Jeśli zamierzasz uprawiać estragon we własnym ogrodzie do użytku w kuchni, powinieneś wcześniej zbadać różne odmiany, aby dokonać właściwego wyboru.
estragon (Artemizjadracunculus) należy do rodziny stokrotek (Asteraceae). W naszych ogrodach można znaleźć trzy różne odmiany tego wieloletniego ziela. Jak się to nazywa, cechy, którymi się różnią i czy istnieją również odmiany o specjalnych właściwościach, wyjaśniono poniżej.
Wskazówka: Odmiana jest pozycją w taksonomii stosowaną dla linii roślin, które tylko nieznacznie różnią się od gatunku rodzicielskiego. Mogą istnieć różne odmiany gatunków roślin. Chociaż różnią się one wyglądem i innymi właściwościami, nadal są wystarczająco powiązane, aby można je było krzyżować.
zawartość
- Estragon rosyjski (Artemisia dracunculus var. bezwonny)
- Estragon francuski (Artemisia dracunculus var. sativa)
- Estragon niemiecki (Artemisia dracunculus var. Turyngii)
estragon rosyjski (Artemizjadracunculus zm. bezwonny)
Rosyjski estragon nie jest tak intensywny ze względu na pewną kompozycję składników w przyprawie, ale ma raczej cierpki smak. Zawiera głównie substancję roślinną sabinen, która nie powoduje typowego aromatycznego smaku. Jest to spowodowane przez estragol, który w dużych ilościach występuje w niemieckim i francuskim estragonie. Znajduje to również odzwierciedlenie w jego nazwie: inodora (łac.) oznacza „bezwonny”. Dlatego nie jest uprawiany ani sprzedawany tak często. Odmiana ta jednak przekonuje dobrą mrozoodpornością i dlatego jest idealna do sadzenia na rabatach. Kolejna wielka zaleta estragonu rosyjskiego: jest to jedyna odmiana estragonu, którą można rozmnażać z nasion. Jest to zwykle łatwiejsze, a przede wszystkim tańsze niż rozmnażanie roślin z sadzonek. Generalnie odmiana ta jest bardzo mało wymagająca i żywotna - jednak upały i susze mogą powodować powstawanie gorzkich substancji w roślinie. Rosyjski estragon nabiera pełnego aromatu, gdy przez kilka lat stoi w tym samym miejscu na ubogiej glebie.
Artemisia dracunculus zm. bezwonny ˈSamiraˈ: Ta rosyjska odmiana charakteryzuje się pikantnym, cierpkim smakiem. Jest mrozoodporna i można ją sadzić w doniczkach lub grządkach w odstępach 15 x 15 cm. Gleba powinna być luźna, przepuszczalna, bogata w próchnicę i wapno.
estragon francuski (Artemizjadracunculus zm. sativas)
Ten przedstawiciel estragonu ma najbardziej intensywny aromat, co również wynika z jego wieloletniej kultury i selekcji przez człowieka. Estragon francuski jest znany jako składnik słynnego sosu Bernaise. Najlepiej rozwija się w ciepłym, osłoniętym miejscu. Odmiana ta jest nieco bardziej wrażliwa na mróz niż estragon rosyjski i dlatego jest bardziej odpowiednia do uprawy w doniczkach. Zimą może być przechowywana w miejscu zabezpieczonym przed mrozem lub owinięta ochronną warstwą polaru i umieszczona przy ścianie domu. Na polu zdecydowanie powinna być pokryta chrustem lub runem. Ponieważ estragon francuski jest bezpłodny i dlatego nie wytwarza nasion, które mogą kiełkować, można go rozmnażać tylko przez sadzonki. Są one cięte wiosną i latem, alternatywnie możliwy jest podział roślin na wiosnę.
Artemisia dracunculus zm. sativus ziarno pieprzu: Odmiana ˈPefferkornˈ ma przyjemnie pikantny smak i preferuje stanowiska słoneczne, osłonięte od wiatru. Może osiągnąć maksymalną wysokość około 60 cm.
estragon niemiecki (Artemizjadracunculus zm. Turyngii)
Estragon niemiecki jest godnym kompromisem pomiędzy wspomnianymi odmianami. Pod względem aromatu plasuje się pomiędzy tymi dwoma. Dotyczy to również jego mrozoodporności – zazwyczaj bez szwanku przetrwa zimę bez szwanku. Nawet po uszkodzeniu przez mróz niezawodnie odjeżdża. Oprócz luźnej i przepuszczalnej gleby, w okresach suchych konieczne jest regularne podlewanie. Jednak, jak w przypadku wszystkich odmian, należy unikać zalegania wody. Jeśli chodzi o rozmnażanie, to samo dotyczy estragonu niemieckiego i francuskiego: nie tworzy nasion i dlatego może być rozmnażany przez sadzonki lub przez podział.
Artemisia dracunculus zm. Turyngii Baden-Baden: Ta odmiana ma anyżowy, słodko-gorzki smak. Wzrost „Baden Baden” jest silniejszy i silniejszy niż w przypadku estragonu francuskiego. Wymagania dotyczące terenu są takie same, a jego wysokość wynosi od 40 do 70 cm.
Wskazówka: Po wybraniu odmiany lub odmiany nadszedł czas, aby... sadzić estragon. Najlepsza do tego jest gleba organiczna bez torfu, taka jak nasza przepuszczalna i uboga w składniki odżywcze Plantura Organiczna gleba z ziół i nasion używany. Dzięki ich optymalnemu składowi unika się zalegania wody, które może zmniejszyć zimotrwałość i rozwój aromatu zioła.
Po posadzeniu wybranej odmiany estragonu ważne jest, aby dowiedzieć się, jak: Uprawiaj estragon musieć.