Czy hibiskus jest trujący? Informacje dla dzieci i zwierząt

Kiedy letnie słońce jest wysoko na niebie i jego promienie ogrzewają ziemię, nie ma nic lepszego niż chłodna herbata. Herbata z hibiskusa doskonale nadaje się do tego celu. Po schłodzeniu herbata z malwy jest sycąca i zapewnia szczególnie intensywny zastrzyk świeżości. Nawet zimą hibiskus to prawdziwa uczta dla ciała. Ale co z dziećmi i zwierzętami? Czy hibiskus jest dla tego toksyczny?

Składniki

Składniki hibiskusa

Zanim zostanie wyjaśnione, czy hibiskus jest trujący, należy dokładniej zbadać składniki rośliny. Dostarczają one informacji o możliwej toksyczności, która może mieć wpływ na dzieci, psy i koty. Następujące składniki znajdują się we wszystkich rodzajach hibiskusa.

1. Olej tłuszczowy

Gatunki hibiskusa zawierają olej roślinny, który składa się z dużej ilości kwasów tłuszczowych, które ze względu na swój skład mają różny wpływ na organizm i narządy ludzkie. W przypadku hibiskusa na szczególną uwagę zasługują dwa kwasy tłuszczowe, z których powstaje olej.

• Kwas sterkulinowy w korzeniach, liściach, nasionach i łodygach
• Kwas malwalinowy w liściach i nasionach

Ze względu na ich podobieństwo, te dwa cykliczne kwasy tłuszczowe są często trudne do rozróżnienia podczas ekstrakcji oleju. Łączy je jednak jedno: oba są najczęściej spotykane w gatunkach roślin z rodziny malw. Tam działają razem jako ochrona przed drapieżnikami i szkodnikami, dzięki czemu nie atakują części roślin hibiskusa.

2. Kwasy

Prawoślaz zawiera wiele różnych kwasów, które nie tylko nadają roślinie jej klasyczny aromat, ale mają również wiele innych zadań. Do najważniejszych kwasów w hibiskusie należą:

• Kwas jabłkowy
• kwas cytrynowy
• Kwas hibiskusowy
• Kwas winowy
• Kwas askorbinowy

Pracują razem jako jednostka i wspierają rośliny w wielu ważnych procesach. Na przykład kwas jabłkowy działa na sprawny metabolizm, podczas gdy naturalny kwas askorbinowy jest używany jako witamina C.

3. Wtórne substancje roślinne

Jak wszystkie rośliny, gatunki hibiskusa wytwarzają również wtórne substancje roślinne, które odpowiadają za zabarwienie prawoślazu lub wspierają ważne funkcje w organizmie. Spośród nich hibiskus zawiera głównie następujące elementy.

• Pektyny: policukry, a więc błonnik pokarmowy
• Fitosterole: składnik błony komórkowej
• Flawonoidy: pigmenty kwiatowe
• Antocyjany: barwniki roślinne

4. Śluz

Slime to kolejny składnik wytwarzany przez rodzinę malwy. Mają one skuteczny wpływ na wzrost i ochronę rośliny. Substancje to kolejny mechanizm ochronny rośliny. Są to polisacharydy (cukry wielorakie), które znajdują się w roślinie w stanie lepkim i często działają na nią leczniczo.

Należy pamiętać, że substancje wymienione powyżej występują głównie w dzikich formach prawoślazu. Uprawiane formy często mają nieco inny skład, ale należy przyjąć, że te również mają niektóre z nich, ponieważ struktura roślin nie różni się zbytnio od formy dzikiej odbiega.

Toksyczność

Toksyczny czy nie?

Potwierdzono, że hibiskus jest nietoksyczny, o ile jest właściwie stosowany. W roślinie nie ma toksyn, które mogłyby zaszkodzić ludziom. Jest to również powód, dla którego wiele części rośliny można bez problemu wykorzystać w napojach, w naturopatii iw potrawach, nawet w kwiatach i korzeniach. Szczególnie dla dorosłych, kotów i psów nie ma problemu ze spożyciem rośliny. Chociaż niektóre części są niejadalne, poza owocami i kwiatami, pod względem smaku nie są trujące. Niemniej jednak istnieją niewielkie problemy ze składnikami, które mogą być szkodliwe na dłuższą metę.

Olej roślinny

Olej tłuszczowy

Olej roślinny, który powstaje w hibiskusie jest minimalnie toksyczny i jest uważany za wątpliwy, gdy tylko jest regularnie włączany do diety. Na pierwszy rzut oka z olejem nie ma problemu, ale te dwa wyżej wymienione kwasy tłuszczowe mogą mieć trwały wpływ na pewne procesy zachodzące w organizmie.

1. kwas malwalinowy

Hamuje funkcjonowanie wątroby przed przekształcaniem niektórych tłuszczów, aby umożliwić prawidłowe funkcjonowanie błon komórkowych w organizmie. Prowadzi to do problemów metabolicznych. Jak dotąd jednak podano to tylko w referencjach, a nie w dokumentach potwierdzających.

2. Kwas sterkulinowy

Wpływa negatywnie na reprodukcję, zwłaszcza u zwierząt, a im mniejszy organizm, tym większe prawdopodobieństwo dawki śmiertelnej, np. u gryzoni. Wpływa również negatywnie na skład tkanki tłuszczowej. Znaleziono dowody na to, że kwas może być rakowaty, ale nie zostało to potwierdzone.

Mimo to nie musisz się tak bardzo martwić, że hibiskus jest naprawdę dla Ciebie, a nawet dla Twoich dzieci może być niebezpieczne, ponieważ liście, kwiaty i owoce roślin nie pochodzą wyłącznie z kwasu istnieć. Niezwykle duże ilości musiałyby być spożywane przez długi czas, aby te efekty się pojawiły.

Możliwe zagrożenia

Jednak hibiskus nie zawsze jest bezpieczny do spożycia, zwłaszcza jeśli masz dzieci lub małe zwierzęta, takie jak chomiki lub myszy. Liczne składniki mają silniejszy wpływ na te organizmy i dlatego mogą szybciej uderzyć. Nietolerancja i zgaga to typowe problemy dla dzieci, zwłaszcza małych dzieci, gdy hibiskusa jest za dużo ze względu na liczne kwasy. Osoby z alergią na poszczególne kwasy powinny zdecydowanie powstrzymać się od spożywania hibiskusa, ponieważ może to prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. W przeciwnym razie nie ma obaw o prawoślazu.

Źródła:

• http://www.gizbonn.de/143.0.html
• https://de.wikipedia.org/wiki/Sterculiasäure
• https://de.wikipedia.org/wiki/Malvals%C3%A4ure
• https://www.kraeuter-buch.de/glossar/schleimstoffe-294.html
• https://www.fid-gesundheitswissen.de/pflanzenheilkunde/hibiskus/