Osy zimą: hibernują czy umierają?

Pomimo swojego znaczenia dla przyrody, dla wielu osób osy są jednymi z największych sprawców kłopotów. Łowcy owadów zwracają na siebie uwagę, zwłaszcza pod koniec lata, kiedy odważą się zbliżyć do ludzkiego pożywienia, ponieważ ich własne źródła pożywienia się kurczą. Jeśli odnajdzie się również gniazdo os, cisza zwykle się kończy. Każdy, kto chce to usunąć, zastanawia się, czy osy hibernują w gnieździe jak pszczoły, czy nie.

Czy osy przetrwają zimę?

Dużą różnicą między pszczołami a gatunkami z podrodziny Vespinae jest rodzaj zimowania. Podczas gdy pszczoły wykorzystują swoje ule jako zimowiska w zimnych porach roku, stan ten znika całkowicie wraz z osami. Kolonie pszczele tworzą tzw. gromady zimowe z królową pośrodku. Natomiast młode królowe os opuszczają gniazdo os przed zimą i szukają schronienia do nowego roku. Reszta plemienia i stara królowa umierają, a gniazdo można pozostawić ludziom na zimę

bez pozwoleniaREMOVED Wola. Likwidacji państwa dokonują wszystkie gatunki os, które występują w Niemczech.

Tak, nawet szerszenie mają ten sam cykl roczny, co inne gatunki os. Ponieważ Vespa to wariant większy, spokojniejszy, wiele osób zapomina, że ​​to ta sama rodzina. Oznacza to, że niezależnie od tego, czy znajdziesz gniazdo szerszeni czy os, wszystkie one rozpuszczą się wraz z nadejściem zimy. Jednak w zależności od gatunku młode królowe mogą wrócić na to samo miejsce gniazdowania w przyszłym roku, ponieważ preferują określone miejsca. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku os polnych. Jednak to, kiedy stan osy znika, zależy od wielu czynników, które szczegółowo wyjaśniono poniżej.

Wskazówka: Nawet osy kukułki, w tym osa górska (Polistes atrimandibularis), źle osa kukułka (Dolichovespula adulterina) i osa kukułka austriacka (Vespula austriaca) rozpuszczają się najpóźniej w Spadnie na. Średnio żywotność tych kolonii jest jeszcze krótsza.

Hibernacja: wygaśnięcie

Hibernacja i jednoczesne rozwiązanie stanu osy nie następuje z dnia na dzień. Kiedy lato zbliża się ku końcowi, następuje starannie zaplanowany proces związany z naturalnym życiem zwierząt. Poniższe kroki szczegółowo wyjaśniają ten proces:

1. Młode królowe opuszczają gniazdo

Rozkład stanu os przed zimą rozpoczyna się, w zależności od gatunku os, już w połowie sierpnia i trwa do początku połowy października. Zależy to od temperatury zewnętrznej, bo to determinuje czas godów młodych matek, których odejście zwiastuje „upadek” gniazda. Z wyjątkiem następujących czterech gatunków os, młode królowe opuszczają swoje kolonie w połowie i pod koniec sierpnia:

• Osa niemiecka (Vespula germanica)
• Osa pospolita (Vespula vulgaris)
• Szerszeń (Vespa crabro)
• Szerszeń azjatycki (Vespa velutina var. nigrithorax)

Dla nich przeprowadzka nie rozpocznie się w połowie do końca września.

2. Nawozy i kwatery zimowe

Zaraz po wyprowadzce za młode królowe podążają trutnie, czyli samce, ponieważ są one niezbędne do zapłodnienia. W samym państwie pozostają tylko robotnicy i stara królowa, którzy nie zapadają w stan hibernacji, ale umierają na zimę.

Po zapłodnieniu młodych królowych trutnie giną w ciągu kilku tygodni, ale nie wracają do gniazda os. Królowe można nawet kilkakrotnie zapłodnić, a następnie szukać osłoniętych kwater na zimę. Mogą to być na przykład kawałki kory, stosy drewna lub dziury w ziemi, które mają stabilny mikroklimat, który jest narażony tylko na niewielkie wahania. Mile widziane są również strychy i skrzynki roletowe.

3. Drętwienie

Zimą młode królowe os pozostają w zimie zamrożone. Kładą się spodem do ziemi, składają czułki, nogi i skrzydła blisko ciała, aby nie zamarznąć na śmierć. Jednocześnie wytwarzany jest przez nią rodzaj „przeciw zamarzaniu” (glicerol), który pozwala mu wytrzymać niskie temperatury.

4. Stara królowa i kolonia śmierci

Po wyprowadzeniu się młodych królowych robotnice pozostają w gnieździe os i nadal opiekują się młodymi robotnicami, ale już nie starą królową. To następnie opuszcza stan i umiera po kilku tygodniach. Typowa długość życia królowych wynosi około roku.

Ponieważ stara królowa opuściła państwo, nie narodzą się żadne nowe robotnice. Prowadzi to do całkowitej śmierci kolonii w ciągu najbliższych kilku tygodni. Okres dla większości gatunków os przypada na okres od ostatniego tygodnia sierpnia do połowy września, czyli dość wcześnie. Tylko gatunki wymienione w punkcie 1 przetrwają do listopada.

Robotnice os wytrzymują, dopóki nie zabraknie larw, którymi można się zająć lub nie będzie można znaleźć więcej pożywienia. Osy te nie giną jednak w opuszczonych gniazdach, a raczej podczas poszukiwania pożywienia. Dzięki temu gniazda w środku zimy są całkowicie puste i można je samodzielnie usunąć bez żadnych problemów z ochroną przyrody.

5. Nowe powstanie państwa osy

Gdy wiosną robi się cieplej, zwykle około maja, młode królowe budzą się ze sztywności i zaczynają tworzyć nowy stan. Osy rzadko trafiają w miejsca z poprzedniego roku.

Przeciętnie osiem do dziesięciu na 10 000 młodych królowych udaje się założyć państwo w następnym roku. Pozostałe są zjadane przez ptaki lub inne zwierzęta lub padają ofiarą bakterii i grzybów, gdy występują wahania temperatury. Rzeczywisty czas rozpadu gniazda może być znacznie opóźniony, w zależności od miejsca zamieszkania. Temperatura na zewnątrz odgrywa decydującą rolę, ponieważ w cieplejszych regionach Niemiec młode królowe opuszczają czasem swoje gniazdo nawet do dwóch lub trzech tygodni później. Dotyczy to zwłaszcza ciepłych południowych i zachodnich Niemiec oraz regionów uprawy winorośli, gdzie temperatury są wyższe niż w pozostałej części kraju. To powiedziawszy, jeśli masz w pobliżu gniazdo os, powinieneś zachować szczególną ostrożność, jeśli jesienią jest jeszcze dość ciepło. Bo wtedy mogłoby być w nim jeszcze wielu robotników.

Wskazówka: Jeśli zimą zobaczysz większą lub dwie osy w swoich pomieszczeniach mieszkalnych, prawdopodobnie będzie to Młode królowe, które przeniosły się do swoich zimowych kwater w swoich czterech ścianach i nagle obudziły się z ciepła są. Jeśli tak, należy je ostrożnie zebrać i podać do picia trochę wody z cukrem. Potem powoli przyzwyczajają się do chłodnych temperatur zewnętrznych, aby móc wrócić do zimowego rygoru.