Sadzenie, pielęgnacja i zimowanie Montbretia

Dzięki przyciągającym wzrok kwiatom Montbretia przyciągają uwagę wszystkich. Możesz wybierać spośród wielu odmian o różnych kolorach kwiatów, które można stosować na rabatach lub jako kwiaty cięte.

Chociaż Montbretia (Krokosmia) są dość łatwe w pielęgnacji, podczas zimowania należy wziąć pod uwagę kilka rzeczy: W większości regionów Montbretia nie można zimować w ogrodzie - należy je wykopać i zimować bez mrozu będzie. W tym artykule dowiesz się wszystkiego o sadzeniu i pielęgnacji bulwiastej rośliny oraz o tym, jak bezpiecznie zimować Montbretia. Przedstawiamy również jedne z najpiękniejszych odmian Montbretien.

Montbretia: charakterystyka i pochodzenie

Montbretia należy do rodziny irysów (Iridaceae). Rodzaj składa się z około 10 gatunków, ale tylko dwie formy hybrydowe są używane głównie jako rośliny ozdobne w ogrodach i parkach. To jest Montbretie C mason x C paniculata i Ogród Montbretie (Krokosmia x krokosmiiflora), powstałe w wyniku skrzyżowania Złotego Montbretie (Krokosmia aurea) i Potts-Montbretie (Crocosmia pottsii) wyłonił się. Domem dwóch gatunków rodzicielskich jest południowa Afryka. Ich naturalnym siedliskiem są łąki i zadrzewione obrzeża w miejscach nasłonecznionych do jasnych, częściowo zacienionych, ale także brzegi cieków i piaszczyste łachy rzek.

W naszym klimacie Montbretia jest liściasta i tylko częściowo odporna - na obszarach o klimacie subtropikalnym natomiast roślina cebulowa jest wintergreen. Może być również uprawiana w większych doniczkach. Byliny zielne są nieco podobne z wyglądu do mieczyki (Mieczyk). Tworzą gęste, wyprostowane kępy o wysokości od 50 do 120 cm. Montbretia rozprzestrzeniła się pod ziemią przez rozłogi kłącza i bulwy potomne. Osadzone, zielone liście mają długość do 50 cm i wystają ze środka rośliny. Jak to jest typowe dla rodziny tęczówek, kształtem liścia przypomina miecz. Do 20 lustrzano-symetrycznych, hermafrodytycznych kwiatów jest ułożonych w dwurzędowe kolce na kwiatostanie, z których niektóre są prawie poziomo wygięte. Mają kształt lejka i, w zależności od odmiany, mogą być koloru czerwonego, pomarańczowego lub żółtego. Okres świetności Montbretia zwykle trwa od lipca do września. Dla naszych rodzimych pszczół i innych owadów Montbretia nie są wyjątkowo cenną rośliną.

Uwaga: W podzwrotnikowych strefach klimatycznych, w tym w Irlandii, Montbretie jest klasyfikowany jako gatunek inwazyjny. Ze względu na ich silne rozprzestrzenienie w przyrodzie, bioróżnorodność tamtejszych ekosystemów najprawdopodobniej zostanie znacznie osłabiona.

Najpiękniejsze odmiany Montbretien

Wiele różnych odmian ogrodu Montbretie różni się głównie kolorem kwiatów, wysokością wzrostu, czasem kwitnienia i odpornością na zimę. Poniżej przedstawiamy jedne z najpiękniejszych Montbreti. Poprzednie są dwie hybrydy, które powstały w wyniku krzyżowania innych gatunków rodzicielskich i są popularne ze względu na swoją wytrzymałość.

• C mason x C paniculataLucyfer: Jaskrawoczerwone kwiaty tej mocnej, energicznej odmiany pojawiają się od lipca do sierpnia. Osiąga wysokość od 80 cm do 120 cm i jest jedną z najtwardszych odmian z tolerancją około -15 °C. W Anglii „Lucyfer” Montbretia otrzymał nawet nagrodę za zasługi, przyznawaną roślinom, które szczególnie dobrze nadają się do uprawy na Wyspach Brytyjskich.

• C mason x C paniculataˈSevern Wschód słońcaˈ: Odmiana ta jest również dość żywotna, wytrzymała i dorasta do 100 cm wysokości. Podobnie jak „Lucyfer” jest stosunkowo wytrzymały i ma pomarańczowo-czerwone kwiaty z jaśniejszym środkiem.
• Krokosmia x krokosmiiflora ˈEmily McKenzieˈ: Ta wielkokwiatowa odmiana wytwarza intensywnie pomarańczowe kwiaty z czerwonobrązowym pierścieniem pośrodku od połowy sierpnia do września. Dorasta do 75 cm wysokości i podobnie jak poniższe odmiany jest mrozoodporna tylko do ok. -5 °C.

• Krokosmia x krokosmiiflora ˈCzerwony królˈ: ˈRed Kingˈ to wytrzymała, historyczna odmiana, która wytwarza małe, pomarańczowo-czerwone kwiaty od lipca do września. Osiąga wysokość wzrostu od 40 do 80 cm i jest mrozoodporna tylko do -5 °C.
• Krokosmia x krokosmiiflora ˈGeorge Davisonˈ: Dzięki żółtym kwiatom odmiana jest bardziej odpowiednikiem stereotypu „Lucyfera”. Od lipca do sierpnia kwiaty kwitną. Wysokość wzrostu ˈGeorge Davisonˈ wynosi około 60 cm, a odmiana toleruje tylko kilka minus stopni około -5 °C.

• Krokosmia x krokosmiiflora jaskier: Odmiana, dorastająca do 70 cm wysokości, kwitnie od sierpnia do września w kolorze morelowo-żółtym. Ich zimotrwałość również wynosi tylko około -5 °C.
• Krokosmia x krokosmiiflora ˈLimpopoˈ: Kwiaty tej odmiany są zabarwione mieszanką pomarańczowego i łososiowego różu i dlatego są szczególnie efektowne. Można je oglądać od lipca do października. Wysokość wzrostu Limpopoˈ wynosi około 80 cm, a zimotrwałość około -5 °C.

Sadzenie Montbretia: lokalizacja i procedura

Przy wyborze lokalizacji i sadzeniu Montbretia należy wziąć pod uwagę kilka rzeczy. Poniżej wyjaśnimy szczegółowo, co to jest.

Właściwa lokalizacja dla Montbretien

Lokalizacja ogrodu Montbretia powinna być jak najbardziej ciepła. Oznacza to, że w chłodniejszych regionach należy wybrać miejsca od pełnego słońca do nasłonecznionych i osłoniętych - w ciepłych regionach, na przykład w klimacie uprawy winorośli, jest raczej miejscem słonecznym lub lekko zacienionym odpowiedni. To samo dotyczy Montbretia, które sadzi się w doniczkach. W chłodniejszych regionach zaleca się umieszczenie donicy w pobliżu ściany lub ściany, która nadal emituje ciepło po zachodzie słońca. Podłoże powinno być świeże, umiarkowanie pożywne i przede wszystkim dobrze osuszone. Gleby ciężkie, gęste należy dokładnie spulchnić i wymieszać z piaskiem do objętości co najmniej 30%. Więcej wskazówek dla Poprawa gleby ogólne informacje można znaleźć w naszym specjalnym artykule.

Idealna lokalizacja dla Montbretien:

• Pełne słońce, słońce i osłona
• Z glebą szybko nagrzewającą się, dobrze osuszoną; brak gleb zbitych i podmokłych
• Zawsze wilgotna, lekko kwaśna, bogata w składniki odżywcze gleba

Procedura sadzenia

Ponieważ bulwy Montbretia są mniej lub bardziej wrażliwe na mróz w zależności od odmiany, pomocne może być sadzenie ich nieco głębiej, tj. na około 10 do 20 cm. Sadzenie odbywa się w maju po ostatnich przymrozkach. Podczas ulepszania lub spulchniania gleby, co ma miejsce z wyprzedzeniem, można dodać trochę kompostu, aby zapewnić optymalne zaopatrzenie w składniki odżywcze. Do wypełnienia donic najlepiej jest użyć wysokiej jakości ziemi doniczkowej, która powinna mieć co najmniej 30 cm wysokości. Na przykład nasz produkt bez torfu jest do tego idealny Organiczna ziemia doniczkowa Plantura który całkowicie i odpowiednio pokrywa zapotrzebowanie na składniki odżywcze bulwy na początku i przez co zawierał łamaną ekspandowaną glinę, a także włókna kokosowe i drzewne w celu zapewnienia niezbędnej przepuszczalności ma. Warstwa drenażowa z keramzytu o wysokości około 3 cm powinna być wypełniona pod ziemią, a doniczka wymaga drenażu na nadmierne podlewanie.

Sadzenie w doniczkach to również łatwy sposób na zapobieganie rozprzestrzenianiu się bylin. Bariery, takie jak bariery korzeniowe lub krawędzie, powinny być stosowane w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się, szczególnie w ciepłych obszarach.
Aby stworzyć wizualnie harmonijną sytuację, sensowne jest sadzenie bulw Montbretia w małych grupach od 3 do 10 roślin. Należy zachować odległość sadzenia około 35 cm. Odległość sadzenia w wiadrze wynosi od 5 do 10 cm.
Ponieważ bulwy Montbretia są dostępne głównie na rynku, uprawa z nasion jest nieco trudna byłby bardziej nieporęczny i kwitnie dłużej, nie ma sensu korzystać z tej alternatywy Wybierz.

Sąsiedzi roślin: połącz Montbretia

Ogólnie rzecz biorąc, Montbretia można dobrze łączyć z różnymi trawami (Poales) i innymi bylinami tego samego koloru do ciemnolistnych, które mają podobne wymagania dotyczące miejsca. Optycznie pasujący partnerzy roślinni byliby również na przykład pochodnia lilie (Kniphofia spec.), Lilie afrykańskie (agapant spec.) i dalie (dalie spec.). Istnieją inne możliwe kombinacje liliowce (Hemerocallis spec.), czerwonolistne odmiany Heuchera (Heuchera hybrydy) lub pokrzywa indyjska (Monarda spec.).

Właściwa pielęgnacja

Z wyjątkiem środków hibernacji, Montbretie okazuje się łatwy w utrzymaniu. To, na co powinniśmy zwracać uwagę od czasu do czasu, wyjaśnimy teraz w dalszej części kursu.

podlewanie, nawożenie i cięcie

Ponieważ roślina bulwiasta preferuje stale świeżą glebę, glebę należy sprawdzać i najlepiej podlewać wodą deszczową, szczególnie w upalne dni i w fazie suchej. Podczas sadzenia w doniczkach latem konieczna jest codzienna kontrola: podłoże powinno być zawsze lekko wilgotne pod wierzchnią warstwą. Należy jednak unikać zalegania wody, ponieważ może to szybko spowodować gnicie bulw. Jeśli chodzi o zaopatrzenie w składniki odżywcze, w zupełności wystarczy jednorazowa aplikacja kompostu na wiosnę. W przypadku sadzenia w doniczkach należy co roku zmieniać podłoże lub wzbogacać je kompostem. Większe przycięcie rośliny bulwiastej powinno nastąpić najwcześniej jesienią, kiedy liście Montbretia całkowicie uschną. Następnie nadziemne części rośliny można przyciąć do kilku centymetrów. Jest to szczególnie przydatne, jeśli zimę spędzasz w pomieszczeniach. W przeciwnym razie w fazie wegetacji wycina się tylko zwiędłe kwiatostany lub do wazonu dobiera się świeże kwiaty. W przypadku użycia jako kwiat cięty, tylko kilka pierwszych kwiatów Montbretia powinno już zakwitnąć. Jeśli Montbretia znajdują się w miejscu wystawionym na działanie pogody, przymocowanie ich do patyków może zapobiec pękaniu kwiatostanów.

Montbretia nie kwitnie: co robić?

Brak kwitnienia może wynikać głównie z niewłaściwego wyboru lokalizacji. Jest wtedy zwykle zbyt zacieniony i chłodny lub roślina cierpi z powodu nasiąkania wodą lub suszy. Rozwiązaniem problemu jest przesadzenie Montbretia w odpowiednie miejsce, jak opisano powyżej.

Czy Montbretia jest odporna?

Jak już wspomniano, Montbretia są tylko częściowo odporne. Tylko dwie odmiany wytrzymują temperatury do -15 °C, reszta toleruje nawet mniej niż minusowe stopnie. W regionach o łagodnych zimach bulwy można pozostawić w ziemi. Aby nieco poprawić zimotrwałość, wskazane jest głębsze sadzenie bulw i zabezpieczenie ich ściółką lub gałązkami jodły. W większości miejsc w Niemczech bulwy należy wyjmować z ziemi i zimować bez mrozu, aby nie ryzykować strat. W celu bezmrozowej hibernacji Montbretia bulwy można wykopać przed pierwszymi przymrozkami, umieścić w wiadrze z lekko wilgotnym piaskiem i umieścić w ciemnym, chłodnym miejscu. Każdy, kto posadził swoje Montbretia w doniczkach, może po prostu umieścić je tak, jak są w miejscu zimowania bez mrozu.

pomnóż Montbretia

Ponieważ ogród Montbretia wytwarza tylko sterylne nasiona, rozmnażanie Montbretia własnymi nasionami nie jest już konieczne. Jednak wzrasta Krokosmia zwykle samodzielnie przy pomocy bulw potomnych. Najlepiej, aby były one starannie oddzielone od siebie podczas kopania na zimę i przesadzane pojedynczo następnej wiosny. W dobrze dostosowanych lokalizacjach Montbretia tworzą dużą liczbę bulw potomnych.

Czy krokosmia jest trująca?

Roślina ozdobna nie nadaje się do spożycia i może powodować lekkie objawy zatrucia w zależności od spożytej ilości i części rośliny. Spożywanie części nadziemnych może powodować lekkie problemy żołądkowo-jelitowe u ludzi i zwierząt. Połknięcie części bulwy może powodować cięższe reakcje, takie jak wymioty i biegunka.

Kolejną niezwykłą rośliną, która jest również używana jako kwiat cięty, jest protea (protea) z imponująco dużymi kwiatami. Toleruje również tylko kilka temperatur poniżej zera i wymaga zimowania w nieco bardziej złożony sposób.