Shiso & Perilla: Egzotyczna rzeżucha z Dalekiego Wschodu

Tutaj znajdziesz więcej informacji o shiso, od uprawy we własnym ogrodzie po odmiany, smak i zastosowanie.

Jeśli kiedykolwiek byłeś w Japonii, Chinach, Korei lub Azji Południowo-Wschodniej, być może spotkałeś się już z zielem shiso. Istnieje wiele nazw na to zioło, które jest tak popularne w Azji. Tylko synonim Perilla, wywodzący się z Perilla frutescens, łacińska nazwa zioła shiso, ma sens. Mniej jednoznaczne nazwy to dziki sezam, czarna pokrzywa, liść sezamu, japońska bazylia, kkaennip lub po angielsku befsztyk, chińska bazylia lub fioletowa mięta. Dokładne pochodzenie zioła pozostaje do dziś niepewne. Zakłada się, że pochodzi z górskich regionów Indii lub Chin. Jednak shiso występuje jako dzika roślina w wielu różnych regionach Azji Południowej i Południowo-Wschodniej, więc jej miejsce pochodzenia pozostaje na razie tajemnicą.

Tak działa kultywacja Shiso we własnym łóżku

Shiso jest uprawiana jako roślina jednoroczna i nie jest odporna. Zioło osiąga wysokość od 40 do 70 centymetrów i najlepiej rozwija się na stanowiskach słonecznych lub częściowo zacienionych. Mocno ząbkowane liście nadają Shiso charakterystyczny wygląd. W połączeniu z końcowymi i bocznymi kwiatostanami można go łatwo pomylić z bazylią indyjską z gatunku Horapa (Ocimum tenuiflorum).

Nasiona są zwykle dostępne tylko w dobrze zaopatrzonych centrach ogrodniczych. Dlatego najlepiej zamawiać nasiona bezpośrednio od wyspecjalizowanego sprzedawcy przez Internet. Nasiona można wysiewać na parapecie pod koniec marca (okres kiełkowania: 4-7 dni) lub bezpośrednio w grządce od połowy kwietnia (okres kiełkowania: 14-21 dni). Ze względu na lepsze warunki do kontrolowania, szybkość kiełkowania na parapecie jest znacznie wyższa.

Nasiona są często rozwarstwiane w lodówce na dwa tygodnie przed siewem. Ma to oszukać nasiona na zimę i zachęcić do kiełkowania poprzez późniejszy wzrost temperatury. Następnie przydaje się podlewanie nasion przez 24 godziny. Po siewie temperatura powinna wynosić 18-22°C. Ważne jest, aby nasiona nigdy nie wysychały, ponieważ może to znacznie opóźnić kiełkowanie. Specjaliści Shiso zalecają przykrycie nasion gazetą lub warstwą wielowarstwowych ręczników papierowych.

Do użytku domowego zwykle wystarcza jedna lub dwie rośliny. Jeśli jednak chcesz zrobić pesto z shiso, powinieneś już uprawiać od sześciu do ośmiu roślin. Shiso można dobrze uprawiać w doniczkach 4-7 litrowych, chociaż roślina zwykle osiąga maksymalny rozmiar dopiero na zewnątrz. Do doniczki zalecana jest wysokiej jakości gleba, taka jak nasza ziemia bez torfu Plantura organiczna uniwersalna gleba. Ogólnie rzecz biorąc, zielona shiso zwykle rośnie szybciej i mocniej niż czerwona. Zioło lubi ciepłe, lekkie i lekko wilgotne i jest dość podobne do kultury bazylii.

Przy wysokości od 20 do 30 centymetrów napęd prowadzący można skrócić. Dzięki temu roślina staje się ładna i krzaczasta. Kwiatostany można usunąć, jeśli chcesz. Roślina kwitnie późnym latem i jesienią, kiedy dni stają się coraz krótsze. Przez większość czasu nasiona sieją same, a nowe rośliny kiełkują w następnym roku. Z naszego doświadczenia wynika, że ​​ziarno jest odporne nawet w łagodniejszych regionach Niemiec.

Odmiany Shiso i ich zastosowania

Sisho (syn. perilla, łac. Perilla frutescens) jest używany na różne sposoby w kuchni azjatyckiej. Jako dodatek do sashimi, sałatek i mięsa, liście zielonego shiso (jap. Aojiso, łac. Perilla frutescens zm. chrupiący) używany. Zielonych liści nie powinno zabraknąć również przy zimnych makaronach i daniach z tofu. Z liści robi się również aromatyczną musztardę ziołową i rodzaj pesto.

Odmiany shiso od czerwonego do fioletowego (jap. Akajiso, łac. Perilla frutescens zm. purpurascens) są nieco gorzkie. Czasami podaje się je również z sashimi, ale przede wszystkim są niezastąpione do konserwowanego umeboshi, owocu blisko spokrewnionego z morelą. Liście czerwonych odmian shiso są często marynowane, blanszowane lub w inny sposób przetwarzane w sól w celu zmniejszenia lekko gorzkiego smaku.

Oprócz zielonego i czerwonego Shiso istnieje jeszcze jedna mniej znana odmiana. Perilla frutescens zm. japonica Znany również jako egoma w Japonii i deul-ggeh w Korei, nie jest klasycznym ziołem shiso. W przeciwieństwie do dwóch popularnych gatunków, Egoma ma gładką powierzchnię liści. Zwykle nie przetwarza się liści, ale nasiona egomy. Wytwarzany z nich olej jest bogaty w kwasy tłuszczowe omega-3 i 6 i jest uważany za bardzo korzystny dla zdrowia.

Do tej pory Shiso była używana głównie w postaci czerwono-zielonej rzeżuchy Shiso jako ozdoba do różnych potraw.

Smak i składniki Shiso

Smak różni się w zależności od odmiany i rodzaju. Ogólnie rzecz biorąc, zielone odmiany mają zwykle cytrynową nutę. Smak często porównywany jest do melisy i pietruszki. Smak odmian czerwono-fioletowych bardziej przypomina miętę znaną w naszych szerokościach geograficznych. Niektórzy smakosze opisują również delikatne niuanse kminku i anyżu.

Nasiona zawierają kwasy omega-3 i omega-6 w postaci kwasu linolowego i linolowego. Red shiso zawiera wiele antocyjanów, które cenione są za właściwości antyoksydacyjne. W medycynie japońskiej mówi się, że Shiso ma działanie przeciwskurczowe i obniżające poziom cholesterolu. Z liści wytwarza się również herbatę lub wywar na przeziębienie.

choroby i szkodniki

Ziele Shiso jest bardzo odporne na choroby. Nigdy nie zaobserwowaliśmy inwazji grzybów ani owadów. Jednak miłość ślimaki ziele – bardzo podobne do bazylii.

Kolejna wskazówka: Ziele shiso nie powinno być sadzone w pobliżu stawu, ponieważ perilla oddziela substancje, których nie dostają ryby i inne zwierzęta zimnokrwiste.

Jeśli lubisz kuchnię azjatycką, nie możesz uniknąć egzotycznych warzyw. W tym artykule znajdziesz kilka Azjatyckie warzywa, które również tu rosną.