Naturalni wrogowie wiewiórek: 7 wrogów w ogrodzie

Są całkiem zabawne dla oka, te urocze małe istoty z krzaczastymi ogonkami i szczotkowanymi uszami, kiedy skaczą z gałęzi na gałąź i z drzewa na drzewo. Igrają po gałęziach i bawią się tak, jakby nikt nie mógł ich skrzywdzić. Wiewiórki (Sciurus vulgaris) muszą jednak uważać, bo niebezpieczeństwa i wrogowie naturalni czają się wszędzie nie tylko w lesie i przedpokoju, ale także w przydomowym ogródku.

Wrogowie wiewiórki w ogrodzie

Małe, od lisiego czerwonego do brązowo-czarnego, szybkie speedstery o wielkości do 25 cm, z równie dużymi puszystymi ogonami i pędzelkami, nazywane są również wiewiórkami. Ich siedliskiem jest zwykle las. Jednak ze względu na intensywną gospodarkę leśną i postępującą urbanizację dochodzi do powszechnej nadmiernie eksploatowanej i związanej z nią Lasy odepchnięte. Ogranicza to naturalne siedliska wielu dzikich zwierząt, w tym wiewiórki.

W przeciwieństwie do innych zwierząt, koty-wiewiórki próbują uciec przed nieszczęściem i podążać za ludźmi do miast, gdzie znajdują wystarczającą ilość pożywienia i schronienia. Coraz częściej pojawiają się w parkach, na cmentarzach i w in ogrody domowe na. Z biegiem czasu tracą nawet strach przed ludźmi. Nawet jeśli małe gryzonie wyglądają tak uroczo i uroczo, pozostają dzikimi zwierzętami. Należy to uszanować, ponieważ niektóre bliskie spotkania mogą być czasem bolesne. Wiewiórki mają spiczaste i ostre zęby.

Nawet jeśli teraz czujesz się komfortowo w towarzystwie ludzi, zawsze musisz mieć się na baczności, bo tu też się czai stado. Niektóre z nich mogą pochodzić od samych ludzi, na przykład zwiększający się ruch drogowy. Jednak są też naturalni wrogowie, którzy nie knują nic dobrego.

Notatka: Zgodnie z federalnym rozporządzeniem o ochronie przyrody (BArtSchV), Sciurus vulgaris jest wymieniony jako gatunek rodzimy. Należą do specjalnie chronionych dzikich zwierząt i nie mogą zostać złapane, zranione ani zabite. Naruszenia mogą być karane grzywną do 50 000 euro. To samo dotyczy niszczenia ich miejsc spoczynku i domów.

Naturalni wrogowie wiewiórek

Wiewiórki lubią osiedlać się w ogrodach, jeśli są dla nich jakośćwarunki życia może być znaleziony. Wysokie drzewa liściaste i iglaste, może krzak orzecha laskowego i już jest możliwość obserwowania dębowych kotów we własnym ogródku. Budują swoje gniazda, zwane również goblinami, aby chronić je przed wrogami na wysokości co najmniej sześciu metrów nad ziemią, zwykle bezpośrednio na pniu drzewa lub na mocnych widłach. Koty wiewiórki również lubią kupować lub kupować zbudowali cobele jako miejsce zamieszkania. Jednak wiewiórki muszą mieć się na baczności w swoim nowym środowisku, ogrodzie, ponieważ różni wrogowie naturalni postrzegają je jako ofiary.

Kuna leśna (Martes martes)

Znany jest również jako „szlachetna kuna”, ponieważ w dawnych czasach jej futro było bardzo popularne. Kuna sosnowa to prawdopodobnie największy wróg wiewiórek. Oba zwierzęta dzielą terytorium w ich normalnym środowisku. Zamieszkuje głównie lasy liściaste i mieszane, duże parki i niewielkie zadrzewienia polne. Podobnie jak wiewiórka jest doskonałym wspinaczem i równie zwinny. Potrafi obrócić stopy o 180 stopni. Podczas swoich wypadów może wylądować w przydomowym ogrodzie. Szczególne cechy kuny leśnej to:

• futro kasztanowe do ciemnobrązowego
• żółtawo-brązowa plamka na gardle
• Długość ciała od 45 do 58 cm
• puszysty ogon o długości od 16 do 28 cm
• Waga 1 do 1,8 kg
• samotnik
• nocny
• Wszystkożerne: owady, małe gryzonie, ptaki, jaja, orzechy, jagody, płazy

Kuna może być bardzo niebezpieczna dla wiewiórek, ponieważ wstaje w nocy Polowanie na zdobycz wchodzi. Czasami potrafi zaskoczyć śpiące dębowe koty. Nawet jeśli goblin ma wejście i wyjście, dla śpiących zwierząt może się potoczyć źle. Z ukierunkowanym Ugryzienie szyi kuna leśna następnie zabija swoje ofiary. Potomstwo jest tutaj głównie zagrożone. W ciągu dnia wiewiórki mają przewagę nad kuną drzewną ze względu na niewielką wagę (200 do 400 g).

Lisy (vulpes vulpes)

Zwykle lis mieszka w lesie i wędruje na łąkach i polach podczas polowania. Ale podobnie jak koty wiewiórki, ten zwinny drapieżnik przystosował się do ludzi. Lisa rudego można spotkać bardzo często na osiedlach, na cmentarzach i w parkach. On jest nocny. Dzięki doskonałym narządom zmysłów potrafi bardzo dobrze orientować się w nocy. Typowe cechy „Reinecke Fuchs” to:

• grube futro
• Długość ciała 65 do 75 cm
• Długość ogona od 35 do 45 cm
• Czerwonawe na wierzchu i białe na brzuchu
• dolna część nóg i czarne za uszami
• białe gardło i czubek ogona
• mieszkać w grupie rodzinnej
• Wszystkożerne: bezkręgowce, ptaki, małe ssaki, jaja, jagody, padlina

Wiewiórki mogą mieć problemy, gdy oba zwierzęta spotykają się na ziemi, na przykład w miejscach dokarmiania. Jednak uszy pomponów szybko uciekną do następnego drzewa. Tutaj jesteś bezpieczny przed lisem.

Notatka: Eichkatzen można wspierać w ogrodzie, tworząc miejsca do karmienia i kąpieliska dla ptaków. Nie należy ich jednak umieszczać blisko ziemi, ale zawsze należy je przymocować w pobliżu grubej gałęzi lub widelca. W ten sposób zwierzęta są chronione przed drapieżnikami.

Łasica (Mustela nivalis)

„Mały Hermännchen”, jak się go nazywa, zadomowił się na obrzeżach lasu, w dziuplach drzew i stosach kamieni i drewna, a także u szczurów i myszy. Lubią też zimą uciekać do stodół, stajni i na strychy. Łasice też są bardzo niebezpieczne agresywni myśliwi. Co noc są na polowaniu. Charakterystyczne dla tych zwierząt są

• Długość ciała od 16 do 23 cm
• Długość ogona od 2 do 8 cm
• brązowa górna strona, brzuszek biała
• brązowe stopy i ogon
• głównie zmierzchowy i nocny
• samotnik
• Pokarm: małe ssaki, myszy, króliki, ptaki, gady, koty wiewiórki, krety, jaja

Łasica tropi ofiarę po zapachu. Najczęściej zabija też znacznie większe zwierzęta, takie jak szczury i króliki. Ofiara jest atakowana przez ugryzienie w szyję. Łasice mogą naprawdę wpaść w „krwawy szał”. Jeśli spotkają wiele zwierząt, wszystkie są zabijane przed zjedzeniem.

Corvidae

Oni również należą do kulturowego wyznawcy człowieka. Dzielą swoje siedlisko z wiewiórkami i dlatego stają się wrogami wiewiórek. Można je znaleźć na łąkach, w lasach, w miastach i na terenach przemysłowych. Żyją w grupach rodzinnych. są szczególnie niebezpieczne

• kruki
• Wrona
• Sroki
• sójka

Są brane pod uwagę wszystkożercy i złodzieje gniazd. Ich łowieckie zachowanie polega na tym: czekaj i patrz, potem w końcu rzucają się na zdobycz. W przypadku kotów kalibracyjnych istnieje głównie niebezpieczeństwo, gdy oba zwierzęta spotykają się w miejscach dokarmiania. Na przykład obaj mają upodobanie do pierożków z sikorami. Ale rabują także gniazdo wiewiórek i karmią młode własnym potomstwem. Młode zwierzęta w Kobel są na łasce wrogów bez ochrony.

Notatka: Tylko około jedna czwarta młodych wiewiórek dożywa ponad roku.

Ptaki drapieżne (Accipitriformes)

Ptaki drapieżne stanowią warunkowe zagrożenie dla kotów dębowych. Z reguły polują tylko na swoim terytorium. Oprócz małych ssaków, takich jak myszy, szczury i chomiki, zjadają także owady, małe ptaki, gady i padlinę. Może to być niebezpieczne dla Sciurus vulgaris, jeśli się rozwiną na otwartej przestrzeni zatrzymać. W ochronie gęstych krzewów i drzew nie ma zagrożenia, gdyż ptaki unikają takich miejsc do polowań. Szczególnie niebezpieczni są łowcy

• brązowa sowa
• myszołów zwyczajny
• Jastrząb
• Puchacz

Koty

Szczególnie w ogrodach koty mogą stanowić realne zagrożenie dla żyjących tam wiewiórek. Ci samotnicy są aktywni w dzień, a także w nocy. Są to głównie mięsożercy. Ich ofiarą są najlepiej małe ssaki, takie jak myszy, szczury i ptaki. Może być bardzo niebezpieczne, jeśli rogalik złapie karmę dla kota. Czasami zdarza się nawet, że koty urządzają tam zasadzki na małe biegaczki. Nawet jeśli koty lubią się wspinać, pod tym względem nie dorównają dębowym kotom.

psy

Nie należy zapominać o niebezpieczeństwie stwarzanym przez psy w przydomowym ogródku. Jednak problemy powinny pojawić się tylko wtedy, gdy wiewiórki są na ziemi i nie zauważają groźnego niebezpieczeństwa wroga. W przeciwnym razie psy nie mogą stanowić zagrożenia dla małych gryzoni.

Wymagana szybka reakcja

Dzięki doskonałemu słuchowi i wzrokowi koty dębowe zawsze mają przewagę nad naturalnymi drapieżnikami. Z ich dużymi oczami są Widok 360 ° i możliwa percepcja przestrzenna. Masz kąt widzenia prawie 180 stopni. Dzięki temu potrafią nie tylko szacować odległości, ale także w odpowiednim czasie dostrzegać wrogów. Ponieważ są zwinnymi wspinaczami, mogą szybko się wycofać. Eichkatzen może z łatwością osiągnąć prędkość do 25 kilometrów na godzinę.

Mogą być bardzo mylące dla swoich wrogów, głównie ptaków drapieżnych, umieszczając tam małe gryzonie ruchy okrężne wbiegnij na pnie drzew. Nie jest też dla nich problemem dostanie się w bezpieczne miejsce przed wrogami w koronach drzew. Następnie po prostu spadają z góry na ziemię. Ich puszysty ogon przejmuje funkcję „spadochronu”. Rzadko kiedy doznają kontuzji.

Jednak naturalni wrogowie wiewiórek mają niewielki lub żaden znaczący wpływ na redukcję populacji. W ogrodzie są groźniejsze niebezpieczeństwa, które mogą być śmiertelne dla kotów wiewiórek

• otwarte beczki na deszcz lub
• zastosowana trucizna, taka jak kulki na ślimaki lub
• granulowany nawóz ogrodniczy, np. „niebieskie ziarno”

Notatka: Koty wiewiórki żyją na wolności od dwóch do ośmiu lat.