Hałasy w nocy: jeże, lisy i spółka

Czy w nocy jest cicho? Żartujesz sobie? Mówisz tak poważnie! Przedstawiamy 25 gatunków zwierząt, które potrafią hałasować w ciemności. Te zwierzęta można rozpoznać w nocy po tych dźwiękach.

Ptaki

Niewiele gatunków ptaków prowadzi nocny tryb życia, zwłaszcza te różne Gatunki sów przynależeć. Często polują na myszy, które również znajdują się pod osłoną ciemności. Jedynym nocnym ptakiem śpiewającym jest słowik z charakterystycznym, pięknym śpiewem. Bardzo często w nocy słychać odgłosy tych ptaków.

Słowik (Luscinia megahynchos)

• Wygląd zewnętrzny: niepozorny brąz z jaśniejszym spodem
• Występowanie: gęste krzaki w pobliżu wody
• Głos: głośny i bardzo zmienny; ćwierkanie, gwizdek, tryl

Notatka: Śpiewają tylko samce słowika, najlepiej w okresie godowym od wczesnej wiosny do połowy maja. Śpiew można usłyszeć od godziny 23:00 do wczesnych godzin porannych. Latem słowiki śpiewają również w ciągu dnia, przypuszczalnie w obronie okolicy.

Pójdźka (Aegolius funereus)

• Wygląd zewnętrzny: kanciasta, przysadzista głowa z żółtymi oczami, ciemnobrązowe upierzenie z białymi plamami
• Występowanie: w lasach iglastych lub Drzewostany iglaste, rozmnaża się w norach dzięcioła czarnego
• Głos: lekko wznoszące się „hu-hu-hu-hu-hu-hu” (mężczyzna), samice wydają krótkie, ostre okrzyki

Płomykówka zwyczajna (Tyto alba)

• Wygląd zewnętrzny: biała twarz w kształcie serca; biały spód i bardzo jasna strona dolna; szarobrązowy top
• Występowanie: rozmnaża się we wnękach na strychach, stodołach i wieżach kościelnych
• Głos: piski i syczące dźwięki w okresie lęgowym (od marca do grudnia)

Sóweczka (Glaucidium passerinum)

• Wygląd zewnętrzny: Okrągła głowa z żółtymi oczami, brązowe upierzenie z białymi plamkami na górnej stronie, wąskie linie piersi, krótki ogon
• Występowanie: w lasach mieszanych iglastych i z przewagą iglastych, gniazduje w norach dzięcioła
• Głos: „Tüh-düdü-düdü”, silny dźwięk otwierający z następującymi cichszymi tonami, czasami rozciągniętymi

Notatka: Nieśmiała sóweczka jest najmniejszym europejskim gatunkiem sowy i jest tylko wielkości gwiazdy. Często poluje na początku zmierzchu.

Pójdźka (Athene noctua)

• Wygląd zewnętrzny: szeroka twarz z żółtymi oczami, biała nakrapiana czaszka, wydłużona szyja i krótki ogon
• Występowanie: Hodowca jaskiniowy, często w Pastwiska i stare drzewa owocowe; również mieszka w miejscowościach na niektórych obszarach, a czasem rozmnaża się w tamtejszych budynkach
• Głos: „Uuuh” w luźnym rzędzie

Notatka: Pójdźki to bardzo lokalne ptaki. Gdy pełnoprawne potomstwo opuszcza terytorium rodzicielskie w wieku od dwóch do trzech miesięcy, osiedla się zwykle zaledwie kilka kilometrów od miejsca urodzenia.

Puszczyk zwyczajny (Strix aluco)

• Wygląd zewnętrzny: duża głowa w białe paski; szerokie i okrągłe skrzydła; krótki ogon
• Występowanie: Hodowcy jaskiniowi, w lasach, parkach i innych starych drzewach (np. B. duże ogrody)
• Głos: długie, wyjące serie nawoływań jesienią i wiosną (samce); krótki i ostry „kvitt” od kobiet

Notatka: Przerażające wycie puszczyka często można usłyszeć w horrorach. Rozpowszechniony ptak poluje również na otwartej przestrzeni w nocy, dlatego można go usłyszeć nie tylko w lasach.

Sowa uszata (Asio otus)

• Wygląd zewnętrzny: duża sowa o pomarańczowych oczach; duże, przeważnie stojące uszy z piór; kolorowe skrzydła o niskim kontraście
• Występowanie: rozmnaża się na skraju lasu, w zadrzewieniach polnych i w grupach drzew; poluje na otwartej przestrzeni w nocy
• Głos: nudne „huh” brzmi z rzędu; słychać piskliwe nawoływania młodych ptaków

Ssaki

Ssaki nocne są zwykle zauważalne poprzez ruch i odgłosy karmienia, ale mogą również krzyczeć, chrząkać, skomleć, szczekać itp. Zwierzęta te często dają się zauważyć w nocy poprzez hałasy.

Borsuk (meles meles)

• Wygląd zewnętrzny: charakterystyczna maska ​​w czarno-białe paski
• Występowanie: powszechna, najczęściej pospolita w lasach, zadrzewione drzewa o bogatej szacie i szerokich żywopłotach
• Lutnia: głównie w „Ranzzeit” (sezon godowy) od lipca; wysokie krzyki przypominające krzyki dzieci

Mysz domowa (mus musculus)

• Wygląd zewnętrzny: szarobrązowe futro, duże uszy, spiczasty pysk
• Występowanie: głównie w stodołach, magazynach, silosach zbożowych, wysypiskach śmieci oraz w domach (często w ścianach działowych)
• Lutnia: głównie hałas ruchu, m.in. B. Szelest, szuranie, gryzienie, drapanie

Jeż (Erinaceus europaeus)

• Wygląd zewnętrzny: Plecy gęsto pokryte kolcami o długości od dwóch do trzech centymetrów
• Występowanie: w lasach bogatych w runo leśne, skrajach lasów bogatych w krzewy, w parkach i ogrodach
• Dźwięki: bardzo głośne uderzanie podczas jedzenia, dyszenie, syczenie, przeszywający krzyk w niebezpieczeństwie

Lis rudy (Vulpes vulpes)

• Wygląd zewnętrzny: puszysty ogon z białą końcówką, czerwono-brązowe futerko
• Występowanie: pierwotnie mieszkaniec lasu; dziś w prawie wszystkich siedliskach; nawet w dużych miastach
• Dźwięki: bardzo zróżnicowany; Szczekanie, rechotanie, warczenie, skomlenie, (wysokie) krzyki

Popielica (Glis glis)

• Wygląd zewnętrzny: długi, puszysty ogon; duże czarne oczy; szare futro
• Występowanie: w lasach mieszanych, sadach, w naturalnych ogrodach i parkach, także w ogrodach, stajniach i na strychach
• Lutnia: głośne, dudniące odgłosy na strychach młodych zwierząt; Pisk, pisk, gwizdek, szmer, gwizdek

Notatka: Blisko spokrewniona, ale mniej powszechna, jest mniejsza popielica (Eliomys quercinus), którą można odróżnić od popielicy po czarnej masce na twarzy. Wydaje podobne dźwiękiw nocy.

Kuna domowa (Martes foina)

• Wygląd zewnętrzny: czarno-brązowe futro z białym podgardlem, wydłużone ciało z długim, puszystym ogonem
• Występowanie: przystosowalny wyznawca kultury, często w osiedlach ludzkich; także w lasach i na polach uprawnych
• Lutnia: głośne dudnienie, krzyki i piszczenie na strychach (spowodowane przez szalejące młode zwierzęta); dorosłe zwierzęta są zwykle spokojne, ale potrafią głośno i przeraźliwie krzyczeć (np. B. podczas wojen o murawę), syczenie i szczekanie

Szop pracz (lotor Procyon)

• Wygląd zewnętrzny: charakterystyczna czarna maska ​​na twarz; długi, czarno-biały ogon z paskiem
• Występowanie: Lasy liściaste i mieszane z dziuplami, w miarę możliwości w pobliżu wody; często w pobliżu osiedli ludzkich
• Dźwięki: różnorodny; Pisk, gdakanie, warczenie

Dzik (Sus scrofa)

• Wygląd zewnętrzny: gęste, szczeciniaste futro; długi pysk
• Występowanie: najchętniej w lasach mieszanych i polach kukurydzy, coraz częściej także w sąsiedztwie osad lub w ramach rozliczeń
• Dźwięki: bardzo zróżnicowany; Chrząka, piszczy, piszczy, prycha

Notatka: Dziki żyją razem w sforach i zwykle przebywają w pobliżu człowieka o zmierzchu lub świcie. nocny. Teraz mieszkają nawet w środku dużych miast i znajdują tam mnóstwo jedzenia.

Płazy

Również płazy - do czego o żabach i Ropuchy liczyć - należą do zwierząt, które w nocy wydają odgłosy. Zwłaszcza żaby mogą być bardzo głośne, ponieważ ich dwie bąbelki dźwiękowe wzmacniają dźwięki skrzypienia, gdakania i rechotania. Intensywne i uporczywe krakanie słychać zwłaszcza w okresie zalotów między końcem kwietnia a czerwcem. W ciągu dnia rechoczą tylko zielone żaby (tzw. żaby stawowe).

Notatka: Ponieważ od 1992 roku żaby i ropuchy są chronione orzeczeniem Federalnego Trybunału Sprawiedliwości, rechot w stawie ogrodowym musi zostać zaakceptowany – także przez sąsiadów.

Ropucha szara (Bufo bufo)

• Wygląd zewnętrzny: skóra stosunkowo sucha, brodawkowata i brązowa, oczy koloru miedzi z poziomymi źrenicami
• Występowanie: głównie na łąkach iw lasach; tylko w maju w wodach tarłowych (wody stojące lub spokojne)
• Głos: miękki „öök-öök-öök”, tylko w okresie tarła w maju

Kumak żółtobrązowy (Bombina variegata)

• Wygląd zewnętrzny: górna strona koloru szarobrązowego z brodawkami; uderzająco żółty, nakrapiany spód
• Występowanie: od kwietnia do października prawie wyłącznie w wodach stojących (stawy, oczka wodne, małe zbiorniki wodne); głównie w południowych i środkowych Niemczech
• Głos: dzwonkowaty, cichy „ung-ung-ung”

Notatka: Blisko spokrewniony jest kumak nizinny (Bombina bombina), który występuje głównie w północnych i środkowych Niemczech i również wydaje podobne odgłosy.

Żaba trawna (Rana temporaria)

• Wygląd zewnętrzny: zmienny blat w odcieniach brązu, szarości lub żółci, najczęściej z ciemnobrązowym wzorem plamek
• Występowanie: w prawie wszystkich wilgotnych biotopach, poza sezonem godowym na lądzie
• Głos: nie ma bąbelków dźwiękowych, dlatego rechotanie brzmi jak głuchy pomruk

Notatka: Żaba trawna jest najpospolitszym gatunkiem żaby w Niemczech i często zamieszkuje w oczkach wodnych i ogrodach zbliżonych do naturalnego.

Rzekotka drzewna (Hyla arborea)

• Wygląd zewnętrzny: trawiasta zieleń z ciemnymi paskami na bokach
• Występowanie: głównie siedzi na krzakach, Żywopłoty jeżynowe i drzewa, tylko w okresie tarła w nasłonecznionych stawach i basenach
• Głos: głośne i rytmiczne „äpp-äpp-äpp”, głównie wieczorem i w nocy

Notatka: W przeciwieństwie do innych rodzimych płazów rzekotka drzewna bardzo dobrze się wspina, a także lubi się opalać. Jego skóra jest stosunkowo niewrażliwa na silne światło słoneczne.

Żaba stawowa (Rana esculenta)

• Wygląd zewnętrzny: kolor od jasnozielonego do ciemnozielonego z brązowymi plamami, jasny spód; dwie boczne bańki dźwiękowe
• Występowanie: w bogatych w rośliny basenach, stawach, jeziorach i rowach; przebywa w wodzie lub w jej pobliżu przez większość czasu, nawet poza sezonem godowym
• Głos: przez całe lato słychać głośne rechotanie samców

Ropucha zielona (Bufo viridis)

• Wygląd zewnętrzny: Ropucha w "kolorach kamuflażu", górna strona z nieregularnymi, zielonymi polami i ostro odgraniczonymi strefami światła; dużo czerwonawych brodawek
• Występowanie: w otwartym, słonecznym terenie (b. a. Łąki, wrzosowiska, sucha trawa, wydmy lub żwirownie); jak Wody do tarła Preferowane są stawy z małą roślinnością i płytkimi brzegami
• Głos: Samiec ma worek głosowy na gardle, z którym wytwarza długotrwałe zawołania trylowe („ürrr”) w okresie godowym; podobny do świerszczy kret

owady

Nawet w królestwie owadów nocą nie jest cicho: cykady, straszydła czy świerszcze mogą ćwierkać bardzo głośno, najczęściej pocierając skrzydła. Te zwierzęta robią dużo hałasu w nocy.

Cykada górska (Cicadetta montana)

• Wygląd zewnętrzny: kolor czarnobrązowy z przezroczystymi, błyszczącymi skrzydłami; pomarańczowa obwódka na segmentach brzusznych
• Występowanie: w Niemczech z niskich pasm górskich na południe; na nasłonecznionych zboczach, polanach i suchej trawie
• Śpiewanie: Samce śpiewają na specjalnie wyszkolonych organach; Głośny i ostry śpiew trwający od dwóch do trzech sekund

Świerszcz polny (Gryllus campestris)

• Wygląd zewnętrzny: czarny z brązowawymi skrzydłami; Głowa szersza niż ciało
• Występowanie: na suchych, nasłonecznionych terenach z niską roślinnością, we wrzosach, suchej trawie i na nasypach
• Dźwięki: głośne, dalekosiężne ćwierkanie w godzinach wieczornych ("zri-zri-zri")

Notatka: Świerszcz polny kopie głębokie na około 20 centymetrów rurki z ziemi, w których chroni się w razie niebezpieczeństwa. Wieczorem samiec siada przed wejściem do swojej tuby i poprzez rytmiczne naciąganie skrzydeł ćwierka swoją piosenkę, którą można usłyszeć z odległości nawet 100 metrów.

Konik polny (Chorthippusrównoległość)

• Wygląd zewnętrzny: kolor podstawowy przeważnie zielonkawy, ale także brązowawy, żółtawy lub czerwonawy
• Występowanie: szeroko rozpowszechniony, występuje na prawie wszystkich obszarach porośniętych roślinnością
• Dźwięki: w ciepłe letnie wieczory do północy krótkie i szorstkie dźwięki („säsäsrä”)

Pospolity owad krzewiasty (Pholidoptera griseoaptera)

• Wygląd zewnętrzny: krótkie skrzydła, nie mogą latać; jasnożółty brzuch
• Występowanie: rozpowszechniony na bogatych w krzewy łąkach i polanach leśnych, na obrzeżach lasów, w ogrodach i parkach
• Hałas: Głośne ćwierkanie spowodowane pocieraniem skrzydeł w okresie godowym (tylko samce)

Notatka: Jesienią samica składa jaja w martwym drewnie lub w ziemi. Larwy wylęgają się latem drugiego roku i w ciągu kilku tygodni rozwijają się w dojrzałe płciowo zwierzęta.

Często Zadawane Pytania