Lawendowy wrzos, dzwonki cieniowe: wszystko o odpowiedniej pielęgnacji

Lawendowy wrzos o botanicznej nazwie Pieris jest wiecznie zielony i przyciąga wzrok, szczególnie zimą, swoimi liśćmi i kwiatami. Jest popularny wśród pszczół i może być używany jako żywopłot. Ponadto jest stosunkowo łatwy w utrzymaniu, chociaż należy wziąć pod uwagę pewne szczegóły. Ponieważ dzwonek cienia, jak nazywany jest również wrzos lawendowy, stawia specjalne wymagania dotyczące lokalizacji i podłoża, a także kultury w ogrodzie lub w wannie.

Lokalizacja

Powinno być słońce lub przynajmniej jasny cień dla lawendowego wrzosu. Jeśli krzew jest zbyt ciemny, traci moc kwitnienia i rozwija więcej liści. Należy również zauważyć, że w zależności od odmiany może mieć od dwóch do czterech metrów wysokości. Przy wyborze lokalizacji należy wziąć pod uwagę wysokość i szerokość.
Zasadniczo powinieneś trzymać pół szerokości wzrostu z dala od innych roślin. Ponadto ważne jest, aby dzwonek cienia nie był narażony na palące słońce w południe, a także był chroniony przed zimnym wiatrem. Korzystna jest więc orientacja wschodnia lub położenie w pobliżu ściany.

Podłoże

Podobnie jak azalie i rododendrony, wrzos lawendowy preferuje gleby kwaśne o niskiej zawartości wapna. Dodatkowo podłoże powinno spełniać następujące wymagania:

• luźne i dobrze przepuszczalne, nie podatne na zagęszczanie
• lekko wilgotne, ale nie mokre
• pH około 5
• humus
• tylko umiarkowanie bogata w składniki odżywcze

Idealna jest mieszanka ziemi ogrodowej i torfu w równych częściach. Alternatywnie można również użyć gotowej gleby rododendronowej.

rośliny

Wrzos lawendowy najlepiej sadzić od sierpnia do września. Przy regularnym podlewaniu może dobrze rosnąć do początku zimy.
Jeśli dzwonek cienia ma służyć jako żywopłot, połowa szerokości wzrostu jest zachowana jako odległość między roślinami. Jeżeli gleba nie spełnia wymagań, należy wykopać dołek o głębokości i szerokości co najmniej 50 cm i zasypać odpowiednie podłoże.

podlewać

Wskazane jest lekkie, ciągłe nawilżanie lawendowego wrzosu do jesieni i przygotowanie rośliny do zimy. Należy jednak pilnie unikać zalania wodą, a także twardej wody o dużej zawartości wapna. Dlatego należy stosować wodę deszczową, wodę ze stawu lub miękką wodę z kranu. Jeśli woda z kranu jest bardzo bogata w wapno, może stać w miejscu przez tydzień. Wapno zbiera się na ziemi. Następnie przelewa się go w taki sposób, aby osad pozostał w pojemniku.

Użyźniać

Wraz z nowym pędem na wiosnę można nawozić wrzos lawendowy. Do tego nadają się:

• torf
• Próchnica z kory
• Nawóz do rododendronów

Humus i torf można dodawać do podłoża i łatwo wprowadzać. Mają też tę zaletę, że pozytywnie wpływają na pH gleby. Zwykle wystarcza jednorazowa dawka składników odżywczych w ciągu roku. W razie potrzeby można to również podzielić na dwie dawki, przy czym drugie nawożenie powinno nastąpić najpóźniej od czerwca do lipca.

Marnotrawstwo

Dzwonek cienia rośnie stosunkowo wolno. Każdego roku można spodziewać się wzrostu do ośmiu centymetrów. Tempo wzrostu zależy oczywiście również od wybranej odmiany. Dlatego mieszanie często nie jest konieczne przez długi czas, ale jest dobrze tolerowane przez lawendowy wrzos. Najlepiej, gdy środek przeprowadza się po kwitnieniu, usuwając zwiędłe kwiatostany i przecinające się pędy.
W ten sposób gałęzie znów będą miały wystarczająco dużo światła. Przy uprawie jako żywopłot można również przycinać krzew dookoła. Wskazane jest skrócenie pędów od jednego do pół centymetra przed kwiatem skierowanym na zewnątrz. Cięcie wykonuje się pod kątem tak, aby końcówka była skierowana w stronę przeciwną do pąka. Z drugiej strony bardzo stare i łysiejące pędy są odcinane lub odcinane tuż nad ziemią.
Wskazówka: Podczas cięcia należy nosić rękawiczki, ponieważ wszystkie części lawendowego wrzosu są trujące. Z tego powodu wycinki należy usuwać w taki sposób, aby były niedostępne dla dzieci i zwierząt.

Mnożenie

Lawendowy wrzos rozmnaża się sam, tworząc rozłogi. Najłatwiejszą opcją jest pozostawienie tych rozłogów na roślinie matecznej tak długo, jak to możliwe, aby sama zapuściła korzenie. Następnie postępuj w następujący sposób:

1. Ostrożnie usuń podłoże i zerwij połączenie z rośliną mateczną w pobliżu dużej rośliny.

2. Również ostrożnie usuń ziemię z korzeni, aby nie uległy uszkodzeniu. Uszkodzone listwy korzeniowe należy odciąć.

3. Młodą roślinę sadzi się i podlewa jak opisano powyżej.

Alternatywnie rozłogi lub pędy o długości około dziesięciu centymetrów można odciąć bezpośrednio z rośliny matecznej i uwolnić od dolnych liści. Umieszcza się je w wilgotnej ziemi doniczkowej, a gdy nowe liście wypuszczają pędy, można je umieścić na tym samym podłożu, co roślina mateczna.
Ponownie należy nosić rękawiczki, aby uniknąć kontaktu skóry z wyciekającym sokiem.
Wskazówka: Formowanie rozłogów można przyspieszyć, podążając za dłuższymi pędami blisko ziemi zakrzywiony u dołu, a jego część zakopana w ziemi około 20 centymetrów od czubka pędu Wola. W rezultacie w miejscu pokrytym ziemią tworzą się korzenie.

zimowanie

W związku z tym wiecznie zielone dzwonki cieniujące nie wymagają ochrony zimą, pod warunkiem, że zostały posadzone w ogrodzie. Jednak w suche zimy z silnym nasłonecznieniem warto również chronić liście warstwą polaru ogrodowego. Uprawiany w wannie lawendowy wrzos wymaga ochrony przed mrozem i bezpośrednim zimowym słońcem. Ponadto należy chronić go przed wysychaniem. Z jednej strony można ją zimować w mroźnym, ale chłodnym i jasnym pomieszczeniu, na przykład w nieogrzewanym przedpokoju lub piwnicy bezpośrednio przed oknem.
Z drugiej strony istnieje również możliwość zaizolowania wiadra od dołu styropianem i dookoła włókniną ogrodową oraz pozostawienia lawendowego wrzosu na zewnątrz. W każdym razie należy uważać, aby podłoże nie wyschło całkowicie. Dlatego niewielką ilość należy podlewać na zewnątrz w dni bez mrozu, a w pomieszczeniach mniej więcej raz w tygodniu.

Choroby, szkodniki i błędy pielęgnacyjne

Zgnilizna korzeni i pluskwa są szczególnie problematyczne dla lawendowego wrzosu. Czynniki ryzyka zgnilizny korzeni obejmują:

• Zalanie lub niedostateczny odpływ wody
• podłoże z tendencją do zagęszczania
• zimna, ciężka ziemia

Jeśli dzwonki cienia są zaatakowane, liście są żółtawe i zwiędłe. Roślina prawie nie rośnie ani nawet nie pielęgnuje. Jako środek zapobiegawczy należy zwrócić uwagę na właściwe podłoże i w razie potrzeby włożyć warstwę drenażową i dostosować sposób zalewania. Jeśli istnieje już zgnilizna korzeni, pomocne mogą być następujące środki:

• Wycinki zainfekowanych i martwych części roślin
• Stosowanie preparatów siarkowych jako środka dezynfekującego do podłogi
• Stosowanie fungicydów
• Wymień podłoże i przenieś w bardziej suche miejsce

W odniesieniu do szkodników wspomniany powyżej pluskwa jest problematyczny. Dorosłe pasożyty od wiosny wysysają liście wrzosu lawendowego i później składają na nich jaja. Oprócz samych zwierząt o długości około trzech milimetrów można je również rozpoznać po:

• punktowe przebarwienia na liściach, które ostatecznie stają się całkowicie żółte lub brązowe
• czarne osady
• Jaja lub larwy, zwłaszcza na spodniej stronie liści

Jako środek zapobiegawczy, zaleca się dokładne sprawdzanie roślin przy ich zakupie, a następnie w regularnych odstępach czasu w ogrodzie lub w wannie. W przypadku inwazji szkodników zaatakowane liście należy odciąć i zniszczyć. Sprzyja temu wczesna wiosna, najpóźniej w kwietniu - zanim wykluje się nowa generacja pluskwiaków. Można również stosować pestycydy do insektów ssących.

Uwaga: trujący!

Jak już wspomniano, lawendowy wrzos jest trujący we wszystkich częściach. Dlatego należy pilnie unikać kontaktu skóry z sokiem. Dlatego podczas sadzenia, cięcia i rozmnażania należy nosić rękawiczki. Ponadto dzwonki zacieniające w ogrodach, w których bawią się dzieci i zwierzęta domowe, nie powinny być pierwszym wyborem do sadzenia lub przynajmniej być odpowiednio zabezpieczone. W przypadku kontaktu ze skórą i błoną śluzową lub nawet spożycia należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem lub weterynarzem, a także poinformować lekarza ratunkowego o rodzaju zatrucia.
Wniosek
Lawendowy wrzos sam w sobie jest rośliną łatwą w pielęgnacji i niewymagającą, ale ze względu na zawartość trującą należy go spożywać i traktować z ostrożnością. Jeśli uwzględni się wymagania dzwonka cieniowego w przypadku podłoża i nawadniania, idealnie nadaje się również dla początkujących w pielęgnacji roślin.