Krzew wrzecionowy: wszystko do sadzenia i pielęgnacji

Wyjaśniamy, w jaki sposób prawidłowo sadzi się i pielęgnuje krzew wrzeciona i czy jest trujący. Odpowiadamy również na pytanie, czy tuleja wrzeciona jest odporna.

Wrzeciono (euonymus) to wszechstronna roślina do ogrodu. Zapewnia prywatność, zieleń elewacji i prawdziwe eksplozje kolorów. Zachwyca również swoją solidnością. W przeszłości z wytrzymałego drewna krzewów wytwarzano wiele różnych przedmiotów codziennego użytku, takich jak igły dziewiarskie czy wrzeciona, od których wzięła się nazwa wrzeciona.

Krzew wrzecionowaty: pochodzenie i właściwości

Krzewy wrzecionowate znajdują się na całej półkuli północnej, głównie w Azji Wschodniej. Ale w Europie są też rodzime gatunki, które są lepiej znane pod synonimem wrzeciona. Rzucające się w oczy poczwórne owoce są tytułowe, różowe kapsułki z pomarańczowymi owocnikami, które prawdopodobnie przypominały ludziom nakrycie głowy kardynała. W zależności od gatunku, kolor kapsułki może być również bardziej brązowy lub szary. Jak sugeruje druga nazwa krzewu wrzecionowatego, forma wzrostu jest krzewiasta lub co najwyżej porównywalna do małych drzew. Krzewy wrzecionowate osiągają maksymalną wysokość pięciu metrów. Niektóre z nich rosną nawet tylko pełzając lub nawet wspinając się. Krzewy są gęsto rozgałęzione i tworzą rozłożystą koronę. Wiele gatunków można również rozpoznać po ich kwadratowych łodygach. To, czy są zimozielone, czy liściaste, różni się w zależności od gatunku. Podczas gdy gatunki zimozielone są często zakończone złotym lub białym różnobarwne liście wyrastają krzewy wrzecionowate liściaste, jesienią przebarwiają się całkowicie na czerwono.

Czy drzewo wrzeciona jest trujące?

Wszystkie części drzewa wrzeciona są trujące. W szczególności owoce zawierają szkodliwe glikozydy i alkaloidy. Po spożyciu prowadzi to do wymiotów i biegunki, a jeśli dawka jest zbyt wysoka, może nawet prowadzić do drgawek, zasłabnięcia, a nawet śmierci. Objawy zatrucia pojawiają się jednak najwcześniej po dwunastu godzinach od spożycia.

Efekt toksyczny dotyczy nie tylko nas ludzi, ale także wielu gatunków zwierząt, takich jak konie czy owce. Wydaje się, że tylko ptaki śpiewające nie mają wpływu na krzew wrzecionowaty, ponieważ rudzik, sroki a drozdy widzą jasne owoce jako mile widziane źródło pożywienia w zimie.

Popularne gatunki krzewów wrzecionowatych

Obecnie znanych jest około 170 gatunków krzewów wrzecionowatych. Większość z nich pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej, niektórzy nawet z regionu Himalajów. Trzy gatunki są rodzime dla Europy Środkowej, które są również znane jako drzewa wrzecionowate i zrzucają liście jesienią.

Wrzeciono japońskie (Euonymus japonicus)

Gatunek ten, pochodzący z Azji, jest wiecznie zielony i teoretycznie może osiągnąć kilka metrów wysokości. Ponieważ jednak japońskie drzewo wrzecionowate nie jest odporne, należy je trzymać w wiadrze lub doniczce, gdzie pozostaje trochę mniejsze. Krzew ma około 5 cm liście w różnych kolorach, w zależności od odmiany.

• 'Mareike': Złoto-żółty brzeg liści tej odmiany tworzy piękny kontrast z ciemnozielonym wnętrzem liści.
• 'Microphylla Variegata': Odmiana charakteryzuje się małymi, około 3 cm dużymi liśćmi z białym brzegiem.
• 'Grey Beauty': Ta odmiana ma zielone, szare i biało pstrokate liście.

Wrzeciono pełzające lub wrzeciono wspinaczkowe (Euonymus fortunei)

Do wiecznie zielonych drzew wrzecionowatych zalicza się również wrzeciono pełzające. Jak sama nazwa wskazuje, nie rośnie w pozycji pionowej, ale pełza lub wspina się, dlatego jest idealnym okrywą gruntową w łóżkach lub ładną zieloną fasadą. Ze względu na niskie wymagania pielęgnacyjne gatunek ten jest często wykorzystywany do nasadzeń grobowych lub niewielkich żywopłotów. Nawet jeśli pełzające wrzeciono nie pochodzi z Europy, jest odporne na około -20 °C.

• „Emerald Gold”: popularna odmiana ma złoto-żółte, pstre liście.
• „Coloratus”: Liście o wielkości od 3 do 7 cm są ciemnozielone, a jesienią i zimą stają się jaskrawoczerwone.
• „Harlequin”: Odmiana „Harlequin” uderza prawie białymi końcówkami pędów i lekko nakrapianymi liśćmi.

Wrzeciono (Euonymus europaeus)

Drzewo wrzeciona, znane również jako drzewo wrzeciona, jest najczęstszym rodzimym gatunkiem wrzeciona. Krzew rośnie gęsto rozgałęziony i wyprostowany. Jesienią liście stają się ciemnoczerwone. Po opadnięciu intensywnie wybarwione owoce ozdabiają krzew przez całą szarą zimę.

Euonymus szerokolistny (Euonymus latifolius)

Bardzo podobny do trzmieliny zwyczajnej, trzmielina szerokolistna charakteryzuje się przede wszystkim szerszymi liśćmi. Gatunek jest rodzimy, ale jego naturalne występowanie ogranicza się do Alp i przedgórza Alp, dlatego nazywany jest również przedgórzem Alp.

Wrzeciono skrzydłowe (Euonymus alatus)

Krzew skrzydlatego wrzeciona pochodzi z Japonii i Chin i jest odporny. Ze względu na intensywne jesienne kolory roślina liściasta znana jest również jako płonący krzew. Krzew dorasta około 2 do 3 m wysokości i równie szeroki. Uderzają grzebienie korkowe na pędach, które uwidaczniają się zwłaszcza zimą.

Euonymus wielkoowocowy (Euonymus planipes)

Roślina, zwana również krzewiastą wrzecionowatą płaskołodygą, pochodzi z Azji. Osiąga wysokość od 3 do 5 m i często sadzi się go w tym kraju jako krzew ozdobny. Jej zimowe pąki są stosunkowo duże, spiczaste i uderzająco fioletowe.

Roślina tuleja wrzeciona

Na pewno warto popatrzeć na krzew wrzeciona we własnym ogrodzie: na przykład skrzydlaty krzew wrzeciona stojący samotnie jako Przyciąga wzrok, trzmielina zwyczajna lub szerokolistna w dzikim żywopłocie lub pnące wrzeciono, jak roślina okrywowa.

Pod względem lokalizacji zakład nie jest aż tak wymagający, bo jest niezwykle wytrzymały. W naturze krzewy wrzecionowate często występują na obrzeżach lasów, gdzie mogą być jasne, ale czasami zacienione. Miejsce słoneczne lub półcieniste to właściwa rzecz. Krzewy są dość konkurencyjne pod względem korzeni i nie przeszkadzają im silni sąsiedzi i ich presja korzeniowa.

Gleba powinna być generalnie raczej świeża, pożywna i obojętna, ale trzmieliny zwyczajne i szerokolistne preferują raczej suche i lekko kredowe. Oba gatunki również lubią wilgotną glebę, ale rosną tam szybciej i w sposób bardziej niekontrolowany.

Pielęgnuj tuleję wrzeciona

Krzewy wrzecionowate zyskały sobie sławę jako krzewy łatwe w pielęgnacji. Ich opieka jest więc bardzo nieskomplikowana. Posadzone okazy właściwie tylko na początku trzeba podlewać. Po założeniu rozwijają rozległe systemy korzeniowe i są samowystarczalne. Tylko w suche lata potrzebna jest porcja wody, gdy liście zaczynają opadać. Oczywiście wrzeciona doniczkowe trzeba podlewać, ponieważ ich korzenie nie mogą się rozprzestrzeniać. Należy je regularnie podlewać, aby bryła korzeniowa nie wyschła. Jednak pozwól, aby gleba nad ziemią wyschła.

Wytnij tuleję wrzeciona

Krzewy wrzecionowate na ogół nie wymagają przycinania, ponieważ same tworzą pięknie ukształtowaną koronę. W przypadku gatunków zimozielonych, które są utrzymywane jako żywopłot lub roślina okrywowa, można po prostu założyć sekatory. Rośliny bardzo dobrze znoszą przycinanie. Pamiętaj tylko, aby przyciąć swoje krzewy wczesną wiosną lub późną jesienią, aby uniknąć niepokojenia ptaków gniazdujących. Bezmrozowy i pochmurny dzień wczesną wiosną lub późną jesienią jest idealny do przycinania. W ten sposób cięcia nie są napięte, a ptaki i inne zwierzęta nie są niepokojone podczas gniazdowania. Oczywiście w okresie letnim można również przeprowadzać drobne interwencje.

Nawozić tuleję wrzeciona

Jeśli twój krzew wrzecionowy rośnie na glebie bogatej w próchnicę i składniki odżywcze, nie jest konieczne nawożenie. Tylko w bardzo ubogich lokalizacjach warto dodać ładunek kompostu lub naszego Uniwersalny nawóz organiczny Plantura włączyć do gleby wokół rośliny. Rośliny trzymane w doniczkach również powinny być w ten sposób zaopatrywane w świeże składniki odżywcze.

Propaguj tuleję wrzeciona

Możesz łatwo rozmnażać tuleje wrzeciona z sadzonek. Wiosną odetnij pęd z około trzema do czterech par liści i usuń spód. Teraz wbij sadzonki około jednej trzeciej do gleby i utrzymuj ją wilgotną. Po pewnym czasie sadzonka wykształci swoje własne korzenie.

Zima krzewu wrzeciona

Rodzime krzewy wrzecionowate są odporne, podobnie jak popularne wrzeciono pełzające. Jednak japoński krzew wrzecionowaty wytrzymuje tylko temperatury do -5 °C i dlatego powinien być chroniony w zimnych porach roku. Zimozielony krzew zimować w temperaturze od 6 do 10 °C. Kwatera zimowa nie musi być przesadnie jasna, ale powinna mieć naturalne źródło światła - jeśli nie, może pomóc lampa roślinna. Zimą roślina potrzebuje mało wody, więc podłoże jest tylko lekko wilgotne. Nawozu nie należy stosować w kwaterach zimowych.

Krzak wrzeciona traci liście: co robić?

Przyczyn utraty liści może być wiele. Często jest albo zbyt mokry, co prowadzi do zgnilizny korzeni, albo zbyt suchy. Możesz to zmienić, zmieniając sposób podlewania lub osuszając glebę. Przyczyną może być również nieprawidłowa wartość pH. Jeśli gleba jest zbyt kwaśna, krzew wrzeciona nie czuje się dobrze. W takim przypadku porcja wapna pomaga zwiększyć wartość pH.