Śliwki, śliwki i mirabelki

Ale czy to śliwki, śliwki (które w niektórych regionach Niemiec są również śliwkami orkiszowymi lub wyciskanymi), mirabelki czy renklody: wszystkie są podgatunkami śliwka uprawna (Prunus domestica), która z kolei najprawdopodobniej powstała ze skrzyżowania śliwki wiśniowej z tarniną dziką Jest. Śliwki należą do najtwardszych drzew owocowych i kwitną w całej Europie Środkowej. Znanych jest około 2000 różnych rodzajów i odmian, których owoce uważane są za bardzo zdrowe. Śliwki pod każdą postacią zawierają wiele witamin z grupy B i pozytywnie wpływają na układ pokarmowy.

Śliwki - duża rodzina roślin

Już w epoce neolitu ludzie, przynajmniej w południowych Niemczech, zbierali i jedli prymitywne śliwki. Można to udowodnić archeologicznie za pomocą znalezisk. Później pojawiło się wiele odmian regionalnych, zwłaszcza w starożytnych ogrodach Grecji i Włoch, które ostatecznie dotarły na północ przez Alpy w średniowieczu. Od późnego średniowiecza śliwka była uprawiana w całych Niemczech, a jednocześnie rozprzestrzeniły się i rozmnożyły dzikie formy. Podczas gdy kiedyś nową odmianę otrzymywano przez odcinanie korzeni, teraz szlachetne śliwki są zwykle szczepione na podgatunku. Określenie „śliwka” (łac. Prunus domestica) jest nazwą rodzajową dla licznych podgatunków, takich jak śliwka szlachetna, mirabelka czy śliwka. Te z kolei dzielą się na różne rodzaje.

Prawdziwa śliwka / śliwka uprawna (Prunus domestica)

Prawdziwe śliwki można rozpoznać po stosunkowo dużych owocach, które zwykle są okrągłe lub jajowate. Miąższ jest bardzo miękki, smakuje słodko i soczyście. Z tego powodu prawdziwe śliwki nadają się szczególnie do spożycia na świeżo lub. do produkcji dżemów i mniej jako polewa do ciast, ponieważ owoce czerpią dużo soku. Ale bądź ostrożny: niektóre odmiany stają się kwaśne po podgrzaniu.

Popularne odmiany śliwek

• „Car” trwa od końca XIX w wieku w Niemczech. Sprawdził się w przydomowym ogródku i już na początku sierpnia dostarcza miękkich, soczystych i słodko-aromatycznych owoców.
• także 'Królowa Wiktoria' to stara, bardzo sprawdzona odmiana. Uprawiana jest od ponad 150 lat i produkuje bardzo duże, jasnofioletowo-żółte owoce. Smakują bardzo słodko i bardzo aromatycznie w ciepłe lata, ale pozostają raczej wodniste w deszczowe. Uważa się również, że ta odmiana dojrzewa wcześnie, więc zbiory można rozpocząć już pod koniec sierpnia.
• „jo-jo” jest uważany za całkowicie odporny na wirusa Sharka. Rodzi średniej wielkości i duże owoce, które należy zbierać dopiero wtedy, gdy są w pełni dojrzałe. Są wtedy słodko-kwaśne i aromatyczne w smaku.
• „hanita” jest również odmianą tolerującą rekina, która również daje plony wkrótce po posadzeniu. Owoce średniej wielkości, dość jędrne, dojrzewają na początku września i mają delikatnie kwaskowaty aromat.

Śliwki mogą mieć bardzo różne kolory: oprócz niebieskiego są też owoce czerwone, żółte lub zielone. W dzisiejszych czasach ogrodnik dzieli prawdziwe śliwki na dwie podgrupy, a mianowicie najbardziej wyrafinowane śliwki szlachetne i renklodę.

Prawdziwa śliwka szlachetna (Prunus domestica var. podrotunda)

Szlachetne śliwki, zwane również śliwkami okrągłymi lub szlachetnymi śliwkami okrągłymi, zwykle mają kuliste i ciemnoniebieskie lub ciemnoczerwone owoce. Owoce mogą osiągnąć średnicę do pięciu centymetrów, chociaż niektóre współczesne odmiany są jeszcze większe. Dobrze znane i wypróbowane odmiany to na przykład „Big Blue Early”, „Schöne von Löwen” (śliwka brzoskwiniowa), „Blue Wine Plum” lub „Kirkes”.

renkloda (Prunus domestica var. Klaudia)

Greengage tworzą duże, okrągłe, zielonożółte owoce o dużej słodyczy i pełnym aromacie. Najlepiej smakują prosto z drzewa, ale ze względu na swoją soczystość nie nadają się jako polewa do ciast. Bardzo miękkie renklody również w ogóle nie nadają się do transportu lub dłuższego przechowywania. W języku narodowym bardzo słodkie owoce były czasami nazywane „pantoflami wodnymi”. Jedną z najstarszych odmian jest „Große Grüne Reineclaude”, uprawiana od ponad 500 lat. Zachwyca słodko-pikantnym miąższem, dojrzewa na początku września. Z kolei „Oullins Greengage” dojrzewa już w połowie sierpnia i wytwarza duże, soczyste owoce o łagodnym aromacie. Odmiana jest uważana za wytrzymałą i wydajną. Pikantny i czerwonawo-fioletowy „Graf Althanns Reneclaude” jest również mało wymagający. Dojrzewa od początku do połowy września i doskonale nadaje się zarówno do świeżego spożycia, jak i do produkcji kompotów.

Śliwka / Śliwka

Śliwki lub śliwki (pisownia różni się w zależności od regionu) można rozpoznać po czterech cechy charakterystyczne: kształt owocu wyraźnie dłuższy niż szerszy, kolor nowszych Odmiany przeważnie stalowoniebieskie. Miąższ o barwie żółtozielonej do miodowożółtej jest jędrny i przyjemnie słodki w smaku z subtelną kwaskowatą nutą. Charakterystyczny jest również biały „zapach”, będący naturalną powłoką woskową. Za pomocą tej genialnej sztuczki roślina chroni owoce przed parowaniem lub odwodnienie. Śliwki wykorzystywane są głównie do produkcji ciast, dżemów i przecierów, bakalii i brandy owocowej.

Popularne odmiany śliwek

Obecnie istnieje duży wybór wspaniałych odmian, takich jak wczesna „Katinka”, która szczególnie nadaje się do pieczenia, aromatyczna „Elena”, pierwsza na świecie „Jojo” całkowicie odporna na rekiny, wysokowydajna i późno dojrzewająca „Presenta” oraz samopłodna „Toptaste”. Jednak większość odmian śliwek jest samosterylna i dlatego wymaga odpowiedniego zapylacza w promieniu 100 metrów. Rzadkością wśród śliwek jest odmiana 'Tipala' o żółtych owocach, które dojrzewają pod koniec lipca i mają bardzo słodki smak. Wykazuje również wysoką tolerancję na chorobę Sharka. Najważniejszym kryterium wyboru odmiany jest tolerancja lub Odporność owoców na przerażającą chorobę Sharka.

Jednak śliwka to nie to samo co śliwka. Ten podgatunek śliwki jest botanicznie podzielony na tak zwaną „prawdziwą śliwkę” i blisko spokrewnioną „półśliwkę”. Znane podgatunki i odmiany to np. potocznie tzw. „śliwka jajeczna”. (która w rzeczywistości jest śliwką) z jej pulchnymi, czerwonymi lub żółtymi owoce. Do znanych odmian należą „Blue Plum”, „Yellow Plum”, „Coes Rotgefleckte” lub „Gigant”. Do gotowania szczególnie nadają się tak zwane Kuchelzwetschgen z odmianami takimi jak „Anna Späth”, „Königin Victoria” lub „Wangenheims Frühzwetsche”.

Mirabelka / śliwka żółta (Prunus domestica subsp. Syryjska)

Mirabelki mają kulisty kształt i zazwyczaj są żółte (wiele odmian ma również czerwone kropki) lub zielone. Owoce są bardzo słodkie, aromatyczne i soczyste. Najlepiej smakują świeże, ale można je również zrobić z kompotu lub (mieszanego) dżemu. Drzewa są uważane za kochające ciepło. Mocny, pikantno-słodki „Mirabelka z Nancy” jest od 15 znane od wieków. Stara francuska odmiana jest nadal bardzo popularna ze względu na doskonały smak. Drzewa dają wysokie plony, chociaż owoce mają tendencję do pękania podczas deszczu. Mniejszy, ale bardzo aromatyczny „Metzer Mirabelle” ma podobny smak. Z drugiej strony, nowsze odmiany są często krzyżowane ze śliwkami i w ten sposób dają większe owoce. Podobnie złotożółte owoce aromatyczne „Bellamira” zwykle dwa razy większy niż Nancy Mirabelle. Znane skrzyżowanie Geisenheimer najlepiej smakuje, gdy po słonecznej stronie robi się czerwone policzki.

Dzicy krewni śliwek

Oprócz roślin Prunus, które są zwykle uprawiane w przydomowych ogrodach, istnieje szereg innych rodzajów śliwek, które są mniej znane lub mniej znane. których kultura z różnych powodów nie jest rozpowszechniona. Wiele z tych gatunków wspaniale nadaje się do sadzenia owoców lub żywopłotów z dzikimi owocami, a nawet można je w tym celu zbierać z dzikich stad. Owoce nadają się do przygotowania specjalnych dżemów, galaretek lub alkoholi. Przede wszystkim jednak małe zwierzęta domowe i ptaki cieszą się z obfitego zaopatrzenia w pokarm jesienią.

Śliwka Wiśniowa (Prunus cerasifera)

Uprawiana śliwka jest prawdopodobnie mieszańcem (tj. H. krzyż) z miejscowej tarniny i śliwki wiśniowej, których odmian jest niewiarygodnie dużo. Pierwotnie pochodzi z Bałkanów. z Azji Środkowej i dlatego jest często nazywany „wiśnią turecką” lub zwana „wiśnią turecką”. Niewielkie drzewo osiąga wysokość od pięciu do dziesięciu metrów, ale ze względu na bardzo wczesne kwitnienie jest zagrożone późnymi przymrozkami. Zwykle żółte, czerwone lub pomarańczowe owoce pestkowe, o wielkości od dwóch do trzech centymetrów, dojrzewają w środku lata i można je jeść na surowo. Śliwka wiśniowa była (i nadal jest) często używana jako baza do szczepów, a czasami nawet prześwituje, gdy szczepiona roślina już dawno obumarła. W niektórych regionach można jeszcze czasem spotkać na spacerze jedną lub drugą starą odmianę.

Tarnina (Prunus spinosa)

Tarnina, pochodząca z Europy Środkowej, jest również znana jako tarnina lub tarnina i rośnie jako ciernisty krzew o wysokości od dwóch do trzech metrów. Bardzo bogate i dekoracyjne kwitnienie następuje w kwietniu przed rozwojem liści, a późnym latem dojrzewają ostatecznie czarnoniebieskie owoce, których wielkość wynosi około półtora centymetra. Ze względu na wysoką zawartość garbników tarnina początkowo ma wyjątkowo cierpki i cierpki smak, ale zmienia się to pod wpływem mrozu. Dlatego tarniny są zbierane lub zbierane dopiero po pierwszych przymrozkach. włożyć do zamrażarki na kilka dni. Są wtedy niezwykle aromatyczne, ale niekoniecznie na tyle słodkie, by jeść je na surowo. Idealnie nadają się jednak do produkcji nalewek z tarniny, jako mieszanka owocowa (np. z tartym jabłkiem) na galaretki i dżemy oraz do produkcji tarty aromatycznej syropy.

Prymitywna śliwka ( Prunus domestica )

Rozróżnienie śliwek szlachetnych i prymitywnych nie jest łatwe ze względu na dużą różnorodność wyglądu. Botanicy zwykle rozumieją „prymitywne śliwki” jako szeroką gamę wytrzymałych odmian o raczej małych, ale bardzo aromatycznych owocach. Na przykład w północnych Niemczech rozróżnia się grzbiety występujące w Lauenburgu i w Zachodniej Meklemburgii, które są bardzo słodkie, żółto-czerwone marmurkowate owoce, a także nieco większe Kreeken rosnące we wschodnim Holsztynie i na zachodnim wybrzeżu stać się. Z drugiej strony w południowych Niemczech zamki błyskawiczne z ich małymi są uprawiane od wieków docenić zielone owoce, jak również rozlewające się z nieco większymi, żółto-pomarańczowymi owocami. Szczególnie te ostatnie są bardzo popularne do produkcji wódek owocowych ze względu na ich szczególny aromat. To samo dotyczy Kriecherla, zbiorowego określenia prymitywnych śliwek, które tworzą silne biegacze.

Wniosek

Rozróżnia się śliwki, śliwki, renklody i mirabelki, których odmian godnych roślin jest mnóstwo. Prawdziwe śliwki z kolei rzadko spotyka się w ogrodzie, co wynika głównie z ich ograniczonego zastosowania. Owoce nie nadają się tak dobrze do pieczenia, ponieważ dają dużo soku i tym samym nawilżają spód ciasta. Poza tym jesteśmy tak przyzwyczajeni do ciemnoniebieskiego koloru śliwek na cieście owocowym, że nie chcemy używać do tego czerwonych, żółtych czy nawet zielonych śliwek. Śliwki są przeważnie okrągłe i mają bardzo miękki miąższ, podczas gdy damaszki są zwykle podłużny kształt i jędrny miąższ z matową („zapachową”) skórką eksponować.

Dowiedz się więcej o rodzajach owoców