Grusza ziemna: sadzenie i pielęgnacja Apios americana

Amerykańska gruszka ziemna jest również znana jako gruszka indyjska i rozwija pod ziemią jadalne, brązowe bulwy. Z nami dowiesz się wszystkiego o gruszy ziemnej, jej uprawie i użytkowaniu.

Energiczna gruszka ziemista rozwija liczne podziemne kłącza bulw o pysznym smaku. Przedstawiamy pnącze i udzielamy wskazówek dotyczących uprawy, zbioru i przygotowania gruszki.

Gruszka ziemna: pochodzenie i właściwości

gruszka ziemna (Apios americana), zwany także gruszką indyjską, winem cynamonowym lub apios, podobnie jak fasola (Phaseolus vulgaris) i groszek (Pisum sativum), do rośliny strączkowe (Fabaceae). Pochodzi z Ameryki Północnej i jest tam również szeroko rozpowszechniony. Rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej, ale także pierwsi osadnicy z Europy, wykorzystywali gruszkę jako wysokobiałkowe źródło pożywienia.

Roślina pnąca, która dorasta do wysokości około 300 cm, przypomina fasolkę szparagową. W wyjątkowych przypadkach gruszka ziemna może osiągnąć nawet 600 cm wysokości. Kiełkuje w kwietniu i ginie późną jesienią. Liście gruszki dorastają do 20 cm długości, są bezprzyczepne i składają się z pięciu lub siedmiu listków owalnych do lancetowatych. Kwiaty gruszy indyjskiej o pikantnym zapachu pojawiają się dość późno w ciągu roku, od lipca do września. Kwiaty motyla o typowym kształcie są zebrane razem i mają delikatny czerwony, czerwonawo-brązowy, różowy lub bordowy kolor. Nasiona, ułożone w długie, cienkie strąki, również przypominają fasolę szparagową. Są zaokrąglone do nerkowatych, nakrapiane od brązowego do fioletowego, dojrzewają jesienią.

Gruszka ziemna jest wieloletnia i mrozoodporna, późną jesienią ginie nad ziemią i zimuje w formie tworzą mięsiste cebulki kłącza, które są nawleczone jak perły jedna za drugą wzdłuż korzeni będzie. Te trwałe organy to prawdziwe gruszki ziemskie. Średnio są wielkości kasztana, ale czasami osiągają średnicę do 20 cm. Zewnętrzna część bulw o kształcie owalnym do cytrynowym ma czerwonobrązową skórkę, wnętrze jest białe. Niezwykle aromatyczny i słodki smak gruszki ziemnej najlepiej można opisać jako mieszankę orzechów laskowych, kasztanów i pieczonych batatów.

Gruszka ziemna i topinambur: Nawet Słonecznik bulwiasty (Helianthus tuberosus) jest popularnie nazywana „gruszką ziemną”. Jednak wysoka bylina jest blisko spokrewniona ze słonecznikiem (Helianthus annuus) spokrewniony i wcale nie wygląda jak gruszka ziemna. Z drugiej strony, podziemne bulwy magazynowe karczocha jerozolimskiego wyglądają dość podobnie do gruszy ziemnej, ale często są znacznie większe i zwykle mają kilka gałązek w kształcie guzków.

gruszka ziemna

Ze względu na pnący wzrost, gruszki ziemne nadają się szczególnie do zazieleniania ogrodzeń, pergoli i krat. Preferują gleby umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne i luźne oraz lekko piaszczyste do gliniastych. Pod względem pH brodawki są bardzo elastyczne, tolerują nawet bardzo kwaśne gleby. Stanowisko powinno być słoneczne lub półcieniste. Można sadzić cebulki lub nasiona gruszki ziemnej. Nasiona Apios są zimny kiełkownik, więc kiełkują dopiero po dłuższym okresie przeziębienia. Po obróbce na zimno hoduje się je w pomieszczeniu od lutego, a na zewnątrz jako młode rośliny od kwietnia. Bulwy kłącza sadzi się na głębokość około 5 cm i sadza w ziemi w odstępach 80-100 cm jesienią od października lub wczesną wiosną od początku marca i dobrze podlewa. Gruszki ziemne można uprawiać również na tarasie i balkonie w doniczce o pojemności co najmniej 5 litrów. Dobre odprowadzanie wody jest tutaj ważne, aby uniknąć zalegania wody. Roślina zaczyna kiełkować w kwietniu. Świeżo posadzone cebulki gruszy zwykle kwitną dopiero w drugim roku. Bulwy nie powinny być zbierane w pierwszym roku, aby nie osłabić rośliny.

Podsumowanie: posadź gruszkę

• Gleba: Umiarkowanie wilgotna, przepuszczalna, luźna, lekko piaszczysta do gliniastej
• Lokalizacja: od słońca do półcienia
• Sadzenie nasion: zacznij w pomieszczeniach od lutego, a na zewnątrz od kwietnia
• Bulwy sadzić: Od października (lub od początku marca); sadzić na głębokość 5 cm w ziemi; Odległość sadzenia 80 - 100 cm

Pielęgnuj Apios americana

Oprócz regularnego podlewania gruszka ziemna prawie nie wymaga pielęgnacji. Dla pnącza szczególnie ważny jest dobry plac zabaw. Jesienią część nadziemna rośliny obumiera i może być przycinana wiosną przed nowym wzrostem. Ponieważ gruszka jest odporna, jej bulwy nie muszą być wykopywane, ale mogą pozostać w ziemi na zimę. Gruszki doniczkowe należy na zimę umieszczać w chłodnym, wolnym od mrozu miejscu i w tym czasie należy je podlewać bardzo oszczędnie.

Jak wszyscy rośliny motylkowe gruszka sama zaopatruje się w azot. Na korzeniach osadzone są małe, okrągłe guzki, w których w symbiozie z rośliną żyją bakterie wiążące azot. Jednak nawożenie ma sens, ponieważ nie tylko azot, ale także inne składniki odżywcze, takie jak fosfor i potas, są niezbędne do zdrowego wzrostu. Ponadto roślinom wieloletnim może zabraknąć składników odżywczych w glebie po kilku latach. Pierwsze oznaki tego to rzadka podstawa kwiatów, bardzo małe lub nieliczne bulwy gruszy ziemnych lub ostre objawy niedoboru, takie jak żółknięcie liści. Aby uzyskać dobre plony i zdrowe rośliny, zalecamy regularne stosowanie głównie organicznego nawozu o powolnym uwalnianiu - takiego jak nasz Organiczny nawóz pomidorowy Plantura. Granulki nawozu są rozprowadzane wokół powierzchni rośliny, gdy pąkuje w kwietniu i zapewnia długotrwałe zaopatrzenie w niezbędne składniki odżywcze.

pomnóż gruszka ziemna

Cebule gruszy można rozmnażać przez nasiona lub bulwy kłącza. Po kwitnieniu nasiona tworzą długie, cienkie rośliny strączkowe. Gdy tylko roślina obumrze, strąki można zebrać i pozostawić do wyschnięcia w pomieszczeniu na kilka tygodni. Jeśli słyszysz już szelest nasion w środku, usuń strąki i pozostaw je suche, ciemne i chłodne.

Alternatywnie, zimne zarazki można również wysiewać bezpośrednio jesienią, aby rozłożyć substancje hamujące zarazki w zimie. W niektórych miejscach gruszki ziemne nie tworzą jednak nasion, dlatego należy tu stosować rozmnażanie wegetatywne. Rozmnażanie gruszy ziemnej przez jej smaczne bulwy jest znacznie szybsze i łatwiejsze. Aby to zrobić, wykop bulwy jesienią lub wiosną, gdy ziemia jest pozbawiona mrozu i przenieś je w nowe miejsce.

Zbiór i przygotowanie gruszki ziemnej

Gruszki ziemne można zbierać przez całą zimę.

Jednak zawsze zostaw kilka bulw w ziemi na przyszłe zbiory. Niezebrane gruszki ziemne nadal rosną, stając się coraz większe. Pojedyncza grusza ziemna może zebrać około 2 kg w szczytowym okresie rozwoju. Pogoda bez mrozu i widły do ​​kopania są idealne do zbioru gruszek ziemnych. Bulwy można przechowywać niemyte, chłodne i suche przez kilka tygodni, ale stopniowo tracą wilgoć. Gruszki mielone są najpierw dobrze umyte, w razie potrzeby obrane i przygotowane tak, jak lubisz.

Możesz je jeść na surowo lub gotowane. Wszystkie metody gotowania ziemniaków można łatwo przekształcić w przepisy na gruszki ziemne. Apios można gotować, smażyć lub upiec, można z nich zrobić placki ziemniaczane lub zapiekanki. Gruszki ziemne dokładnie wysuszone można zmielić i tym podobne orzechy tygrysie (Cyperus esculentus) do zagęszczania zup lub jako dodatek odżywczy do musli i owsianki. Wysoka zawartość białka wynosząca około 17% sprawia, że ​​gruszka to sycący dodatek. Nasiona gruszki można również ugotować i przygotować jak fasolę.

Również arachid (Arachis hypogeae) należy do rodziny motylkowatych i jest spokrewniony z gruszką. Dowiesz się od nas, jak uprawiać strączkowe we własnym ogrodzie.