Zarządzanie humusem: instrukcje i porady ekspertów

Humus zapewnia dobry wzrost roślin. Z naszego artykułu dowiesz się, jak zadbać o obfite plony próchnicy w swoim ogrodzie.

Materiałem wyjściowym do próchnicy jest martwa materia organiczna. Może to jednak zostać przekształcone w próchnicę lub rozłożone na składniki odżywcze. Powstawanie próchnicy nazywa się humifikacją, a rozpad i uwalnianie składników odżywczych nazywa się mineralizacją. Te dwa procesy powinny pozostawać w zrównoważonej relacji do siebie, aby było wystarczająco dużo próchnicy powstaje i uwalniana jest wystarczająca ilość składników odżywczych, aby były dostępne dla roślin rosnących w glebie być w stanie.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o procesach mineralizacji i humifikacji, to możesz tutaj więcej informacji Znajdować.

Gospodarka humusowa zajmuje się obecnie równoważeniem zależności między powstawaniem próchnicy a uwalnianiem składników odżywczych. Na ten stosunek ma wpływ wiele czynników, które szczegółowo wyjaśnimy poniżej. Organizmy glebowe są zawsze w znacznym stopniu zaangażowane, niezależnie od tego, czy jest zwilżona, czy zmineralizowana, zależy w dużej mierze od ich aktywności.

Gospodarka humusowa: wskazówki

Obserwując wymienione i szczegółowo opisane poniżej czynniki, możesz aktywnie wpływać i zwiększać powstawanie próchnicy w glebie.

1. pH gleby

Większość mieszkańców gleby lubi neutralne pH, więc stosowanie wapna, które nieznacznie podnosi pH, może zwiększyć aktywność organizmów glebowych. Może to następnie prowadzić do zwiększonej mineralizacji, a być może nawet do degradacji próchnicy. Z drugiej strony, niska wartość pH zmniejsza aktywność mikroorganizmów, czasami nawet do tego stopnia, że ​​materiał organiczny jest rozkładany tylko przez kilka grzybów. Gleby bardzo kwaśne są zatem często bogate w próchnicę, ale ubogie w składniki odżywcze, ponieważ materiału organicznego nie można zmineralizować. Okoliczność tę można zaobserwować np. w tropikach lub na kwaśnych glebach leśnych, gdzie występują grube warstwy tylko nieznacznie rozłożonego materiału organicznego i tzw. surowej próchnicy.

Jeśli chcesz wpłynąć na wartość pH, warto wcześniej ustalić, jaka jest wartość pH twojej własnej gleby. W tym celu możesz wysłać próbki gleby do laboratorium (np. w serwisie laboratoryjnym Raiffeisen) lub samodzielnie zbadać glebę (np. za pomocą patyczków wskaźnikowych pH lub pH-metru) lub możesz znaleźć rośliny wskaźnikowe we własnym ogrodzie, które pokazują w przybliżeniu, jak kwaśna jest gleba jest.

Ponieważ prawie nie można wpływać na wartość pH całej gleby, informacje należy traktować w następujący sposób:

Gleby, które są już zasadowe, nigdy nie powinny być wapnowane. Mikroorganizmy są już wspierane przez wysoką wartość pH. Jeśli wapń jest stosowany jako składnik odżywczy roślin, powinien być stosowany w postaci wolno rozkładającej się, takiej jak wapno żużlowe. Jeśli gleba jest kwaśna (pH poniżej 7), bez wahania można zastosować wapno w celu nawożenia wapniem jako składnika odżywczego roślin lub pobudzenia mineralizacji.

Niemniej jednak i w tym przypadku należy powstrzymać się od stosowania nawożenia organicznego bezpośrednio po nim (np. z kompost lub końskie odchody) do wapna, w przeciwnym razie życie glebowe mineralizuje się tak szybko, że traci się dużo próchnicy idzie. Po zastosowaniu dużych ilości nawozu organicznego lepiej odczekać przynajmniej rok przed wapnowaniem.

Niektóre nawozy wpływają również na pH gleby: azot w postaci amonu powoduje, że gleba jest bardziej zakwaszona, a azot w postaci azotanu bardziej zasadowy. Dlatego używając tego typu nawozów azotowych, rozważ zmianę formy aplikacji azotu, jeśli nie chcesz, aby zmieniło się pH gleby.

2. wentylacja podłogowa

Większość organizmów, które zajmują się materią organiczną w glebie, to organizmy tlenowe (z greckiego „aer” = powietrze), co oznacza, że ​​do przeżycia potrzebują tlenu. Im więcej tlenu jest w glebie, tym są bardziej aktywne. Zbita lub podmokła gleba zawiera bardzo mało tlenu, co powoduje śmierć dużej liczby mikroorganizmów i przekształcanie mniejszej ilości materiału organicznego. Aby to zrozumieć, wystarczy wyobrazić sobie torfowisko: dlatego torf może być tak gęsty Warstwy powstają, ponieważ degradacja przez mikroorganizmy jest hamowana przez brak tlenu jest.

Istnieje wiele badań wykazujących, że zawartość próchnicy w glebach zmniejsza się, gdy są uprawiane. Wynika to częściowo z intensywnego przetwarzania. Dzięki ciągłemu obracaniu, uprawie, orce i kopaniu do gleby dostaje się znacznie więcej tlenu, dzięki czemu życie glebowe jest w szczytowej formie i przekształca się dużo próchnicy. Chociaż w ten sposób uwalnianych jest wiele składników odżywczych, zmniejsza się zawartość próchnicy. Dlatego niektórzy rolnicy stosują teraz łagodniejszą metodę zamiast „odwracania orki”, w której gleba jest przewracana Obróbka polegająca na rzadszym obracaniu pługiem lub glebogryzarką i bardziej powierzchownym spulchnianiu, tzw. uprawa".

Więc jeśli chcesz zachować próchnicę, nie musisz zbyt dużo frezować ani wykonywać innych prac, w których Gleba jest zbyt mocno napowietrzona i lepiej jest wykopać grządkę tylko raz w roku widłami do kopania, aby przykryć glebę poluzować. Powierzchowne spulchnianie przed siewem, podczas pracy z nawozem lub kopaniem, aby zapobiec chwastom i utracie wody, jest oczywiście dozwolone w każdej chwili.

3. Zawartość składników odżywczych w glebie i podłożu

Przestrzeń życiowa i jednocześnie pokarm organizmów nazywana jest „podłożem”. Rozkładany materiał organiczny składa się nie tylko z substancji odżywczych, ale większość składa się z węgla. Stosunek węgla (C) i azotu (N) do siebie nazywany jest stosunkiem C/N. Azot jest podstawowym źródłem pożywienia dla wielu organizmów glebowych, natomiast węgiel jest „szkieletem”, z którego zbudowane jest wszystko, co organiczne, na przykład cukier, skrobia czy celuloza w komórkach roślinnych.
Jeśli stosunek C/N podłoża jest bardzo duży (tj. dużo węgla, mało azotu), Organizmy glebowe mają dużo pracy do wykonania – ale mają do czynienia z niewielką ilością azotu jako źródła energii ta praca. W konsekwencji materiał ten nie ulega tak szybkiej mineralizacji, przez co w tym przypadku istnieje większe prawdopodobieństwo powstania próchnicy.
Jeśli jednak stosunek C/N podłoża jest mały (tj. dużo azotu, mało węgla), Organizmy glebowe mają wystarczająco dużo składników odżywczych w postaci azotu, aby natychmiast zmineralizować dużo materiału – tak powstaje mniej próchnicy. Zamiast tego uwalnianych jest wiele składników odżywczych. Szkielet węglowy przetworzonego materiału jest uwalniany jako dwutlenek węgla (CO₂) zwolniony i opuszcza ziemię. Ogólnie rzecz biorąc, zdrewniały materiał roślinny ma zwykle wysoki stosunek C/N, podczas gdy zielony, miękki materiał roślinny ma zwykle niski stosunek C/N.

Wskazówka: Od stosunku C/N powyżej 25:1 degradacja jest zahamowana, więc istnieje większe prawdopodobieństwo tworzenia się próchnicy. Przy stosunkach C/N poniżej 20:1, organicznie związany azot jest szybko uwalniany.

Kiedy nawozisz glebę, powinieneś zwracać uwagę na stosunek C/N: jeśli stosujesz dużo azotu, zwiększasz aktywność organizmów glebowych. Aby zapobiec rozkładowi wierzchniej warstwy gleby, bardzo ważne jest zaoferowanie im nowego węgla w postaci trwałej materii organicznej. Możliwe byłoby na przykład jednoczesne wprowadzanie posiekanych odpadów ogrodowych, wiórów drzewnych, ściółki z kory lub słomy. Możesz również poddać te odpady ogrodowe gniciu: proces gnicia (np. na pryzmie kompostu) Stosunek C/N został nieco przesunięty w kierunku N, więc bardziej miękka struktura oznacza, że ​​można go lepiej wkomponować w glebę i szybciej się zwiększa wdrożony hummus.

Materiał organiczny o bardzo niskim stosunku C/N szybko ulega mineralizacji dzięki wysokiej zawartości azotu, należy go traktować bardziej jak rodzaj nawozu. Materiały o niskim stosunku C/N to na przykład odpady warzywne z kuchni, gnojowica lub obornik oraz świeże skoszone trawniki.

Jeśli to możliwe, należy nawozić organicznie – kompost, obornik koński ze słomą, a także komercyjne nawozy organiczne mają stosunek C/N, który sprzyja powstawaniu próchnicy.

4. temperatura gleby

Stworzenia glebowe lubią to dość ciepłe. Aktywność życia glebowego wzrasta wraz z temperaturą, pod warunkiem, że w glebie jest również dostateczna wilgotność. Właściwie to bardzo pozytywne, gdy podłoga lekko się nagrzewa. Rośliny rosną wtedy wcześniej w ciągu roku, a także szybciej na nim, organizmy glebowe dostarczają im składniki odżywcze. Problemem jest jednak, gdy gleba bez roślinności nagrzewa się, a organizmy glebowe są zajęte dostarczaniem składników odżywczych, których żadna roślina nie jest w stanie przyswoić.

W takim przypadku może się zdarzyć, że składniki odżywcze zostaną wypłukane wraz z deszczem lub wodą do nawadniania gdzie rośliny nie mogą już z nich korzystać, a w najgorszym przypadku wody gruntowe wpłynąć. Jednocześnie humus w glebie ulatnia się do powietrza w postaci dwutlenku węgla. Jeśli żadne części roślin nie dotrą do gleby, która może zastąpić zniknął węgiel, zawartość próchnicy w glebie naturalnie się zmniejszy. Z tego powodu należy unikać całkowitego odsłonięcia gleby, w razie wątpliwości można zasiać zielony nawóz. Z jednej strony rośliny pobierają składniki odżywcze, z drugiej zaś gromadzą węgiel z powietrza, dzięki czemu wraca on z powrotem do gleby, gdy później zostanie wprowadzony zielony nawóz. Ocieniają również ziemię listowiem, utrzymując ją w chłodniejszej temperaturze. Jeśli nie możesz lub nie chcesz rozrzucać zielonego nawozu, warto pomyśleć o pokryciu terenu warstwą ściółki.

5. woda

Jak wszystkie żywe organizmy, mieszkańcy gleby potrzebują wody, nie tylko dlatego, że jest ona częścią ich ciała, ale także dlatego, że mogą lepiej poruszać się w wilgotnej glebie. Ponadto wiele ważnych procesów chemicznych może zachodzić tylko wtedy, gdy jest wystarczająco wilgotne. W glebach zbyt suchych przetwarzana jest niewielka ilość materiału organicznego lub wcale. Z drugiej strony, zbyt duża ilość wody powoduje, że mieszkańcom gleby zabraknie tlenu, co również prowadzi do zahamowania konwersji. Oczywiście ilość wody zaaplikowanej do gleby zależy przede wszystkim od roślin, które na niej rosną. Zorientowanie tego czynnika na organizmy glebowe nie byłoby idealne. Dzięki temu można go zawsze odlewać zgodnie z wymaganiami.

Gospodarka humusowa: nasz wniosek

Chcąc gromadzić próchnicę, należy oszczędnie wapnować, aby nie podnosić za bardzo pH gleby. Aby uniknąć nadmiernego napowietrzenia, glebę należy obrabiać jak najmniej obracając i mieszając, a jedynie spulchniając. Bardzo ważne jest, aby przy każdym nawożeniu zwracać uwagę na równomierne dostarczanie słabo rozkładającego się materiału organicznego. Ziemia nie powinna również leżeć odłogiem i nie powinna być zacieniona.

Wskazówka: Jeśli chcesz stymulować życie w glebie, możesz również użyć tak zwanego aktywatora gleby. Nasz Plantura Organiczny aktywator gleby zawiera żywe grzyby mikoryzowe, które stymulują aktywność w glebie, zapewniając w ten sposób zdrowe i żyzne podłoże w dłuższej perspektywie.

Kupuj i odbieraj hummus

Promowanie powstawania próchnicy w Twoim ogrodzie w sposób opisany powyżej jest dla Ciebie zbyt czasochłonne, żmudne i skomplikowane? Wtedy możesz oczywiście po prostu kupić hummus. Mamy to, co należy wziąć pod uwagę w osobnym artykule podsumowane dla Ciebie.