Dziki tulipan, Tulipa sylvestris

Dziki tulipan jest jednym z najbardziej zagrożonych gatunków z Czerwonej Księgi. Przez dziesięciolecia rosła dziko jak chwast w winnicach, pierwotnie pochodzi z basenu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu. Wraz z profesjonalizacją, a przede wszystkim stosowaniem herbicydów w uprawie winorośli, Tulipa sylvestris prawie całkowicie zniknęła z naszej sceny. Już samo to jest wystarczającym powodem, aby przenieść ładne, żółto kwitnące lilie do ogrodów, pielęgnować je i rozmnażać.

lokalizacja i gleba

Jako ciepłolubna roślina pochodząca z południowej Europy, preferuje także stanowiska słoneczne i ciepłe. Jednak bardzo dobrze radzą sobie z mroźnymi zimami i nie wymagają dodatkowego zabezpieczenia na zimę. Wręcz przeciwnie, zapobiegawcza ochrona przed zimą może spowodować nadmierną wilgoć i gnicie części rośliny. Dzikie tulipany są bardzo wrażliwe na nadmierną wilgoć, gdy nie kwitną. Gleba powinna być luźna i bogata w składniki odżywcze. Idealne jest pH między 8 a 10. Jest bardzo wrażliwa na ubitą glebę, konkurencję z trawnikami i stosowanie herbicydów. Ostatecznie jest to również powód, dla którego prawie nigdy nie można ich znaleźć w winnicach w Niemczech, przynajmniej na obszarach uprawianych konwencjonalnie. Coraz mniej jest też ich naturalnych lokalizacji, takich jak nieliczne naturalne łąki w lasach.

podlewanie i nawożenie

W okresie kwitnienia Tulipa sylvestris lubi dość wilgotną ziemię. W tym czasie, zwłaszcza gdy jest mało opadów, należy zawsze utrzymywać glebę dobrze wilgotną. Następnie przestań podlewać około 2-3 tygodnie po kwitnieniu. Wolą spędzić lato na sucho. Jeśli lokalizacja jest idealna, gatunek Tulipa sylvestris właściwie nie wymaga pielęgnacji ogrodniczej ani nawożenia. Aby wymusić gotowość do kwitnienia, czasami zaleca się nawożenie ich co tydzień w okresie kwitnienia. Każdy powinien ufać własnym doświadczeniom z biegiem czasu. W każdym razie po kwitnieniu nie stosuje się już nawozu.

Cięcie

Dziki tulipan nie wymaga przycinania. Jeśli nie chcesz uzyskać nasion lub chcesz uniknąć rozmnażania się z nasion, możesz odciąć zwiędłe części rośliny. Jednocześnie gwarantuje to, że energia przeniesie się teraz do cebul następnej generacji, które w przyszłym roku wyprodukują wiele nowych kwiatów. Liście pozostają na roślinie, aż odpowiednio wyschną. Następnie można je łatwo usunąć.

zwielokrotniać

Tulipa sylvestris rozmnaża się generatywnie przez nasiona i wegetatywnie przez cebulki. Dlatego jeśli podoba im się lokalizacja i warunki życia, rozmnażają się całkiem dobrze. Jeśli jest go za dużo, od późnego lata do jesieni można wykopać pojedyncze cebule razem z cebulami. Teraz cebulę można wyjąć i wykorzystać w innym miejscu lub przekazać sąsiadom. Żarówkę macierzystą można następnie umieścić z powrotem w ziemi. Przycinanie natychmiast po kwitnieniu zapobiega wysiewowi.

Rozmnażanie wegetatywne

Jest to z pewnością najłatwiejszy sposób na zwiększenie liczebności Tulipa sylvestris i nie wymaga żadnych prac ogrodniczych. Jeśli jednak chcesz zmienić lokalizację, ponieważ w tym momencie pożądany jest wzrost i rozmnażanie pozostały lub po prostu rozłożyć je dalej, trzeba być aktywnym późnym latem, aby jesienią stać się. Każda cebula wypuszcza co najmniej jedną nową cebulkę potomną rocznie na rozłodze, w zależności od warunków wzrostu kilka. Stara cebula jest początkowo wyczerpana i nie będzie produkować kwiatów w następnym roku. Cebule są następnie oddzielane od cebuli macierzystej i sadzone na głębokość 10-15 cm w nowych miejscach. Najlepiej umieścić kilka cebul w studzience czubkiem do góry. Następnie na wierzchu układana jest ziemia, a teren jest starannie deptany. Jeśli obecne były duże cebulki, mogą zakwitnąć już następnej wiosny. W każdym razie liść powinien się uformować.

Rozmnażanie generatywne

W przypadku rozmnażania w ogrodzie świadomy siew jest dość pracochłonny. Do pierwszego kwitnienia może minąć pięć lat. Po kwitnieniu na wiosnę tworzą się dojrzałe nasiona, które można zbierać. Zanim nasiona wykiełkują, potrzebują zimnego bodźca z mrozu, który przerywa ich tzw. spoczynek. Ze względu na wilgoć, ciepło i dłuższe wiosenne dni kiełek zaczyna rosnąć w dół, aby tam uformować cebulkę. Na górze można początkowo odkryć tylko źdźbło przypominające trawę. Mały, podobny do tulipana liść staje się widoczny dopiero w następnym roku. Do pierwszego kwitnienia może minąć dobre 3 lata. Wystawiony na zewnątrz, nie ma potrzeby martwić się o specjalną ochronę na zimę, nawet w tych wczesnych fazach.

gatunek

Na rynku dostępne są cebulki różnych dzikich gatunków tulipanów, których jest wówczas kilka odmian. Dlatego kolory i kształty poszczególnych dzikich gatunków mogą się znacznie różnić:

• tulipan sylvestris – Dziki tulipan, Tulipan winny, Tulipan leśny: kwiaty żółto-zielonkawe, wysokość do 35 cm
• Tulipa spóźniona – gwiazda tulipan: kwiaty żółto-białe; dorasta tylko do 10 cm wysokości; szczególnie nadaje się do ogrodów skalnych; bardzo płodny
• Tulipa bifloriformis – Tulipan Taszkent: kwiaty śnieżnobiałe i żółte, przeważnie trzy kwiaty na krótkich szypułkach; Wysokość wzrostu do 30 cm
• Tulipa humilis – karłowaty tulipan: kwiaty białe z niebieskofioletowym sercem, dostępne są również odmiany kwitnące na czerwono i fioletowo; wysokość wzrostu ok. 15 cm
• Tulipa clusiana– Pani Tulipan: kwiaty żółte z eleganckimi, lancetowatymi płatkami; 1-2 kwiaty na roślinę; Wysokość wzrostu do 30 cm

Wniosek

Dzikie tulipany posadzone w grupach są wspaniałą ozdobą w ogrodach skalnych lub na naturalnych, nasłonecznionych grządkach. Kwiaty w kształcie gwiazdek pachną w słońcu i przyciągają szczególnie małe dzikie pszczoły. W wilgotną pogodę iw nocy kwiaty zamykają się. Ci, którzy znaleźli odpowiednie miejsce dla Tulipa sylvestris, mogą cieszyć się tymi mocnymi i uroczymi tulipanami przez lata.

Dowiedz się więcej o cebulkach kwiatowych