zielony kolor szyszek. Jeśli wysuszone kwiatostany zostaną następnie sprasowane w granulki, można znacznie zwiększyć objętość ich przechowywania można skrócić, a okres przechowywania można ponownie przedłużyć bez utraty aromatu, jeśli uszczelnienie jest hermetyczne.
Szczegółowy przewodnik krok po kroku oraz więcej informacji na temat zbioru i przechowywania można znaleźć tutaj: Chmiel: uprawa, zbiór i przechowywanie.

Chmiel: zastosowania i składniki

Chmiel czyni piwo tym, czym jest – dlatego wykorzystuje się go niemal wyłącznie w sztuce piwowarstwa. Do uwarzenia 1000 litrów piwa potrzeba około 17 kg szyszek chmielowych. Zwyczajowo do warzenia używa się suszonych kwiatostanów żeńskich chmielu. Jednak napar można również przygotować ze świeżo zebranych ziaren. Następnie powstaje tzw. zielone piwo chmielowe. Żywice chmielowe odpowiadają za charakterystyczny gorzki smak piwa dzięki zawartym w nich chmielowym substancjom goryczym, lupulinie i humulonowi. Mogą również zawierać inne aromaty i decydować o nucie piwa. Dzięki działaniu antybakteryjnemu, substancje gorzkie zawarte w chmielu działają również jako konserwant, dzięki czemu popularny sok z chmielu może trwać dłużej. Św. Hildegarda von Bingen rozpoznała tę pozytywną cechę już w XII wieku. Stulecie.

Ale żeńskie szyszki chmielowe są również cenione w postaci herbaty. Mówi się, że napar ma działanie uspokajające i nasenne.
Na palenisku znajduje się również chmiel: młode, świeże pędy około 15 cm długości można przyciąć podczas kiełkowania i włożyć do garnka jako chmielowe szparagi wycieczka. Ważne jest jednak, aby pędy były nadal delikatne i młode - czas zbiorów to około połowy marca do początku kwietnia. Preparat nie różni się od klasycznych szparagów. Jednak chmielowy odpowiednik białej włóczni szparagowej nadaje talerzowi ciekawą żywiczną nutę. Jeśli szparagi mają służyć do gotowania, a nie do warzenia piwa, warto hodować bylinę w w każdym razie własny ogród: delikatna koronka to drogi i rzadki przysmak Szacowany.

Jeśli masz teraz posmakować i nie tylko chmielu, ale także uprawiać szparagi Jeśli chcesz, mamy dla Ciebie odpowiednie wskazówki.