Jabłka odmiany Borowinka wytwarza duże owoce o luźnym, jasnym miąższu. Odmiana urodzona w Rosji była bardzo popularna przez długi czas, zwłaszcza w Bawarii.
Jabłko „Borowinka” ma kilka innych nazw: „Borowitzky”, „Charlamowski” i po prostu „Augustapfel”, ale jest też nazywane „Oldenburger” lub „Księżna Oldenburga”. Ze względu na wiele synonimów odróżnienie od innych odmian, takich jak „Tajny radny dr. Oldenburga, który jest również nazywany „oldenburgerem”, nie jest taki łatwy.
zawartość
- Jabłko Borowinka: pochodzenie i historia
- Smak i wygląd Borowinki
- Uprawa i pielęgnacja jabłka Borowinka: warto to zauważyć
- Zbiór i użytkowanie Borowinki
Jabłko Borowinka: pochodzenie i historia
Przynajmniej jest zgoda co do szorstkiego pochodzenia jabłka Borowinka: Już w 18. Mówi się, że został wyhodowany w południowej Rosji w XIX wieku. Od końca XIX Pod koniec XIX wieku odmiana była popularna u podnóża Alp, a zwłaszcza w Bawarii, ale szybko trafiła za granicę, dlatego znana jest również w USA. Udokumentowano, że jabłko „Charlamowski” zostało posadzone w Hohenheim koło Stuttgartu już w 1804 roku.
Smak i wygląd Borowinki
Jabłko Borowinka to średnie i duże jabłko o płaskim, okrągłym kształcie. Ma słabe do średnio mocnych żeber. Podstawowy kolor muszli to jasnożółty, górny kolor pomarańczowy lub jasnoczerwony wyprany w paski lub płomienie. Skorupa jest lekko oszroniona i ma typowe białe plamki.
Miąższ w środku jest białawy do zielonkawo biały i puszysty, lekko cierpki i soczysty o słabym aromacie. Kawałek jest soczysty i rześki. Rdzenie wewnątrz rdzenia są przerywane na biało.
Łodyga jabłoni Borowinka jest długa, cienka i wystaje z głębokiej i szerokiej, często rdzawej jamy szypułkowej.
Uprawa i pielęgnacja jabłka Borowinka: warto to zauważyć
Ze względu na niskie wymagania jabłoń Borowinka nadaje się szczególnie do ekstensywnej uprawy, a także do ubogich stanowisk sadowniczych. Może również występować na chłodnych wysokościach lub w wilgotnym mikroklimacie i na słabszych glebach. Ponieważ tworzy dość małą koronę, nadaje się do mniejszych ogrodów nawet bez regularnego przycinania.
Odmiana jest jednak krótkotrwała, w pierwszych latach bardzo silnie rośnie, wcześnie wchodzi w fazę owocowania, a następnie szybko tworzy starcze korony.
Kwitnienie następuje wcześnie, ale ze względu na ponadprzeciętną mrozoodporność prawie nie ma niebezpieczeństwa zamarznięcia na śmierć. Sama 'Borowinka' jest dobrym źródłem pyłku i jest niezawodnie zapylana przez odmiany 'Antonówka', 'Livonischer Borsdorfer' i 'Weiße Astrakhan'.
Jeśli drzewo jest przycinane regularnie lub wcale, plon będzie wysoki i regularny. Jednak radykalne cięcia po latach zaniedbań mogą prowadzić do nieurodzaju i nieregularnych plonów (naprzemienność). Jednak w przypadku dobrze rozwiniętych owoców drzewo należy przycinać corocznie, aby zapobiec starzeniu się drewna owocowego. Nieprzycinany i zaniedbany, krzepki 'Charlamowski' dobrze radzi sobie również w sadach łąkowych, ale wydaje tam raczej niewielkie owoce.
Choroby i szkodniki rzadko dotykają Borowinki, nawet w niesprzyjających miejscach.
Zbiór i użytkowanie Borowinki
„Borowinka” to jabłko, które często zbiera się późnym latem i którego nie można długo przechowywać, co wyjaśnia jego oznaczenie jako „jabłko sierpniowe”. Niektóre źródła podają, że w dobrych latach można ją zbierać już w sierpniu, więc jest gotowa do spożycia najpóźniej w październiku. Borowinka jest wykorzystywana głównie do przetwórstwa ze względu na duży plon, a także ze względu na raczej kwaśny smak i słaby aromat. Z „Charlamowskiego” można zrobić galaretkę lub papkę już późnym latem lub wczesną jesienią, ale owoce nie mogą być przechowywane dłużej niż cztery tygodnie. Borowinka to atut każdego ogrodu, nawet jeśli nie jest to idealne jabłko deserowe do bezpośredniego spożycia. Dalej Odmiany jabłek do ogrodu Odkryj w naszym artykule przeglądowym, w którym prezentowane są szczególnie słodkie, szczególnie chrupiące, duże, łatwe w pielęgnacji lub piękne odmiany, z których wszystkie charakteryzują się dobrym zdrowiem.
