Starożytne odmiany pomidorów: 16 smacznych i odpornych odmian

Lycopersicon esculentum, jak pomidor jest nazywany w botanicznej terminologii, przybył do Europy jako forma uprawna. Aztekowie i Inkowie uprawiali to warzywo od ponad dwóch tysięcy lat jako roślina spożywcza i lecznicza. Od 18 W XIX wieku wykształciły się tu również liczne odmiany nasionoodporne, których walory smakowe wyróżniają je spośród masy współczesnych ras przemysłowych.

Duża różnorodność pomidorów

Legendarny „pomidor holenderski” – uprawiany przemysłowo w ogromnych szklarniach, w większości czerwonych, okrągłych i prawie bez smaku – trudno już znaleźć w supermarkecie. Nowoczesne odmiany są coraz częściej hodowane dla smaku, ale nadal mają poważne wady: brak różnorodności jest jedną z nich. Historyczny świat pomidorów ma do zaoferowania niezliczone kształty, kolory i smaki. Niezależnie od tego, czy pomidory sałatkowe, pomidory śliwkowe, pomidory befsztyk, pomidory koktajlowe, pomidory sosowe (takie jak słynny pomidor „San Marzano”) lub suszone pomidory: owoce mogą być nie tylko okrągłe, czerwone lub żółte. Istnieją również odmiany w paski, zielono-brązowe, fioletowe, pomarańczowe lub różowe, a także odmiany jajeczne, sercowe, butelkowe, żebrowane lub spłaszczone. Smakują soczyście, mącznie, owocowo, słodko lub kwaśno jak ziemniaki, są miękkie lub jędrne, ważą od pięciu do 500 gramów.

Stare odmiany pomidorów sprawdzają się od wieków

Prawdopodobnie najstarsza niemiecka odmiana pomidora nazywa się „Lucullus”. Wypróbowana i wczesna odmiana powstała na początku XX wieku. Była to szeroko rozpowszechniona odmiana handlowa na początku XIX wieku, ale obecnie – podobnie jak wiele historycznych odmian pomidorów – nie ma już licencji handlowej ze względów ekonomicznych. Jednak ich nasiona nadal można kupić w specjalistycznych sklepach, a nowe rośliny zawsze można wyhodować z nasion, które sam wygrałeś. 'Lucullus' ma okrągłe, czerwone owoce, które zaczynają dojrzewać około 150 do 190 dni po siewie. Choć nie są tak jędrne jak dzisiejsze odmiany, są bardzo smaczne i wspaniale można je hodować w przydomowym ogródku. Nadają się zarówno do uprawy outdoor, jak i indoor. Wśród żółtych pomidorów legendarna „Golden Queen” jest prawdopodobnie jedną z najstarszych odmian.

Przewaga historycznych pomidorów nad współczesnymi odmianami

W języku angielskim historyczny lub stare odmiany pomidorów znane również jako „pomidory dziedziczne”, co po niemiecku oznacza coś w rodzaju „pomidory dziedziczne”. Niektóre z tych odmian były przekazywane z pokolenia na pokolenie przez wieki. Są zawsze wierne swoim nasionom - to cecha wyróżniająca i duża przewaga nad starymi odmianami współczesnych mieszańców F1 - i zostały ocenione pod względem wyglądu, smaku, podatności na choroby i przydatności do uprawy wybrany. Dziś te często lokalne skarby są zarówno dobrem kulturowym z minionych czasów, jak i żywym materiałem genetycznym do przyszłej hodowli roślin: cennym skarbem, który musimy chronić.
Zalety starych pomidorów w skrócie:

• odporny na nasiona
• Nasiona można zbierać i rozmnażać samodzielnie
• duża różnorodność kształtu, koloru, wielkości i smaku
• często bardzo odporne na różne choroby
• wypróbowany i przetestowany przez wieki
• cenny materiał genetyczny

Rasy lokalne

Pomidor pojawił się w 16 Od Ameryki Południowej po Europę w XIX wieku początkowo przez wiele stuleci była uprawiana tylko jako roślina ozdobna. Dopiero od około 18 roku życia Lub. 19. W XIX wieku coraz częściej hodowano i uprawiano warzywa na cele konsumpcyjne. Początkowo stworzono niezliczone lokalne odmiany, z których część była hodowana tylko na jednym obszarze lub nawet przez jedną rodzinę. Przykładem jest wielkoowocowy, żółto-pomarańczowy „Schellenberg's Favorit”, z rodziny o tej samej nazwie pochodził z okolic Mannheim i wraz z żołnierzami amerykańskimi przybył w latach powojennych do USA powinien. Z tego powodu wiele starych odmian nie nadaje się do uprawy w różnych strefach klimatycznych, ponieważ są one specjalnie przeznaczone do uprawy zostały dobrane zgodnie z lokalnymi warunkami klimatycznymi i geograficznymi i doskonale się do nich przystosowały Posiadać.

Stare odmiany pomidorów dla każdej lokalizacji

Dobrze, że jest tyle różnych odmian. Właściwy pomidor można znaleźć w każdej lokalizacji. Wcześnie dojrzewające odmiany są odpowiednie dla regionów, które nie są tak ciepłe i można je sadzić dopiero później. Ich czas dojrzewania jest krótszy, dzięki czemu owoce zdecydowanie mogą dojrzeć do jesieni. Stare pomidory, takie jak 'Lily of the Valley', 'Early Yellow Striped' czy 'Homosa' są idealne na raczej surowe regiony i chłodne lata. Nawiasem mówiąc, pomidory tej samej odmiany smakują zupełnie inaczej w różnych warunkach uprawy, więc przy wyborze nie patrz tylko na Opis odmiany powinien się znaleźć – zachęcamy do wypróbowania różnych starych odmian pomidorów, takich jak te, w oparciu o lokalne warunki reagować.

Szczególnie zdrowe: dzikie pomidory

Dzikie pomidory to całkowicie nieprzetworzone odmiany, które zachowały swój naturalny charakter i smak. Odmiany te są często bardzo zdrowe, mocne i energiczne. Owoce powstają w dużych ilościach i szybko dojrzewają, ale są bardzo małe. Typowym przedstawicielem mocnego dzikiego pomidora jest pomidor porzeczkowy, który jest dostępny zarówno z czerwonymi, jak i żółtymi owocami. Te mierzą tylko około jednego centymetra średnicy, ale są bardzo urocze i szczególnie popularne wśród dzieci. Dzikie pomidory rosną bardzo bujnie, osiągając wysokość od 150 do 200 centymetrów i taką samą szerokość. Tworzą również wiele parzących pędów, których nie trzeba usuwać: szczypanie nie ma wpływu na wielkość owoców ani zbiory.
Inne polecane dzikie pomidory:

• „Żółty pomidor koktajlowy”: owocowo-słodkie owoce w kształcie gruszki, o średnicy od jednego do trzech centymetrów
• „Pomarańczowy dziki pomidor”: owoce słodko-owocowe, okrągłe, wielkości od dwóch do trzech centymetrów, odporne na pękanie
• 'Wild tomato pink': bardzo małe, owocowo-słodkie owoce, cienka skórka
• 'Red Murmel': silna, plenna odmiana o okrągłych, czerwonych owocach

Szczególnie smaczne stare odmiany pomidorów

Oprócz wspomnianych już dzikich pomidorów - które nie są uprawiane - odpowiednie są następujące stare odmiany pomidorów ze względu na ich niewrażliwość i walory smakowe szczególnie do uprawy w przydomowym ogródku Lub. w szklarni. Ponadto przedstawione tutaj odmiany to te, które wymagają stosunkowo niewielkiej opieki.

„Róże berneńskie”

Nie wiadomo, czy ta bardzo stara szwajcarska odmiana pomidorów rzeczywiście pochodzi z Berna. Faktem jest jednak, że ich wysoce aromatyczne owoce wspaniale formują się nawet w chłodne lata i na większych wysokościach. Mocny pomidor słupkowy, który dorasta do wysokości około 160 centymetrów, powinien być uprawiany w miarę możliwości na zewnątrz i wymaga osłony przeciwdeszczowej. Okrągłe, nieco spłaszczone owoce mają średnicę od pięciu do dziesięciu centymetrów.

„Brandy Wino Różowe”

Ten bardzo stary befsztyk pomidorowy pochodzi z USA. Charakteryzuje się wysoką wydajnością i dużymi owocami o jędrnym miąższu. Mogą ważyć od 300 do 700 gramów i są bardzo soczyste i aromatyczne.

„De Berao”

Jest to bardzo wytrzymała odmiana, odporna na zarazę ziemniaka i zarazę ziemniaczaną, czasami błędnie nazywana „pomidorem drzewiastym”. Pomidor słupkowy dorasta do ponad trzech metrów wysokości i wytwarza liczne owalne owoce, które mogą być czerwone, żółte, różowe lub ciemne. Czas zbiorów przypada na okres od połowy lipca do końca października.

„Żółta gruszka”

Ten bardzo energiczny pomidor koktajlowy bardzo silnie rozgałęzia się i rozwija wiele parzących pędów. Wydłużone, żółte owoce mają od dwóch do czterech centymetrów wielkości i dojrzewają w baldachowatych owocostanach, z których każdy może pomieścić do 30 owoców. Owocowo-słodkie pomidory dojrzewają od połowy lipca, ale mają tendencję do pękania. Odmiana, która prawdopodobnie pochodzi z Rosji, może rosnąć bardzo wysoko – do 250 centymetrów – i dlatego zawsze potrzebuje wsparcia.

„Zielona zebra”

Ta odmiana pomidora zachwyca dekoracyjnymi owocami w zielono-jasnozielone paski, które w zależności od stopnia dojrzałości mogą przybierać również żółto-pomarańczowy kolor. Aromat jest często opisywany jako melonowy i jest bardzo intensywnie owocowy. W sprzyjających warunkach „Green Zebra” dorasta do ponad dwóch metrów wysokości i powinna być uprawiana w szklarni lub na zewnątrz pod baldachimem przeciwdeszczowym. Czas zbiorów jest bardzo długi od połowy lipca do końca października, choć niedojrzałe owoce można zbierać jeszcze jesienią. Dojrzewają dobrze w pomieszczeniu.

„Meksykański pomidor miodowy”

Tej starej odmiany o bardzo aromatycznych owocach nie należy mylić z dostępnymi na rynku „miodowymi pomidorami”. Te ostatnie to hybrydy bez nasion. „Meksykański pomidor miodowy” jest bardzo energiczny i produktywny, ale powinien być uprawiany w szklarni chronionej przed wiatrem i pogodą. Sensowne jest, aby ten pomidor wspinał się po kratce w wielu pędach. Miodowo-słodkie owoce, wielkości do trzech centymetrów, można zbierać od połowy lipca.

„serce wołu”

Istnieją różne pomidory „Oxenherz”, z których wszystkie zwykle dają bardzo duże i ciężkie owoce – zazwyczaj mają do 15 centymetrów wysokości i ważą do kilograma. Pomidory wołowe mają mało nasion i dość jędrny miąższ. Pędy owocujące należy jak najbardziej podeprzeć, aby nie złamały się ani nie wygięły pod obciążeniem. Jeśli uprawiasz w szklarni, możesz również przymocować ją tyczką nad roślinami. Wszystkie znane odmiany wywodzą się prawdopodobnie od rasy sprowadzonej do Ameryki z Kazachstanu w 1901 roku.
Polecane odmiany 'Ochsenherz':

• „cur de buf”
• „Cuore di bue”
•  „Ogień olimpijski”
• „Pomarańczowy rosyjski”
• „Czerwona brzoskwinia” i „Biała brzoskwinia”

To dwa wyjątkowe pomidory, których owoce pokryte są grubą, miękką, owłosioną skórką. Odmiany dorastające do dwóch metrów wysokości należą do średnio późnych i późnych odmian. Pierwsze owoce dojrzewają dopiero na początku sierpnia. Z drugiej strony zbiory trwają do około połowy października, nawet przy uprawie na wolnym powietrzu. Pomidory są bardzo aromatyczne o owocowym, lekko słodkim smaku. Gruba skorupa jest bardzo miękka.

„Rosyjski pomidor podróżniczy”

Ta bardzo niezwykła odmiana pomidora była prawdopodobnie uprawiana już przez Majów w Gwatemali. Znany jest jednak z Rosji, gdzie zabierany jest jako prowiant, zwłaszcza podczas podróży Koleją Transsyberyjską. Cechą szczególną tego pomidora jest jego ciekawy kształt: wygląda, jakby kilka pomidorów wyrosło razem. Poszczególne kawałki owoców można odrywać od siebie. Pomidory podróżne dorastają do dwóch metrów wysokości i najlepiej rosną jako pomidory wielopędowe.

„tygrysica”

Pochodzenie tego bardzo starego pomidora nie jest do końca pewne, ale prawdopodobnie pochodzi z Rosji. „Tigerella” jest bardzo wytrzymała i energiczna. Roślina, która dorasta do dwóch metrów wysokości, bujnie się rozgałęzia i może być łatwo uprawiana w wielu pędach. Owocowo-słodkie w smaku owoce są średniej wielkości, czerwone z żółtymi paskami i dojrzewają od połowy lipca. Odmiana najlepiej radzi sobie w szklarni, ale może być również uprawiana na zewnątrz, jeśli jest dobrze chroniona przed deszczem.

„Biczownik”

Ta pochodząca z Anglii odmiana doskonale nadaje się do uprawy w doniczkach, skrzynkach okiennych lub wiszących koszach - roślina dorasta tylko do około 40 centymetrów wysokości. Owoce mają od jednego do dwóch centymetrów wielkości, są czerwone, okrągłe do owalnych i mają słodko-owocowy smak. W przeciwieństwie do wielu innych pomidorów balkonowych, 'Whippersnapper' (co tłumaczy się jako 'Three Cheese High') dojrzewa bardzo wcześnie i ma długi czas zbioru aż do pierwszych przymrozków.

Dowiedz się więcej o pomidorach