Co to są namorzyny? Ciekawe fakty o drzewie namorzynowym

Drzewa namorzynowe rozwijają się najlepiej tam, gdzie warunki życia są śmiertelne dla pospolitych gatunków drzew: poniżej palące słońce, zakorzenione w ubogim w tlen i niestabilnym błocie, często zanurzone w słonym woda morska. Są narażone na ciągłe zmiany pływów i stanowią cenne siedliska dla setek gatunków stworzeń lądowych i morskich. Lasy namorzynowe pokrywają wybrzeża regionów tropikalnych i chronią przed niszczycielskimi powodziami.

Co to są namorzyny?

„Drzewo namorzynowe” nie istnieje, ponieważ pod terminem „namorzyny” podsumowuje się tropikalne lasy przybrzeżne składające się z różnych gatunków drzew i krzewów. Na całym świecie istnieje około 70 różnych, wiecznie zielonych gatunków drzew namorzynowych, z których wiele nie należy nawet do tej samej rodziny roślin. Ale mają jedną wspólną cechę: rozwijają się w ekstremalnych warunkach życia, które są śmiertelne dla większości innych drzew:

• wysokie stężenia soli
• błotnisty, zalany i niestabilny grunt
• w strefie oddziaływania silnych prądów pływowych

Krzewy i drzewa doskonale przystosowały się do tych zmieniających się warunków, rozwijając specjalne procesy i struktury fizjologiczne.

Niemniej jednak jest to delikatny ekosystem, którego rozwój i dalsze istnienie jest poważnie zagrożone przez interwencję człowieka.

Adaptacja do ekstremalnego środowiska

Bez charakterystycznych strategii przetrwania namorzyny nie miałyby szans w swoim tradycyjnym środowisku. Na przykład różne gatunki opracowały strategie kompensacji wysokich stężeń soli. Zasadniczo drzewa można podzielić na dwie grupy: Pierwsze rozwinęły się gruczoły, które umożliwiają wydalanie soli pochłoniętej przez korzenie przez liście. Z drugiej strony druga grupa przechowuje sól w soczystych liściach, rozrzedza stężenie poprzez zwiększone wchłanianie wody i ostatecznie zrzuca liście.

źródło

Korzenie konwencjonalnych drzew potrzebują przepuszczalnej gleby, która zaopatruje system podziemny w wystarczającą ilość tlenu. Z drugiej strony korzenie namorzynów nie mogą „oddychać”, ponieważ podłoże zawiera mało tlenu lub nie zawiera go wcale. Resztę pod tym względem załatwia regularne zalewanie wodą morską lub słonawą (będącą mieszaniną wody słonej i słodkiej). Jednak specjalne korzenie oddechowe umożliwiają korzeniom drzew wchłanianie tlenu, ponieważ nieprzepuszczalne dla wody soczewice, najdrobniejsze pory korzeni, odfiltrowują tlen podczas odpływu. Jest to zużywane podczas kolejnej powodzi, podczas której roślina nie może aktywnie oddychać.

reprodukcja

Trzecim problemem jest niestabilny grunt, który właściwie uniemożliwia mocne zakotwiczenie. Ponadto ciągłe ruchy pływów grożą zmyciem drzew. Specjalne korzenie na palach podtrzymują korzenie drzew, dzięki czemu są w stanie wytrzymać stałe obciążenia mechaniczne. Wiele gatunków namorzynów zapewnia sobie reprodukcję w tych warunkach poprzez kiełkowanie nasion na drzewie macierzystym opuścić - a pływająca sadzonka może unosić się na wodzie, dopóki nie znajdzie odpowiedniego miejsca do ukorzenienia znaleziska. W tym przypadku tworzenie się korzeni i liści następuje niezwykle szybko.

występowanie i dystrybucja

Namorzyny rozwijają się w ciepłych i deszczowych tropikalnych regionach przybrzeżnych i występują głównie wzdłuż nich wybrzeża Ameryki Środkowej i Południowej, Afryki, Indii i Azji Południowo-Wschodniej znajdować. Ponieważ są zależne od spokojnej wody w ramach prądów pływowych, tworzą się głównie w Typowe są ujścia dużych rzek, morze za rafami koralowymi i zatoki lasy namorzynowe.

Drzewa rozwijają się tylko w regionach tropikalnych, gdzie temperatura wody przekracza 20 stopni Celsjusza przez cały rok, a klimat powinien pozostać taki sam przez cały rok. Z drugiej strony ciepło powietrza nie jest decydujące dla rozprzestrzeniania się i zasiedlania namorzynów.

Ekologia i znaczenie gospodarcze

Lasy namorzynowe tworzą unikalny, bardzo wrażliwy ekosystem, który oferuje chronione siedliska zarówno dla zwierząt lądowych, jak i morskich. Swoje lęgowiska mają tu setki gatunków ryb, gadów, płazów, mięczaków i skorupiaków, w tym m.in. Wykorzystanie mieszkańców wybrzeża: Ludzie, którzy tradycyjnie żyją z rybołówstwa, wolą łowić ryby w lasach namorzynowych Polowanie. Z drugiej strony wyższe piętra drzew są zarezerwowane dla typowych mieszkańców lądu, takich jak ptaki i gady, takie jak węże. Jeśli lasy namorzynowe zostaną wycięte, gatunki przystosowane do tego ekosystemu stracą swoje siedliska i również znikną.

Ponadto, czasami ogromne lasy namorzynowe chronią regiony przybrzeżne, stabilizują glebę i zapobiegają erozji gleby. Ponadto lasy powstrzymują silne powodzie w strefie przybrzeżnej, zwłaszcza w porze deszczowej. Ludność wykorzystuje również drewno namorzynowe jako opał i do budowy domów. Rosną tu także rośliny o jadalnych owocach i cenne rośliny lecznicze.

Zniszczenie lasów namorzynowych

Lasy namorzynowe były od kilkudziesięciu lat intensywnie wycinane - na przykład po to, aby móc budować pożądane nieruchomości bezpośrednio na działkach przy plaży. Ponadto znajduje zastosowanie w hodowli krewetek lub krewetek, w wyniku czego wykorzystywane do tego namorzyny obumierają z powodu zanieczyszczenia chemikaliami i lekami. Ziemia jest wtedy zanieczyszczona przez dziesięciolecia i nie można jej ponownie zalesić.

W niektórych krajach, takich jak Tajlandia, około jedna piąta zniszczeń namorzyn jest spowodowana przemysłową hodowlą krewetek. Efekty są wyraźnie widoczne: nie tylko wysokie plony z rybołówstwa przybrzeżnego cofa się, fale sztormowe i inne powodzie uderzają w wybrzeża bez kontroli, powodując tysiące Martwy. W międzyczasie niektóre kraje, takie jak Wietnam, Tajlandia czy Malezja, próbują temu przeciwdziałać i coraz częściej promują projekty ponownego zalesiania.

Najpopularniejszy gatunek namorzynowy

Drzewa namorzynowe nie tworzą własnego rodzaju, ale należą do różnych rodzin roślin przypisywanych roślinom okrytonasiennym (Magnoliophyta).

Czerwone mangrowe (Magiel Rhizophora)

To drzewo namorzynowe jest prawdopodobnie najbardziej znane. Jest powszechnie spotykany wzdłuż amerykańskiego wybrzeża między Florydą a Brazylią oraz w Afryce Zachodniej. Ten bardzo dominujący gatunek wypiera nawet inne namorzyny, jest niezwykle wytrzymały i elastyczny.

Czarny namorzyn (kiełki Avicennia)

Ten gatunek namorzynowy, który należy do rodziny akantów (Acanthaceae), często tworzy duże lasy wzdłuż wybrzeży Ameryki i Afryki Zachodniej wraz z czerwonymi i białymi namorzynami.

Orientalne mangrowe (Bruguiera gymnorhiza)

Czasami błędnie nazywany „karaibskim namorzynem”, gatunek ten występuje wyłącznie w Afryce Zachodniej, Azji oraz Australii i Oceanii. Swoją nazwę zawdzięcza swemu pierwotnemu zasięgowi występowania na Bliskim Wschodzie, gdzie od kilkudziesięciu lat wymarł.

Szczudła Mangrowe (Rhizophora stylosa)

Gatunek ten, blisko spokrewniony z czerwonymi namorzynami, występuje głównie wzdłuż wybrzeży Indii i Pacyfiku, od Indii po Samoa. Rhizophora stylosa zawdzięcza swoją nazwę wyraźnym korzeniom na palach, które podobno zapewniają stabilność w błotnistym podłożu.

Biały namorzyn (Laguncularia racemosa)

Biały mangrowiec jest jedynym gatunkiem namorzynowym należącym do rodziny roślin Combretaceae. Pochodzi z wybrzeży Ameryki i Afryki Zachodniej.

Szary namorzyn (Przystań w Avicenni)

Czasami określany również jako „biały namorzyn”, ten namorzyn pochodzi ze wschodniego wybrzeża Afryki oraz wzdłuż wybrzeży Azji i Australii. Ma największy obszar występowania ze wszystkich gatunków namorzynów.

palma nipa (Nypa fruticans)

Namorzyny nie tylko rozwijają formy wzrostu przypominające drzewa lub krzewy, ale są wśród nich także palmy. Chociaż mają zdrewniały pień, nadal nie liczą się jako drzewa. Zamiast tego tworzą własną grupę, ponieważ w przeciwieństwie do „prawdziwych” drzew ich pień nie jest grubszy. Palma nipa z charakterystycznymi dużymi liśćmi występuje wyłącznie w Azji Południowo-Wschodniej.

Mangrowe jako roślina doniczkowa

W pewnych warunkach niektóre gatunki namorzynów można uprawiać jako rośliny doniczkowe lub jako część akwarium słodkowodnego lub morskiego. W swoim naturalnym środowisku wiele drzew namorzynowych osiąga wysokość od 25 do 30 metrów i wiek do 100 lat. Jednak w niesprzyjających warunkach wzrostu iw „niewoli” większość drzew pozostaje karłowata. Ponadto każdy silny wzrost można dobrze kontrolować poprzez regularne przycinanie, aby roślina nie urosła zbyt duża i nie przekroczyła swoich ram wzrostu.

wymagania

Aby drzewo namorzynowe nie obumarło w bardzo krótkim czasie, należy spełnić następujące warunki:

• Temperatura powietrza przez cały rok od 25 do 30°C
• Temperatura wody co najmniej 20°C przez cały rok
• niektóre gatunki wymagają od 24 do 26 ° C
• Temperatura gruntu od 23 do 25°C przez cały rok
• Wilgotność od 60 do 80 °C
• 10 do 12 godzin światła dziennie
• sztuczne oświetlenie jest absolutnie konieczne
• użyj specjalnej gleby mangrowej i nawozu!

Ta informacja dotyczy wszystkich namorzynów, które można uprawiać w doniczkach lub akwariach.

Uprawa namorzynów w doniczkach

Ze względu na niezbędne warunki tylko nieliczni pasjonaci powinni móc uprawiać swoje mangrowe na parapecie. W szczególności wilgotność i temperatura mogą być trudne do utrzymania przez cały rok.

Kultura namorzynowa w akwarium lub terrarium

Dlatego kultura w bardziej kontrolowanym akwarium słodkowodnym lub słonowodnym lub tropikalne terrarium. Jako podłoże nie należy stosować materiałów organicznych, lecz nieorganicznych, takich jak piasek lub żwir. Pielęgnowane w ten sposób namorzyny bardzo dobrze rozwijają się również w hydroponice.

Więcej informacji o: Baumlexikon