Prawidłowo ułożyć kostkę brukową (w betonie) - instrukcja

Można go układać na dwa różne sposoby, odpowiednio na podłożu żwirowym lub betonowym. w zaprawie murarskiej, jak to się mówi. Zwykle preferowane jest podłoże żwirowe, ale istnieją powody, aby wybrać podłoże z zaprawy:

• Jeśli układane są wzory (przez potrząsanie istnieje ryzyko, że kamienie się przesuną i wzór nie będzie już jednolity
• Do ciężkich ładunków (dla dużego natężenia ruchu)
• Gdy chodnik jest układany w rzędach
• Podczas układania koryta brukowego

Procesy robocze podczas układania w betonie są podobne do układania w podłożu żwirowym lub piaskowym. Jednak zamiast umieszczać granitowe kostki brukowe na podłożu żwirowym, umieszcza się je na podłożu betonowym. Układanie w betonie ma kilka zalet, ale ma też jedną poważną wadę. Zaletą jest to, że powstaje zamknięta powierzchnia. Materiał spoiny nie może się wymyć ani zostać przeniknięty przez mrówki. Zapobiega się wzrostowi chwastów, trawy i tworzeniu się mchu. Wadą jest to, że jest to teren szczelny i woda deszczowa nie może przedostać się do gruntu. Miasta i gminy pobierają opłatę za tak uszczelnione powierzchnie niejako za korzystanie z kanalizacji. Wada może powstać, jeśli nie pracujesz poprawnie. Jeśli woda może dostać się do środka i zamarza w zimie, cała powierzchnia może pękać, pękać i pękać.

Wybierz kamienie i wzór układania

Kostka granitowa nadaje się do wzoru. Rzadko kamienie są po prostu układane w rzędzie. Musisz więc najpierw wybrać wzór, a następnie pasujące kamienie. W przypadku ścieżek często stosuje się tak zwany wzór kabla lub wzór kontrolny. Łuk segmentowy jest popularny na większych powierzchniach, nawet jeśli nie jest to bardzo łatwe. Kostki granitowe występują w różnych rozmiarach. Najpopularniejsze z nich to kwadraty o boku 5, 7 lub 9 cm. Są dwie klasy I i II. Klasa I jest bardziej dokładna wymiarowo, kamienie są w przybliżeniu tej samej wielkości i jednolitego koloru. W klasie II mogą wystąpić odstępstwa. Po znalezieniu kamieni i wzorów możesz przygotować się do ich ułożenia.

borta

Betonowe sufity zazwyczaj wymagają stabilnej krawędzi. Tylko w ten sposób krawędzie tynku nie będą się ślizgać, a powierzchnia pozostanie równomiernie piękna i stabilna. To, jakie obrzeże wybrać, zależy od kilku czynników, m.in. B. lokalnych warunków, obszaru do utwardzenia, naprężeń i budżetu finansowego.

• Chodniki o małym natężeniu ruchu — betonowa tylna podpora wystająca co najmniej 10 cm poniżej górnej krawędzi podłoża chodnikowego
• Dla średnich obciążeń - dodatkowo ułożyć rząd w betonie (minimum 10 cm grubości)
• Do ciężkich ładunków - użyj betonowych krawężników lub specjalnych kamieni wykończeniowych
• Zabetonować obrzeże mocno w betonie

Podkonstrukcja projektowa

Podkonstrukcję należy odpowiednio przygotować do zastosowania kostki granitowej. Ponadto podłoże musi być w odpowiednim stanie. Najpierw planowany teren zostaje wytyczony i wykopany. Oblicza się przy warstwie mrozoodpornej (warstwa żwiru) o grubości od 40 do 50 cm, warstwie podkładowej o grubości od 8 do 10 cm i warstwie nawierzchni o grubości od 10 do 12 cm. Wchodzą tam kamienie, które w zależności od rodzaju mają od 5 do 9 cm wysokości. Musisz więc wkopać się w ziemię na głębokość od 63 do 72 cm. Do dużych powierzchni warto wynająć małą koparkę, do małych potrzebna jest łopata, łopata i siła mięśni. Podczas kopania upewnij się, że istnieje nachylenie, które umożliwia szybki odpływ wody deszczowej. Nachylenie musi zawsze prowadzić z dala od zabudowań.

Po wykonaniu wykopu podłoże należy odpowiednio zagęścić wibratorem. Następnie żwir (uziarnienie 0/70) można wypełnić warstwą przeciwmrozową. Jest przesypywana warstwa po warstwie i zagęszczana pomiędzy wibratorem. W większości przypadków wystarczająca jest warstwa od 40 do 50 cm, tylko w miejscach eksponowanych powinna być wyższa, do jednego metra. Podczas wypełniania żwiru ponownie pamiętaj o nachyleniu. W kierunku wzdłużnym wystarczające jest nachylenie 0,5%, aw kierunku poprzecznym 2 do 3%. Powierzchnie powinny zatem mieć różnicę wysokości 0,5 cm lub od 2 do 3 cm i to co 1 m. Po warstwie mrozoodpornej następuje warstwa podstawowa, czyli żwir (uziarnienie 0/30). Tutaj wystarczy warstwa od 8 do 10 cm. Tutaj również musi być zagęszczony i należy zwrócić uwagę na nachylenie.

Konstrukcja betonowego łóżka

Teraz należy ułożyć podłoże betonowe o grubości od 10 do 12 cm. Tam rzuca się kamienie. Zaprawa murarska jest mieszaniną piasku (0/1 do 0/3) i cementu portlandzkiego w stosunku 4:1 do 5:1. Do masy dodaje się tyle wody, aby zaprawa nie była ani za mokra, ani za sucha wychodząc z mieszalnika (mieszarki). Zbyt mokra zaprawa nie utrzyma cegieł, natomiast zaprawa zbyt sucha nie zwiąże cegieł z masą. Na jeden metr sześcienny betonu należy użyć 225 kg cementu o uziarnieniu 0/8 lub maksymalnie 0/16 mm plus 7 do 8 części objętościowych piasku. Rozprowadzić masę zaprawy i wbić kamienie. Masa musi być wystarczająco wysoka, co najmniej 4 do 5 cm, kamienie muszą być w niej w 2/3. Cement twardnieje po 1-2 godzinach, dlatego należy niezwłocznie przeprowadzić regulację wysokości kamieni i spoin.

• Zwróć uwagę na nachylenie podczas rozkładania.
• Kostkę brukową układać w rzędach z naprzemiennymi spoinami – maksymalna szerokość fugi 15 mm
• Użyj kamieni o tej samej szerokości w rzędach!
• Unikaj ciągłych spoin wzdłużnych
• Szerokość spoiny kostki brukowej maksymalnie 10 mm
• Kierunek poprzeczny może być prostopadły lub ukośny do głównego kierunku obrzeża

Po ułożeniu cała utwardzona powierzchnia jest zagęszczana wibratorem.

Utylizacja

Fugowanie nie odbywa się tutaj za pomocą piasku do spoinowania, ale zaprawy do spoinowania lub z zaczynem cementowym. Zaprawę miesza się zgodnie z instrukcją na opakowaniu. Po uzyskaniu kremowej konsystencji można przystąpić do fugowania.

• Mieszaj tylko tyle masy, ile można nałożyć w ciągu 10 do 15 minut, ponieważ płynność stale spada w zależności od temperatury.
• Ułożone wcześniej kostki granitowe należy zwilżyć, najlepiej po prostu zwilżyć je wodą. Nadmiar spoiny można łatwo usunąć z kamieni.

Cienką płynną zaprawę nanieść na całą powierzchnię podłoża i równomiernie rozprowadzić gumową szpatułką. Po około 30 minutach zaprawa twardnieje. Wtedy jest odpowiedni czas na oczyszczenie powierzchni. Zaschnięta zaprawa jest trudna do usunięcia, dlatego odpowiedni czas ma również kluczowe znaczenie dla ilości wykonywanych prac. Resztki zaprawy można najpierw usunąć. Wszelkie pozostałe pozostałości są następnie usuwane gąbką glazurniczą. Jednak często trzeba to czyścić i wyciskać. Regularnie czyść również wodę, w przeciwnym razie pozostaną osady. Powierzchnia musi być całkowicie oczyszczona z pozostałości zaprawy. Do obszaru nie należy wchodzić przez 3 do 4 dni.

Wniosek

Układanie kostki granitowej nie jest trudne i niewiele różni się od układania innych kamieni. Jeśli jednak chcesz położyć w zaprawie lub betonie, istnieją różnice. Podobnie jak w przypadku wszystkich prac związanych z układaniem, konstrukcja nośna jest bardzo ważna. Najlepszą powierzchnią byłaby płyta betonowa, ale kto to ma. Należy więc zbudować odpowiednie łóżko. Ważne jest, aby grunt był bardzo zagęszczony, aby pokruszony kamień lub żwir nie osuwał się później. To z kolei wpływa na stabilność. Ponadto należy zadbać o dobre spoinowanie. Jeśli woda wnika w beton i zimą zamarza, jest to zazwyczaj duża uciążliwość. Cała powierzchnia może stać się niestabilna, poza tym, że nie będzie już ładnie wyglądać.

Dowiedz się więcej o ścieżce ogrodowej - ścieżkach w ogrodzie