Sosna Weymouth, Pinus strobus: pielęgnacja od A-Z

Sosna Weymouth pierwotnie pochodzi z umiarkowanych regionów Ameryki, a także bardzo dobrze rozwija się w Europie Środkowej. Każdy, kto zdecyduje się na to drzewo, zwane również stroboskopem, od nazwy botanicznej, powinien od razu wybrać dobrą lokalizację, ponieważ jest to decyzja życiowa. Sosna biała może żyć kilkaset lat i osiągać znaczne wysokości. Ze względu na swoją wytrzymałość, ten rodzaj sosny jest coraz bardziej popularny w Europie.

Lokalizacja

Ze względu na dużą wysokość i znaczną średnicę, jaką może osiągnąć drzewo, należy wybrać takie miejsce, w którym sosna Weymouth nie przeszkadza nawet jako dorosłe drzewo. Lokalizacje bezpośrednio przy domu lub od strony południowej, gdzie tworzy dużo cienia nad własnym domem, są zatem nieodpowiednie.

W porównaniu z innymi rodzajami sosny sosna biała ma system korzeniowy i jest bardzo dobrze zakotwiczona w gruncie. Nie wymaga więc żadnej ochrony przed wiatrem – wręcz przeciwnie, sama w sobie bardzo dobrze sprawdza się jako ochrona przed wiatrem w obszarze obrzeży ogrodów. Jako młode drzewo korzysta również z zacienionego miejsca. Zapobiega to na przykład spowolnieniu ich wzrostu przez suszę.

Ogólnie rzecz biorąc, stroboskop korzysta z lekko wilgotnego miejsca, a suche miejsca są szczególnie uciążliwe latem. Jest również wrażliwy na silnie zagęszczone gleby i zanieczyszczenia powietrza. Niemniej jednak czasami dobrze rozwija się na terenach miejskich, gdzie często wykorzystywana jest jako drzewo parkowe, choć znacznie wolniej niż drzewa w miejscach o dobrej jakości powietrza.

piętro

Pinus strobus potrzebuje luźnej i przepuszczalnej gleby, także w głębszych warstwach. Gleba powinna być stale wilgotna, a zatem dobrze przechowywać wilgoć. Zaleganie wody nie jest zaletą, nawet jeśli sosna Weymouth może przez krótki czas wytrzymać dużo wilgoci. Ponadto gleba powinna być bogata w składniki odżywcze, co również należy brać pod uwagę podczas regularnej pielęgnacji.

To, czego Pinus strobus nie toleruje, to bardzo kwaśne gleby. Wartość pH powinna być neutralna do maksymalnie lekko kwaśnego. Ponadto prawie nie toleruje wapna. W regionach o glebach bardzo bogatych w wapno, należy regularnie wprowadzać glebę ubogą w wapno i bogatą w składniki odżywcze, zwłaszcza w pierwszych latach. Ponadto woda deszczowa powinna być wykorzystywana wyłącznie do podlewania.

sortuje

Obecnie istnieje kilka form uprawnych pierwotnej formy Pinus strobus, które nie różnią się pod względem pielęgnacji, ale mają nieco inny wygląd i nieco inny pokrój wzrostu. Ponadto niektóre odmiany zostały celowo wyhodowane w celu słabego wzrostu, co oznacza, że ​​czasami są nawet wykorzystywane jako roślina okrywowa, która może osiągnąć wysokość około jednego metra.

Przegląd odmian 

• Brevifolia: do 2 m wysokości, igły krótkie, gęsto rozgałęzione, szerokostożkowaty
• Minima: do 1,2 m wysokości, kolor niebiesko-zielony, luźna korona
• Fastigiata: do 10 m wysokości, długie igły, niebiesko-zielona, ​​kolumnowa
• Liliput Krugera: ok. wys. 1 m, igły krótkie sztywne, kolor zielono-szary
• Umbraculifera: do ok. 1,5 m wysokości, półkulisty kształt
• Pendula: do 4 m wysokości. kolumnowy ze zwisającymi gałęziami, krótkie niebiesko-zielone igły
• Radiata: do 6 m wys., stożkowaty wzrost, bardzo miękkie niebiesko-zielone igły

W porównaniu z dziką formą sosny białej, odmiany o słabszym wzroście nadają się również do mniejszych ogrodów. Wadą jest to, że formy uprawne nie są tak wytrzymałe jak formy dzikie. Szczególnie młode drzewa wymagają znacznie większej ochrony w pierwszych latach. Są mniej wrażliwe na mróz, ale raczej mają problemy z przedłużającą się suszą latem.

rośliny

Sadząc sosnę Weymouth po raz pierwszy, ważne jest, aby gleba była optymalnie przygotowana. Glebę należy spulchnić do głębokości co najmniej dwóch metrów. Granulki magazynujące piasek i wodę, takie jak skała bazaltowa lub keramzyt, są następnie wprowadzane do gleby. Nie ma specjalnych instrukcji dotyczących sadzenia sosny Weymouth i przesadza się ją jak każdy inny gatunek iglasty.

Sam otwór do sadzenia powinien być co najmniej dwa razy większy niż bryła korzeniowa młodego drzewa. Jeśli istnieje ryzyko ugryzienia przez nornice, bryła korzeniowa jest również owinięta drutem. Po umieszczeniu drzewa w dołku, dołek wypełnia się bogatą w składniki odżywcze glebą. Do tego nadaje się ziemia kompostowa, która z kolei została zmieszana z granulatem magazynującym wodę. Gleba jest lekko dociskana, a następnie dokładnie wylewana.

Notatka: Odmiany o pokroju kolumnowym lub stożkowym zawsze wymagały stawki w ciągu pierwszych dwóch do trzech lat.

Idealnym terminem sadzenia jest wiosna lub jesień bez mrozu. Jest to zaletą, jeśli wybierze się czas, w którym zapowiadane są uporczywe opady, bo nawet jesienią lub Wiosną szczególnie młode drzewa są wrażliwe na suszę. W pierwszych latach korzystne jest podsadzanie odmian, które nie są przeznaczone do okrywy. Idealny do tego jest z. B. mały zimozielony.

podlewać

W ciągu pierwszych trzech do czterech lat sosna Weymouth jest znacznie bardziej wrażliwa na brak opadów. Z reguły nie obumiera od razu, ale spowalnia swój wzrost i może się zdarzyć, że jego igły przebarwią się lub nawet je zrzuci jako samoobronę.

Instrukcje dotyczące nalewania

• Użyj wody deszczowej
• podlewać ziemię w promieniu 2 m
• wlać przenikający

Użyźniać

Sosna biała ma średnie do wysokiego zapotrzebowanie na składniki odżywcze i przez całe życie. Dlatego nawóz powinien być regularnie dodawany wiosną i zimą. Odpowiednie nawozy to:

• dojrzały kompost
• Wióry rogów
• Nawóz stały (np. B. Pellety z obornika)
• Specjalny nawóz do drzew iglastych

W pierwszych latach należy również raz w miesiącu podawać młodym drzewkom płynny nawóz. Wystarczy do tego dostępny na rynku nawóz do roślin zielonych.

Skaleczenie

Podczas pielęgnacji sosny Weymouth regularne przycinanie zwykle nie jest konieczne. Jeśli jednak ma zbyt dużą średnicę lub ma uszkodzone gałęzie, należy zachować szczególną ostrożność podczas przycinania. Podobnie jak inne sosny wydziela również żywicę do zamykania ran. Aby roślina nie była dodatkowo zestresowana, nie należy jej przycinać do jesieni.

Instrukcje dotyczące przycinania

• Wybierz oddziały
• Usuń cienkie gałęzie za pomocą nożyczek obejściowych
• Odetnij grubsze gałęzie ostrą piłą
• Zapewnij większe interfejsy z zamknięciem rany

Rodzime rośliny sosny zwykle same wydzielają wystarczającą ilość żywicy i nie wymagają dodatkowego zamykania ran. Stroboskop nie wytwarza tak dużej ilości żywicy, a także jest podatny na niektóre choroby i szkodniki. Dlatego szczególnie większe rany sosny Weymouth należy zamykać za pomocą zamknięcia rany na bazie żywicy.

Zwielokrotniać

Typową formą rozmnażania jest siew. Sosna biała może tu również rozwijać nasiona, jeśli w pobliżu znajduje się odpowiedni zapylacz. Nasiona można zbierać jesienią, gdy szyszki opadają. Szyszki należy przechowywać w ciepłym miejscu, aby nasiona mogły się od nich odrywać. To je otworzy, a nasiona Pinus strobus można łatwo usunąć.

Aby nasiona wykiełkowały, należy je najpierw rozwarstwić. Instrukcje dotyczące stratyfikacji:

• Zawiń nasiona w zwilżony papier kuchenny
• Włóż paczkę do woreczka do zamrażarki
• Wytnij mniejsze otwory powietrzne w torbie
• Włóż nasiona do lodówki na trzy tygodnie
• Od czasu do czasu sprawdzaj nasiona i ponownie zwilż papier kuchenny

Po rozwarstwieniu nasion można je sadzić. Stroboskop jest lekkim zarazkiem i do siewu jest po prostu rozproszony i lekko przyciśnięty. Jako substrat można zastosować kompost z nasion zwykłych. Sosna Weymouth wymaga niewielkiej konserwacji, dopóki nie rozwiną się pierwsze sadzonki. Nasiona po prostu muszą być stale wilgotne.

Po rozwinięciu się małych drzewek z pierwszymi igłami sadzonki można oddzielić. Inna kultura może odbywać się w doniczkach w ciągu pierwszych kilku miesięcy, ale drzewa można również sadzić bezpośrednio na otwartym terenie wiosną. Tam jednak potrzebują dodatkowej ochrony, a przede wszystkim należy zadbać o to, aby gleba nie wyschła.

Szkoła

Aby mogły z nich wyrosnąć zdrowe i silne drzewa, konieczne jest ich szkolnictwo. Celem szkolenia jest utrzymanie zwartej bryły korzeniowej. Dlatego wszystkie drzewa są wykopywane raz za razem przez pierwsze cztery do pięciu lat. Niezdrowe korzenie są usuwane, a bardzo długie korzenie skracane. Sprzyja to zwartej kuli korzeniowej i po około pięciu latach drzewa dojdą do ostatecznego położenia.

Notatka: Oprócz rozmnażania przez nasiona, niektóre odmiany mogą być również rozmnażane przez sadzonki i podzbiory. Jednak szanse powodzenia przy tych formach rozmnażania są znacznie mniejsze niż w przypadku nasion i dlatego jest to praktykowane tylko w profesjonalnej uprawie.

Zima

Sosna Weymouth jest mrozoodporna lub mrozoodporna. mrozoodporna i dlatego nie wymaga żadnej ochrony przed zimnem. Niemniej jednak zima może być problemem dla sosny białej. W przypadku odmian o rozłożystych gałęziach istnieje ryzyko naporu śniegu, a igły i czubki pędów są świetnym pokarmem dla jeleni i królików zimą. W bardzo surowe zimowe miesiące chodzą nawet na korę stroboskopu. Dlatego jesienią należy go zabezpieczyć przed zgryzaniem.

Instrukcje dotyczące ochrony zimowej

• Owiń pień młodych drzew drucianą siatką
• Usuń szeroko zwisające gałęzie lub w razie potrzeby podnieś je za pomocą podpory
• Otrzep gałęzie po obfitych opadach śniegu

Jeśli zimą śnieg jest bardzo głęboki, jelenie wciąż mogą dostać się do najniższych gałęzi. Jeśli nie ma już możliwości podniesienia gałęzi za pomocą podpór, należy coś przerzucić wokół sosny Weymouth, aby nie została zjedzona przez jelenie.

Choroby i szkodniki

Przy odpowiedniej pielęgnacji sosna biała może wyrosnąć na zdrowe i silne drzewo. Jednak szczególnie młode drzewa są w dużym niebezpieczeństwie. Istnieje prawie 300 samych szkodników owadzich, które mogą powodować problemy. Ponadto istnieją pewne choroby i bakterie, które mogą cię nie zabić, ale mogą prowadzić do zdeformowanego wzrostu.

Ważne szkodniki i choroby:

• Słoma rdza
• Zgnilizna łodygi
• Gąbka sosnowa
• Ciemny grzyb miodowy
• Gąbka do korzeni
• Prawdziwy sosnowy ryjk
• Nawijacz do pędów sosnowych

Notatka: W latach sześćdziesiątych doszło do poważnej śmierci sosny Weymouth spowodowanej przez grzyb Cronartium ribicola. Porzeczka pełni rolę żywicieli pośredniej dla tego gatunku grzyba i dlatego nie powinna być sadzona w pobliżu Pinus strobus.