Jak toksyczny jest naparstek dla ludzi, psów i kotów?

Naparstnica (digitalis) jest naprawdę ładna podczas kwitnienia. Woli bujnie rosnąć w rzadkich lasach. Jednak w ostatnich latach stała się również popularną rośliną ozdobną. Dlatego rośliny ozdobne zadomowiły się już w wielu ogrodach. Zwłaszcza gdy kwitną, urzekają swoimi naparstkowymi kwiatami w kolorze fioletowym, białym lub żółtym. Należy jednak zachować ostrożność podczas obchodzenia się z tymi roślinami, ponieważ są one równie niebezpieczne, co piękne.

Trująca Roślina Roku 2007

Najczęstszy przedstawiciel rodziny Rodzina babki to „czerwona naparstnica” (Digitalis purpurea) w tym kraju. Jest to roślina dwuletnia. W pierwszym roku na ziemi pojawiają się jedynie naprzemiennie jajowate lub lancetowate liście przypodstawne z karbowanym brzegiem liścia. Osiągają długość 20 centymetrów i są owłosione na spodniej stronie liści.

Dopiero w drugim roku z rozety liściowej wyrasta łodyga kwiatowa o wysokości do 150 centymetrów z naprzemiennymi liśćmi. Między czerwcem a sierpniem na końcu łodygi pojawiają się rurkowate kwiaty w kształcie dzwonu, zebrane razem w grono. Kolor kwiatów waha się od fioletu przez biel do żółtego. W torebkach kwiatowych tworzą się niezliczone drobne czarne nasiona. Aby uniknąć samosiewu, należy go usunąć przed osiągnięciem dojrzałości, w przeciwnym razie rośliny mogą bardzo szybko rosnąć dziko.

Nawet jeśli te rośliny ozdobne naprawdę przyciągają wzrok w ogrodzie pojedynczo lub sadzone w grupach, mają to wszystko. Wszystkie części rośliny są wysoce toksyczne nie tylko dla ludzi, ale także dla psów, kotów i innych zwierząt. W 2007 roku naparstnica została więc wybrana trującą rośliną roku.

Notatka: Ze względu na podobieństwo liści istnieje ryzyko pomylenia z ogórecznikiem i żywokostem. Dziewanna ma również pewne wspólne cechy przed kwitnieniem.

Liście najbardziej trujące

W naparstnicy wszystkie części rośliny są trujące. Największą koncentrację toksyn zawierają jednak łodygi i liście. Nie oznacza to, że nasiona i kwiaty są mniej niebezpieczne dla zdrowia. Występują tu również substancje toksyczne. Konsumpcja może w każdym przypadku mieć fatalny skutek.

Wszystkie części rośliny zawierają głównie naparstnicę i digitoksynę. Te toksyny wpływają na rytm serca. W zależności od wchłoniętej dawki zatrzymanie akcji serca, aw najgorszym przypadku śmierć może nastąpić mniej lub bardziej szybko.

Stężenie toksyn w poszczególnych partiach rośliny waha się w zależności od pory dnia i pory roku. Wartości mogą wahać się od 0,1 do 1,0 proc., przy czym stężenie w godzinach popołudniowych jest znacznie wyższe niż rano.

Notatka: Chociaż liście są trujące, stosuje się je miejscowo w postaci okładów, aby przyspieszyć gojenie się ran.

Mała dawka jest wystarczająca

Z trującym naparstkiem należy zawsze obchodzić się ostrożnie. Nawet dotknięcie rośliny gołymi rękami może szybko doprowadzić do podrażnienia skóry. Dlatego zaleca się noszenie rękawiczek podczas pracy z tymi uprawami. Oczywiście należy również zdecydowanie odradzać spożywanie poszczególnych części rośliny. Ponieważ wszystkie są trujące, w zależności od poziomu spożytych toksyn, może to prowadzić do lżejszego zatrucia, a w najgorszym przypadku do śmierci.

U dorosłego człowieka nawet 2,5 grama liści może być śmiertelne. Innymi słowy, dwa liście naparstka wystarczą, aby umrzeć z powodu zatrzymania akcji serca. Dla dzieci i niemowląt wystarczy bardzo niska dawka. Kwiaty i liście stanowią szczególne zagrożenie dla dzieci. Można je szybko włożyć do ust podczas zabawy. Istnieje również ryzyko ze strony pszczół lub trzmieli, które lubią błąkać się w kwiatach.

Toksyczny dla zwierząt

Nie tylko dla ludzi, ale także dla kotów, psów i innych zwierząt, takich jak chomiki, króliki, ptaki i konie, zjedzenie naparstnicy może być śmiertelne. Więc może już

• dla koni 25 gram suszonych liści lub 100 do 200 gram świeżych liści oraz
• dla dużych psów 5 gram suszonych liści

Prowadzić do śmierci. Czasami zatrucie naparstnicą jest zwykle rozpoznawane zbyt późno, więc jakakolwiek pomoc przychodzi zbyt późno. Dlatego zwierzęta powinny być zawsze uważnie obserwowane, aby przy pierwszych widocznych objawach natychmiast zobaczyć weterynarza.

Notatka: Trucizna naparstka nie jest śmiertelna dla wszystkich zwierząt. Trzmiele, pszczoły, motyle i osy są odporne na glikozydy naparstnicy. Lubią odwiedzać kwiaty tych roślin i kochają nektar.

Wcześnie rozpoznaj zatrucie

W zależności od ilości spożytej trucizny może spowodować lekkie zatrucie lub śmierć. Dlatego należy uważać na objawy, które pojawiają się po kontakcie z naparstnicą. Mogą to być

• Nudności i wymioty
• krwawa, wodnista biegunka
• Zaburzenia widzenia i oszałamiające
• Senność i halucynacje
• blada, podrażniona błona śluzowa
• Drżenie i paraliż

Objawy te mogą wskazywać na zatrucie naparstnicą, ale występują również przy innych formach zatrucia. Typowe dla zatrucia trucizną naparstka jest również obniżona częstość tętna poniżej 50 uderzeń na minutę. Może to wtedy nagle spaść do 20 uderzeń pulsu na minutę. W tym samym czasie wzrasta ciśnienie krwi. W końcu dochodzi do zaburzeń rytmu serca i, bez pomocy medycznej, nieuchronnie dochodzi do śmierci z powodu zatrzymania akcji serca.

Przy pierwszych objawach należy skonsultować się z lekarzem. Dotyczy to ludzi i zwierząt. W tej chwili każda minuta stanowi różnicę między życiem a śmiercią. W przypadku wymiotów należy go zabrać ze sobą, a także, jeśli to możliwe, z istniejącymi częściami roślin. W ramach pierwszej pomocy na miejscu poszkodowanemu należy podać dużą ilość płynów w postaci wody.

Wskazówka: Jeśli w gospodarstwie domowym mieszkają małe dzieci i zwierzęta, należy im odmówić bezpłatnego dostępu do naparstnic. Najlepiej wyrzucić te rośliny z ogrodu w domu.

Digitalis jako lekarstwo

Już w starożytności ludzie wiedzieli o trujących, ale i leczniczych właściwościach naparstka. W tym czasie był znany jako „Zioło Frairie”. Stosowano go w leczeniu tak zwanych „zaczarowanych” dzieci, które zwykle kończyły się śmiercią. W późniejszym okresie średniowiecza był używany jako środek wymiotny i przeczyszczający, czasem z fatalnymi skutkami. Dopiero w 1786 roku William Withering, Szkot, w końcu odkrył wzmocnienie serca.

Dziś naparstnica czerwona jest wykorzystywana głównie do produkcji preparatów medycznych naparstnicy poprzez izolację toksycznych glikozydów naparstnicy. Naparstnica jest trująca, ale jednocześnie tonizuje i wzmacnia serce. Podczas stosowania wzmacnia mięsień sercowy i wpływa na bicie serca. Uwzględniono obszary zastosowań

• dławica piersiowa
• Niewydolność serca
• Zaburzenia rytmu serca i
• Wyścigowe serce

Takie środki mogą być przyjmowane wyłącznie pod nadzorem lekarza. Należy bezwzględnie powstrzymać się od samodzielnego próbowania, ponieważ precyzyjne dozowanie jest dość trudne. Granica między działaniem leczniczym a śmiertelnym jest tutaj bardzo wąska.